‘Opvallen in Ierland’, Voor de kracht van de jeugd, oktober 2021.
Opvallen in Ierland
Evan K. is de enige jongeman van de kerk op zijn school – maar hij voelt zich nooit alleen.
Foto’s, Ashley-Ann K.
Ken je de uitdrukking ‘het gras is altijd groener bij de buren’? Dat zul je de 15-jarige Evan K. uit Ierland nooit horen zeggen. ‘Het gras is hier erg groen’, zegt hij.
Daarom wordt Ierland ook weleens ‘het Eiland van Smaragd’ genoemd.
‘Het is hier prachtig’, zegt Evan. Hij geniet bij het rondfietsen dan ook met volle teugen van die natuurpracht. ‘Ik ga graag fietsen langs de rustige wegen in de omgeving.’
Overal waar hij kijkt, zie hij smaragdgroen gras en ander natuurschoon. Maar wat je er niet vaak tegenkomt, is een ander lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Evan en zijn zusjes zijn de enige leden van de kerk op hun school.
Buitenbeentje
In Ierland zijn veel scholen aan een geloofsrichting verbonden. Evan en zijn zusjes gaan naar de plaatselijke katholieke school, net als de andere jongeren in dat deel van Ierland.
Door zijn keuzes onderscheidt Evan zich soms sterk van anderen. ‘Ik heb het soms moeilijk omdat iedereen vloekt’, zegt hij. Vloeken is hier erg gebruikelijk, legt Evan uit. Maar er is nog een ander aspect van de Ierse cultuur dat Evan erg moeilijk vindt.
‘Mijn kameraden gaan graag op stap om te drinken’, legt hij uit. ‘Ik ben altijd de enige die niet meegaat.’
Hij heeft het over zijn leeftijdsgenoten. Waar Evan woont, is het normaal om op jonge leeftijd alcohol te drinken. De jongeren gaan zo vaak op stap dat Evan er soms aan denkt om mee te gaan, zodat hij niet altijd uit de boot valt. Maar hij blijft telkens thuis.
‘Ik vraag me af wat er zou gebeuren als ik met ze mee zou gaan’, zegt hij. ‘Ik weet dat ik word gezegend als ik niet met ze meega. De zegeningen voor gehoorzaamheid aan de geboden zijn veel groter dan het verdrietige gevoel dat je het buitenbeentje bent.’
Evan vertrouwt op de Heilige Geest om hem bij zijn dagelijkse keuzes te leiden. Bovendien kan hij nog uit andere bronnen kracht putten.
Hij kan zijn Ierse vrienden in de kerk met een eenvoudig sms’je bereiken.
Online vrienden en dagelijkse kracht
Waar Evan woont, worden veel bijeenkomsten virtueel gehouden omdat de jongeren van de kerk zo ver uit elkaar wonen. Seminarie bijvoorbeeld.
‘Het wekelijks seminarie is geweldig’, zegt Evan. We leren tijdens de seminarieles niet alleen over Christus en zijn evangelie, maar na de les laat de leerkracht de Zoommeeting doorlopen.’
Zo kunnen ze via Zoom bijpraten, grapjes maken, spelletjes spelen, of gewoon tijd doorbrengen als vrienden met dezelfde waarden. Evan heeft goede vrienden overgehouden aan die kerkbijeenkomsten.
Zijn goede vriend Rob is zo iemand. ‘We hebben hetzelfde gevoel voor humor’, zegt Evan. ‘Als Rob op sociale media iets grappigs ziet en denkt dat ik het leuk zal vinden, stuurt hij het naar mij door. Dan sturen we wat berichtjes over en weer. Als ik een paar uur later iets grappigs zie, stuur ik het naar hem.’
Heel gewoon dus, toch? Maar die kleine interacties zijn een groot houvast gedurende de week. ‘Het doet mij goed, want we kunnen samen om dingen lachen, maar niemand vloekt of zo.’ Ze kunnen elkaar ook berichtjes sturen als ze behoefte hebben aan wat extra kracht in het evangelie.
Ierse onderonsjes
Hoewel de jongeren van de kerk in Ierland nogal verspreid wonen, proberen ze elk jaar toch een paar keer bijeen te komen – soms zelfs met jongeren uit het hele land.
Ze houden dan activiteiten zoals dienstbetoonprojecten, of ze huren opblaasbare sumopakken. ‘Dan hebben we dolle pret!’ zegt Evan.
Af en toe sluiten ze de activiteit af met een fuif (dansavond). Daar gaat het er heel anders aan toe dan op de fuiven van school of de plaatselijke fuiven. Als een jongen op een plaatselijke fuif met een meisje danst, geldt dat bijna als daten, of dan wordt ze misschien zelfs zijn vriendin. Zo gaat dat in Ierland.
Maar fuiven van de kerk zijn anders. Evan zegt: ‘Daar kunnen we met iemand dansen zonder dat er verwacht wordt dat we met elkaar in een vaste relatie stappen. Het is veel beter zo.’
Die onderonsjes met andere jongeren van de kerk in Ierland blijven het hele jaar doorzinderen. Ze houden contact met online spelletjes, sms’jes, telefoongesprekjes, en ze steunen elkaar tot ze weer bijeen kunnen komen.
Evan doet graag dingen met het gezin. Ze gaan samen fietsen en zingen thuis lofzangen.
Groei en het licht van het evangelie
Evan heeft goede raad voor andere jongeren in soortgelijke situaties. ‘Als je de enige jongere van de kerk op je school bent, verlaag je normen dan niet om erbij te horen. Als je vloekt, alcohol drinkt of rookt om erbij te horen, loop je veel mis. De zegeningen van gehoorzaamheid zijn veel beter dan het plezier van erbij te horen!’
Ben je bang dat Evan op school eenzaam is omdat hij andere keuzes maakt? Maak je daar maar geen zorgen over. Hij zegt dat iedereen weet dat hij gelovig is, en dat ze hem respecteren, ook al gaat hij naar een andere kerk. ‘Ik aanvaard hun geloofsovertuiging, en zij aanvaarden de mijne’, zegt hij. ‘Ik sta op vriendschappelijke voet met de hele school.’
Evan mag dan niet dagelijks omringd zijn door andere jongeren van de kerk, hij straalt toch het licht van het evangelie uit. Trouwens, wie weet hoeveel evangeliezaadjes hij zaait door gewoon maar het goede voorbeeld te geven? Ierse grond is immers erg vruchtbaar!