Vrede na verlamming
Toen ik verlamd raakte doordat ik over de kop was geslagen, bleef ik me afvragen waarom mij dit was overkomen. Maar ik heb een paar dingen gedaan waardoor ik er vrede mee heb.
Foto’s ter beschikking gesteld door de familie Traveller
In 2022 reden mijn vrienden en ik in een klein terreinvoertuig door de woestijn toen we over de kop sloegen. Ik werd op de grond wakker en zat helemaal onder het bloed. Ik kon niets voelen. Al gauw werd ik met een helikopter naar het ziekenhuis gebracht. Ik kreeg te horen dat mijn nek op twee plekken gebroken was en dat ik vanaf mijn schouders verlamd was.
In het begin was het zeker een beproeving van mijn getuigenis. Ik bleef me maar afvragen waarom mij dit was overkomen. Ik begreep niet waarom al mijn vrienden er niets aan hadden overgehouden en ik wel. Ik was een 16-jarige turnster en cheerleader, en dit was niet hoe ik me mijn leven had voorgesteld.
Kies voor dankbaarheid
Op een dag na het ongeluk had ik een heel slechte dag. Ik wilde mijn bed niet uitkomen om naar de fysiotherapie te gaan. Ik ging toch, en ik zag daar een man die verlamd was en brandwonden had. Hij glimlachte en maakte een praatje met alle therapeuten. Ik dacht: als hij het kan, kan ik het ook.
Na die ervaring was ik meer met dankbaarheid bezig. Ik besefte hoeveel geluk ik had gehad en kon mijn situatie wat beter accepteren. Het drong tot mij door dat ik ervoor moest kiezen om op te staan en op de goede dingen te focussen, zoals mijn geweldige familie en het evangelie van Jezus Christus.
Kijk verder dan labeltjes
Ik heb gemerkt dat anderen helpen mij helpt. Ik weet nog dat ik een paar tieners bij therapie tegenkwam die verlamd waren. Ik ging naar hen toe en sprak met hen, want ik had het fijn gevonden als iemand dat bij mij had gedaan.
Veel mensen maken moeilijke dingen mee. Bij fysiotherapie zijn al die beproevingen duidelijk zichtbaar. Op de middelbare school maakt iedereen ook een heleboel mee, maar weet niemand dat echt. Je ziet het minder. Je hebt al die labels, zoals ‘footballspeler’ en ‘cheerleader’. Soms is het eng om die labels los te laten en nieuwe vriendschappen te sluiten. Ik geniet van cheerleaden en turnen, en ik dacht altijd dat die dingen bepaalden wie ik was.
Maar ik besefte dat het leven uit meer bestaat dan die labels. Het uiterlijk van mensen en onze verschillen – die dingen doen er allemaal niet echt toe. Je kunt iedereen de hand reiken en hen helpen. En nu ben ik bevriend met mensen met wie ik vroeger nooit vrienden zou zijn geweest.
Vertrouw op de Heiland
In het revalidatiecentrum heb ik geleerd om mijn armen weer een beetje te bewegen, en nu heb ik weer wat gevoel in mijn benen. Ik ga elke dag vooruit.
Ik weet niet hoe mijn toekomst eruitziet en zonder de Heer zou ik bang zijn. Maar ik heb pas mijn patriarchale zegen ontvangen en daardoor weet ik dat alles goed komt. Het heeft mij ook heel erg geholpen om in de Schriften te lezen en elke dag te bidden. Ik weet dat mijn problemen zonder Jezus Christus veel erger zouden zijn. Dankzij Hem voel ik vrede, zelfs op moeilijke momenten.
De auteur woont in Utah (VS).