Librarya
Unaha ang Pagbaton sa Akong Pulong

Unaha ang Pagbaton sa Akong Pulong

R. Kelly Haws

Assistant Administrator, Seminaries and Institutes of Religion

Satellite nga Sibya sa Seminaries and Institutes of Religion•Agosto4, 2015

Pasiuna

Mapasalamaton ako nga ania dinhi, ug sama kaninyo, nahigugma niini nga buhat.

Agi og pagpangandam alang sa karon, akong gisulti ang akong pakigpulong ngadto sa akong pamilya ug nangayo sa ilang feedback, … ug hapit tanan niini makatabang. Ang feedback nga medyo kulbaan kong isulti kaninyo karon—ug nga sigurado ko nga walay usa ninyo sukad nga nakadawat diha sa klase—mao nga si Annie, ang among 12 anyos, nakatulog sa tunga-tunga sa akong pakigpulong. Busa, siya ug ako naglaum nga mas maayo kini og gamay karon!

Sa matag usa sa milabay nga duha ka tuig, si Brother Webb midapit kanato sa pagtabang sa atong mga estudyante nga makabaton og kasinatian sa pagtuon sa kasulatan nga makapalambo sa ilang hugot nga pagtuo sa Manluluwas.1 Niining milabay nga tuig mas daghang mga estudyante ang nagbasa sa kasulatan kay sa kaniadto. Migahin sila og sobra 9 milyones ka oras2 sa personal nga pagtuon sa kasulatan. Salamat sa inyong mga paningkamot!

Karon gusto namong sublion kana nga pagdapit. Mahimo bang tabangan ninyo ang matag estudyante sa seminary ug institute nga adunay makahuluganon nga kasinatian sa pagtuon sa mga kasulatan matag adlaw? Ug samtang siguradong dunay mga bahin sa Daang Tugon nga lisud basahon ug sabton sa atong mga estudyante, tinud-anay akong nagtuo nga dili kinahanglan nga mogamit kita og pagpanglansis “aron mainteresado sila sa Daang Tugon.”3

Si Brother Webb midapit usab kanato sa paghisgut “sa unsang paagi nga kita mas nakatutok sa mga kasulatan nga atong gitudlo.”4 Siya nangutana og sunod-sunod nga mga pangutana kabahin sa tahas sa mga kasulatan sa atong pagtudlo. Daghan kaninyo mikonsiderar og maayo niadto nga mga pangutana. Salamat! Karon, mahimo ba nga hisgutan ko sa makadiyot ang tahas sa mga kasulatansa atong pagpangandam sa pagtudlo?

Niadtong Mayo 1829, si Joseph ug Emma nagpuyo sa Harmony, Pennsylvania. Si Hyrum miduaw ug naglaum nga makakat-on kabahin sa iyang tahas diha sa mga panghitabo sa Pagpahiuli. Ang Propeta nagpakisayud sa Ginoo ug napahinumduman nga ang pulong “buhi ug makagagahum, hait pa kay sa duha ka suwab sa espada.”5 Dayon ang Manluluwas mitudlo ni Hyrum, ug kanato, sa usa ka baruganan ug usa ka prayoridad samtang Siya mi-establisar og importante nga han-ay alang sa mga magtutudlo: ““Ayaw pagtinguha sa pagpahayag sa akong pulong, apan unaha ang pagbaton sa akong pulong, ug unya ang imong dila makasulti; unya, kon ikaw magtinguha, ikaw makabaton sa akong Espiritu ug sa akong pulong, oo, ang gahum sa Dios ngadto sa pagkabig sa mga tawo.” 6

Pagbaton sa Pulong: Kinahanglang Magdilaab Una Kini sulod Kanato

Ang atong mga paningkamot sa pagtudlo walamagsugod sa pag-andam og leksyon o paghunahuna unsaon kini paghatag o gani pagribyu sa kurikulum. Ang atong mga paningkamot sa pagtudlo nag sugod ad fontes, o “sa tuburan.”7 Walay mas maayo nga pagpangandam sa pagtudlo kay sa, sama sa giingon ni Presidente Marion G. Romney, Romney, pagtuon og maayo sa mga kasulatan8 Kon gusto natong kusganong itudlo ang mga kasulatan, kon gusto nato nga mobati ang atong mga estudyante sa kamatuoran ug kaimportante sa usa ka tudling, kinahanglang magsugod kini sa usa ka presko, personal nga kadasig sulod sa atong kaugalingon.9

Mitambag si President Romney: “Aron mahimong epektibong mga magtutudlo sa ebanghelyo … kinahanglang molihok ug magtuon kita … hangtud nga ang mga pagtulun-an [sa Ginoo] mahimong atong mga pagtulun-an. Dayon kita maandam sa pagpamulong uban sa gahum ug konbiksyon. Kon kita mopili sa pagsunod og laing paagi sa pagpangandam … moresulta kini sa paghatag sa atong kaugalingong mga ideya o ideya sa ubang tawo [ug dili sigurado nga magmalampuson kita].”10

Pagbaton sa Pulong: Unsa ang Pangitaon sa Atong Pagtuon

Samtang kamo ug ako nagtinguha nga makabaton sa pulong sa paagi nga ang mga kasulatan magdilaab sulod kanato, mohisgot ako og duha ka yano nga mga ideya nga kinahanglang maoy sumbanan sa atong pagpaningkamot.

Una, adunay herarkiya [lebel sa kaimportante] sa mga kamatuoran, ug ang pagkat-on sa pag-ila niini nga herarkiya mopanalangin kanato ug sa atong mga estudyante.

Ikaduha, ang mga kasulatan naglangkob og mga koneksyon, sundanan, ug mga tema,11 lakip ang mga simbolo ug mga timaan, nga usa sa labing importante niini nagpunting ngadto sa Manluluwas.

Herarkiya sa kamatuoran

Sa pagsugod, si Elder Neal A. Maxwell misulat og usa ka “aristokrasiya diha sa kamatuoran” ug nga ang pipila ka mga kamatuoran takus sa atong kamatinuuron, usa ka pulong nga nagsugyot og kamaunungon, o kamasulundon ug kamadapigon:

“Ang usa ka butang mahimong tinuod ug dili importante. … Dili lang kinahanglan nga moila kita tali sa tinuod ug sa dili tinuod, apan masayud asa nga mga kamatuoran ang takus sa atong pagkamatinuuron.

“Ang ebanghelyo ni Jesus nagtudlo kanato nga adunay aristokrasiya tali sa mga kamatuoran; ang pipila ka kamatuoran yano ug mas mahangturong mas importante kay sa uban!”12

Kadaghanan sa mga tudling sa kasulatan naglakip og pipila ka mga detalye, ug ang dinasig nga mga detalye nga giapil molamdag sa mga baruganan13 nga maoy tuyo sa pagpasabut.14

Kita kinahanglannga mahimong maayo kaayo nga mga estudyante samga detalye ug mga doktrina diha sa mga kasulatan. Importante nga masabtan nga ang detalye sa kasulatan nga gitudlo nga buwag sa doktrina ug sa kaugalingon lang niini nga bili igo lang nagpahibalo. Ang ingon nga pagtudlo “dili makadaut kanato kon anaa ang espiritu ni makatabang kanato kon wala kini.”15 Sa laing bahin, ang pagtudlo nga naglakip lamang og personal nga mga istorya, personal nga panglantaw, ug mga pagbati nga namugna gikan sa panaghisgut apan kulang sa pagbase sa kasulatan nga gikinahanglan sa pagtudlo sa kamatuoran ug sa pagdasig nagkulang usab. Ang atong mga estudyante mas labing maserbisyuhan sa mga magtutudlo kinsa maayo kaayo nga mga estudyante sa mga kasulatanug kinsa nakasabut sa mahinungdanong tahas sa Espiritu Santo.16

Nakadungog ko sa uban nga nagsulti kabahin sa “debosyonal nga pagtudlo” nga kulang sa kinaadman. Ug nakadungog ko sa uban nga nagsulti kabahin sa makinaadmanon nga pagtudlo nga kulang sa espiritu sa pagkabig. Mag-inusara, ang debosyonal nga pagtudlo o pagkamakinaadmanon lamang dili makatubag sa talagsaon nga mga panginahanglan sa relihiyusong edukasyon. Brother Robert J. Matthews kausa miingon, “Ang pulong nga ‘relihiyon’ literal nga nagpasabut nga ‘ihigut og balik.’ Kini may kalabutan sa pulong ligament [ugat sa lutahan], nga naghigut sa kaunuran ngadto sa bukog. Ang relihiyoon maoy maghigut sa tawo nga aduna niini ngadto sa Dios ug sa balaan ug sagrado nga mga butang.”17 Ug kana maoy angay buhaton sa relelhiyusong edukasyon alang sa atong mga estudyante.

Ang mga detalye sa kasulatan kasagaran magtudlo ngadto sa bililhong kamatuoran. Kon ang kamatuoran gitudlo uban sa pagpamatuod, kini modapit og pagpadayag, ug ang Espiritu Santo mogamit sa Pag-ula diha sa atong kinabuhi,18 nagdugang sa atong pagkakabig ngadto sa Manluluwas19 ug sa atong pasalig sa pagsunod sa plano sa Langitnong Amahan.

Ang Daang Tugon sigurado nga naglakip og “talagsaong mga istorya, madanihon nga mga kustombre, ug matahum nga mga estilo sa pagsulat.”20 Importante alang kanato nga mahinumdom, ug nga mapakita sa atong pagtudlo, nga kini nga mga detalye dili mao ang katuyoan alang sa tudling. Sama sa gitudlo kanato, “Ang mga kasulatan gisulat aron sa pagpreserbar sa mga baruganan.”21 Kining mga baruganan sa ebanghelyo “mao ang sulod sa ug ang katuyoan sa mga pagpadayag.”22

Sa katapusan, bisan sa mga baruganan adunay han-ay, kay ang “sukaranang mga baruganan sa atong relihiyon mao ang pagpamatuod sa Apostoles ug mga Propeta mahitungod ni Jesukristo.”23

Ang pagbulag sa mga detalye gikan sa mga baruganan, ingon man ang pagkat-on sa pag-ila sa herarkiya nga anaa, bisan tali sa mga baruganan, maoy buhat nga magpadayon sa tibuok kinabuhi. Kon kita motudlo sa matag detalye sa kasaysayan ug sa balaod, ug kon kita motudlo sa matag elemento sa pagkahisalaag sa Israel, ug mataligam-an nato ang mensahe sa plano sa Langitnong Amahan ug sa Pag-ula sa Manluluwas diha sa Daang Tugon,24 wala kita magtudlo sa mensahe sa Daang Tugon.25

Si Pablo siguradong naghulagway nako, ug tingali sa pipila sa atong mga estudyante, sa dihang siya miingon nga ang “taptap nagapabilin diha sa pagbasa sa daang tugon.” Siya dayon mihatag sa yawe niini nga problema dihang siya miingon nga ang “taptap makuha man lamang pinaagi kang Kristo”, ug nga “sa diha nga ang [atong mga kasingkasing] makadangup na sa Ginoo, ang maong taptap pagakuhaon.”26

Kon ang atong pagtudlo nakasentro sa Manluluwas,27 ug kon kita makatabang sa mga hunahuna ug kasingkasing sa atong mga estudyante nga mobalik ngadto Kaniya, ang taptap pagakuhaon sa ilang pagbasa sa Daang Tugon. Ug, tingali mas importante, samtang ang atong mga estudyante makat-on sa pagpangita sa Manluluwas diha sa ilang pagtuon sa kasulatan, sila makakat-on og kapareha nga leksyon ug magsugod sa pagkat-on sa pagpangita Kaniya ug sa impluwensya sa Langitnong Amahan diha usab sa ilang kaugalingong mga kinabuhi.

Usa ka Ehemplo Niining Herarkiya

Tuguti akong mopakigbahin og usa ka sugyot nga makatabang kanato sa pag-ila sa kamatuoran diha sa mga kasulatan: Pagpili og usa ka tudling, basaha kini, ug pangutan-a ang inyong kaugalingon, “Unsa ang mga detalye sa tudling?” Badlisi ang mga katawhan, mga dapit, panahon, ug ang dagan sa istorya. Tan-awa ang kinatibuk-ang kahulugan sa tudling, ug badlisi ang tanang detalye kalabut sa kahulugan nga inyong makita. Sama sa gisugyot sa atong handbook, timan-i ang “natural nga mga paghunong”28 diin ang tono o sulod nausab.

Karon tan-awa pag-usab ang mga tudling, ug niining higayona pangutan-a ang inyong kaugalingon, “Unsa nga mga baruganan o mga kamatuoran ang giandam aron gamiton,29 ug diin, kon masabtan, ‘[mosangput] sa pagkamasulundon’?”30 Tun-i ang kinatibuk-ang kahulugan sa doktrina diha sa tudling. Markahi ang matag baruganan nga lahi kay sa inyong pagmarka sa mga detalye. Kon ang mga baruganan gipasabut,31 gahini og panahon sa pagsuylat niini.

Ang pagbuhat niini nga mapaningkamuton mahimong lisud sa sinugdanan. Magkinahanglan kini og pagtutok ug panahon. Kabahin sa panalangin nga anaa sa pagsunod niini nga paagi mao nga kini nagdapit kanato nga mangutana sa kanunay, “Unsa ang mga detalye niini nga tudling, ug unsa ang mga baruganan nga tuyo niini nga itudlo?”

Sama sa nasulti na namo, ang ubang mga baruganan mas importante lang gyud kay sa uban; nagdapit kini og dugang inspirasyon, kinabuhi ug kaluwasan tungod kay kini nagtudlo ngadto sa Manluluwas. Busa, tan-awa pag-usab ang tudling, niining higayona pinaagi sa lahi nga panglantaw, ug pangutana, “Sa unsang paagi kini nga tudling gituyo32 sa pagkuha sa akong atensyon ngadto sa Manluluwas? Unsay anaa niini nga naggiya ngadto sa mas dakong pagsabut, pagpasalamat, ug pagsalig diha Kaniya ug sa plano sa Langitnong Amahan?”

Sa katapusan, hunahunaa og maayo unsay gisulti sa modernong mga propeta nga makadugang og ideya, panabut, ug inspirasyon ngadto sa tudling.

Human sa pagtuon niini nga paagi, kon kita modangup na sa kurikulum, ang dugang nga panabut, mga sugyot ug direksyon nga gihatag didto pagaubanan sa mga pagtulun-an, inspirasyon, ug kasinatian nato diha sa mga kasulatan ug sa mga pulong sa mga propeta. Ang kurikulum dayon momatuod, molunsay, ug mopalambo sa atong pagpangandam sa pagpahayag sa pulong uban sa gahum.

Sama pananglit, kon kita magtuon sa basahon ni Ruth karong tuiga, kita makakita og usa ka malumo nga istorya sa pagkamatay ug pagkamaunungon. O, nagkonsiderar niining herarkiya sa kamatuoran, kita makabantay nga si Ruth nawad-an sa iyang bana, nga siya mipanaw ngadto sa Bethlehem,33 ug didto sa Bethlehem nga iyang nahimamat si Booz. Tingali ato dayong mabantayan nga si Booz miatiman sa mga panginahanglan ni Ruth, mihatag kaniya og pan ug kopa sa suka,34 nahimo niyang tigpataliwala sa ganghaan sa dakbayan,35 ug dayon, isip iyang duol nga kaubanan, diin literal nga gihubad isip “manunubos,”36 mipalit ni Ruth,37 mihimo kaniya nga iyang asawa38 ug wala mopahulay hangtud nga siya makasulti, “Tapus na.”39 Niana mahimo kitang magsugod sa pagbati sa pagpamatuod sa gugma ug katubsanan ingon man usab sa kalig-on ug inspirasyon gikan sa pagkahibalo nga ang Halangdong Duol nga Kaubanan40 mao usab alang sa matag usa kanato.

Usa lang kini ka yano nga ehemplo sa pagsiksik sa mga kasulatan. Ang mainampingong magtutudlo motabang dayon sa matag estudyante nga makat-on sa pagbaton og sama nga kasinatian sa pagtuon alang sa iyang kaugalingon samtang maningkamot sila sa kaugalingon sa espiritwal nga paagi.41

Mga kaigsoonan, sa matag pahina sa kasulatan, naghimo kita og pagpili nga makaapekto sa gahum sa pagtudlo ug pagkat-on sa atong mga klase. Ang pagpili mao kini: Sa unsa nga kamatuoran atong mausab ang mga hunahuna ug kasingkasing ug hugot nga pagtuo sa atong mga estudyante? Kini nga pagpili makahimo og dakong kalainan sa bahin sa pulong nga ilang madawat ngadto sa ilang panghunahuna ug pagpakabuhi.42 Kon kita dili magkugi kalabut niini, kon akong tugutan ang ubos nga hut-ong sa kamatuoran nga “mopatigbabaw sa akong pagtudlo”, nan, sama sa gitudlo ni Presidente Henry,  B. Eyring “halos ako nang gikuha ang akong abilidad sa pagtabang sa usa ka estudyante nga makasugakod sa dautang impluwensya sa kalibutan.”43

Mga koneksyon, Tema, ug mga Simbolo

Uban sa pag-ila niining herarkiya sa kamatuoran, ang ikaduha nga yanong ideya nga makatabang sa atong pagbaton sa pulong mao nga ang mga kasulatan puno sa mga koneksyon, mga tema ug mga simbolo. Mohatag ako og mubo nga ehemplo sa matag usa gikan sa Daang Tugon.

Mga koneksyon

Si Elder David A. Bednar mipasabut nga “ang usa ka koneksyon maoy usa ka relasyon o sumpay tali sa mga ideya, katawhan, mga butang, o mga panghitabo.”44

Ang usa ka koneksyon nga tingali atong namatikdan mao nga ang Daang Tugon puno sa mga istorya sa kalampusan ug kapakyasan, nga gitudlo og dungan aron makumpara: Si Cain ug Abel, si Jose ug iyang igsoong mga lalaki, si Jacob ug Esau, Abigail ug Nadab, ug daghan pa.

Si Presidente Eyring mihisgot niini nga yawe: “Sa paghulagway sa kapakyasan anaa ang timaan sa dalan ngadto sa kalampusan. … Ang nagbalik-balik nga sirkulo sa espirituhanong pagkunhod ug pagkaayo … mahimong malaumon ug makatudlo sa inyong mga estudyante.”45

Mga Tema

Si Elder Bednar mipasabut usab nga “malukpanon, pabalik-balik, ug makapahiusa nga mga kalidad o ideya, sama sa importanteng mga hilo nga gilala sa tibuok teksto.”46 Ang usa ka tema nga atong mamatikdan karong tuiga makita niini nga mga pulong: “ug managpakaila kamo nga ako ang Ginoo nga inyong Dios.”47

Sa tanang mga hampak nga nag-una sa ilang kaluwasan, ingon man sa mga milagro nga nagsunod niini, ang mga anak sa Israel gisultihan nga pinaagi niining mga butang “mahibalo kamo nga ako mao ang Ginoo.”48

Ang pagkapatay ni Goliath,49 ang pagkaayo ni Naaman,50 Elijah ug ang mga pari ni Baal,51 ug ang sagrado ug balaan nga mga kasinatian ni Daniel uban ni Haring Nabucodonosor52 tanan natala uban sa gideklarar nga katuyoan “nga ang tibuok yuta manghibalo nga adunay usa ka Dios sa Israel.”53

Sa tibuok basahon sa Salmo,54 Isaias,55 ug Ezekiel,56 sa 17 ka mga basahon sa Daang Tugon, ug sa sobra sa 80 ka lain-laing mga higayon, si Jehova mibalik-balik ug mipatataw ug misiguro nga ang Israel ug kita makakita Kaniya ug sa Iyang kamot diha sa mga panghitabo ug mga pagtulun-an sa Daang Tugon aron kita ug ang atong mga anak “makaila gikan sa pagsubang sa adlaw, ug gikan sa kasadpan, nga … Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain.”57

Samtang kita magtuon sa mga tema sa kasulatan diha sa bag-ong sukaranang mga klase sa institute,58 ang mga kasulatan “makonektar nga kon [kita] mosusi sa usa [kita] madani ngadto sa lain.”59Kon ang mga kasulatan mismo maoy sentro sa pagtuon niini nga mga klase, ang mga kasulatan “magdungan sa paglambo” ug modala sa atong mga estudyante “ngadto sa kasayuran sa [ilang] mga pakigsaad.”60 “Ang proseso sa pagpangita ug pag-ila sa mga tema sa kasulatan”, si Elder Bednar miingon, “mogiya kanato ngadto … sa mahangturong mga kamatuoran nga nagdapit sa mapamatuorong pagsaksi sa Espiritu Santo. … Kini nga paagi sa pag-angkon sa buhi nga tubig gikan sa mga kasulatan mao ang labing lisud ug mapig-ot; kini usab mosangput sa labing dako nga kaayohan.”61 Kini magkinahanglan og daghan gikan kanato isip mga magtutudlo, dili diyutay.62

Mga simbolo ug mga timaan ni Kristo

Sa daghang mga sumbanan sa Daang Tugon,63 adunay usa nga labing nagdapit sa atong atensyon ug paningkamot. Mao kana, siyempre, ang pagpangita og mga pagpamatuod bahin sa Langitnong Amahan ug sa Manluluwas. Si Elder Bruce R. McConkie miingon, “Kini … angay lang ang pagpangita og mga pagkasusama ni Kristo bisan asa ug sa balik-balik nga paggamit niini aron siya ug ang iyang mga balaod anaa kanunay sa atong mga hunahuna.”64

Ang pagsugod og lista sa mga simbolo ug mga timaan sa Manluluwas halos sama sa pag-ihap sa mga tulo sa tubig sa sapa o mga tipik sa kahayag sa init nga adlaw. Human sa tanan, “ang tanan nga mga butang diin gikahatag sa Dios gikan sa sinugdanan sa kalibutan, ngadto sa tawo, mao ang naghulagway kaniya.”65

Ang Paglalang,66 ang tumbaga nga bitin,67 ang mana,68 ang kaluwasan sa Israel gikan sa Ehiptohanong pagkaulipon pinaagi sa dugo sa karnero nga gipahid sa ilang mga pultahan,69 ug ang tibuok balaod ni Moses, uban sa sistema niini sa sakripisyo ug mga paghinumdom, gituyo ug klarong gidesinyo isip “atong magtatagad sa pag-agak ngadto kang Kristo.”70

Ang pagkaandam ni braham71 sa pagsakripisyo ni Isaac72; mga titulo ni Melchizedek,73 lakip sa “Prinsipe sa pakigdait”74; ang pagluwas ni Jose sa iyang mga igsoon nga mibaligya kaniya75; ug pagluwas ni Moises sa mga anak ni Israel76 naghimo kanila nga mga simbolo “niadtong moabut sa kaulahiay.”77

Si Adan usa ka tawo nga walay sala78 kinsa, santabg didto sa tanaman, boluntaryong mipili79 sa pagtugyan sa iyang kinabuhi aron kita mabuhi.80

Ang hari naghunahuna sa pagpalingkod ni Daniel ibabaw sa tibuok gingharian tungod kay ang “labing maayong espiritu diha kaniya.”81 Ang “mga presidente ug mga prinsipe,”82 kadtong anaa sa mga posisyon sa awtoridad nga nasilag kang Daniel, “nanagpangita sa higayon batok [kaniya] … apan sila wala makakita.”83 Dayon kining dautan nga mga tawo “nanagtigum … [ug] nanagsabut-sabut”84 ug sa samang higayon, si Daniel “miadto sa dapit nga naandan” niyang adtuon,85 ug didto siya nag-ampo.86 Sa pagkasayud niining tanan, ang hari “naninguha sulod sa iyang kasingaksing … sa pagluwas ni Daniel.”87 Ug dayon, human si Daniel gipadala sa iyang piho nga kamatayon, “usa ka bato nga gidala, ug gipahaluna sa baba sa langub.”88 Nga pagasundan lang sa pagbangon sa hari “sayo kaayo sa kabuntagon, ug midali [pag-adto] sa langub”89 aron didto madiskubrehan nga adunay anghel didto,90 didto ug “si Daniel gipagawas sa langub, ug walay kadaut nga hikaplagan diha kaniya.”91

Si Alfred Edersheim miingon nga ang tibuok Daang Tugon “gituyo nga magpunting ngadto ni Kristo. … Dili lamang ang balaod, nga usa ka magtatagad ngadto [Kaniya] … ni ang mga simbolo, nga mao ang mga timaan [Kaniya], ni ang mga panagna, nga maoy mga panagna [Kaniya]; apan ang tibuok kasaysayan sa Daang Tugon puno kang Kristo. … Usa ka butang nagsunod niini: nga … ang pagtuon sa Kasulatan mahimong igo o makatabang nga kita makakat-on sa pag-ila [sa Manluluwas]..”92

Sa tibuok ninyong mga klase, ug bisan sa inyong mga panimalay ug mga pamilya, mahimo ba nga pangutan-on ninyo ang inyong mga estudyante ug mga anak kon unsay ilang nakat-unan ug sa unsang paagi kini makatabang kanila nga makasabut ug makasalig sa Langitnong Amahan ug sa Manluluwas? Ug gikan sa unang adlaw sa klase, mahimo bang tudloan ninyo ang inyong mga estudyante sa pagpangita niining talagsaong mga saksi nga maoy tuyo niining dinasig nga mga tigsulat?

Panapos

Mga kaigsoonan, ang mga kasulatan dili kapulihan sa atong pagtudlo ingon man usab sa atong pagpangandam sa pagtudlo! Hinumdumi kining pahimangno ni Presidente Romney:

“Kita gisangunan sa paghatud nianang atong nadawat gikan sa Ginoo (mga kasulatan) ngadto niadtong atong gitudloan. Usahay [kita mahimong] mosulay sa paghatud sa mensahe bisan wala pa kini madawat. …

“… [Mahimong gusto nato]…sa paglakaw ug pagsangyaw nga wala pa [mahatagi] ang Ginoo sa oportunidad sa pag-andam [kanato].”93

Niana nga diwa, modugang ko og pipila ka mga pangutana niadtong atong nadawat gikan ni Brother Webb sa miaging tuig ug modapit kanato sa paghunahuna niini sa atong pagpangandam sa pagtudlo?

  • Ang akong pagpangandam sa klase nagsugod ba pinaagi sa pagsiksik sa mga kasulatan?

  • Nalipay ba ko94 mga kasulatan nga akong itudlo karon, ug kini ba “nagasiga nga kalayo nga natuob sa akong mga bukog”?95

  • Nakasabut ba ko sa mga detalye ug doktrina nga gusto sa dinasig nga mga tigsulat nga akong makita ug masabtan?

  • Nagsiksik ba ko sa mga pulong sa propeta sa ilang paghatag og gibug-aton, panabut ug pagpamatuod mahitungod sa usa ka tudling?

  • Ug sa matag higayon, nangita ba ko ug nakakaplag sa mga paagi nga ang mga tudling nagpamatuod sa Manluluwas ug sa Iyang Pag-ula?96

Hinaut nga ang mga pulong mahimong hait pa kay sa duhay suwab nga espada97 diha sa atong mga klasehanan tungod kay ang mga kasulatan nagdilaab sulod kanato! Hinaut nga duna kitay hugot nga tinguha sa pag-ila sa mga detalye ug doktrina nga takus sa atong pagkamatinuuron! Ug hinaut nga kita motabang sa atong mga estudyante nga makakat-on sa pagdiskubre sa maanindot nga mga saksi sa kasulatan sa plano sa Langitnong Amahan ug sa Iyang Labing Hinigugma nga Anak!98

Akong idugang ang akong pagpamatuod sa inyoha, ilabi na sa gugma sa Langitnong Amahan99 nga gipakita ug anaa pinaagi sa milagrosong Pag-ula sa Iyang Anak. Ug akong ipahayag ang akong pasalamat alang sa talagsaong pribilehiyo nga mahimong kabahin sa kahibulongang Pagpahiuli, nga naghimo sa Iyang ngalan nga mahibaloan sa tibuok yuta sa kahangturan.”100 Sa pangalan ni Jesukristo, amen.

© 2015 sa Intellectual Reserve, Inc. Tanang mga katungod gigahin. Pagtugot sa Iningles: 6/15. Pagtugot sa paghubad: 6/15. Hubad sa “First Seek to Obtain My Word.” Cebuano PD10054335 853

Mubo nga mga Sulat

  1. See Chad H. Webb, “An Invitation to Study the Doctrine and Covenants” (Seminaries and Institutes of Religion satellite broadcast, Aug. 5, 2014), lds.org/broadcasts.

  2. An estimated 200,000 seminary students read the Doctrine and Covenants last year. If they read for 15 minutes per day and read for 180 school days, that equals 9 million hours of personal scripture study.

  3. J. Reuben Clark Jr., The Charted Course of the Church in Education, rev. ed. (1994), 9.

  4. Chad H. Webb, “An Invitation to Study the Doctrine and Covenants,” lds.org/broadcasts.

  5. Doctrine and Covenants 11:2.

  6. Doctrine and Covenants 11:21.

  7. Elder Bruce R. McConkie taught that the first key to understanding the Bible is to read the Bible:

    “Could any key be more obvious than this? Simply read the book itself. Unless and until we do, nothing else will fall into place. We cannot do other than rate this key as a ten on our scale. All biblical scholarship and understanding begin with reading the basic source material.

    “One of our problems is that we read what others have said about the Bible. …

    “Read the book itself. ‘Search the scriptures’ (John 5:39). Treasure up the Lord’s word. Go to the source” (“The Bible, a Sealed Book” [Church Educational System symposium, Aug. 17, 1984] 4, si.lds.org).

  8. President Marion G. Romney said, “When I drink from a spring I like to get the water where it comes out of the ground, not down the stream after the cattle have waded in it. … I appreciate other people’s interpretation, but when it comes to the gospel we ought to be acquainted with what the Lord says” (from an address to religious educators, quoted by J. Richard Clarke, “My Soul Delighteth in the Scriptures,” Ensign, Nov. 1982, 15).

  9. President Harold B. Lee taught: “You cannot lift another soul until you are standing on higher ground than he is. You must be sure, if you would rescue the man, that you yourself are setting the example of what you would have him be. You cannot light a fire in another soul unless it is burning in your own soul” (“Stand Ye in Holy Places,” Ensign, Oct. 2008, 47). Elder Neal A. Maxwell said: “Part of what may be lacking, at times, in the decent teacher is a freshening personal excitement over the gospel which could prove highly contagious. Since we can only speak the smallest part of what we feel, we should not let that ‘smallest part’ shrink in its size” (“Teaching by the Spirit—‘The Language of Inspiration’” (Church Educational System symposium on the Old Testament, Aug. 15, 1991, 5, si.lds.org).

  10. Marion G. Romney, “The Message of the Old Testament” (Church Educational System symposium on the Old Testament, Aug. 17, 1979), 1, si.lds.org.

  11. See David A. Bednar, “A Reservoir of Living Water” (Church Educational System fireside for young adults, Feb. 4, 2007), speeches.byu.edu (text), LDS.org (video).

  12. Neal A. Maxwell, The Smallest Part (1973), 4; see also Neal A. Maxwell, “The Inexhaustible Gospel,” Ensign, Apr. 1993, 69.

  13. Elder Richard G. Scott said, “Principles are concentrated truth, packaged for application to a wide variety of circumstances” (“Acquiring Spiritual Knowledge,” Ensign, Nov. 1993, 86; see also Gospel Teaching and Learning: A Handbook for Teachers and Leaders in Seminaries and Institutes of Religion [2012], 5–7). Brother Chad Webb has suggested that to determine if something is a principle, we might ask ourselves, “Is it always true? Is it applicable in every condition, every time, every circumstance, and to every people?”

  14. Elder Scott also taught: “As you seek spiritual knowledge, search for principles. Carefully separate them from the detail used to explain them” (“Acquiring Spiritual Knowledge,” 86; see also Gospel Teaching and Learning, 26–31).

  15. Boyd K. Packer, Let Not Your Heart Be Troubled (1991), 15.

  16. See C. S. Lewis, “Meditation in a Toolshed,” in God in the Dock: Essays on Theology and Ethics, ed. Walter Hooper (1970), 212–15.

  17. Robert J. Matthews, “What is Religious Education?” (unpublished address to religious educators, Aug. 31, 1989), 2.

  18. Elder D. Todd Christofferson taught, “The gift of the Holy Ghost … is the messenger of grace by which the blood of Christ is applied to take away our sins and sanctify us” (“The Power of Covenants,” Ensign, May 2009, 22; see also Area Directors’ Convention, 2011, session on “The Role of the Holy Ghost”).

  19. See Alma 23:5–7.

  20. Henry B. Eyring, “Teaching the Old Testament” (Church Educational System symposium on the Old Testament, Aug. 10, 1999), 5, si.lds.org.

  21. Marion G. Romney, “The Message of the Old Testament,” 3, si.lds.org; see also Gospel Teaching and Learning, 26–28.

  22. Boyd K. Packer, “Principles,” Ensign, Mar. 1985, 8; see also Gospel Teaching and Learning, 26–28.

  23. Joseph Smith, in History of the Church, 3:30. Expanded quotation: “The fundamental principles of our religion are the testimony of the Apostles and Prophets, concerning Jesus Christ, that He died, was buried, and rose again the third day, and ascended into heaven; and all other things which pertain to our religion are only appendages to it.”

  24. President Marion G. Romney taught, “The message of the Old Testament is the message of Christ and his coming and his atonement” (“The Message of the Old Testament,” 4, si.lds.org).

  25. See 1 Nephi 6:4; D&C 76:40–43. President Ezra Taft Benson defined the gospel in “The Gospel Teacher and His Message” ([address to religious educators, Sept. 17, 1976], si.lds.org). President Henry B. Eyring defined “two views of the gospel” in “Eyes to See, Ears to Hear” ([Church Educational System symposium on the New Testament, Aug. 16, 1984], si.lds.org; also quoted in Teaching and Learning, 54). See also the use of the word gospel in J. Reuben Clark Jr., “The Charted Course of the Church in Education.”

  26. 2 Corinthians 3:14, 16; see also Joseph Smith Translation, 2 Corinthians 3:14, 16.

  27. President Boyd K. Packer taught that the Atonement “is the very root of Christian doctrine. You may know much about the gospel as it branches out from there, but if you only know the branches and those branches do not touch that root, if they have been cut free from that truth, there will be no life nor substance nor redemption in them” (“The Mediator,” Ensign, May 1977, 56; also quoted in Gospel Teaching and Learning, 1).

  28. Gospel Teaching and Learning, 52.

  29. Richard G. Scott, “Acquiring Spiritual Knowledge,” 86; see also Gospel Teaching and Learning, 26.

  30. Henry B. Eyring, “Converting Principles” (remarks at an evening with Elder L. Tom Perry, Feb. 2, 1996), 1, si.lds.org; also quoted in Gospel Teaching and Learning, 54.

  31. See Gospel Teaching and Learning, 26–27.

  32. The Prophet Joseph Smith taught, “We may conclude, that though there were different dispensations, yet all things which God communicated to His people were calculated to draw their minds to the great object, and to teach them to rely upon God alone as the author of their salvation” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], 49).

  33. See Ruth 1:19.

  34. See Ruth 2:14.

  35. See Ruth 4:1.

  36. “The word here rendered ‘redeemer’ we translate literally from Hebrew go’el and this is its proper translation. It is rendered merely ‘kinsman’ in the King James English translation. The function of a go’el was to make it possible for a widow who had lost home and property to return to her former status and security and to have seed to perpetuate her family.

    “It is easy to see why the later prophets borrowed this word from the social laws of Israel and used it to describe the functions of Him who would become the Divine Redeemer: Think of what He does to restore us to proper status with God, and to give us future security and eternal ‘seed’” (Ellis T. Rasmussen, An Introduction to the Old Testament and Its Teachings, Part 1 (syllabus for Religion 301, 1972), 157; and Old Testament Student Manual: Genesis–2 Samuel (Church Educational System manual, 2003), 263.

  37. See Ruth 4:10.

  38. See Ruth 4:13; see also Ruth 4 chapter heading.

  39. John 19:30; see Ruth 3:18.

  40. This beautiful story “speaks of and symbolically demonstrates God’s redeeming power; it teaches us of how we can access that power and exemplifies how we should emulate our Redeemer. Numerous elements of the story serve as types of Christ. It is about hope in Israel. [Perhaps part of] the reason we love the story so much is because … our souls intuitively resonate with the redemption of Ruth; we long for what happened to her on a mortal level to happen to us in both a mortal and eternal way. Ruth satisfies some of our soul’s yearning for deliverance. It highlights our reasons for hope” (Kerry Muhlestein, “Ruth, Redemption, Covenant, and Christ,” in D. Kelly Ogden, Jared W. Ludlow, and Kerry Muhlstein, eds., The Gospel of Jesus Christ in the Old Testament, 38th Annual Brigham Young University Sidney B. Sperry Symposium [2009], 187–88).

  41. See Boyd K. Packer, “Self-Reliance” (Brigham Young University fireside, Mar. 2, 1975), speeches.byu.edu.

  42. See Alma 12:9–11; 3 Nephi 26:1–11 (especially verses 9–10). Elder Jeffrey R. Holland stated: “When crises come in our lives—and they will—the philosophies of men interlaced with a few scriptures and poems just won’t do. Are we really nurturing our youth … in a way that will sustain them when the stresses of life appear? Or are we giving them a kind of theological Twinkie—spiritually empty calories? President John Taylor once called such teaching ‘fried froth,’ the kind of thing you could eat all day and yet finish feeling totally unsatisfied. During a severe winter several years ago, President Boyd K. Packer noted that a goodly number of deer had died of starvation while their stomachs were full of hay. In an honest effort to assist, agencies had supplied the superficial when the substantial was what had been needed. Regrettably they had fed the deer but they had not nourished them” (“A Teacher Come from God,” Ensign, May 1998, 26–27).

  43. Henry B. Eyring, “Eyes to See, Ears to Hear,” si.lds.org; also quoted in Gospel Teaching and Learning, 54.

  44. David A. Bednar, “A Reservoir of Living Water,” 4, speeches.byu.edu.

  45. Henry B. Eyring, “Teaching the Old Testament,” 2, si.lds.org.

  46. David A. Bednar, “A Reservoir of Living Water,” 6, speeches.byu.edu.

  47. Exodus 6:7.

  48. Exodus 7:17; see also Exodus 7:5; 8:10, 22; 9:14, 16, 29; 10:2; 11:7; 14:4, 18; 16:6, 12; 29:46.

  49. See 1 Samuel 17:46.

  50. See 2 Kings 5:15.

  51. See 1 Kings 18:37.

  52. See Daniel 4:17, 26.

  53. 1 Samuel 17:46.

  54. See Psalm 59:13; 67:2; 83:18; 109:27.

  55. See Isaiah 5:19; 9:9; 19:21; 37:20; 41:20, 22–23; 41:26; 43:10; 45:3, 6; 49:23, 26; 52:6; 60:16.

  56. See Ezekiel 6:10, 14; 7:4, 9, 27; 11:10, 12; 12:15–16; 13:9, 14, 21, 23; 14:8; 15:7; 16:62; 17:21, 24; 20:20; 22:16; 24:27; 25:7; 35:4, 12, 15.

  57. Isaiah 45:6.

  58. See the section “Why Are We Making These Changes?” on “New Religion and Institute Courses: Additional Information,” si.lds.org/announcement-new-religion-courses.

  59. Boyd K. Packer, “Scriptures,” Ensign, Nov. 1982, 53.

  60. 2 Nephi 3:12.

  61. David A. Bednar, “A Reservoir of Living Water,” 6, speeches.byu.edu.

  62. Elder Neal A. Maxwell described it this way: “Cluster your scriptures together so that the Old Testament scripture on a particular topic is related [to the other books of scripture] and to the utterances of living prophets. The scriptures of the Church need each other. … And they help each other. …

    “… [Then] you will … make the teaching moment more significant. …

    “… Help your students avoid the tendency to skim lightly over the surface of the scriptures. … Encourage them to cluster the scriptures topically, as if they were a bunch of grapes from which you would then squeeze all the juice, and distill all the meaning” (“The Old Testament: Relevancy within Antiquity” [Church Educational System symposium on the Old Testament, Aug. 16, 1979], 1–2, si.lds.org.

  63. See Old Testament Student Manual: Genesis–2 Samuel, 111–15.

  64. Bruce R. McConkie, The Promised Messiah: The First Coming of Christ (1978), 453.

  65. 2 Nephi 11:4; see also Hosea 12:10; Alma 30:23–60 (especially verses 40–41); Moses 6:59–63.

  66. See Moses 6:63. Elder Bruce R. McConkie taught: “The revealed accounts of the Creation are designed to accomplish two great purposes. Their general purpose is to enable us to understand the nature of our mortal probation, a probation in which all men are being tried and tested ‘to see if they will do all things whatsoever the Lord their God shall command them.’ (Abr. 3:25.) Their specific purpose is to enable us to understand the atoning sacrifice of the Lord Jesus Christ, which infinite and eternal Atonement is the very foundation upon which revealed religion rests” (“Christ and the Creation,” Ensign, June 1982, 13).

  67. See Alma 33:19; see also Topical Guide, “Jesus Christ, Types of, in Anticipation”.

  68. “Your fathers did eat manna in the wilderness and are dead.

    “This is the bread which cometh down from heaven, that a man may eat thereof, and not die.

    “I am the living bread” (John 6:49–51); see also Exodus 17:6; 1 Corinthians 10:4; Topical Guide, “Jesus Christ, Types of, in Anticipation.”

  69. See Exodus 12:5–14.

  70. Galatians 3:24.

  71. “Father of a multitude. Originally called Abram, ‘exalted father.’” (Bible Dictionary, “Abraham”).

  72. Elder Dallin H. Oaks explained: “This story … shows the goodness of God in protecting Isaac and in providing a substitute so he would not have to die. Because of our sins and our mortality, we, like Isaac, are condemned to death. When all other hope is gone, our Father in Heaven provides the Lamb of God, and we are saved by his sacrifice” (“Bible Stories and Personal Protection,” Ensign, Nov. 1992, 37).

  73. “King of Salem” (Hebrews 7:1–2); “the king of heaven” (Joseph Smith Translation, Genesis 14:36 [in the Bible appendix]); “King of righteousness” (Hebrews 7:2); see also Topical Guide, “Jesus Christ, Types of, in Anticipation.”

  74. Joseph Smith Translation, Genesis 14:33 (in the Bible appendix); see also Topical Guide, “Jesus Christ, Types of, in Anticipation.”

  75. See Genesis 37:27–28.

  76. See Moses 1:26; see also Deuteronomy 18:15; 3 Nephi 20:23; The Pearl of Great Price Teacher Manual (Church Educational System manual, 2000), 9–11.

  77. Romans 5:14.

  78. See 2 Nephi 2:23.

  79. See Moses 4:18.

  80. See 2 Nephi 2:25.

  81. Daniel 6:3.

  82. Daniel 6:3–4, 6–7.

  83. Daniel 6:4; see also verse 5.

  84. Daniel 6:6–7.

  85. Luke 22:39; see Daniel 6:10.

  86. See Daniel 6:10.

  87. Daniel 6:14.

  88. Daniel 6:17.

  89. Daniel 6:19.

  90. See Daniel 6:22.

  91. Daniel 6:23.

  92. Alfred Edersheim, Bible History: Old Testament, one vol. ed. (1982), xiii; also quoted in Old Testament Student Manual: Genesis–2 Samuel, 11122.

  93. Marion G. Romney, “The Message of the Old Testament,” 1, si.lds.org.

  94. See Psalm 1:2–3.

  95. Jeremiah 20:9; see also Gospel Teaching and Learning, 29–30.  President Boyd K. Packer explained:

    “‘There is a great body of evidence,’ Brother [Wilford B.] Lee wrote, ‘to indicate that, in moral behavior especially, people do not act in accordance with their knowledge.’ And he observed that one could hardly find an obese person who does not know that, if he is to reduce his weight, a part of what he must do is to reduce his intake of food. Can you imagine a medical doctor who uses cigarettes and does not know that smoking is detrimental to his health? Were you ever acquainted with a divorce of parents in which both of the parties didn’t know full well that tragic effects would be visited upon their children? In such cases the persons know the right course but still fail to follow it.

    “As regards righteous behavior, then, to know intellectually is not enough. The feelings must be engaged” (Let Not Your Heart Be Troubled [1991], 14).

  96. In The Charted Course of the Church in Education, President J. Reuben Clark Jr. taught that in our study and teaching, there are actually “two prime things which may not be overlooked, forgotten, shaded, or discarded.” The first, of course, is the Savior and His Atonement. “The second of the two things to which we must all give full faith is that the Father and the Son actually and in truth and very deed appeared to the Prophet Joseph in a vision in the woods” (1–2).

  97. In its commentary for Doctrine and Covenants 6:2, the Doctrine and Covenants Student Manual contains the following explanation: “Many swords of ancient times had only one cutting edge. When someone decided to make a two-edged sword, the effectiveness of the weapon was increased tremendously. Now it could cut in any direction, no matter how the blow was struck. Thus, the likening of the word of God to the two-edged sword is a vivid simile. Just as a sharp sword can cut deep enough to sever limbs and destroy life, so the word of the Lord is powerful enough that it can bring destruction of the soul (spiritual death) to those who do not give heed to it (see Hebrews 4:12; Revelation 1:16; 2:12, 16). The word of God also has power to pierce the soul as a sword and penetrate to the inmost parts of man (see 3 Nephi 11:3; D&C 85:6). It can cut through error and falsehood with double-edged efficiency” ([Church Educational System manual, 2001], 15).

  98. See Mormon 5:14.

  99. See 1 Nephi 11:22.

  100. Abraham 1:19.