สาระสำคัญ และ ฉัน

การปฏิบัติศาสนกิจ ผ่านพระคัมภีร์มอรมอน

โดย แอ็บบี้ จอห์นสัน

“ฉันพากเพียร [ที่จะ] … ปฏิบัติศาสนกิจต่อผู้อื่นในพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์”

เยาวชนหญิง

เมื่อฉันยังเด็ก ฉันเป็นเพื่อนกับคนที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของศาสนจักร ฉันชวนเธอและครอบครัวของเธอให้มาโบสถ์แต่พวกเขาไม่สนใจ ฉันสวดอ้อนวอนเกี่ยวกับเรื่องนี้และรู้สึกว่าฉันควรไปที่บ้านของพวกเขาและมอบพระคัมภีร์มอรมอนให้พวกเขา

วันรุ่งขึ้นฉันมอบพระคัมภีร์มอรมอนให้เพื่อนคนนี้และครอบครัวของเธอและถามว่าพวกเขาเต็มใจที่จะอ่านเพียงหนึ่งบทหรือไม่ ฉันกลับบ้านและบอกคุณแม่ว่าฉันไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะอ่านหรือไม่ หลังจากนั้นสักพักหนึ่งเพื่อนของฉันถามว่าฉันต้องการไปนอนค้างที่บ้านของเธอไหม เมื่ออยู่ที่นั่น ครอบครัวของเธอกล่าวว่าพวกเขาอ่านพระคัมภีร์มอรมอนไปนิดหน่อยแต่รู้สึกว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับศาสนจักร

ขณะกำลังจะรับประทานอาหารเย็น คุณพ่อของเพื่อนฉันถามว่าคนที่โบสถ์ทำอะไรก่อนรับประทานอาหาร ฉันอธิบายว่าพวกเราจะสวดอ้อนวอนให้พรอาหาร เขาถามว่าฉันเต็มใจจะสวดอ้อนวอนไหม ฉันประหลาดใจ! แต่ตื่นเต้นที่จะได้แบ่งปันสิ่งที่ฉันเชื่อด้วย พวกเขาขอบคุณฉันสำหรับคำสวดอ้อนวอนและเพื่อนของฉันบอกว่าเธอรู้สึกอะไรบางอย่างขณะที่ฉันสวดอ้อนวอนซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีในใจ เราได้คุยกันเรื่องการสวดอ้อนวอนและสิ่งที่ฉันเชื่อตลอดมื้ออาหารนั้น

เช้าวันต่อมา คุณพ่อของเพื่อนฉันสวดอ้อนวอนขอพรอาหาร เขาบอกฉันว่าเมื่อคืนนี้เขาสวดอ้อนวอนก่อนนอนด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้าร่วมศาสนจักร แต่ฉันยังคงติดต่อกับพวกเขา ตอบคำถามเกี่ยวกับศาสนจักรและกระตุ้นให้พวกเขาอ่านพระคัมภีร์มอรมอน

ฉันดีใจที่ได้เป็นผู้สอนศาสนาและช่วยให้พวกเขารู้สึกถึงพระวิญญาณ ฉันรู้ว่าโดยผ่านการปฏิบัติศาสนกิจต่อพวกเขาและการช่วยให้พวกเขารู้สึกถึงพระวิญญาณ ฉันได้ช่วยให้พวกเขาใกล้ชิดกับพระคริสต์มากขึ้น

ผู้เขียนอาศัยอยู่ในไอดาโฮ สหรัฐอเมริกา