«Πιστεύω, Κύριε»
Από τον Πρεσβύτερο Τζέφρυ Χόλαντ
Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων
Να αναγνωρίζετε εντίμως τις ερωτήσεις και τις ανησυχίες σας, αλλά πρώτα ενδυναμώστε όποια μικρή πίστη έχετε, επειδή τα πάντα είναι δυνατά σε όσους πιστεύουν.
Σε μία περίσταση ο Ιησούς αντάμωσε μία ομάδα που διαπληκτιζόταν σφόδρα με τους μαθητές Του. Όταν ρώτησε ο Σωτήρας για την αιτία αυτής της έριδος, ο πατέρας ενός βασανισμένου παιδιού έκανε ένα βήμα εμπρός, λέγοντας ότι είχε προσεγγίσει τους μαθητές του Ιησού για μία ευλογία για τον υιό του, αλλά δεν ήσαν εις θέσιν να την παράσχουν. Με το να τρίζουν ακόμη τα δόντια του αγοριού, να βγάζει αφρούς από το στόμα και να χτυπιέται στο έδαφος μπροστά τους, ο πατέρας έκανε έκκληση στον Ιησού με αυτό που πρέπει να ήταν απόλυτη απόγνωση στη φωνή του:
«Αν μπορείς κάτι, βοήθησέ μας», είπε, «δείχνοντας σπλάχνα επάνω μας.
»Και ο Ιησούς είπε σ’ αυτόν το: Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει.
»Κι αμέσως ο πατέρας του παιδιού, κράζοντας με δάκρυα, έλεγε: Πιστεύω, Κύριε· βοήθα με στην απιστία μου» 1 .
Η αρχική πεποίθηση αυτού του άνδρα, με δική του παραδοχή, είναι περιορισμένο. Όμως έχει μία επείγουσα, εμφατική εμπειρία για λογαριασμό του μοναδικού παιδιού του. Μας έχει ειπωθεί ότι είναι αρκετά καλά για μία αρχή. «Έστω κι αν δεν μπορείτε τίποτα περισσότερο από το να επιθυμείτε να πιστέψετε», δηλώνει ο Άλμα, «αφήστε αυτήν την επιθυμία να δουλέψει μέσα σας, έστω μέχρι να πιστέψετε» 2 . Με καμία άλλη ελπίδα να απομένει, αυτός ο πατέρας διαβεβαιώνει τι πίστη έχει και παρακαλεί τον Σωτήρα του κόσμου «αν μπορείςκάτι, βοήθησέ μας, δείχνοντας σπλάχνα επάνω μας» 3 . Μετά βίας μπορώ να διαβάσω εκείνα τα λόγια χωρίς να κλάψω. Η αντωνυμία στον πληθυντικό μας προφανώς χρησιμοποιείται εσκεμμένως. Αυτός ο άνδρας λέει στην ουσία: «Όλη μας η οικογένεια παρακαλεί. Η πάλη μας ποτέ δεν παύει. Είμαστε εξουθενωμένοι. Ο υιός μας πέφτει στο νερό. Πέφτει στη φωτιά. Είναι συνεχώς σε κίνδυνο και εμείς φοβόμαστε συνεχώς. Δεν ξέρουμε πού αλλού να στραφούμε. Εσύ μπορείς να μας βοηθήσεις; Θα είμαστε ευγνώμονες για οτιδήποτε -- μία εν μέρει ευλογία, ένα ίχνος ελπίδος, κάποια μικρή ανύψωση του βάρους που μεταφέρει η μητέρα αυτού του αγοριού κάθε ημέρα της ζωής της».
Το «Αν μπορείςκάτι», που λέγεται από τον πατέρα, επιστρέφει πίσω σε αυτόν ως «Αν μπορείς να πιστέψεις», που λέγεται από τον Διδάσκαλο 4 .
«Αμέσως» λέει η γραφή --όχι αργά ούτε με σκεπτικισμό ούτε με κυνισμό αλλά «αμέσως»-- ο πατέρας, ένας γονέας, εκφράζοντας εντίμως τον πόνο του, αναφωνεί: «Πιστεύω, Κύριε· βοήθα με στην απιστία μου». Σε απάντηση στη νέα και ακόμη μερική πίστη, ο Ιησούς θεραπεύει το αγόρι, σχεδόν ανασταίνοντάς το στην κυριολεξία από τους νεκρούς όπως περιγράφει το περιστατικό ο Μάρκος 5 .
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτήν τη συγκινητική ιστορία από τις γραφές, επιθυμώ να μιλήσω κατευθείαν στους νέους ανθρώπους αυτής της Εκκλησίας -- νέους σε χρόνια ηλικίας ή νέους σε χρόνια ως μέλη ή νέους σε χρόνια πίστεως. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτό θα πρέπει να συμπεριλάβει σχεδόν όλους μας.
Πρώτη παρατήρηση αναφορικώς προς αυτήν την αφήγηση είναι ότι όταν αντιμετώπισε τη δυσκολία της πίστεως, ο πατέρας επιβεβαιώνει τη δύναμή του πρώτα και μόνον τότε αναγνωρίζει τον περιορισμό του. Η αρχική του δήλωση είναι καταφατική και χωρίς ενδοιασμούς: «Πιστεύω, Κύριε». Θα έλεγα σε όλους όσοι επιθυμούν περισσότερη πίστη: Να θυμάστε αυτόν τον άνδρα! Σε στιγμές φόβου ή αμφιβολίας ή ταραχών, διατηρήστε την πίστη που έχετε ήδη αναπτύξει ακόμη και αν αυτή η πίστη είναι περιορισμένη. Στην ανάπτυξη την οποία όλοι πρέπει να βιώσουμε στη θνητότητα, το πνευματικό αντίστοιχο του βασάνου αυτού του αγοριού ή της απόγνωσης αυτού του γονέα πρόκειται να έλθει σε όλους μας. Όταν έλθουν αυτές οι στιγμές και προκύψουν ζητήματα, και η λύση αυτών των προβλημάτων δεν έλθει αμέσως, κρατηθείτε σε όσα ήδη ξέρετε και σταθείτε δυνατοί έως ότου έλθει επιπρόσθετη γνώση. Γι’ αυτό το περιστατικό, αυτό το συγκεκριμένο θαύμα έκανε λόγο ο Ιησούς: «Αν έχετε πίστη σαν έναν κόκκο από σινάπι, θα πείτε σ’ αυτό το βουνό: Πήγαινε από εδώ εκεί, και θα πάει, και δεν θα είναι σε σας τίποτε αδύνατο» 6 . Το μέγεθος της πίστεώς σας ή ο βαθμός της γνώσεώς σας δεν είναι το θέμα -- είναι η ακεραιότητα που επιδεικνύετε απέναντι στην πίστη που έχετε και την αλήθεια που ήδη γνωρίζετε.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι μία παραλλαγή της πρώτης. Όταν έλθουν τα προβλήματα και εγερθούν ερωτήσεις, μην αρχίσετε την αναζήτηση της πίστεως, λέγοντας πόσα δεν έχετε, αρχίζοντας από την «απιστία» σας. Αυτό είναι σαν να προσπαθείτε να γεμίσετε μία γαλοπούλα από το ράμφος! Τώρα, επιτρέψτε μου να είμαι ξεκάθαρος σε αυτό το σημείο: Δεν σας ζητώ να προσποιείστε ότι έχετε πίστη την οποίαν δεν έχετε. Σας ζητώ να είσθε αληθινοί στην πίστη που έχετε. Ενίοτε ενεργούμε σαν μια έντιμη δήλωση αμφιβολίας να είναι ανωτέρα εκδήλωση ηθικού θάρρους απ’ ό,τι είναι μία έντιμη δήλωση πίστεως. Δεν είναι! Επομένως, θυμόμαστε όλοι το ξεκάθαρο μήνυμα αυτής της αφηγήσεως στη γραφή: Να είσθε τόσο έντιμοι με τις αμφιβολίες σας όσο χρειάζεται να είσθε· η ζωή είναι γεμάτη με αυτές επί του ενός θέματος ή του άλλου. Όμως, αν εσείς και η οικογένειά σας θέλετε να θεραπευθείτε, μην αφήσετε αυτές τις ερωτήσεις να αποτρέψουν την πίστη από το να κάνει το θαύμα της.
Επιπροσθέτως, έχετε περισσότερη πίστη απ’ όση νομίζετε λόγω αυτού που αποκαλεί το Βιβλίο του Μόρμον «σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία» 7 . «Θα τους γνωρίσετε από τους καρπούς τους», είπε ο Ιησούς 8 και οι καρποί από το γεγονός ότι ζουν το Ευαγγέλιο είναι έκδηλοι στη ζωή των Αγίων των Τελευταίων Ημερών παντού. Όπως είπε ο Πέτρος και ο Ιωάννης κάποτε στο αρχαίο κοινό, λέω σήμερα: «Δεν μπορούμε να μη λέμε όσα είδαμε και ακούσαμε» και όσα είδαμε και ακούσαμε είναι ότι «ένα αξιοσημείωτο θαύμα έγινε» στη ζωή εκατομμυρίων μελών τούτης της Εκκλησίας. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς 9 .
Αδελφοί και αδελφές, αυτό είναι ένα θείο έργο σε διαδικασία, με ευλογίες αυτού που είναι ορατές παντού, επομένως, παρακαλώ μην ανησυχείτε υπερβολικά, αν περιστασιακώς προκύπτουν προβλήματα τα οποία πρέπει να εξετασθούν, να γίνουν κατανοητά και να επιλυθούν. Γίνονται και θα γίνουν. Σε αυτήν την Εκκλησία είναι σημαντικά περισσότερα απ’ αυτά που δεν γνωρίζουμε. Και να θυμάστε ότι σε αυτήν τη ζωή όλοι πρέπει να ζούμε με πίστη.
Επομένως να είσθε καλοί σχετικώς με την ανθρώπινη αδυναμία -- τη δική σας αδυναμία καθώς και την αδυναμία όσων υπηρετούν μαζί σας σε μία Εκκλησία η οποία καθοδηγείται από θνητούς άνδρες και γυναίκες που είναι εθελοντές. Εκτός από την περίπτωση του Μονογενούς τέλειου Υιού Του, ο Θεός έπρεπε να εργασθεί με ατελείς ανθρώπους. Αυτό πρέπει να είναι τρομερά απογοητευτικό για Εκείνον, αλλά τα καταφέρνει. Έτσι θα πρέπει και εμείς. Και όταν βλέπετε ατέλεια, να θυμάστε ότι ο περιορισμός δεν είναι στη θειότητα του έργου. Όπως έχει προτείνει ένας χαρισματικός συγγραφέας, όταν εκχύνεται η άπειρη πληρότητα, δεν φταίει το λάδι αν υπάρχει κάποια απώλεια, επειδή τα πεπερασμένα σκεύη δεν μπορούν να το περιέχουν όλο 10 . Αυτά τα πεπερασμένα σκεύη περιλαμβάνουν εσάς και εμένα, επομένως να είσθε υπομονετικοί και ευγενικοί και συγχωρητικοί.
Τελευταία παρατήρηση: όταν έλθει η αμφιβολία ή η δυσκολία, μη φοβηθείτε να ζητήσετε βοήθεια. Αν την θέλουμε τόσο ταπεινά και έντιμα όπως αυτός ο πατέρας, μπορούμε να την αποκτήσουμε. Οι γραφές διατυπώνουν μία τέτοια ένθερμη επιθυμία να είναι με «πραγματική πρόθεση», να ακολουθείται «με όλη την πρόθεση τής καρδιάς, χωρίς υποκρισία και χωρίς δόλο ενώπιον τού Θεού»11. Καταθέτω μαρτυρία, σε απάντηση σε αυτό το είδος επαναλαμβανόμενης ικεσίας, ότι ο Θεός θα στέλνει βοήθεια και από τις δύο πλευρές του πέπλου για να ενδυναμώνουν το πιστεύω μας.
Είπα ότι μιλούσα στους νέους. Ακόμη το κάνω. Ένα 14χρονο αγόρι μού είπε κάπως διστακτικώς: «Αδελφέ Χόλαντ, δεν μπορώ να πω ακόμη ότι ξέρω πως η Εκκλησία είναι αληθινή, αλλά πιστεύω ότι είναι». Αγκάλιασα αυτό το αγόρι έως ότου του φούσκωσαν τα μάτια. Του είπα με όλη τη θέρμη της ψυχής μου ότι το πιστεύω είναι μία πολύτιμη λέξη, μία ακόμη πιο πολύτιμη πράξη και δεν χρειάζεται να ζητεί συγγνώμη που «πιστεύει μόνο». Του είπα ότι ο Ίδιος ο Χριστός είπε: «Μη φοβάσαι, μόνον πίστευε»12, μία φράση που παρεμπιπτόντως μετέφερε ο νεαρός Γκόρντον Χίνκλι στο ιεραποστολικό πεδίο13 . Είπα σε αυτό το αγόρι ότι το πιστεύω ήταν πάντοτε το πρώτο βήμα προς την πεποίθηση και ότι τα οριστικά άρθρα της συλλογικής μας πίστεως σθεναρώς επαναλαμβάνουν τη φράση «Πιστεύουμε»14. Και του είπα πόσο υπερήφανος ήμουν για εκείνον, για την εντιμότητα της αναζήτησής του.
Λοιπόν, με το πλεονέκτημα που μου δίδουν σχεδόν 60 χρόνια από τότε που ήμουν ένα 14χρονο αγόρι που μόνο πίστευε, δηλώνω ορισμένα πράγματα που ξέρω τώρα. Ξέρω ότι ο Θεός είναι πάντοτε και με κάθε τρόπο και υπό κάθε συνθήκη ο στοργικός, συγχωρητικός μας Πατέρας στους Ουρανούς. Ξέρω ότι ο Ιησούς ήταν το μόνο τέλειο τέκνο Του, του οποίου η ζωή εδόθη στοργικά με θέλημα τόσο του Πατέρα όσο και του Υιού για τη λύτρωση όλων των υπολοίπων μας που δεν είμαστε τέλειοι. Ξέρω ότι ηγέρθη από του θανάτου για να ζήσει ξανά και επειδή το έκανε, εσείς και εγώ θα το κάνουμε και εμείς. Ξέρω ότι ο Τζόζεφ Σμιθ, ο οποίος ανεγνώριζε ότι δεν ήταν τέλειος 15 , ήταν εντούτοις το εκλεκτό εργαλείο στα χέρια του Θεού για να αποκαταστήσει το παντοτινό Ευαγγέλιο στη γη. Ξέρω επίσης ότι κάνοντάς το --ιδιαιτέρως μέσα από τη μετάφραση του Βιβλίου του Μόρμον-- με έχει διδάξει περισσότερα για την αγάπη του Θεού, για τη θειότητα του Χριστού, για την αιώνια αλήθεια και για τη δύναμη της ιεροσύνης παρά οιοσδήποτε άλλος προφήτης για τον οποίον έχω ποτέ διαβάσει, ακούσει ή γνωρίσει μια ζωή αναζήτησης. Ξέρω ότι ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον, ο οποίος είναι αφοσιωμένος και πρόσχαρος καθώς πλησιάζει η 50η επέτειος της χειροτονήσεώς του ως Αποστόλου, είναι ο δίκαιος διάδοχος αυτής της προφητικής κλήσεως σήμερα. Έχουμε δει αυτήν την προφητική κλήση σε αυτόν εκ νέου σε αυτή τη συνέλευση. Ξέρω ότι 14 άλλοι άνδρες τους οποίους υποστηρίζετε ως προφήτες, βλέποντες και αποκαλυπτές τον υποστηρίζουν με τα χέρια τους, την καρδιά τους και τα δικά τους αποστολικά κλειδιά.
Σας τα δηλώνω αυτά μαζί με την πεποίθηση που απεκάλεσε ο Πέτρος «βεβαιότερο τον προφητικό λόγο» 16 . Αυτό που κάποτε ήταν μικροσκοπικός σπόρος πιστεύω για εμένα, έχει μεγαλώσει σε δένδρο της ζωής, επομένως αν η πίστη σας δοκιμάζεται αυτήν την εποχή ή κάποια άλλη της ζωής σας, σας προσκαλώ να βασισθείτε στη δική μου. Ξέρω ότι αυτό το έργο είναι η ίδια η αλήθεια του Θεού και γνωρίζω ότι θα ήταν επικίνδυνο να επιτρέψουμε στην αμφιβολία ή τους δαίμονες να μας κάνουν να μη ζούμε σύμφωνα με τις αρχές και τις διδασκαλίες του [τού έργου]. Συνεχίστε να έχετε ελπίδα. Συνεχίστε το ταξίδι. Να αναγνωρίζετε εντίμως τις ερωτήσεις και τις ανησυχίες σας, αλλά πρώτα και διά παντός ενδυναμώστε όποια μικρή πίστη έχετε, επειδή τα πάντα είναι δυνατά σε όσους πιστεύουν. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.