“พี่น้องชั่วนิรันดร์,” เพื่อนเด็ก, มิถุนายน 2024, 14–15.
พี่น้อง ชั่วนิรันดร์
“ถึงเวลาไปพระวิหารแล้ว!” รอยกระซิบขณะเดินเข้าไปข้างใน
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ซิมบับเว
“ฉันชอบมองดูพระวิหาร ฉันต้องการไปที่นั่น” ไรอันร้องเพลง
“วันนี้จะ ไปที่นั่น!” รอยพี่ชายของไรอันกล่าว
คุณแม่พับเสื้อผ้าและใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทาง “เราจะเริ่มวันนี้ แต่เราจะใช้เวลาสองวันไปพระวิหารในแอฟริกาใต้” เธอกล่าว
ไรอันกับครอบครัวรอมานานเพื่อไปพระวิหาร และเวลานี้ก็มาถึง! พวกเขาจะไม่อยู่บ้านตลอดทั้งสัปดาห์
“คุณแม่ครับ เล่าเรื่องทาวันอันยาชาให้เราฟังอีกสิครับ” รอยบอก
คุณแม่ยิ้มให้เด็กๆ “ทาวันอันยาชาเป็นพี่ชายของลูก เขาเสียชีวิตเมื่อเขาอายุเพียงหนึ่งขวบ แต่เขายังคงเป็นพี่ชายของลูกเหมือนทาฟัดซวาและทาเทนดา พ่อกับแม่รักลูกชายทั้งห้าคนของเรา”
ไรอันยิ้มขณะนึกถึงทาวันอันยาชา ช่างรู้สึกดีที่รู้ว่าคุณพ่อคุณแม่รักพวกเขาทุกคน
“นั่นคือเหตุผลที่เราไปพระวิหาร” คุณแม่บอก “เพื่อผนึกด้วยกันเป็นครอบครัวนิรันดร์!” เธอรูดซิปกระเป๋าเดินทาง “ตอนนี้ก็ไปเก็บของของลูกสิ ถึงเวลาไปพระวิหารแล้ว!”
รอยช่วยไรอันแบกกระเป๋าเดินทางออกไปข้างนอก คุณพ่อเดินออกมาพร้อมอาหารกล่องหนึ่งที่คุณแม่เตรียมไว้สำหรับการเดินทาง ทาฟัดซวาและทาเทนดาแบกกระเป๋าพวกเขาไปด้วย ไม่นานทั้งครอบครัวก็เริ่มเดินไปที่โบสถ์ รถบัสกําลังรอพวกเขาที่นั่นเพื่อพาพวกเขาไปพระวิหาร
ไรอันขึ้นรถบัสและนั่งข้างรอย อีกสามครอบครัวจากวอร์ดของพวกเขากําลังขนของขึ้นรถบัสด้วย เมื่อทุกคนนั่งที่แล้ว รถบัสก็ออกเดินทางไกลไปพระวิหาร
ไรอันกับรอยมองออกไปนอกหน้าต่าง ช่วงนั้นเป็นฤดูฝน ทุกอย่างจึงดูเขียวขจีและสวยงาม พวกเขาผ่านทุ่งและแผงขายของข้างถนนที่คนมาขายมะเขือเทศ กล้วย และมันฝรั่ง พวกเขาเห็นลิงบนถนนด้วย! ไรอันสงสัยว่ามีสัตว์อื่นใดอีกบ้างที่อาจซ่อนอยู่ในหญ้าสูงและต้นไม้
ไม่นาน กลางวันก็กลายเป็นกลางคืน และรถบัสก็ขับต่อไป เป็นการเดินทางที่ยาวนาน แต่ไรอันกับรอยไม่บ่น ไรอันหลับไปพร้อมความคิดว่า ถึงเวลาไปพระวิหารแล้ว!
เมื่อมาถึงเมือง ทุกคนบนรถบัสมองออกไปนอกหน้าต่าง ใครจะเห็นพระวิหารก่อน?
“นั่นไงล่ะ!” รอยพูด
ในที่สุดก็ถึงเวลาเข้าไปในพระวิหาร! “ถึงเวลาไปพระวิหารแล้ว!” รอยกระซิบบอกไรอันขณะเดินเข้าไปข้างใน พวกเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสีขาว จากนั้นเด็กๆ นั่งอยู่ในห้องรอกับเด็กคนอื่นๆ สักครู่หนึ่ง
ไม่นาน เจ้าหน้าที่พระวิหารใจดีคนหนึ่งก็พาเด็กๆ ไปหาคุณพ่อคุณแม่ พวกเขาเดินเข้าไปในห้องที่มีโต๊ะนุ่มๆ อยู่ตรงกลางเพื่อให้คนคุกเข่า เรียกสิ่งนี้ว่าแท่นบูชา
“ยินดีต้อนรับสู่ห้องผนึก” เจ้าหน้าที่บอกขณะที่อยู่หน้าห้อง “วันนี้ผมจะใช้ฐานะปุโรหิตผนึกแต่ละครอบครัวด้วยกันชั่วนิรันดร์”
ไรอันกับรอยมองดูขณะที่อีกสามครอบครัวได้รับการผนึก แล้วก็ถึงคิวของพวกเขา
ไรอันกับพี่ชายคุกเข่ากับคุณพ่อคุณแม่รอบแท่นบูชา ผู้ผนึกเชิญเพื่อนคนหนึ่งของเขาเป็นตัวแทนทาวันอันยาชา รอยมองคุณแม่และคุณพ่อขณะวางมือของตนบนมือพวกเขา เขาเห็นน้ำตาไหลอาบแก้มของคุณแม่ แต่เธอยิ้มกว้าง
เมื่อการผนึกเสร็จสิ้น ไรอันกอดคุณแม่ “ลูกเหมือนเทพเลย” เธอกระซิบบอกลูกชายของเธอ
“รู้สึกเหมือนเทพอยู่กับเราเลยครับ” รอยกระซิบตอบ “ผมมีความรู้สึกพิเศษในใจ”
“ผมด้วย” ไรอันพูด รู้สึกดีมากที่ได้อยู่ในพระวิหารกับครอบครัวนิรันดร์ของเขา!
ภาพประกอบโดย เรเชล ฮอฟฟ์แมน-เบลส์