ព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់
ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ តម្រូវឲ្យមានជំនឿខ្លាំង ហើយខ្ជាប់ខ្ជួនលើសពីមនុស្សទាំងអស់ដែលបម្រើទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ ។
បងប្អូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំដែលកាន់បព្វជិតភាពរបស់ព្រះ នាយប់នេះ ខ្ញុំចង់និយាយអំពីរបៀបដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំនគររបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី ។ បងប្អូនដឹងពីមូលដ្ឋានគ្រឹះរួចហើយ ។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបញ្ជាក់ពីមូលដ្ឋានគ្រឹះទាំងនោះដល់បងប្អូន ។
ទីមួយ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាសិរសានៃសាសនាចក្រនៅលើផែនដីទាំងមូល ។
ទីពីរ ទ្រង់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះដោយការមានបន្ទូលទៅកាន់បុរសៗដែលហៅជាពួកព្យាការី ហើយទ្រង់ធ្វើបែបនេះតាមរយៈវិវរណៈ ។
ទីបី ទ្រង់បានប្រទានវិវរណៈដល់ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ជាយូរមកហើយ និងនៅតែប្រទានឲ្យ ហើយនឹងនៅតែបន្ដប្រទានឲ្យ ។
ទីបួន ទ្រង់ប្រទានវិវរណៈបញ្ជាក់ដល់អស់អ្នកដែលបម្រើនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ពួកព្យាការីទ្រង់ ។
ចេញមកពីមូលដ្ឋានគ្រឹះទាំងនោះ យើងទទួលស្គាល់ថាថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ តម្រូវឲ្យមានជំនឿខ្លាំង ហើយខ្ជាប់ខ្ជួនលើសពីមនុស្សទាំងអស់ដែលបម្រើទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ ។
ឧទាហរណ៍ វាទាមទារឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿដើម្បីជឿថា ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញកំពុងទតមើលមកលើកិច្ចការលម្អិតប្រចាំថ្ងៃក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ។ វាទាមទារឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿដើម្បីជឿថា ទ្រង់ហៅមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះមកកាន់តំណែងនៃការទុកចិត្ត ។ វាទាមទារឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿដើម្បីជឿថាទ្រង់ស្គាល់រាស្ត្រដែលទ្រង់ហៅយ៉ាងឥតខ្ចោះ ទាំងសមត្ថភាព និងសក្ដានុពលរបស់ពួកគេ ហើយពុំដែលមានកំហុសនៅក្នុងការហៅរបស់ទ្រង់ទេ ។
រឿងនោះអាចនាំឲ្យមានស្នាមញញឹម ឬការក្រវីក្បាលចំពោះអ្នកស្ដាប់ខ្លះៗនៅទីនេះ—ទាំងអ្នកដែលគិតអំពីការហៅបម្រើរបស់ខ្លួន ថាជាការខុសឆ្គងមួយ ក៏ដូចជាអស់អ្នកដែលគិតអំពីមនុស្សដែលពួកគេស្គាល់ខ្លះ ដែលមើលទៅហាក់ដូចជាមិនសមនឹងការហៅរបស់ពួកគេនៅក្នុងនគររបស់ព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ។ ការប្រឹក្សារបស់ខ្ញុំចំពោះក្រុមទាំងពីរនេះ គឺថាសូមពន្យារពេលការវិនិច្ឆ័យដូច្នោះ រហូតដល់អ្នកអាចមើលឃើញល្អប្រសើរពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់ទតមើលឃើញសិន ។ ផ្ទុយទៅវិញការវិនិច្ឆ័យដែលអ្នកត្រូវធ្វើ គឺថាអ្នកមានសមត្ថភាពដើម្បីទទួលវិវរណៈ ហើយធ្វើតាមវាដោយពុំភ័យខ្លាច ។
វាទាមទារឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿដើម្បីធ្វើដូច្នោះ ។ វាទាមទារឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿកាន់តែខ្លាំងដើម្បីជឿថា ព្រះអម្ចាស់បានហៅអ្នកបម្រើដែលជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះឲ្យដឹកនាំបងប្អូន ។ គោលបំណងរបស់ខ្ញុំនាយប់នេះ គឺដើម្បីស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកថា ព្រះដឹកនាំអ្នកនៅក្នុងការបម្រើរបស់អ្នកចំពោះទ្រង់ ។ ហើយដែលសំខាន់ជាងនោះ ខ្ញុំសង្ឃឹមចង់ស្ថាបនាជំនឿរបស់បងប្អូនថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងបំផុសគំនិតមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះដែលទ្រង់បានហៅឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក ។
ដំបូងឡើយ អ្នកអាចគិតថា សេចក្ដីជំនឿដូច្នោះ គឺពុំសំខាន់ចំពោះភាពជោគជ័យនៃនគរ និងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកអាចរកឃើញថា—មិនថាអ្នកនៅទីណាក្នុងបណ្ដាញនៃការបម្រើបព្វជិតភាពនេះ ចាប់តាំងពីព្យាការីរបស់ព្រះអម្ចាស់មកដល់អ្នកកាន់បព្វជិតភាពអើរ៉ុនថ្មី—ជំនឿនោះគឺសំខាន់ណាស់ ។
សូមចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងអត្ថន័យនៃសេចក្ដីជំនឿចំពោះប្រធានកូរ៉ុមគ្រូ ឬឌីកុន ។ វាសំខាន់ចំពោះគាត់ដើម្បីមានជំនឿថា ព្រះអម្ចាស់បានហៅគាត់ដោយផ្ទាល់ ទាំងស្គាល់ពីភាពទន់ខ្សោយ និងភាពខ្លាំងរបស់គ្រូនោះ ។ គាត់ចាំបាច់ត្រូវមានជំនឿថា បុរសដែលផ្ដល់ការហៅបានទទួលវិវរណៈតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ។ ទីប្រឹក្សា និងសមាជិកក្នុងកូរ៉ុមរបស់គាត់ ត្រូវការសេចក្ដីជំនឿដូចគ្នានោះ ដើម្បីធ្វើតាមគាត់ដោយទំនុកចិត្តគ្មានភ័យខ្លាច ។
ខ្ញុំបានឃើញទំនុកចិត្តដូច្នេះនៅពេលក្មេងប្រុសម្នាក់អង្គុយជាមួយនឹងគណៈប្រធានកូរ៉ុមឌីកុនរបស់គាត់នាព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យមួយ ។ គាត់គឺជាលេខាហៅថ្មីរបស់ពួកគេ ។ គណៈប្រធានវ័យក្មេងនោះបានប្រឹក្សាជាមួយគ្នា ។ ពួកគេបានពិភាក្សាអំពីរបៀបជាច្រើនដែលពួកគេអាចបំពេញតាមសំណើររបស់ប៊ីស្សពដើម្បីនាំក្មេងប្រុសដែលពុំសូវសកម្មម្នាក់ឲ្យត្រឡប់មកព្រះវិហារវិញ ។ បន្ទាប់ពីការអធិស្ឋាន និងការពិភាក្សា« មក ពួកគេបានចាត់តាំងលេខានោះឲ្យទៅផ្ទះក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមិនដែលបានមកប្រជុំ ហើយអញ្ជើញគាត់ឲ្យមក ។
លេខានេះពុំស្គាល់ក្មេងប្រុសនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់បានដឹងថា ឪពុកម្ដាយក្មេងប្រុសនោះ ម្នាក់មិនសូវសកម្ម ហើយម្នាក់ទៀតមិនមែនជាសមាជិក ហើយមិនសូវរួសរាយ ។ លេខានោះមានអារម្មណ៍ខ្វល់ខ្វាយ ប៉ុន្តែពុំខ្លាចទេ ។ គាត់បានដឹងថា ព្យាការីរបស់ព្រះបានសុំឲ្យអ្នកកាន់បព្វជិតភាពនាំចៀមដែលបាត់មកវិញ ។ ហើយគាត់បានស្ដាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់គណៈប្រធានរបស់គាត់ ។ គាត់បានស្ដាប់ឮពួកគេយល់ស្របអំពីការជួយសង្គ្រោះឈ្មោះក្មេងប្រុសនេះ និងឈ្មោះគាត់ផ្ទាល់ ។
ខ្ញុំមើលពេលលេខានេះដើរតាមផ្លូវទៅផ្ទះរបស់ក្មេងប្រុសមិនសូវសកម្មនោះ ។ គាត់បានដើរយឺតៗ ដូចជាគាត់ទៅកាន់កន្លែងគ្រោះថ្នាក់ដ៏ខ្លាំងដូច្នោះដែរ ។ ប៉ុន្តែក្នុងពេលកន្លះម៉ោងគាត់បានដើរមកវិញជាមួយនឹងក្មេងប្រុសនោះ ទាំងស្នាមញញឹមរីករាយ ។ ខ្ញុំមិនច្បាស់ថាគាត់បានដឹងទេពេលនោះ ប៉ុន្តែគាត់បានទៅដោយសេចក្ដីជំនឿដែលគាត់កំពុងធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សេចក្តីជំនឿនោះបានស្ថិតនៅនឹងគាត់ ហើយបានរីកចម្រើនឡើងក្នុងជីវិតគាត់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ជាឪពុក ជាថ្នាក់ដឹកនាំយុវជន និងជាប៊ីស្សព ។
ខ្ញុំសូមនិយាយអំពីអត្ថន័យនៃជំនឿដូច្នេះអំពីប៊ីស្សពម្នាក់ ។ ពេលខ្លះប៊ីស្សព គឺត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើមនុស្សដែលស្គាល់គាត់ច្បាស់ ។ សមាជិកវួដដឹងពីភាពទន់ខ្សោយនៃភាពជាមនុស្សរបស់គាត់ និងភាពខ្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ ហើយពួកគេដឹងថាអ្នកដទៃទៀតក្នុងវួដអាចត្រូវបានហៅ—ជាអ្នកដែលមើលទៅហាក់ដូចជាមានចំណេះដឹងល្អ ប្រសើរជាង មានហេតុផលជាង រីករាយជាង ឬសូម្បីតែសង្ហារជាង ។
សមាជិកទាំងនេះត្រូវដឹងថាការហៅ ឲ្យបម្រើជាប៊ីស្សពគឺមកពីព្រះអម្ចាស់តាមរយៈវិវរណៈ ។ បើគ្មានសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេទេ ប៊ីស្សពដែលត្រូវបានហៅពីព្រះនឹងគិតថា វាលំបាកណាស់ដើម្បីទទួលបានវិវរណៈដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីជួយដល់ពួកគេ ។ គាត់នឹងពុំមានជោគជ័យបើគ្មានសេចក្ដីជំនឿរបស់សមាជិកគាំទ្រដល់គាត់ទេនោះ ។
បើច្រាសមកវិញក៏ជាការពិតដ៏រីករាយផងដែរ ។ ចូរគិតអំពី អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឈ្មោះស្ដេច បេនយ៉ាមីន ដែលដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យប្រែចិត្ត ។ ដួងចិត្តរបស់រាស្ត្រត្រូវបានបន្ទន់ដោយសារពួកគេជឿថា ទ្រង់ត្រូវបានហៅពីព្រះ ដោយពុំគិតអំពីភាពទន់ខ្សោយជាភាពមនុស្សរបស់ទ្រង់ ហើយជឿថាពាក្យសម្ដីរបស់ទ្រង់គឺមកពីព្រះ ។ អ្នកនៅចាំអំពីអ្វី ដែលប្រជាជនបាននិយាយ ៖« ព្រះពរ យើងខ្ញុំជឿតាមពាក្យទាំងអស់ដែលស្ដេចមានបន្ទូលមកកាន់ពួកយើង…យើងខ្ញុំក៏ដឹងពីការជាក់លាក់ និងការពិតនៃពាក្យទាំងនោះដែរពីព្រោះតែព្រះវិញ្ញាណ នៃព្រះអម្ចាស់ដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាដែល បាននាំមកនូវការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងធំដល់ពួកយើង ឬ ក៏ នៅក្នុងចិត្តយើងខ្ញុំដែលធ្វើឲ្យយើងខ្ញុំពុំមានបំណងនឹងប្រព្រឹត្តិអំពើទុច្ចរិតទៀតឡើយ ប៉ុន្តែចង់ប្រព្រឹត្តិអំពើ ល្អជានិច្ចវិញ » (ម៉ូសាយ ៥:២ ) ។
ដើម្បីឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំទទួលបានជោគជ័យក្នុងការធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ការទុកចិត្តរបស់រាស្ត្រដែលគាត់ត្រូវបានហៅពីព្រះ ត្រូវតែមានលប់ពីលើគុណវិបត្តិ និងភាពទន់ខ្សោយក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់គាត់ ។ អ្នកនៅចាំអំពីរបៀបដែលស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានពន្យល់ដល់តួនាទីជាថ្នាក់ដឹកនាំផ្ទាល់របស់ទ្រង់ដែរឬទេ ៖
« ហើយយើងពុំបានបញ្ជាឲ្យអ្នកឡើងមកទីនេះ ដើម្បីអ្នករាល់គ្នាខ្លាចយើង ឬក៏ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាគិតថា យើងនេះជាមនុស្សខ្ពស់ជាងមនុស្សធម្មតានោះទេ ។
« ប៉ុន្តែយើងក៏ដូចជាអ្នករាល់គ្នាដែរ ដែលមានការទន់ខ្សោយគ្រប់បែបយ៉ាងខាងរូបកាយ និងខាងគំនិត ក៏ប៉ុន្តែយើងត្រូវបានរើស ដោយប្រជាជននេះ ហើយបានតាំងឡើងដោយបិតាយើង ហើយត្រូវបានទ្រទ្រង់ដោយព្រះហស្ដនៃព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យយើងធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រង ហើយជាស្ដេចលើប្រជាជននេះ ហើយត្រូវបានថែរក្សាឲ្យគង់វង្សដោយព្រះចេស្ដាដ៏ឥតប្រៀបផ្ទឹមបានរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបម្រើអ្នកឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព អស់ពី គំនិត និងអស់ពីកម្លាំង ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានប្រទានមកឲ្យយើង » (ម៉ូសាយ ២:១០-១១) ។
ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់អ្នកនៅ ក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ អ្នកអាចនឹងមើលទៅដូចជាទន់ខ្សោយ ហើយជាមនុស្សសាមញ្ញ ឬអ្នកអាចមើលទៅដូចជាខ្លាំង ហើយបំផុសគំនិត ។ តាមពិតគឺថា គ្រប់ថ្នាក់ដឹកនាំគឺមានភាពចម្រុះនូវលក្ខណៈទាំងនេះ និងមានលក្ខណៈជាច្រើនទៀត ។ អ្វីដែលជួយដល់ពួកអ្នកបម្រើព្រះអម្ចាស់ដែលត្រូវបានហៅឲ្យដឹកនាំយើងគឺពេលយើងអាចមើលទៅពួកគាត់ដូចជាព្រះអម្ចាស់ទតមើល នៅពេលទ្រង់បានហៅពួកគាត់នោះ ។
ព្រះអម្ចាស់បានទតមើលអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ។ ទ្រង់ទតមើលពីសក្ដានុពល និងអនាគតរបស់ពួកគាត់ ។ ហើយទ្រង់ស្គាល់ថាលក្ខណៈធម្មជាតិរបស់ពួកគាត់អាចផ្លាស់ប្ដូរបាន ។ ទ្រង់ក៏ដឹងថាពួកគាត់អាចត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរតាមរយៈបទពិសោធន៍នានារបស់ពួកគាត់មានជាមួយមនុស្សដែលពួកគាត់នឹងដឹកនាំ ។
អ្នកអាចមានបទពិសោធន៍ថាបានរឹងមាំដោយសារមនុស្សដែលអ្នកត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើ ។ មានម្ដងនោះ ខ្ញុំត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាប៊ីស្សពរបស់យុវមជ្ឈិមវ័យនៅលីវ ។ ខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ថាព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់ចង់ឲ្យខ្ញុំជួយដល់ពួកគេផ្លាស់ប្ដូរ ឬទ្រង់បានដឹងថាពួកគេនឹងផ្លាស់ប្ដូរខ្ញុំទេ ។
ដល់កម្រិតមួយដែលខ្ញុំពុំយល់ មនុស្សវ័យក្មេងក្នុងវួដនោះ ភាគច្រើនប្រព្រឹត្តនឹងខ្ញុំដូចជាខ្ញុំត្រូវបានហៅពីព្រះជាពិសេសសម្រាប់ពួកគេ ។ ពួកគេបានដឹងពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែមើលរំលងភាពទន់ខ្សោយទាំងនោះ ។
ខ្ញុំចាំពីយុវជនម្នាក់ដែលបានសុំការប្រឹក្សាថាគាត់គួរចូលរៀនជំនាញអ្វី ។ គាត់ជានិស្សិតឆ្នាំទីមួយនៅសាកលវិទ្យាល័យដ៏ល្អមួយ ។ មួយសប្ដាហ៍ក្រោយពីខ្ញុំបានផ្តល់ដំបូន្មានដល់គាត់ គាត់បានណាត់ជួបនឹងខ្ញុំទៀត ។
នៅពេលគាត់មកដល់ការិយាល័យ គាត់ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដោយសួរថា « ប៊ីស្សព តើពួកយើងអាចអធិស្ឋានពីមុនយើងពិភាក្សាបានឬទេ ? ហើយតើពួកយើងអាចលុតជង្គង់ចុះបានទេ ? ហើយខ្ញុំសូមអធិស្ឋានបានទេ ?
សំណើររបស់គាត់ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ។ ប៉ុន្ដែការអធិស្ឋានរបស់គាត់រឹតតែធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ។ ការអធិស្ឋាននោះគឺដូចនេះ ៖ « ព្រះវរបិតាសួគ៌ ទ្រង់បានដឹងថាប៊ីស្សព អាវរិង បានផ្ដល់ដំបូន្មានដល់ទូលបង្គំកាលពីសប្ដាហ៍មុន ហើយវាពុំដំណើរការទេ ។ សូមបំផុសគំនិតលោកឲ្យដឹងនូវអ្វីដែលទូលបង្គំត្រូវធ្វើក្នុងពេលនេះផង » ។
ឥឡូវ អ្នកអាចនឹងសើចពីរឿងនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនសើចទេ ។ គាត់បានដឹងរួចហើយពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់ចង់ឲ្យគាត់ធ្វើ ។ ប៉ុន្តែគាត់បានគោរពដល់តំណែងជាប៊ីស្សពនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយប្រហែលជាចង់ឲ្យខ្ញុំមានឱកាសទទួលបានទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងដើម្បីទទួលវិវរណៈនៅក្នុងការហៅនោះ ។
វាដំណើរការមែន ។ រំពេចដែលយើងក្រោកឡើង ហើយអង្គុយចុះ វិវរណៈបានកើតមានចំពោះខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ពីអ្វីដែលខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ថាព្រះអម្ចាស់ចង់ឲ្យគាត់ធ្វើ ។ កាលនោះគាត់មានអាយុតែ ១៨ ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែគាត់ចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណ ។
គាត់បានដឹងរួចហើយថា គាត់ពុំចាំបាច់ត្រូវទៅរកប៊ីស្សពអំពីបញ្ហាដូច្នោះទេ ។ ប៉ុន្តែគាត់បានរៀនគាំទ្រដល់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ទោះជាលោកមានភាពទន់ខ្សោយខាងជីវិតរមែងស្លាប់ក្ដី ។ ទីបំផុត គាត់បានក្លាយជាប្រធានស្ដេក ។ គាត់បានអនុវត្តមេរៀនដែលយើងបានរៀនជាមួយគ្នា ៖ បើបងប្អូនមានជំនឿថាព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈទៅកាន់ពួកអ្នកបម្រើមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងឡាយដែលទ្រង់ហៅ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងបើកទ្វារនៃស្ថានសួគ៌ដល់ពួកគេ ក៏ដូចជាចំពោះបងប្អូនផងដែរ ។
តាមរយៈបទពិសោធន៍នោះ ខ្ញុំបានរៀនមេរៀនថា សេចក្តីជំនឿរបស់រាស្ត្រដែលយើងបម្រើ ពេលខ្លះមានច្រើនជាងសេចក្ដីជំនឿផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ដែលនាំឲ្យយើងទទួលបានវិវរណៈនៅក្នុងការបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅទៀត ។
ខ្ញុំមានមេរៀនមួយទៀត ។ បើក្មេងប្រុសនោះបានវិនិច្ឆ័យខ្ញុំថាខ្ញុំមិនឲ្យដំបូន្មានល្អដល់គាត់កាលពីលើកដំបូង នោះគាត់នឹងមិនត្រឡប់មករកខ្ញុំម្ដងទៀតទេ ។ ដោយសារគាត់ជ្រើសរើសមិនវិនិច្ឆ័យខ្ញុំ នោះគាត់បានទទួលនូវការបញ្ជាក់ដែលគាត់ប្រាថ្នា ។
មានមេរៀនមួយទៀតមកពីបទពិសោធន៍នោះ ដែលល្អសម្រាប់ខ្ញុំ ។ តាមដែលខ្ញុំដឹង គាត់ពុំដែលប្រាប់នរណាម្នាក់នៅក្នុងវួដថា ខ្ញុំពុំបានផ្ដល់ដំបូន្មានល្អកាលលើកដំបូងនោះទេ ។ បើគាត់ធ្វើដូចនោះ វានឹងកាត់បន្ថយជំនឿរបស់អ្នកដទៃនៅក្នុងវួដ ដើម្បីទុកចិត្តលើការបំផុសគំនិតរបស់ប៊ីស្សព ។
ខ្ញុំព្យាយាមមិនវិនិច្ឆ័យដល់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឬនិយាយអំពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេ ។ ហើយខ្ញុំព្យាយាមបង្រៀនរឿងនោះដោយគំនិតដល់កូនចៅរបស់ខ្ញុំ ។ ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត បានចែកចាយគោលការណ៍មួយដែលខ្ញុំកំពុងព្យាយាមមានផ្ទាល់ខ្លួន ។ ខ្ញុំសូមផ្ដល់វាដល់អ្នក ៖
« យើង…ចាំបាច់ត្រូវគាំទ្រ ហើយជួយដល់ថ្នាក់ដឹកនាំ ក្នុងមូលដ្ឋានរបស់យើង ដោយសារពួកគាត់…‹ ត្រូវបានហៅ និងជ្រើសរើស › ។ សមាជិកគ្រប់រូបនៃសាសនាចក្រនេះ អាចទទួលបានការប្រឹក្សាមកពីប៊ីស្សព ឬប្រធានសាខា ប្រធានស្ដេក ឬប្រធានបេសកកម្ម និងប្រធានសាសនាចក្រ ព្រមទាំងសហការីរបស់លោក ។ បងប្អូនប្រុសទាំងនេះ ពុំមាននរណាម្នាក់សុំការហៅរបស់គាត់នេះទេ ។ គ្មាននរណាម្នាក់ល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែពួកគេគឺជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ បានហៅដោយទ្រង់តាមរយៈអ្នកទាំងឡាយដែលមានសិទ្ធិទទួលការបំផុសគំនិត ។ អ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានហៅ គាំទ្រ និងញែកចេញគឺមានសិទ្ធិទទួលបានការទ្រទ្រង់គាំទ្ររបស់យើង ។
« … ការមិនគោរពចំពោះថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិត គឺបណ្ដាលឲ្យមនុស្សជាច្រើនរងទុក្ខក្នុងការធ្លាក់ និងភាពទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណ ។ យើងគួរតែមើលរំលងនូវភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ កំហុស ឬការធ្លាក់ចុះនានារបស់បុរសដែលត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាអធិបតីលើយើង ហើយតម្កើងតំណែងដែលពួកលោកកាន់ » ( « Called and Chosen» Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៥៤-៥៥ ) ។
ការប្រឹក្សានោះប្រទានពរដល់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះនៅគ្រប់ស្ថានភាព ។
នៅជំនាន់មុនក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ថ្នាក់ដឹកនាំដែលនៅជិតនឹងព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានចាប់ផ្ដើមនិយាយអំពីកំហុសឆ្គងរបស់លោក ។ ទោះជាពួកគេបានឃើញ និងបានដឹងអំពីជំហររបស់លោកជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ក្ដី ក៏វិញ្ញាណនៃការរិះគន់ និងការច្រណែនរបស់ពួកគេបានសាយភាយដូចជាគ្រោះចង្រៃមួយ ។ មានសាវកម្នាក់នៃពួកដប់ពីរនាក់ បានដាក់បទដ្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿ និងភក្ដីភាពទាំងអស់សម្រាប់យើង ដែលយើងត្រូវមាន បើយើងបម្រើនៅក្នុងនគររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
នេះជារបាយការណ៍ ៖ « ពួកអែលឌើរមួយចំនួនត្រូវបានហៅមកក្នុងការប្រជុំមួយនៅ ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធចំពោះអស់អ្នកដែលគិតថាយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការីខូចកេរ្តិ៍ឈ្នោះ ។ ពួកគេមានបំណងចង់តែងតាំង ដាវីឌ វិតមើរ ជាអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រថ្មី ។… បន្ទាប់ពីស្ដាប់ការឈ្លោះប្រកែកទាស់នឹងព្យាការី នោះ ព្រិកហាំ [ យ៉ង់ ] បានក្រោកឈរឡើង ហើយបានថ្លែងទីបន្ទាល់ ‹ យ៉ូសែប ជាព្យាការី ហើយខ្ញុំដឹងរឿងនេះ ហើយថាពួកគេអាចតិះដៀល ហើយប្រមាថលោកច្រើនតាមដែលគេពេញចិត្ត តែពួកគេមិនអាចបំផ្លាញការតែងតាំងរបស់ព្យាការីនៃព្រះបានទេ ពួកគេអាចត្រឹមតែបំផ្លាញសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្លួន កាត់ខ្សែចំណងរបស់ពួកគេនឹងព្យាការី ហើយនឹងព្រះ ហើយពន្លិចខ្លួនគេចូលក្នុងស្ថាននរក ›» (Church History in the Fulness of Times Student Manual [ សៀវភៅសិក្សាប្រព័ន្ធអប់រំសាសនាចក្រឆ្នាំ ២០០៣ ] ការបោះពុម្ពលើកទី ២ ទំព័រ ១៧៤ សូមមើលផងដែរ Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [ ឆ្នាំ ១៩៩៧ ] ទំព័រ ៧៩ ) ។
មានខ្សែអំបោះមួយដែលចងយើងទៅនឹងព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងការបម្រើរបស់យើង ។ វាមកពីកន្លែងដែលយើងត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងនគរ តាមរយៈអ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាអធិបតីលើយើងនៅក្នុងបព្វជិតភាព និងចំពោះព្យាការីដែលចងភ្ជាប់ទៅនឹងព្រះអម្ចាស់ ។ វាត្រូវការសេចក្ដីជំនឿ និងភាពរាបសាដើម្បីបម្រើនៅក្នុងកន្លែងដែលយើងត្រូវបានហៅ ទុកចិត្តថាព្រះបានហៅយើង និងអ្នកទាំងឡាយដែលធ្វើជាអធិបតីលើយើង ហើយគាំទ្រពួកលោកដោយជំនឿពេញលេញ ។
ពេលវេលានឹងមកដល់ ដូចជាកាលពីជំនាន់នៃទីក្រុងខឺតឡង់ ជាពេលដែលយើងនឹងត្រូវការសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រិកហាំ យ៉ង់ ដើម្បីឈរនៅក្នុងកន្លែងដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅយើង មានភក្ដីចំពោះព្យាការីរបស់ទ្រង់ និងចំពោះថ្នាក់ដឹកនាំដែលទ្រង់បានដាក់នៅកន្លែងនោះ ។
ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីចំពោះបងប្អូនយ៉ាងឧឡារិក និងអំណរថា ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្នកកាន់ចង្កូតនាវា ។ ទ្រង់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ និងពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ ។ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីថា ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន គឺជាបុរសតែម្នាក់គត់ដែលកាន់ ហើយអនុវត្តគ្រប់កូនសោនៃបព្វជិតភាពដ៏បរិសុទ្ធនៅលើផែនដីនាគ្រានេះ ។ ហើយខ្ញុំអធិស្ឋានសូមពរជ័យមានចំពោះ អ្នកបម្រើរាបសាទាំងអស់ដែលស្ម័គ្របម្រើ យ៉ាងល្អនៅក្នុងសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់ដឹកនាំដោយផ្ទាល់អង្គទ្រង់ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានឃើញព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពួកទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់លោក ។ កូនសោនៃបព្វជិតភាពត្រូវបានស្ដារឡើងវិញសម្រាប់ជាពរជ័យដល់កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ វាគឺជាបេសកកម្មរបស់យើង និងទំនុកចិត្តរបស់យើងដើម្បីបម្រើនៅកន្លែងរបស់យើង សម្រាប់បុព្វហេតុរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។