«Βαδίστε μαζί μου»
Η χειροτόνησή μας στην ιεροσύνη είναι μία πρόσκληση από τον Κύριο να βαδίσουμε μαζί Του, να κάνουμε ό,τι κάνει Εκείνος, να υπηρετήσουμε όπως Εκείνος υπηρετεί.
Αγαπημένοι μου αδελφοί της ιεροσύνης, ο σκοπός μου σήμερα είναι και να σας καθησυχάσω και να σας ενδυναμώσω, στην υπηρέτηση της ιεροσύνης σας. Κατά κάποιον τρόπο, είναι παρόμοιος με τον σκοπό που φαντάζομαι πως είχε ο Σωτήρας, όταν συνάντησε έναν πλούσιο νέο που τον ρώτησε: «Τι καλό να πράξω για να έχω αιώνια ζωή;» (Κατά Ματθαίον 19:16). Ίσως έχετε έρθει σε αυτή τη συνέλευση, όπως ο νέος αυτός άνδρας πήγε στον Σωτήρα, αναρωτώμενοι κατά πόσο η υπηρεσία σας έχει γίνει αποδεκτή. Και την ίδια στιγμή, ίσως νιώθετε πως υπάρχουν κι άλλα να γίνουν -- ίσως πολύ περισσότερα! Προσεύχομαι να μπορέσω να μεταφέρω τη γεμάτη αγάπη έγκριση του Κυρίου για όσα έχετε ήδη κάνει και επίσης να προσφέρω μία ενθαρρυντική ματιά αυτών που θα μπορούσατε, με την βοήθειά Του, ακόμα να καταφέρετε ως φέροντες την αγία Του ιεροσύνη.
Από αυτόν τον πλούσιο νέο άνδρα ζητήθηκε να πουλήσει όλα του τα υπάρχοντα και να ακολουθήσει τον Σωτήρα· η μέλλουσα πρόοδός σας ίσως δεν απαιτεί κάτι τέτοιο, αλλά μάλλον απαιτεί ένα μέτρο θυσίας. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω το μήνυμά μου να μην σας κάνει «να αναχωρήσετε λυπημένοι» όπως ο νέος άνδρας. (Βλέπε Κατά Ματθαίον 19:20–22.) Πιο πιθανόν, ευελπιστώ πως θα «προχωρήσετε στον δρόμο σας γεμάτοι χαρά» (Δ&Δ 84:105), γιατί θέλετε να βελτιωθείτε και νομίζετε ότι μπορείτε.
Ακόμα κι έτσι, είναι φυσικό να νιώθετε κάπως ανεπαρκείς, καθώς αναλογίζεσθε αυτό που ο Κύριος σας κάλεσε να κάνετε. Στην πραγματικότητα, αν μου λέγατε πως νιώθετε πολύ ικανοί να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας της ιεροσύνης, θα ανησυχούσα ότι δεν τα κατανοείτε. Από την άλλη μεριά, αν μου λέγατε πως νιώθετε ότι θέλετε να εγκαταλείψετε γιατί το έργο είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο από τις δυνατότητές σας, τότε θα ήθελα να σας βοηθήσω να καταλάβετε πώς ο Κύριος μεγαλύνει και ενδυναμώνει τους φέροντες την ιεροσύνη Του να κάνουν πράγματα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν μόνοι τους.
Αυτό ισχύει και για εμένα στην κλήση μου όπως ακριβώς και για εσάς στη δική σας. Κανένας μας δεν μπορεί να επιτελέσει το έργο της ιεροσύνης, και να το κάνει καλά, στηριζόμενος μόνο στη δική του σοφία και στα δικά του ταλέντα. Αυτό συμβαίνει διότι αυτό το έργο δεν είναι δικό μας -- είναι του Κυρίου. Οπότε ο μόνος τρόπος για να επιτύχετε είναι να στηρίζεστε σε Αυτόν, είτε είστε νέος διάκονος επιφορτισμένος να προσδίδετε μία διάσταση πνευματικότητας στη διάταξη της μετάληψης· είτε είστε οικογενειακός διδάσκαλος διορισμένος από τον Κύριο να αγαπάτε και να διακονείτε μία οικογένεια που δεν γνωρίζετε και που δεν φαίνεται να θέλει ούτε την αγάπη ούτε τη διακονία σας· ή είστε ένας πατέρας, που ξέρει ότι πρέπει να προεδρεύει στο σπίτι του με χρηστότητα, αλλά ίσως είστε αβέβαιος πώς να το κάνετε και ο χρόνος φαίνεται να τελειώνει, γιατί εκείνα τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα και ο κόσμος μοιάζει τόσο σκληρός και αφιλόξενος.
Συνεπώς αν νιώθετε πνιγμένος, λάβετέ το ως ένα καλό σημάδι. Δείχνει πως έχετε αίσθηση του μεγέθους της εμπιστοσύνης που σας έχει δείξει ο Θεός. Σημαίνει πως έχετε κάποια μικρή κατανόηση αυτού που είναι πραγματικά η ιεροσύνη.
Πολύ λίγοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν αυτή την κατανόηση. Ακόμα και αυτοί που μπορούν να διατυπώσουν έναν λογικό ορισμό, μπορεί αληθινά να μην τον καταλαβαίνουν. Υπάρχουν κάποιες γραφές οι οποίες, μέσω της δύναμης του Πνεύματος που μεταφέρουν, μπορούν να βαθύνουν την αίσθηση του δέους που περιβάλλει την αγία ιεροσύνη. Ορίστε μερικές από αυτές τις γραφές:
«Η δύναμη και εξουσία της… Μελχισεδικής Ιεροσύνης, είναι να κατέχει τα κλειδιά όλων των πνευματικών ευλογιών της εκκλησίας--
»Να έχουν το προνόμια να τους παρέχονται τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, να είναι ανοιχτοί για αυτούς οι ουρανοί, να επικοινωνούν με τη γενική σύναξη και την εκκλησία του Πρωτογενούς, και να απολαμβάνουν την επικοινωνία και παρουσία του Θεού Πατέρα, και του Ιησού του μεσάζοντα της νέας διαθήκης.
»Η δύναμη και εξουσία της… Ααρωνικής Ιεροσύνης, είναι να κατέχει τα κλειδιά της διακονίας των αγγέλων» (Δ&Δ 107:18–20).
«Γι’ αυτό, κατά τις διατάξεις [της Ιεροσύνης], η δύναμη της θεϊκότητας φανερώνεται…
»Γιατί χωρίς αυτήν κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει το πρόσωπο του Θεού, δηλαδή του Πατέρα, και να ζήσει» (Δ&Δ 84:20, 22).
«Αυτή η αρχιεροσύνη [είναι] κατά την τάξη του Υιού [του Θεού], η οποία τάξη υπήρχε από καταβολής κόσμου, δηλαδή, με άλλα λόγια, που ήταν χωρίς αρχή ημερών ούτε τέλος ετών, που είχε προετοιμαστεί από αιωνιότητα έως όλη την αιωνιότητα, σύμφωνα με την εκ των προτέρων γνώση του για τα πάντα» (Άλμα 13:7).
«Όποιος χειροτονείται κατ’ αυτή την τάξη και κλήση θα πρέπει να έχει δύναμη, μέσω πίστεως, να σχίζει βουνά, να χωρίζει θάλασσες, να στερεύει νερά, να αλλάζει τον ρου τους·
»Να αψηφά τους στρατούς των εθνών, να χωρίζει τη γη, να λύνει όλα τα δεσμά, να στέκεται ενώπιον του Θεού· να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του, σύμφωνα με την εντολή Του, να υποτάσσει κυριαρχίες και δυνάμεις· και αυτά μέσω της θέλησης του Υιού του Θεού ο οποίος υπήρχε πριν από τη δημιουργία του κόσμου» (Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Γένεση 14:30–31 [in the Bible appendix]).
Ένας τρόπος να αποκριθούμε σε τέτοιες περιγραφές που γεννούν δέος για τη δύναμη της ιεροσύνης, είναι να υποθέσουμε ότι δεν μας αφορούν. Άλλος τρόπος να αποκριθούμε είναι κάνοντας ενδόμυχες ερωτήσεις, μέσα στη δική μας την καρδιά, όπως οι ακόλουθες: Έχω αισθανθεί ποτέ πως οι ουρανοί έχουν ανοίξει για εμένα; Θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει τη φράση «διακονία αγγέλων» για να περιγράψει την υπηρέτησή μου στην ιεροσύνη; Μεταφέρω «τη θεϊκή δύναμη» στη ζωή αυτών που υπηρετώ; Έχω ποτέ χωρίσει ένα βουνό, νικήσει ένα στρατό, λύσει τα δεσμά κάποιου ή υποτάξει εγκόσμιες δυνάμεις --ακόμα και μόνο μεταφορικά-- ώστε να επιτελέσω το θέλημα του Θεού;
Τέτοια ενδοσκόπηση πάντα δημιουργεί το αίσθημα πως θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα στην υπηρεσία του Κυρίου. Ελπίζω αυτό να σας δημιουργεί επίσης ένα αίσθημα πως θέλετε να κάνετε περισσότερα -- μια έντονη επιθυμία να συμμετάσχετε πιο ενεργά στο θαυμαστό έργο του Κυρίου. Τέτοια αισθήματα είναι το πρώτο βήμα προς τη διαμόρφωση αυτού του είδους του ανθρώπου που η υπηρεσία στην ιεροσύνη έχει σκοπό να δημιουργήσει.
Το επόμενο βήμα περιγράφεται σε μία επικοινωνία μεταξύ του Ιεχωβά και του Ενώχ. Γνωρίζουμε τον Ενώχ ως τον μέγα προφήτη που ίδρυσε τη Σιών εν μέσω μεγάλης ανομίας. Αλλά πριν να γίνει μέγας προφήτης, ο Ενώχ έβλεπε τον εαυτό του ως «απλώς ένα αγόρι… βραδύγλωσσο» και αντιπαθητικό από όλους τους ανθρώπους (Μωυσής 6:31). Ακούστε τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Κύριος για να ενθαρρύνει τον Ενώχ. Είναι επίσης τα λόγια Του προς εσάς που έχετε κληθεί να προσφέρετε διακονία σε άλλους, ως φέροντες την ιεροσύνη:
«Και ο Κύριος είπε στον Ενώχ: Πήγαινε και κάνε όπως σε πρόσταξα, και κανένας άνθρωπος δε θα σε διατρυπήσει. Άνοιξε το στόμα σου και θα γεμίσει, και εγώ θα σου δώσω ευφράδεια, γιατί κάθε σάρκα είναι στα χέρια μου, και εγώ θα κάνω ό,τι μου φαίνεται σωστό …
»Ιδές το Πνεύμα μου είναι επάνω σου, θα δικαιώσω λοιπόν όλα σου τα λόγια. Και τα βουνά θα χάνονται από εμπρός σου, και οι ποταμοί θα στρέφονται από το ρου τους. Και εσύ θα βρίσκεσαι μέσα μου και εγώ μέσα σου. Βάδιζε λοιπόν μαζί μου» (Mωυσή 6:32, 34).
Αδελφοί, η χειροτόνησή μας στην ιεροσύνη είναι μία πρόσκληση από τον Κύριο να βαδίζουμε μαζί Του. Και τι σημαίνει να βαδίζουμε με τον Κύριο; Σημαίνει να κάνουμε αυτό που Αυτός κάνει, να υπηρετούμε με τον τρόπο που Αυτός υπηρετεί. Θυσίασε τις δικές Του ανέσεις για να ευλογήσει αυτούς που είχαν ανάγκη, οπότε αυτό είναι που προσπαθούμε να κάνουμε. Φαίνεται πως ενδιαφερόταν ιδιαιτέρως για τους παραμελημένους και ακόμη περιθωριοποιημένους από την κοινωνία, οπότε θα πρέπει να προσπαθούμε να το κάνουμε κι εμείς αυτό. Έδωσε μαρτυρία με θάρρος αλλά και αγάπη για την αληθινή διδαχή που έλαβε από τον Πατέρα Του, ακόμα κι αν δεν ήταν δημοφιλής, και αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Είπε σε όλους: «Ελάτε σε μένα» (Κατά Ματθαίον 11:28) και λέμε σε όλους: «Ελάτε προς Αυτόν». Ως φέροντες την ιεροσύνη, είμαστε αντιπρόσωποί Του. Ενεργούμε όχι για τον εαυτό μας, αλλά για Αυτόν. Δεν λέμε τα δικά μας λόγια, αλλά τα δικά Του. Οι άνθρωποι που υπηρετούμε καταφέρνουν να Τον γνωρίσουν καλύτερα χάρη στη δική μας υπηρεσία.
Μόλις δεχθούμε την πρόσκληση του Κυρίου «βαδίστε μαζί μου», η φύση του έργου της ιεροσύνης που επιτελούμε αλλάζει. Γίνεται ευθύς αμέσως υψηλότερη και ευγενέστερη αλλά επίσης πιο εφικτή, γιατί ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι. Αυτό το ένιωσα πολύ έντονα όταν ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον έθεσε τα χέρια του επάνω στο κεφάλι μου πριν από εννέα χρόνια και με ευλόγησε, καθώς άρχισα την υπηρεσία μου στην παρούσα κλήση μου. Σε εκείνη την ευλογία, απήγγειλε τα εξής λόγια του Σωτήρα: «Και όποιος σας δεχτεί, εκεί θα είμαι και εγώ, γιατί εγώ θα βαδίζω ενώπιον του προσώπου σας. Θα βρίσκομαι στα δεξιά σας και στα αριστερά σας, και το Πνεύμα μου θα είναι μέσα στην καρδιά σας, και οι άγγελοί μου τριγύρω σας, για να σας σηκώνουν» (Δ&Δ 84:88).
Έχω στηριχθεί σε αυτή την υπόσχεση πολλές φορές και την έχω δει να εκπληρώνεται με πολλούς τρόπους στα 72 μου χρόνια υπηρέτησης στην ιεροσύνη. Συνέβη όταν ήμουν νέος φέρων την Ααρωνική Ιεροσύνη και μου ανατέθηκε να διανέμω τη μετάληψη. Τρομοκρατημένος ότι θα έκανα λάθος, βγήκα έξω από το κτήριο πριν αρχίσει η συνάντηση και προσευχήθηκα απελπισμένος στον Θεό για να με βοηθήσει. Ήρθε μία απάντηση. Ένιωσα πως ο Κύριος ήταν μαζί μου. Ένιωσα την πεποίθησή Του σε μένα κι έτσι ένιωσα πεποίθηση στο δικό μου μέρος στο έργο Του.
Συνέβη ξανά καθώς υπηρετούσα ως επίσκοπος. Έλαβα ένα τηλεφώνημα από μία γυναίκα που είχε κάνει ένα σοβαρό λάθος και τώρα ήταν αντιμέτωπη με μία δύσκολη απόφαση που θα της άλλαζε τη ζωή. Όταν την επισκέφθηκα, ένιωσα πως ήξερα την απάντηση στο πρόβλημά της, αλλά επίσης ένιωσα δυνατά πως δεν θα έπρεπε εγώ να της δώσω την απάντηση -- χρειαζόταν να την βρει από μόνη της. Τα λόγια μου προς αυτήν ήταν: «Πιστεύω πως ο Θεός θα σου πει τι να κάνεις, εάν Τον ρωτούσες». Αργότερα ανέφερε πως όντως Τον ρώτησε και πως Αυτός της είπε.
Σε άλλη περίσταση έλαβα ένα τηλεφώνημα όταν ήμουν επίσκοπος -- αυτή τη φορά από την αστυνομία. Μου είπαν πως ένας μεθυσμένος οδηγός είχε πέσει με το αυτοκίνητό του μέσα από την τζαμαρία στην είσοδο μίας τράπεζας. Όταν ο ξαφνιασμένος οδηγός είδε τον φύλακα ασφαλείας να τον σημαδεύει με το όπλο του, φώναξε: «Μην πυροβολείς! Είμαι μορμόνος!»
Ο μεθυσμένος οδηγός διαπιστώθηκε πως ήταν μέλος του κλάδου μου και είχε βαπτισθεί πρόσφατα. Καθώς περίμενα να του μιλήσω στο γραφείο του επισκόπου, σχεδίαζα τι θα του έλεγα για να τον κάνω να νιώσει τύψεις για τον τρόπο που είχε παραβεί τις διαθήκες του και είχε φέρει σε δύσκολη θέση την Εκκλησία. Αλλά καθώς καθόμουν και τον κοίταζα, άκουσα μία φωνή μέσα στο μυαλό μου να λέει, τόσο ξεκάθαρα σαν κάποιος να μου μιλούσε: «Θα σε αφήσω να τον δεις όπως τον βλέπω εγώ». Και τότε, για μία φευγαλέα στιγμή, όλη του η όψη άλλαξε προς εμένα. Είδα όχι τον σαστισμένο νεαρό άνδρα αλλά έναν λαμπερό, ευγενή γιο του Θεού. Ξαφνικά ένιωσα την αγάπη του Κυρίου για αυτόν. Αυτή η εικόνα άλλαξε τη συζήτησή μας. Επίσης άλλαξε εμένα.
Πήρα σημαντικά μαθήματα από αυτές τις εμπειρίες, βαδίζοντας με τον Κύριο στην επιτέλεση του έργου Του. Θα ήθελα να σας διηγηθώ τρία από αυτά. Το πρώτο είναι πως ο Θεός παρατηρεί και θα υποστηρίξει ακόμα και τον τελευταίο και νεότερο διάκονο. Δεν χρειάζεται ποτέ να νιώσετε ότι είστε πολύ μικρός ή πολύ ασήμαντος για Αυτόν ώστε να παρατηρήσει εσάς και την υπηρεσία που προσφέρετε στο όνομά Του.
Το δεύτερο μάθημα είναι πως το έργο του Κυρίου δεν είναι μόνο για να λύνει προβλήματα· είναι για να οικοδομεί ανθρώπους. Άρα καθώς βαδίζετε με Αυτόν στην υπηρεσία της ιεροσύνης, μπορεί να ανακαλύψετε πως μερικές φορές αυτή που μοιάζει να είναι η πιο αποτελεσματική λύση δεν είναι η λύση που προτιμά ο Κύριος, γιατί δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να αναπτυχθούν. Εάν αφουγκραστείτε, θα σας διδάξει τους δρόμους Του. Να θυμάστε ότι το έργο και η δόξα του Θεού δεν είναι απλώς να λειτουργούμε αποτελεσματικά μία οργάνωση· είναι να «πραγματοποιήσει την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου» (Mωυσή 1:39). Εξάλλου, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δίνει την εξουσία της ιεροσύνης σε ατελείς ανθρώπους σαν εσάς και σαν εμένα και μας προσκαλεί να συμμετάσχουμε στο έργο Του. Η πρόοδός μας είναι το έργο Του!
Τώρα το τρίτο μάθημα: Βαδίζοντας με τον Σωτήρα στην υπηρεσία της ιεροσύνης θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τους άλλους. «Θα σας διδάξει να τους βλέπετε μέσα από τα δικά Του μάτια, το οποίο σημαίνει να βλέπεις πέρα από την εξωτερική εμφάνιση και μέσα στην καρδιά (βλέπε Σαμουήλ Α΄ 16:7). Με αυτόν τον τρόπο ο Σωτήρας μπόρεσε να δει τον Σίμωνα, όχι ως τον παρορμητικό ψαρά αλλά ως τον Πέτρο, τον σταθερό σαν βράχο μελλοντικό ηγέτη της Εκκλησίας Του (βλέπε Κατά Λουκάν 5:1–11). Με αυτόν τον τρόπο μπόρεσε να δει τον Ζακχαίο, όχι ως τον διεφθαρμένο αρχιτελώνη που έβλεπαν οι άλλοι, αλλά ως τον έντιμο, ακέραιο γιο του Αβραάμ (βλέπε Κατά Λουκάν 19:1–9). Εάν βαδίζετε με τον Σωτήρα για καιρό, θα μάθετε να βλέπετε τον καθένα ως τέκνο του Θεού με δυνατότητες χωρίς όρια, ανεξάρτητα από ποιο μπορεί να ήταν το παρελθόν του. Και αν συνεχίσετε να βαδίζετε με τον Σωτήρα, θα αναπτύξετε κι ένα άλλο χάρισμα που Αυτός έχει -- την ικανότητα να βοηθά τους ανθρώπους να δουν αυτές τις δυνατότητες στον εαυτό τους και να μετανοήσουν.
Αγαπητοί μου αδελφοί της ιεροσύνης, με πολλούς τρόπους, είμαστε όπως οι δύο μαθητές που βάδιζαν στον δρόμο προς Εμμαούς, εκείνη την πρώτη Κυριακή του Πάσχα. Ήταν το πρωινό της Ανάστασης, αλλά δεν ήταν σίγουροι ακόμα πως είχε γίνει η Ανάσταση ούτε καν τι σήμαινε Ανάσταση. «Έλπιζαν ότι αυτός [ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ] είναι εκείνος που επρόκειτο να λυτρώσει το Ισραήλ», αλλά ήταν «βραδείς στην καρδιά στο να πιστεύουν» καθετί που δίδασκαν οι γραφές σχετικά με την Ανάσταση. Καθώς βάδιζαν κατά μήκος του δρόμου και προσπαθούσαν να βρουν μαζί μία λογική εξήγηση, «πλησίασε και ο ίδιος ο Ιησούς, πορευόταν μαζί τους. Αλλά, τα μάτια τους κρατιόνταν, για να μη τον γνωρίσουν». (Βλέπε Κατά Λουκάν 24:13–32.)
Καταθέτω μαρτυρία πως όταν βαδίζουμε στο μονοπάτι της υπηρεσίας της ιεροσύνης, ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός πηγαίνει μαζί μας, γιατί είναι το μονοπάτι Του, ο δρόμος Του. Το φως Του πηγαίνει μπροστά μας και οι άγγελοί Του είναι γύρω μας. Ίσως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τι είναι η ιεροσύνη ή πώς να την ασκούμε όπως Εκείνος. Αλλά αν δώσουμε προσοχή σε εκείνες τις στιγμές που η καρδιά μας «καιγόταν μέσα μας» (Κατά Λουκάν 24:32), τα μάτια μας μπορούν να ανοιχθούν και θα δούμε το χέρι Του στη ζωή και στην υπηρεσία μας. Καταθέτω μαρτυρία πως καταφέρνουμε να Τον γνωρίζουμε καλύτερα όσο εργαζόμαστε μαζί Του και Τον υπηρετούμε στο μεγάλο έργο της σωτηρίας των τέκνων του Θεού. «Γιατί πώς γνωρίζει ένας άνθρωπος τον κύριο τον οποίο δεν έχει υπηρετήσει, και ο οποίος του είναι άγνωστος, και απέχει πολύ από τις σκέψεις και τις προθέσεις της καρδιάς του;» (Μωσία 5:13). Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριός μας. Αυτή είναι η Εκκλησία Του. Είναι η δική Του ιεροσύνη που φέρουμε. Είθε να επιλέξει ο καθένας μας να βαδίσει μαζί Του και να αναγνωρίσει πώς Αυτός βαδίζει μαζί με εμάς.
Σας δίνω την ειλικρινή μου μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο ανεστημένος μας Κύριος. Καταθέτω τη μαρτυρία μου πως η ιεροσύνη που μας έχει εμπιστευθεί είναι η δύναμη να μιλάμε και να ενεργούμε στο όνομά Του. Είμαστε τέκνα ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα, που απαντά στις προσευχές μας και στέλνει το Άγιο Πνεύμα να μας δώσει δύναμη σε κάθε καθήκον της ιεροσύνης που ευλογούμαστε να αναλαμβάνουμε. Ο Τζόζεφ Σμιθ είδε τον Πατέρα και τον Υιό. Έλαβε τα κλειδιά της ιεροσύνης που έχουν περάσει στον Πρόεδρο Τόμας Μόνσον, ο οποίος τα κατέχει σήμερα. Δίδω μαρτυρία για αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.