بنابراین ترس هایشان فرو ریخت

توسّط ارشد دیوید آ. بدنار

از گروه دوازده رسولان

بر خلاف ترس دنیوی که اعلان خطر و تشویش میافریند، ترس خدائی یک منبع آرامش و اطمینان، و اعتماد است.

به طوربسیار واضح خاطره ای را که در کودکی داشتم به یاد می دارم. روزی در حال بازی با دوستانم، تصادفاً پنجرۀ یک فروشگاهی را که نزدیک خانۀ ما بود شکستم. وقتی که شیشه خورد شد و صدای زنگ خطر بلند شد، یک ترس فلج کننده ای قلب و ذهن مرا فرا گرفت. من فوراً دریافتم که محکوم به گذراندن بقیّۀ زندگی خود در زندان خواهم بود. سرانجام پدر و مادرم توانستند مرا از زیر تختم که پنهان شده بودم بیرون آورده و کمک کردند تا با صاحب مغازه ترمیم کنم. خوشبختانه، حکم زندان من تخفیف یافت.

ترسی که من آنروز احساس کردم بسیار واقعی و طاقت فرسا بود. شما نیز بدون شک احساسات ناراحت کنندۀ بزرگتری از چالشهای تندرستی، کشف کردن یک خطر یا دشواری برای عضو خانوادۀ خود، و یا مشاهدۀ رویدادهای جهان را تجربه کرده اید. در چنین مواردی، احساسات ترس غم افزا بخاطر تهدید خطر، تردید، یا درد و با تجربه های ناگهانی، گاهاً سریع، و به احتمالِ زیاد که تولید نتیجۀ منفی می شود بوجود میایند.

در زندگیِ روزمرّۀ ما، گزارشهای بی پایان از خشونت جنائی، قحطی، جنگ ها، فساد، تروریستی، کاهش ارزشها، بیماری و نیروهای مخرّب طبیعت، می توانند ایجاد ترس و دلهره کنند. مطمئناَ ما در آن زمانی زندگی می کنیم که خداوند پیشگوئی کرده است: ”و در آن روز … تمام زمین در آشوب خواهد بود، و انسانها شجاعت خود را از دست خواهند داد” (اصوا و پیمانها ٢٦:۴۵).

هدف من این است که توضیح دهم چگونه می توان از طریق دانش صحیح و ایمان به خداوند عیسی مسیح ترس را برطرف ساخت. دعا می کنم که روح القدس هر کدام از ما را در حالی که با هم این موضوع مهّم را در نظر می گیریم برکت دهد.

ترس فانی

با شنیدن صدای خدا بعد از خوردن میوۀ ممنوع، آدم و حوا خود را در باغ عدن پنهان کردند. خدا آدم را صدا کرد و پرسید، ”کجائی؟ و آدم [جواب داد]، من صدایت را شنیدم … ، و ترسیدم” (آفرینش ١٠–٩ :٣). قابل ملاحظه است که اوّلین اثر سقوط آدم و حوا احساس کردن ترس بود. این احساسات قدرتمند یکی ازپایه های مهم وجود فانی ما است.

یک مثالی از کتاب مورمون، قدرت دانش از خداوند را واضح می کند (مراجعه کنید به 2 پطرس ۸–٢ :١؛آلما ٦–۵:٢٣ که ترس را دور ساخته و آرامش می دهد حتّی وقتی که با بد ترین بدبختی روبرو می شویم.

در سر زمین حیلمان، مردم آلما از پیشروی لشگر لامانیان در وحشت بودند.

”امّا آلما رفت و جلوی آنها ایستاد، و آنها را تشویق کرد که نباید وحشت زده باشند، بلکه … باید خدای خداوند خود را به یاد داشته باشند و او آنها را نجات خواهد داد.

”بنابراین ترس هایشان فرو ریخت” (موصایا ٢۸–٢۷:٢٣).

توجّه کنید که آلما باعث فرو ریختن ترس مردم نشد. بلکه، آلما معتقدان را اندرز داد که خداوند را به یاد بیاورند و رهائی را فقط او می تواند ببخشد (مراجعه کنید به 2 نیفای۸:٢). و دانش از حفاظت ناجی باعث فرو ریختن ترس هایشان شد.

دانش صحیح و ایمان به خداوند ما را قادر می سازد تا ترسهای مان فرو ریزند زیرا عیسی مسیح تنها منبع پایدار صلح است. او اعلام کرد، ”از من یاد بگیرید، و به حرفهای من گوش کنید، با فروتنی روح من گام بر دارید، و شما در من صلح خواهید یافت”(اصول و پیمانها ٢٣ :١٩).

خداوند همچنین توضیح داد، که ”کسی که کارهای خوب انجام می دهد، پاداش خود را خواهد گرفت، حتّی صلح در این دنیا، و نیز حیات جاودانی در دنیای بعدی” (اصول و پیمانها ٢٣:۵٩).

اعتماد و اطمینان در مسیح و یک اتّکای مشتاقانه در شایستگی، رحمت و موهبت الهی او، ما را از طریق کفّارۀ او به رستاخیز و حیات جاودانی امیدوار می سازد (مراجعه کنید به مورونای ۴١:۷). این چنین ایمان و امید آن آرامش دلپسند وجدان را که همۀ ما آرزویش را داریم به زندگیمان می آورد. قدرت کفّاره توبه را مقدور ساخته و نا امیدیِ را که گناه ایجاد می کند تسکین می دهد، آن همچنین ما را قوی می سازد که خوب بوده، و نیکو کار باشیم به نحوی که هر گز با ظرفیت فنا پذیر محدود خود نمی توانستیم تصوّرش را کرده یا انجامش دهیم. براستی، یکی ازنعمت های بزرگ پیروی وفا دارانه ”صلح خدائی می باشد، که از همه چیز بالا تر است” (فیلیپان ۷:۴).

آرامشی که مسیح می دهد، به ما اجازه می دهد که زندگی فنا پذیر را با نظر گرانبهای ابدی نگاه کنیم و یک روحیّۀ ثابت تامین می کند (مراجعه کنید بهکولسیان ٢٣ :١) که بما کمک می کند تا تمرکز مداوم در مقصد بهشتی داشته باشیم. بدین گونه، ما می توانیم برکت یابیم تا ترس هایمان فرو ریزند زیرا اصول او در تمام جنبه های زندگی برای ما جهت و مقصد مهیّا می سازد. آئین ها و پیمان های او ما را هم در دوران خوب و هم در دوران بد تقویت کرده وآرامش می دهد. و قدرت کشیشی او اطمینان می دهد که چیز هائی که بیشتر اهمّیت دارند همیشگی و ابدی هستند.

امّا آیا می توانیم آن ترس هائی را که در دنیای امروزی ما را به ستوه میاورند فرو ریزیم؟ جواب این سئوال به وضوح آری می باشد. سه قاعدۀ اساسی برای دریافت این برکتها در زندگیمان مرکزیّت دارند: (1) به عیسی بنگرید، (2) بر پایۀ مسیح بسازید، و (3)  با ایمان در مسیح پیش بروید.

به عیسی بنگرید

اندرزی که آلما به پسرش حیلامان داد برای همۀ ما نیز به کار برده می شود: ”آری، به خدا توجّه کنید تا جاودان باشید” (آلما ۴۷:٣۷). ما باید همیشه و در همه جا توجّه و تمرکز خود را بر روی ناجی ثابت نگهداریم.

به یاد آورید چگونه حوّاریون خداوند، در یک کشتی، در میان دریا بالا و پایین می رفتند. عیسی روی آب به سوی آنها راه رفت؛ امّا او را نشناخته، و از ترس فریاد زدند.

”عیسی با آنها حرف زد، گفتا، شاد باشید؛ منم؛ نترسید.

”و پطرس جواب داده و گفت، خداوند، اگر توئی بمن امر کن تا بر روی آب پیش تو آیم.

”و او گفت، بیآ” (متّی ٢٩–٢۷:١۴).

سپس پطرس به سوی عیسی روی آب راه رفت.

”امّا وقتی که باد شدید را دید، ترسید،” شروع کرد در آب فرو رفتن، و فریاد زد، ”خداوند، مرا نجات بده.

”و عیسی بیدرنگ دستش را دراز کرده و او را گرفت، و به او گفت، ای کم ایمان، چرا شکّ آوردی؟”(متّی ٣١–٣٠ :١۴).

من تصّور می کنم که پطرس مشتاقانه و بلافاصله دعوت ناجی را قبول کرد. با چشمان ثابت بر روی عیسی، او از قایق بیرون رفت و معجزانه روی آب راه رفت. تنها وقتی که تمرکزش با باد و موج آب پرت شد ترس او را گرفت و او شروع کرد به غرق شدن.

ما می توانیم با پیروی از دستور خداوند به ترس هایمان چیره شده و ایمان مان را تقویت دهیم: ”در همۀ افکارتان مرا جستجو کرده؛ شکّ نکنید، نترسید” (اصول و پیمانها ٣٦ :٦).

بر پایۀ مسیح بسازید

حیلامان به فرزندان خود، نیفای و لیحای نصیحت کرد: ”بیاد داشته باشید، بیاد داشته باشید که بر روی صخرۀ باز خرید کننده، که مسیح، پسر خدا می باشد، که شما باید پایۀ خود را بسازید؛ که وقتی شیطان باد های قدرتمند خود، آری، ستون های گرد باد خود، آری، وقتی که تگرگ ها و توفان های قدرتمندش بر شما می تازد، آنها بر شما قدرتی نخواهند داشت که شما را به گرداب بدبختی و نکبت بی انتها بکشند، بخاطر صخره ای که شما بر روی آن ساخته اید، که پایه ای استوار است، پایه ای که اگر انسان بر روی آن بسازد هر گز ویران نخواهد شد.”(حیلمان ١٢:۵).

آئین ها و پیمانها، بلوک هائی هستند که ما برای بنیاد زندگیمان بر روی پایۀ مسیح و کفّارۀ او استفاده می کنیم. ما مطمئناً با ناجی پیوند داریم وقتی سزاوارانه آئین ها را دریافت کرده و پیوند می بندیم، صادقانه تعهّدات مقدّس را بخاطر آورده و احترام می گذاریم، و بر طبق مسئولیّت هائی که به عهده گرفته ایم زندگی می کنیم. و آن پیوستگی منبع قدرت معنوی و استواری در همۀ فصلهای زندگیِ ما است.

وقتی از طریق آئین و پیمانها تمایلات و اعمال خود را بر پایۀ ناجی می سازیم برکت یافته و ترس هایمان فرو خواهند ریخت.

با ایمان در مسیح پیش بروید

نیفای اعلام کرد: ”بنابراین، شما باید با استواری در مسیح پیش بروید، با داشتن امید روشن، و عشق به خدا و تمام انسان ها. بنابراین، اگر پیش بروید، با پیروی از گفته های مسیح، و تا پایان تحمّل کنید، چنین گفت پدر: شما حیات جاودانی خواهید داشت” (2 نیفای ٢٠ :٣١).

این استقامت منظّمی که نیفای در این آیه شرح می دهد نتیجۀ درک معنوی و چشم اندازی، پشت کاری، و فضل خدا است. ایمان در و به نام مقدّس عیسی مسیح، متواضعانه تسلیم شدن به خواست و تنظیم او در زندگی ما، و با فروتنی اقرار کردن دست او در همه چیزها چیزهای آرامش بخش ملکوت خدا را ببار میاورد که خوشی و زندگیِ ابدی در بر دارد (مراجعه کنید به اصول و پیمانها ٦١:۴٢). حتّی وقتی ما با دشواری ها وچیز های نا معلوم آینده رو برو می شویم، می توانیم با شادی، پافشاری کرده و یک ”زندگی صلح آمیز با تمام نیکی و درستکاری ” داشته باشیم (1 تیموتاوس ٢:٢).

ما می توانیم برکت یافته و ترس هایمان را فرو ریزیم چنانکه با دریافت بُردباری که از یاد گیری و پیروی از اصول مژده بدست میایند و با ارادۀ استوار در مسیر وعده داده شده پیش برویم.

ترس از خداوند

تفاوت ولیکن وابسته به ترسهائی که ما اغلب احساس می کنیم کتابهای مقدّس آنرا ”ترس الهی” توضیح داده است(یهودا ٢۸ :١٢) یا ”ترس از خداوند” (ایّوب ٢۸:٢۸)؛ امثال ٦ :١٦؛ اشعیاء ٣–٢ :١١). بر خلاف ترس دنیوی که هراس و اضطراب ایجاد می کند، ترس الهی یک منبع صلح، اطمینان و اعتماد به نفس است.

پس چطورهر چیزی که با ترس وابسته است می تواند تعالی بخش یا کمک معنوی باشد؟

ترس صالحی که من سعی می کنم برای شما توصیف بدهم، شامل احساس عمیقی از حرمت، احترام، و هیبت برای خداوند عیسی مسیح است (مراحعه کنید به مزامیر۸:٣٣؛ ۴:٩٦)،اطاعت از فرامینش (مراجعه کنید به تثنیه ٢٩:۵؛ ٦:۸؛ ١٢ :١٠؛ ۴:١٣؛ مزامیر ١ :١١٢)، و انتظار قضاوت نهائی و عدالت از دست او می باشد. بنابراین، ترس الهی از درک صحیح ماهیّت یزدانی و رسالت خداوند عیسی مسیح، تمایل به تسلیم ارادۀ خود به ارادۀ او، و دانش اینکه هر زن و مردی در روز قیامت مسئول گناهان خود خواهند بود، می باشد (مراجعه کنید بهاصول و پیمانها ۷۸:١٠١؛ ارکان دین ٢ :١).

همچنانکه کتابهای مقدّس تصدیق می کنند، ترس الهی ”آغاز دانش است” (امثال ۷:١)، ”آموزش خرد” (امثال ٣٣ :١۵)، یک ”اعتماد به نفس قوی” (امثال ٢٦ :١۴)، و ”یک چشمۀ زندگی” می باشد (امثال ٢۷:١۴).

لطفاً توجّه کنید که ترس الهی بطور جدائی ناپذیر، به درک از قضاوت نهائی و پاسخگوئی برای مسئولیت شخصی ما از تمایلات، افکار، گفتار، و اعمال خود پیوند دارد (مراجعه کنید به موصایا ٣٠:۴). ترس از خداوند یک اضطراب بی میلی برای رفتن به پیشگاه او برای قضاوت نیست. من باور نمی کنم که ما اصلاً از او خواهیم ترسید. بلکه، عقیدۀ رفتن به پیشگاهش و روبرو شدن با چیزهای واقعی در بارۀ خودمان و داشتن”یک دانش کامل” (2 نیفای ١۴:٩)؛ همچنین مراجعه کنید به آلما ۴٣ :١١) از همۀ دلیل تراشی ها، وانمود سازی ها، و خود فریبی ها، باعث ترس خواهند شد. در نهایت، ما بدون بهانه باقی خواهیم ماند.

هر کسی که روی زمین زندگی کرده و یا خواهد کرد ”به بارگاه خدا آورده خواهد شد، تا راجع به اعمال [ش] قضاوت شود هر چند خوب یا بد” (موصایا ١٠ :١٦). اگر خواستهای ما عادل بوده، و اعمالِ ما خوب، آن وقت درگاه داوری خوشنود خواهد بود (مراجعه کنید بهیعقوب :١٣ :٦؛ انوش ٢۷:١؛ مورونای ٣۴:١٠). و در روز آخر ”پاداش ما عدالت” خواهد بود (آلما ٦:۴١).

بر عکس، اگر خواست ما بد و اعمال ما نابکار بوده اند، آن وقت درگاه قضاوت باعث وحشت خواهد بود. ”ما جراًت نخواهیم کرد که به خدا نگاه کنیم؛ و ما ناچاراً خوشنود خواهیم شد که اگر بتوانیم به سنگها و کوه ها دستور دهیم که بر روی ما فرو ریزند تا ما را از حضور خدا پنهان کنند” (آلما ١۴:١٢). و درآن روز آخر ما پاداش بد [مان] را دریافت خواهیم کرد” (آلما ۵:۴١).

همانطوری که در کتاب جامعه خلاصه شده است:

”از خدا بترس، و فرامین او را نگهدار: چونکه این تمام تکلیف انسان است.

”زیرا خدا هر عمل را به قضاوت خواهد آورد، هر گونه چیز نهانی را، خواه خوب، یا بد” (کتاب جامعه ١۴–١٣ :١٢).

برادران و خواهران محبوب من، ترس الهی ترس های فانی را دفع می کند. آن حتّی نگرانی را که ما هر گز از لحاظ معنوی به اندازۀ کافی خوب نیستیم و هر گز شایستۀ شرایط و انتظارات خداوند نخواهیم بود مقهور می سازد. براستی، ما هرگز نمی توانیم به تنهائی و با تکیه بر صلاحیّت و عملکرد های خود، به اندازۀ کافی خوب بوده و شایسته باشیم. اعمال و تمایلات ما به تنهائی ما را نجات نمی دهند. ”بعد از همۀ کارهائی که ما می توانیم انجام دهیم” (2 نیفای ٢٣ :٢۵)، ما فقط با رحمت و موهبت الهی که از طریق فداکاری کفّارۀ بی نهایت و ابدیِ ناجی مهیّا می شود می توانیم کامل شویم (مراجعه کنید به آلما ١٠ :٣۴، ١۴). مسلماً، ”ما معتقدیم که از طریق کفّارۀ مسیح، همۀ انسان ها با اطاعت از قوانین و آئین های مراسم مژده نجات می یابند” (ارکان دین ٣ :١).

ترس الهی عشق و اعتماد به او است. چنانکه ما از خدا کاملاً می ترسیم، ما او را بیشتر و کاملاً دوست می داریم. و ”عشق کامل، تمام ترس ها را از بین می برد” (مورونای ١٦:۸). من قول می دهم که نور روشن ترس الهی آن ترس های فانی را از بین خواهد بُرد (مراحعه کنید به اصول و پیمانها ٢۵ :۵٠) چنانکه به ناجی بنگریم، بر روی آن بنا بسازیم، و با تعهّد خالص در مسیر وعده داده شدۀ او به پیش برویم.

شهادت و وعده

من عشق و احترم برای خداوند دارم. قدرت و آرامش او واقعی هستند. او باز خرید دار ما است، و من گواهی می دهم که او زنده است. و بخاطر او، لازم نیست که قلبهای ما پُر از دلهره یا ترس باشند (مراجعه کنید بهیوحنّا ٢۷:١۴)، و ما برای فرو ریختن ترس هایمان برکت خواهیم یافت. من چنین شهادت می دهم، به نام روحانی و مقدّس عیسی مسیح، آمین.