Gdzie są klucze i upoważnienie kapłańskie?
Upoważnienie i klucze kapłańskie włączają silnik, otwierają bramy nieba, udostępniają moc niebieską i torują ścieżkę przymierza prowadzącą z powrotem do naszego Ojca Niebieskiego.
Kiedy w zimowe popołudnie słońce chowało się za rozległe ośnieżone stoki narciarskie, mroźne górskie powietrze smagało nasze policzki i nosy, co przypominało nam nieco surowego strażnika, który kierował ruchem samochodów na parkingu ośrodka narciarskiego. W wygodnym pojeździe ciepłe powietrze miało wkrótce ogrzać nasze zmarznięte palce u rąk i nóg. Dźwięk skrzypiącego pod naszymi stopami stwardniałego śniegu potwierdzał bardzo niską temperaturę.
Wspaniały spędzony z rodziną dzień na stokach dobiegał oszronionego końca. Podszedłszy do samochodu, sięgnąłem do kieszeni kurtki po klucze — potem do drugiej i do kolejnej. „Gdzie są klucze?”. Wszyscy z niecierpliwością czekali, aż je znajdę! Akumulator w samochodzie był naładowany i wszystkie systemy — w tym także ogrzewanie — gotowe do pracy, ale bez kluczy zamknięte drzwi blokowały nam dostęp do środka. Bez kluczy silnik nie uruchomi pojazdu.
Wówczas zastanawialiśmy się nad tym, jak wsiąść do samochodu, żeby się ogrzać, ale — już wtedy — pomyślałem sobie, że można wyciągnąć z tej lekcji pewne wnioski. Bez kluczy samochód — ten wspaniały cud techniki — to niewiele więcej niż plastik i metal. Mimo że samochód miał olbrzymi potencjał, bez kluczy nie mógł spełnić swojej zamierzonej funkcji.
Im dłużej zastanawiam się nad tym doświadczeniem, tym głębszego nabiera dla mnie znaczenia. Zdumiewam się miłością, jaką Ojciec Niebieski darzy Swoje dzieci. Podziwiam wspaniałe wizje wieczności, które Bóg przekazał Józefowi Smithowi. W szczególności moje serce przepełniła nieprzeparta wdzięczność za przywrócenie upoważnienia i kluczy kapłańskich. Bez tego przywrócenia nie moglibyśmy wsiąść do pojazdu i ruszyć w drogę do domu do kochających niebieskich rodziców. Dokonanie każdego obrzędu zbawienia, na ścieżce przymierza prowadzącej nas do obecności naszego Ojca Niebieskiego, wymaga odpowiedniego kierownictwa za pośrednictwem kluczy kapłańskich.
W maju 1829 roku Jan Chrzciciel ukazał się Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu, nadał im Kapłaństwo Aarona i przekazał im przynależne do niego klucze. Wkrótce potem Piotr, Jakub i Jan nadali im klucze Kapłaństwa Melchizedeka.
Niemal siedem lat później w niedzielę w świątyni Kirtland, zaledwie tydzień po jej poświęceniu, „Pan Jehowa pojawia się w w chwale” Józefowi i Oliverowi, a następnie pojawili się Mojżesz, Eliasz i prorok Eliasz i przekazali „klucze swoich dyspensacji”. To przywrócone upoważnienie kapłaństwa i te klucze były zagubione od wieków. W wyniku zagubienia kluczy — tak jak ja wraz z rodziną nie mogliśmy dostać się do samochodu — wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego miały zablokowany dostęp do niezbędnych do zbawienia obrzędów ewangelii Jezusa Chrystusa aż do czasu, kiedy Bóg przywrócił je przez tych niebiańskich posłańców. Nigdy nie będziemy musieli już zadawać pytania: „Gdzie są klucze?”.
Pewnego pięknego jesiennego dnia w zeszłym roku wybrałem się do spokojnego lasu położonego w północno-wschodniej części stanu Pensylwania — miejsca, które w pismach świętych nosi nazwę Harmony — gdzie Jan Chrzciciel ukazał się Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu i przywrócił Kapłaństwo Aarona. Stanąłem także na brzegu rzeki Susquehanna, gdzie Józef i Oliver — już obdarowani upoważnieniem i kluczami — przyjęli chrzest. W pobliżu tej samej rzeki ukazali się Piotr, Jakub i Jan i przywrócili Kapłaństwo Melchizedeka i towarzyszące mu klucze.
Te miejsca, jak i odtworzony pierwszy dom Józefa i Emmy, w którym przetłumaczona została większość Księgi Mormona, a także pobliski dom rodziców Emmy i połączone z domem spotkań centrum dla odwiedzających, stanowią Pomnik Przywrócenia Kapłaństwa, który we wrześniu ubiegłego roku został poświęcony przez Prezydenta Russella M. Nelsona. W tym uświęconym miejscu odczułem moc i realność niebiańskich wydarzeń, jakie się tam rozegrały. To doświadczenie sprawiło, że zacząłem rozważać, studiować i modlić się na temat upoważnienia i kluczy kapłańskich, co napełniło mnie pragnieniem podzielenia się z młodymi mężczyznami i młodymi kobietami Kościoła tym, jak upoważnienie i przywrócone klucze kapłańskie mogą ich błogosławić.
Po pierwsze, pomocne może okazać się zrozumienie tych określeń. Kapłaństwo lub upoważnienie kapłańskie to „moc i upoważnienie Boga” oraz „pełna moc na tej ziemi”. Dla naszego zrozumienia zdefiniowane są również klucze kapłańskie: „Klucze kapłańskie to upoważnienie, które Bóg daje przywódcom kapłańskim, aby przewodzili Jego kapłaństwu na ziemi, nadzorowali je i zarządzali jego wykorzystaniem”. Klucze kapłańskie nadzorują użycie upoważnienia kapłańskiego. Obrzędy, które są odnotowywane w rejestrach Kościoła, wymagają kluczy i nie wolno ich udzielać bez upoważnienia. Starszy Dallin H. Oaks nauczał, że „ostatecznie wszystkie klucze kapłańskie są dzierżone przez Pana Jezusa Chrystusa, do którego należy to kapłaństwo. To On określa, jakie klucze przekazywane są śmiertelnikom i w jaki sposób mają być używane”.
Zwracam się teraz do was, młodzi mężczyźni i młode kobiety. Podam wam trzy sposoby, na jakie możecie „znaleźć klucze”, czyli używać kluczy i upoważnienia kapłańskiego, by błogosławić swoje życie i życie bliźnich.
Po pierwsze, przygotujcie się do służby na misji
Moi młodzi bracia i siostry, być może nie zdajecie sobie sprawy z tego, że przywrócone przez Mojżesza klucze zgromadzenia Izraela umożliwiają wykonywanie pracy misjonarskiej w naszej dyspensacji. Wyobraźcie sobie 75 000 pełnoetatowych misjonarzy pracujących na polu misyjnym pod kierownictwem tych kluczy. Mając to na uwadze, pamiętajcie, że nigdy nie jest za wcześnie, żeby zacząć przygotowania do służby misjonarskiej. W broszurze Dla wzmocnienia młodzieży czytamy: „Młodzi mężczyźni Kapłaństwa Aarona, […] [pracujcie] pilnie nad tym, by przygotować się do reprezentowania Pana jako [misjonarze]”. Wy, młode kobiety, również możecie przygotowywać się, ale „nie [macie] tego samego obowiązku służby, jak młodzi mężczyźni”. Wszelkie wasze przygotowania, bez względu na to, czy będziecie służyć na pełnoetatowej misji, czy też nie, będą dla waszego pożytku do końca życia, gdy będziecie członkami–misjonarzami.
Drugi sposób na „znalezienie kluczy” to uczęszczanie do świątyni
Klucze pieczętowania przywrócone przez starotestamentowego proroka Eliasza umożliwiają udzielanie obrzędów w świętych świątyniach. Obrzędy dokonywane w tych świątyniach umożliwiają poszczególnym osobom i rodzinom powrót do obecności naszych niebieskich rodziców.
Zachęcamy was, młodzi mężczyźni i młode kobiety, abyście prowadzili badania i szukali imion i nazwisk przodków oraz dokonywali w ich zastępstwie chrztów w świątyni. Zauważamy, że już ma to miejsce na znaczną i niespotykaną skalę na całym świecie! Baptysteria w wielu świątyniach pełne są młodych mężczyzn i kobiet od wczesnego poranka do późnego wieczora. Klucze zostają przekręcone, co umożliwia rodzinom bycie złączonymi, kiedy dokonujemy świętych obrzędów w świątyniach.
Czy dostrzegacie związek pomiędzy kluczami kapłaństwa i błogosławieństwami? Myślę, że kiedy zaangażujecie się w tę pracę, dostrzeżecie Pana w każdym jej detalu. Oto przykład. Dowiedziałem się ostatnio, że pewna matka regularnie prowadzi swoje dzieci do świątyni, żeby dokonały chrztów w zastępstwie zmarłych. Pewnego dnia, kiedy ta rodzina skończyła już chrzty i wychodziła ze świątyni, do baptysterium wszedł mężczyzna z dużym plikiem imion i nazwisk ze swojej rodziny. Zdając sobie sprawę, że w baptysterium nie ma już nikogo, kto mógłby mu pomóc, jeden z pracowników świątynnych zwrócił się do tej wychodzącej rodziny i zapytał dzieci, czy mogłyby wrócić do środka, ponownie się przebrać i pomóc przy tych chrztach. Chętnie się na to zgodziły. Kiedy dzieci uczestniczyły w obrzędach chrztu, ich matka, która przysłuchiwała się dokonywanym obrzędom, zaczęła rozpoznawać imiona i nazwiska, i ku zdziwieniu wszystkich zdała sobie nagle sprawę, że wśród rodzinnych nazwisk tego mężczyzny znajdowali się również przodkowie jej własnej rodziny. Jakże to urzekające i troskliwe miłosierdzie.
Dwa tygodnie temu poświęcona została Świątynia Provo City Center, która jest 150. działającą świątynią Kościoła na świecie. Pragnę zwrócić waszą uwagę na to, że kiedy Prezydent Thomas S. Monson został powołany na Apostoła w 1963 roku, w Kościele było 12 działających świątyń. Świątynie znajdują się coraz bliżej was. Jednak ci z was, którym odległość bądź okoliczności nie pozwalają na regularne uczęszczanie do świątyni, powinni zawsze pamiętać o tym, żeby zawsze być godnym wejścia do niej. Możecie wykonywać ważną pracę poza świątynią, prowadząc badania i podając imiona i nazwiska członków swojej rodziny.
W końcu po trzecie, idźcie naprzód z wiarą
Starotestamentowy prorok Abraham otrzymał od Pana w swojej dyspensacji wielkie błogosławieństwo, które czasami nazywamy przymierzem Abrahama. Tysiące lat później przywrócone zostały błogosławieństwa dyspensacji ewangelii danej Abrahamowi. Miało to miejsce, kiedy prorok Eliasz ukazał się Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu w Świątyni Kirtland.
Dzięki temu przywróceniu każdy z was ma dostęp do tych wspaniałych błogosławieństw obiecanych Abrahamowi. Te błogosławieństwa mogą być wasze, jeśli pozostaniecie wierni i będziecie wieść godne życie. W broszurze Dla wzmocnienia młodzieży otrzymujemy bardzo praktyczne wskazówki na temat tego, jak „iść naprzód z wiarą”. Oto podsumowanie kilku z tych rad: „Aby łatwiej było ci stać się tym, kim Pan chce, uklęknij każdego ranka i wieczoru do modlitwy do Ojca w Niebie […]. Każdego dnia studiuj pisma święte i stosuj się w życiu do tego, co przeczytałeś […]. Staraj się każdego dnia być posłusznym […]. Bez względu na okoliczności postępuj zgodnie z naukami proroków […]. Bądź pokorny i skłonny do słuchania Ducha Świętego”.
Tym radom towarzyszy obietnica, która prowadzi do obietnic, jakie wynikają z błogosławieństw Abrahama: „Gdy będziesz tak postępować, Pan zrobi z twoim życiem więcej, niż ty sam możesz. Zwiększy zakres twoich możliwości, poszerzy twoją perspektywę i wzmocni cię. Udzieli ci pomocy potrzebnej do stawiania czoła próbom i wyzwaniom. Zdobędziesz silniejsze świadectwo i znajdziesz prawdziwą radość, kiedy poznasz swojego Ojca w Niebie i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, oraz poczujesz Ich miłość”.
Podsumowując: przygotujcie się do służby misjonarskiej, uczęszczajcie do świątyni i idźcie naprzód z wiarą.
Zakończenie
A teraz na zakończenie powróćmy do początku, kiedy utknęliśmy na mrozie na parkingu — gdzie zadawaliśmy sobie pytanie: „Gdzie są klucze?”. A propos, później tego samego wieczora w cudowny sposób znalazłem klucze, które musiały mi wypaść na stoku z kieszeni. Pan udowodnił nam, że nie pozostawi nas na dotkliwym zimnie bez kluczy lub upoważnienia i powiedzie nas bezpiecznie do siebie do domu.
Jeśli jesteście do mnie podobni, być może często zadajecie sobie w codziennym życiu pytanie: „Gdzie są klucze?” — do samochodu, biura, do domu czy do mieszkania. Kiedy mi się to przytrafia, uśmiecham się pod nosem, gdyż w trakcie szukania często myślę o przywróconych kluczach kapłańskich i o Prezydencie Thomasie S. Monsonie, którego popieramy jako „proroka, widzącego i objawiciela” oraz „jako jedyną osobę na ziemi, która posiada i jest upoważniona do używania wszystkich kluczy kapłańskich”. Tak! Klucze bezpiecznie spoczywają w dłoniach proroków, widzących i objawicieli. Zgodnie z wolą Pana i pod kierownictwem Prezydenta Kościoła są one nadawane, delegowane i przekazywane innym ludziom.
Świadczę, że upoważnienie i klucze kapłańskie włączają silnik, otwierają bramy nieba, udostępniają moc niebieską i torują ścieżkę przymierza prowadzącą z powrotem do naszego kochającego Ojca Niebieskiego.
Modlę się, żebyście jako dorastające pokolenie młodych mężczyzn i młodych kobiet „[dążyli] naprzód, mając nieugiętą wiarę w Chrystusa”, abyście zrozumieli, że waszym świętym przywilejem jest działać pod kierownictwem tych, którzy dzierżą klucze kapłańskie, które otwierają błogosławieństwa, dary i moce nieba.
Składam świadectwo o Bogu Ojcu, o naszym Zbawicielu i Odkupicielu, Jezusie Chrystusie, o Duchu Świętym i o Przywróceniu ewangelii w tych ostatnich dniach, w imię Jezusa Chrystusa, amen.