“Mga Bulak alang sa Akong Silingan,” Higala, Septiyembre 2024, 38.
Imong Sinulat
Mga Bulak alang sa Akong Silingan
Pipila ka tuig ang milabay, ang bana sa akong silingan namatay. Masulub-on kaayo siya.
Nasayod ko kon unsa ang bation kon mawad-an sa usa nga imong gimahal. Sa dihang tres anyos pa ako, ang akong mama namatay. Human siya mamatay, ang mga anak sa akong kasilinganan misulat sa akong igsoong lalaki ug kanako ug giadornohan og mga dulaan ang among tugkaran. Gusto lang kong mobuhat og maayo nga butang alang sa akong silingan.
Nag-ampo ko aron masayod kon unsa ang akong mahimo aron makatabang. Misantop sa akong hunahuna ang paghatag kaniya og mga bulak sa Valentine’s Day. Pero, gikinahanglan nako nga makakwarta aron makapalit sa mga bulak. Gihimo nako kini nga tumong diha sa akong Giya nga Basahon sa Kabataan aron makakwarta.
Nakakwarta ko pinaagi sa paghimo og lainlaing mga trabaho alang sa uban. Ang akong lola mibayad nako sa paglimpyo sa iyang garden ug sa mga dahon sa iyang tugkaran. Sa balay, nakakwarta ko pinaagi sa paghawan sa mga sagbot sa luyo sa among balay. Miabot kini og mga bulan nga paningkamot aron igo nga makakwarta.
Sa kataposan aduna na koy igo nga kwarta aron moadto sa tindahan ug mopalit sa mga bulak. Miabot ang Valentine’s Day, ug akong gihatag ang mga bulak nga dunay mubo nga sulat ngadto sa akong silingan. Nalipay kaayo siya. Mibati ko og kainit ug kalipay usab. Nagpasalamat ko sa Langitnong Amahan sa pagtabang kanako nga mahimo ang unsay Iyang gusto nga ipabuhat kanako.