“Ang Kahon sa Kabalaka,” Higala, Septiyembre 2024, 36–37.
Ang Kahon sa Kabalaka
Gihunahuna pag-ayo ni Olivia ang iyang mga kabalaka.
Kini nga istorya nahitabo sa USA.
Nagdali-dali og gawas si Olivia sa iyang klasrom sa wala pa mahuman ang iyang klase. Naningkamot siya nga dili motan-aw ni bisan kinsa.
Karon ang unang adlaw ni Olivia sa pagpatambal. Gipasabot sa iyang mama nga siya makigkita og usa ka doktor nga mahimong motabang niya sa iyang mga kabalaka. Gibati ni Olivia nga nabalaka kaayo. Usahay bation niya ang hilabihan nga kabalaka nga lisod matulog o malingaw uban sa iyang mga higala.
Misakay si Olivia sa sakyanan uban ni Mama ug nagpadalin-os sa iyang lingkoranan.
“OK ra ka?” Nangutana si Mama.
Si Olivia wala dayon motubag. “Nganong kinahanglan pa man kong moadto sa doktor?”
Misugod sa pag-drive si Mama. “Ang Langitnong Amahan naghatag kanato og mga doktor aron makatabang kanato. Sama sa paagi nga Siya naghatag kanato og ubang butang aron sa pagtabang kanato, sama sa mga higala ug sa mga kasulatan. Nakahinumdom ka ba sa gikonektar nga kasulatan nga atong gihimo?”
Mitando si Olivia. Gitabangan siya ni Mama nga makakita sa mga bersikulo sa mga kasulatan nga makatabang sa iyang mga kabalaka. Sa matag bersikulo, gisulat ni Mama kon asa pangitaon ang sunod nga bersikulo. Sa higayon nga mabalaka si Olivia sa gabii, molitok siya og pag-ampo ug mangita og usa sa mga bersikulo diha sa mga kasulatan. Dayon basahon niya ang ubang bersikulo diha sa gikonektar nga kasulatan hangtod nga makatulog siya.
Dihang misulod na silang Olivia ug si Mama sa opisina sa doktor, si Dr. Posy mipailaila sa iyang kaugalingon. Nangutana siya ni Olivia bahin sa iyang mga gibati. Misulti kaniya si Olivia og gamay bahin sa iyang mga kabalaka.
“Daghang mga tawo ang adunay butang nga gitawag og sobrang kabalaka,” si Dr. Posy miingon. “Mabalaka sila pag-ayo sama sa nahitabo nimo. Apan makahimo ka og ubang butang nga makatabang nimo nga mobati nga dili na kaayo mabalaka. Mahimo ba nimong sulayan ang usa niini uban kanako?”
Gitan-aw ni Olivia ang iyang sapatos ug mitando.
Si Dr. Posy mitunol ni Olivia og gamay nga kahon. “Usa kini ka kahon sa kabalaka. Dinhi hiposon nga luwas ang atong mga kabalaka, mao nga dili na ta maghunahuna bahin niini.”
Giabli ni Olivia ang kahon sa iyang mga kamot. Dili kini espesyal nga tan-awon.
“Sa sunod nga mobati ka nga nahadlok, isulat ang imong kabalaka sa usa ka papel ug ibutang kini sa kahon,” miingon si Dr. Posy. “Dayon pagpili og oras aron ablihan ang kahon kada adlaw alang sa oras sa kabalaka. Kon nabalaka ka bahin sa bisan unsang butang sa dili pa ang oras sa kabalaka, sulti og, ‘Dili nako kini kinahanglan nga hunahunaon karon.’”
“OK,” miingon si Olivia. Si Dr. Posy mitabang niya sa pagsulat sa iyang labing dako nga mga kabalaka, ug si Olivia mibutang niini diha sa kahon.
Sa ulahi nianang adlawa, usa sa mga kabalaka ni Olivia nahunahunaan niya. Naa kini sa kahon sa kabalaka, miingon siya sa iyang kaugalingon. Hunahunaon lang na nako unya. Naningkamot siya nga hunongon ang paghunahuna bahin niini. Nakigdula hinuon siya sa iyang igsoong lalaki.
Dihang oras na sa pagkatulog, nakulbaan si Olivia. Kon magabii na mograbe ang iyang mga kabalaka. Gibutang niya ang iyang kahon sa kabalaka ug ang iyang mga kasulatan sa iyang higdaanan ug gitawag si Mama.
“Unsa kaha kon dili kini epektibo?” nangutana siya.
Gigakos siya ni Mama. “Nan padayon ta nga maningkamot. Ang Langitnong Amahan motabang nimo nga makapangita og laing mga paagi nga makatabang.”
Mitando si Olivia. “Tingali kinahanglan usab nako nang isulat para sa kahon sa kabalaka.”
“Nindot nga ideya,” miingon si Mama. Nag-ampo siya uban ni Olivia. Kana mitabang ni Olivia nga moarang-arang ang pamati.
Taud-taud human gipalong ni Mama ang suga, usa ka kabalaka ang kalit lang nahunahunaan ni Olivia. Iyang gipasiga ang iyang suga. Iyang gisulat ang kabalaka ug gibutang kini diha sa kahon para unya. Militok siya og laing pag-ampo aron mohangyo sa Langitnong Amahan sa paghupay kaniya.
Dayon iyang giablihan ang iyang mga kasulatan ug nangita sa naka-highlight nga bersikulo gikan sa iyang gikonektar nga pagbasa sa kasulatan. Ang una niyang nakit-an mao ang Isaias 41:10. Kini nag-ingon, “Ayaw kahadlok, kay mag-uban Ako kanimo.”
Sunod sa bersikulo, gisulat ni Mama ang “Doktrina ug mga Pakigsaad 6:36.” Gipangita ni Olivia kana nga kasulatan ug gibasa kini og kusog. “Paghunahuna ngari kanako sa matag hunahuna; ayaw pagduha-duha, ayaw kahadlok.”
Si Olivia mibati nga malinawon. Nasayod siya nga tingali maghunahuna pa siya og daghang mga kabalaka. Apan ang Langitnong Amahan mihatag kaniya og daghang butang nga motabang niya nga mobati og mas maayo. Gitubag Niya ang iyang mga pag-ampo. Ug nakatabang kaayo kana!
Mga paghulagway pinaagi ni Jennifer Naalchigar