ចាំយាមក្នុងការអធិស្ឋានជានិច្ច ( អាលម៉ា ៣៤:៣៩, មរ៉ូណៃ ៦:៤, លូកា ២១:៣៦ )

ដោយអែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា

ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

ការសង្កេតមើលជាទៀងទាត់គឺតម្រូវឲ្យមាន ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពស្កប់ស្កល់ និងភាពធម្មតា ។

ខ្ញុំអធិស្ឋានយ៉ាងក្លៀវក្លាសូមជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធសម្រាប់បងប្អូន និងរូបខ្ញុំ នៅពេលយើងរីករាយ ហើយថ្វាយបង្គំរួមគ្នា ។

នៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៦ អែលឌើរ ប៊យដ៍ ខេ ផាកកឺ បានថ្លែងជាក់លាក់ទៅកាន់យុវវ័យរបស់សាសនាចក្រនៅក្នុងសន្និសីទទូទៅ ។ ក្នុងសារលិខិតរបស់លោកដែលមានចំណងជើងថា « សត្វក្រពើខាងវិញ្ញាណ » លោកបានរៀបរាប់ពីរបៀបសង្កេតមើលឃើញសត្វក្រពើកំពុងលាក់ខ្លួនយ៉ាងល្អ ដើម្បីចាប់សត្វជាចំណី កាលលោកទៅបំពេញកិច្ចការមួយនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក ។ បន្ទាប់មក លោកបានប្រដូចសត្វក្រពើទៅនឹងសាតាំង ដែលចាប់យុវវ័យដែលខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្នជាចំណី តាមរយៈការបន្លំខ្លួននៅក្នុងអំពើបាបដ៏គ្រោះថ្នាក់ ។

ខ្ញុំមានអាយុ ២៣ ឆ្នាំ កាលអែលឌើរ ផាកកឺ ថ្លែងសុន្ទរកថានោះ ហើយស៊ូសិន និងខ្ញុំមានកូនដំបូងរបស់យើង ដែលទើបនឹងកើតបានពីរបីថ្ងៃ ។ យើងបានចាប់អារម្មណ៍លើសារលិខិតរបស់លោកស្ដីពីការចៀសវាងពីអំពើបាប និងវិធីដ៏ប៉ិនប្រសប់ដែលលោកបានប្រើឥរិយាបថធម្មតារបស់សត្វដើម្បីបង្រៀនអំពីមេរៀនខាងវិញ្ញាណដ៏សំខាន់មួយ ។

ស៊ូសិន និងខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើដំណើរទៅទ្វីបអាហ្វ្រិកដើម្បីកិច្ចការជាច្រើន ។ ហើយយើងមានឱកាសមើលឃើញពីសត្វដ៏អស្ចារ្យដែលរស់នៅក្នុងទ្វីបនោះ ។ ដោយនឹកចាំពីឥទ្ធិពលដែលសុន្ទរកថារបស់អែលឌើរ ផាកកឺមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងបានព្យាយាមសង្កេតមើល ហើយរៀនពីមេរៀនសំខាន់ៗមកពីឥរិយាបថសត្វព្រៃនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក ។

ខ្ញុំចង់ពិពណ៌នាពីលក្ខណៈ និងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់សត្វខ្លារខិនពីរក្បាលដែលស៊ូសិន និងខ្ញុំបានមើលវាដេញចាប់ចំណី ហើយវាទាក់ទងទៅនឹងរឿងមួយចំនួនដែលយើងបានសង្កេតឃើញចំពោះការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃក្នុងដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ខ្លារខិន និង សត្វឈ្លូស

ខ្លារខិនគឺជាសត្វដែលរត់លឿនជាងគេបំផុតលើលោក ហើយល្បឿននៃការរត់របស់វាអាចទៅដល់ ១២០ គ.ម/ម៉ោង ។ សត្វស្អាតៗទាំងនេះអាចពន្លឿនល្បឿននៃការឈរស្ងៀមវារត់ក្នុងល្បឿន ៦៨ គ.ម/ម៉ោង ក្នុងរយៈពេលតិចជាងបីវិនាទី ។ ខ្លារខិនគឺជាសត្វសាហាវដែលដើរលបៗចាប់ចំណីរបស់វា ហើយរត់ក្នុងចម្ងាយដ៏ខ្លីមួយដើម្បីដេញប្រហារ ។

ស៊ូសិន និងខ្ញុំបានចំណាយពេលជិតពីរម៉ោងមើលខ្លារខិនពីរក្បាលកំពុងឈ្លបមើលសត្វឈ្លូសមួយក្រុមធំ ជាប្រភេទសត្វដែលសម្បូរបំផុតនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក ។ ស្មៅខ្ពស់ៗ ហើយស្ងួតនៃទីវាលទ្វីបអាហ្វ្រិកមានពណ៌ត្នោតទុំ ហើយស្ទើរតែលាក់បាំងសត្វសាហាវបានទាំងស្រុង ពេលវាដេញតាមឈ្លូសមួយក្រុម ។ ខ្លារខិនទាំងនោះនៅឆ្ងាយពីគ្នាប្រមាណជា ៩១ ម៉ែត្រ ប៉ុន្តែវាធ្វើការប្រម៉ាញ់រួមគ្នា ។

កាលខ្លារខិនមួយអង្គុយចាំស្ងៀមនៅលើស្មៅ ខ្លារខិនមួយទៀតបានក្រាបចុះទៅនឹងដី ហើយលូនយឺតៗទៅជិតនឹងសត្វឈ្លូសដែលពុំបានដឹងខ្លួន ។ បន្ទាប់មក ខ្លារខិនដែលបានអង្គុយក៏ខ្លួនបាត់ចូលតាមគម្ពោធស្មៅចំពេលដែលខ្លារខិនមួយទៀតអង្គុយចាំដែរ ។ លំនាំឆ្លាស់គ្នានេះដែលខ្លារខិនមួយក្រាបដល់ដី ហើយលូនទៅមុខ កាលខ្លារខិនមួយទៀតអង្គុយចាំនៅលើស្មៅបានបន្តយ៉ាងយូរ ។ យុទ្ធសាស្ត្រលាក់ខ្លួនដ៏ឆ្លាតវៃនេះមានចេតនាដើម្បីបង្វែរអារម្មណ៍ ហើយបញ្ឆោតសត្វឈ្លូស ដើម្បីកុំឲ្យវាដឹងពីគ្រោះថ្នាក់ដែលជិតមកដល់ ។ ដោយភាពអត់ធ្មត់ និងខ្ជាប់ខ្ជួន ខ្លារខិនពីរក្បាលនោះបានធ្វើសហការគ្នាចាប់ចំណីវាឲ្យបាន ។

នៅចន្លោះសត្វឈ្លូសមួយក្រុមធំ និងខ្លារខិនដែលជិតមកដល់នោះមានសត្វឈ្លូសចំណាស់ ហើយមាឌមាំបីបួនក្បាលកំពុងឈរតម្រង់ជួរគ្នានៅលើពំនូកដី ។ កាលឈរនៅលើពំនូកដី ហើយមើលទៅវាលស្មៅធ្វើឲ្យសត្វឈ្លូសដែលឈរចាំការពារទាំងនេះអាចមើលឃើញពីសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់បាន ។

រំពេចក្រោយមក កាលខ្លារខិនពីរក្បាលនោះបានលេចខ្លួនមកក្នុងចម្ងាយឈ្លបចាប់បាន នោះសត្វឈ្លូសទាំងអស់បានងាកខ្លួន ហើយរត់ចេញ ។ ខ្ញុំពុំដឹងថា សត្វឈ្លូសដែលឈរតម្រង់ជួរគ្នានោះបានទាក់ទងទៅក្រុមសត្វឈ្លូសដ៏ធំនោះតាមរបៀបណាទេ ប៉ុន្តែមានការព្រមានមួយត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យ ហើយសត្វឈ្លូសទាំងអស់បានផ្លាស់ទីទៅកន្លែងមានសុវត្ថិភាព ។

ចុះតើខ្លារខិននោះធ្វើអ្វីបន្ទាប់ទៀត ? ដោយពុំបង្អង់ ខ្លារខិនពីរក្បាលនោះបានចាប់ផ្ដើមធ្វើលំនាំផ្លាស់ប្ដូរគ្នាម្ដងទៀត ដោយខ្លារខិនមួយក្បាលក្រាបលើដី ហើយលូនទៅមុខ កាលខ្លារខិនមួយក្បាលទៀតអង្គុយចាំនៅលើស្មៅ ។ លំនាំនៃការខិតខំនេះបានបន្ត ។ វាពុំបានឈប់ទេ ។ វាពុំបានសម្រាក ឬផ្អាកនោះទេ ។ វាបានបន្តធ្វើតាមយុទ្ធសាស្ត្រនៃការបង្វែរអារម្មណ៍ និងការបន្លំខ្លួនរបស់វា ។ ស៊ូសិន និងខ្ញុំបានមើលខ្លារខិនពីរក្បាលនោះរត់លាក់ខ្លួនពីចម្ងាយ ហើយតែងតែចូលខិតទៅជិតក្រុមសត្វឈ្លូសនោះ ។

នៅយប់នោះ ស៊ូសិន និងខ្ញុំបានមានការសន្ទនាគ្នាមួយដ៏ល្អអំពីអ្វីដែលយើងបានសង្កេតឃើញ ហើយបានរៀន ។ យើងក៏បានពិភាក្សាបទពិសោធន៍នេះជាមួយនឹងកូនៗ និងចៅៗរបស់យើងផងដែរ ហើយបានរកឃើញមេរៀនដ៏មានតម្លៃជាច្រើន ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំនឹងរៀបរាប់ពីមេរៀនទាំងនោះចំនួនបី ។

មេរៀនទី ១—ចូរប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការលាក់ខ្លួនបន្លំរបស់អារក្ស

ចំពោះខ្ញុំ ខ្លារខិនគឺជាសត្វដែលមានរោមរលោង ហើយទាក់ទាញ ។ រោមពណ៌លឿងដោយលាយស្នាមអុជខ្មៅរបស់ខ្លារខិនដើរតួជាការក្លែងបន្លំដ៏ល្អមួយ ដែលធ្វើឲ្យសត្វទាំងនេះស្ទើរតែបំបាំងខ្លួនបាន នៅពេលវាឈ្លបចាប់ចំណីរបស់វានៅលើវាលស្មៅទ្វីបអាហ្វ្រិក ។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរ គំនិត និងសកម្មភាពដ៏គ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ជារឿយៗអាចមានភាពគួរឲ្យទាក់ទាញ គួរឲ្យចង់បាន ឬគួរឲ្យរីករាយ ។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងពិភពលោកបច្ចុប្បន្នរបស់យើង យើងម្នាក់ៗចាំបាច់ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការក្លែងបន្លំរឿងអាក្រក់ថាជារឿងល្អ ។ ដូចលោកអេសាយបានព្រមានថា « វេទនាដល់ពួកអ្នកដែលរាប់សេចក្តីអាក្រក់ថាជាល្អ ហើយសេចក្តីល្អថា ជាអាក្រក់វិញ ជាពួកអ្នកដែលយកសេចក្តីងងឹតជាពន្លឺ ហើយយកពន្លឺជាងងឹត ក៏យកសេចក្តីជូរចត់ជាផ្អែម ហើយយកផ្អែមជាជូរចត់វិញ ! »

ក្នុងគ្រាដ៏ចលាចលមួយដែលការរំលោភបំពានលើភាពបរិសុទ្ធនៃជីវិតមនុស្សត្រូវបានចាត់ទុកថាជារឿងត្រឹមត្រូវ ហើយភាពចលាចលត្រូវបានរៀបរាប់ថាជាឥស្សរភាព នោះយើងមានពរណាស់ដើម្បីរស់នៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានៅថ្ងៃចុងក្រោយដែលពន្លឺនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញអាចបំភ្លឺជីវិតរបស់យើង ហើយជួយយើងឲ្យស្គាល់ពីការបោកបញ្ឆោត និងការទាក់ទាញដ៏ខ្មៅងងឹតរបស់មារសត្រូវ ។

« ពួកអ្នកណាដែលមានប្រាជ្ញា ហើយបានទទួលសេចក្ដីពិត ហើយបានទទួលយកព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទុកជាអ្នកណែនាំរបស់ខ្លួន ហើយដែលពុំត្រូវគេបញ្ឆោត យើងប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា ពួកគេនឹងពុំត្រូវកាប់បោះចោលទៅក្នុងភ្លើងឡើយ ប៉ុន្តែនឹងធន់នៅថ្ងៃនោះ ។

មេរៀនទី ២—ចូរចាំយាម ហើយប្រុងប្រយ័ត្ន

ចំពោះសត្វឈ្លូសមួយក្បាល ការធ្វេសប្រហែល ឬការមិនប្រុងប្រយ័ត្នមួយភ្លែតអាចធ្វើឲ្យមានការវាយប្រហារយ៉ាងលឿនពីខ្លារខិនមួយក្បាល ។ ដូចគ្នាដែរ ភាពត្រេកអរ និងភាពធម្មតាខាងវិញ្ញាណធ្វើឲ្យយើងងាយរងគ្រោះចំពោះភាពជឿនលឿនរបស់មារសត្រូវ ។ ការខ្វះការគិតគូរខាងវិញ្ញាណធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធំនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។

នីហ្វៃបានរៀបរាប់ពីរបៀបដែលសាតាំងនឹងព្យាយាមធ្វើនាំបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះចូលទៅក្នុងអារម្មណ៍ខុសឆ្គងមួយនៃសុវត្ថិភាពខាងសាច់ឈាមដោយស្ងៀមស្ងាត់នៅថ្ងៃចុងក្រោយ « ដែលពួកគេនឹងនិយាយថា ៖ អ្វីៗបានស្រួលទាំងអស់នៅក្រុងស៊ីយ៉ូន មែនហើយ ក្រុងស៊ីយ៉ូនបានចម្រើនឡើង អ្វីៗស្រួលអស់ហើយ — អារក្សបានបញ្ឆោតព្រលឹងពួកគេដូច្នោះហើយ ហើយនាំពួកគេដោយប្រុងប្រយ័ត្នចុះទៅស្ថាននរក »។

ការសង្កេតមើលជាទៀងទាត់គឺតម្រូវឲ្យមាន ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពត្រេកអរ និងភាពធម្មតា ។ ការឃ្លាំសង្កេតមើលគឺជាស្ថានភាព ឬសកម្មភាពនៃ ការឃ្លាំមើលដោយប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះគ្រោះថ្នាក់ ឬការលំបាកដែលអាចកើតមាន ។ ហើយការឃ្លាំមើលបញ្ជាក់ពីសកម្មភាពនៃ ការចាំយាម ការពារ ហើយថែរក្សា ។ បើនិយាយពីរឿងខាងវិញ្ញាណ យើងចាំបាច់ត្រូវចាំយាម ហើយប្រុងប្រយ័ត្នដើម្បីទទួលបានការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងសញ្ញាដែលមកពីពួកអ្នកចាំយាមរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើប៉ម ។

« មែនហើយ…ខ្ញុំសូមទូន្មានដល់អ្នកដែរថា អ្នករាល់គ្នាគួរកចាំយាមក្នុងការអធិស្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រូវដឹកនាំដោយការល្បួងទាំងឡាយនៃអារក្សឡើយ…ត្បិតមើលចុះ វាគ្មានឲ្យរង្វាន់ល្អដល់អ្នកទេ » ។

ការផ្ដោតជីវិតរបស់យើងលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើនិន្នាការនៃមនុស្សខាងសាច់ឈាម ការខ្វះភាពប្រុងប្រយ័ត្ន និងការខ្ជិលច្រអូសខាងវិញ្ញាណ ។ ដោយសារយើងមានពរ ដោយមានភ្នែកដែលមើលឃើញ និងត្រចៀកស្ដាប់ឮ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើងឲ្យមើល ហើយស្ដាប់ នៅពេលយើងប្រហែលជាមិនគិតថា យើងចាំបាច់ត្រូវមើល ឬស្ដាប់ ឬពេលយើងមិនគិតថា អ្វីមួយអាចត្រូវបានមើលឃើញ ឬស្ដាប់ឮ ។

ចូរ « ចាំយាម ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចបានប្រុងប្រៀបជាស្រេច » ។

មេរៀនទី ៣—យល់ពីចេតនារបស់មារសត្រូវ

តាមធម្មជាតិ ខ្លារខិនគឺជាសត្វកាចសាហាវដែលចាប់សត្វដទៃធ្វើជាចំណី ។ រៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្លារខិន គឺជាសត្វកាចសាហាវ ។

សាតាំង « អារក្សជាខ្មាំងសត្រូវនៃសេចក្ដីសុចរិត និងនៃអស់អ្នកណាដែលស្វែងរកដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ » ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចេតនាតែមួយគត់ និងគោលបំណងដ៏ធំរបស់វាគឺដើម្បីធ្វើឲ្យបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះរងទុក្ខដូចជាវាដែរ ។

ផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតាត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីផ្ដល់ការដឹកនាំដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យដកពិសោធន៍អំណរជានិរន្តរ៍ ហើយនាំពួកគេត្រឡប់ទៅរកទ្រង់ដោយសុវត្ថិភាព ដោយមានរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញ ហើយតម្កើងឡើង ។ អារក្សធ្វើការដើម្បីធ្វើឲ្យបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះភាន់ច្រឡំ ហើយកើតទុក្ខ ព្រមទាំងរារាំងការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ ។ មារសត្រូវធ្វើការមិនឈប់ឈរដើម្បីវាយប្រហារធាតុនានានៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតា ដែលវាស្អប់ខ្លាំងបំផុត ។

សាតាំងពុំមានរូបកាយទេ ហើយការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់វាត្រូវបានបញ្ឈប់ ។ ដូចជាទឹកដែលកំពុងហូរនៅក្នុងបាតទន្លេមួយដែលត្រូវបានបញ្ឈប់ដោយទំនប់ទឹកមួយដែរ ដូច្នេះការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់មារសត្រូវមានការខកខាន ដោយសារវាពុំមានរូបកាយ ។ ដោយសារតែការបះបោររបស់វា លូស៊ីហ្វើរបានបដិសេធខ្លួនឯងនូវរាល់ពរជ័យ និងបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ដែលកើតមានតាមរយៈរូបកាយសាច់ និងឆ្អឹង ។ អត្ថន័យដ៏ខ្លាំងក្លាមួយក្នុងបទគម្ពីរនៃពាក្យថា បណ្ដាសា ត្រូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញពីអសមត្ថភាពរបស់វាដើម្បីបន្តរីកចម្រើន ហើយប្រែក្លាយជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។

ដោយសាររូបកាយសំខាន់នៅក្នុងផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតា និងការអភិវឌ្ឍខាងវិញ្ញាណរបស់យើង លូស៊ីហ្វើរខិតខំរារាំងការរីកចម្រើនរបស់យើង ដោយល្បួងយើងឲ្យប្រើរូបកាយរបស់យើងខុស ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា សុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណស្ថិតនៅលើ « ‹ ការមិនបោះជំហានដំបូងទៅរកកន្លែងដែលអ្នកពុំគួរទៅ ហើយធ្វើដែលអ្នកពុំគួរធ្វើ › ។ … [ ក្នុងនាមជា ] មនុស្សយើងគ្រប់រូបមាននូវចំណង់ [ ខាងសាច់ឈាម ] ដែលចាំបាច់សម្រាប់ការរស់រានមានជីវិតរបស់យើង ។ ‹ ចំណងទាំងនេះពិតជាចាំបាច់ចំពោះការបង្កើនជីវិត ។ ចុះតើមារសត្រូវនឹងធ្វើអ្វីខ្លះ ? … វាវាយប្រហារយើងតាមរយៈចំណង់របស់យើង ។ វាល្បួងយើងឲ្យបរិភោគអ្វីដែលយើងពុំគួរបរិភោគ ផឹកអ្វីដែលយើងពុំគួរផឹក ហើយស្រឡាញ់អ្វីដែលយើងពុំគួរស្រឡាញ់ ! › »

ភាពមិនសមហេតុផលដ៏ធំបំផុតមួយទៀតនៃភាពអស់កល្បជានិច្ចគឺថា មារសត្រូវដែលមានសេចក្ដីវេទនាយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារតែវាគ្មានរូបកាយ វាបានអញ្ជើញ ហើយអូសទាញយើងឲ្យចែករំលែកសេចក្ដីវេទនារបស់វាតាមរយៈការប្រើប្រាស់រូបកាយដោយខុសឆ្គង ។ ជាឧបករណ៍ដែលវាគ្មាន ហើយពុំអាចប្រើប្រាស់បាន គឺជាគោលដៅចម្បងនៃការព្យាយាមរបស់វា ដើម្បីទាក់ទាញចិត្តយើងទៅរកការបំផ្លិចបំផ្លាញខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណ ។

ការយល់ដឹងពីចេតនារបស់មារសត្រូវគឺជារឿងសំខាន់ចំពោះការរៀបចំដ៏មានប្រសិទ្ធភាពសម្រាប់ការវាយប្រហារដែលអាចកើតមាន ។ ពិតណាស់ ដោយសារមេទ័ពមរ៉ូណៃបានដឹងពីចេតនារបស់ពួកសាសន៍លេមិន ទើបលោកបានរៀបចំខ្លួនទៅជួបនឹងពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេបានមក ហើយបានទទួលជោគជ័យ ។ ហើយគោលការណ៍ និងការសន្យាដូចគ្នានោះអនុវត្តចំពោះយើងម្នាក់ៗ ។

« បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាបានប្រុងប្រៀបទុកជាស្រេច នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនត្រូវខ្លាចឡើយ ។

« ហើយប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចបានរួចផុតពីអំណាចនៃខ្មាំងសត្រូវ » ។

ការអញ្ជើញ ការសន្យា និងទីបន្ទាល់

ដូចជាមេរៀនដ៏សំខាន់ដែលអាចរៀនតាមរយៈការសង្កេតមើលអាកប្បកិរយារបស់ខ្លារខិន និងសត្វឈ្លូសដែរ ដូច្នេះយើងម្នាក់ៗគួររកមើលមេរៀន និងការព្រមានដែលមាននៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍សាមញ្ញៗក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ។ នៅពេលយើងបើកគំនិត និងដួងចិត្តដើម្បីទទួលការដឹកនាំសួគ៌ាតាមរយៈព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះការបង្រៀនដ៏ធំបំផុតមួយចំនួនដែលយើងអាចទទួលបាន និងការព្រមានដ៏មានអនុភាពបំផុតដែលការពារយើង នឹងកើតមាននៅក្នុងបទពិសោធន៍ដ៏សាមញ្ញៗរបស់យើងផ្ទាល់ ។ រឿងប្រៀបប្រដូចដ៏មានអនុភាពមានទាំងនៅក្នុងបទគម្ពីរ និងក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ។

ខ្ញុំបានគូសបង្ហាញតែមេរៀនចំនួនបីប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចរកឃើញនៅក្នុងដំណើរផ្សងព្រេងដែលស៊ូសិន និងខ្ញុំបានមាននៅទ្វីបអាហ្វ្រិក ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញ ហើយលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យសញ្ជឹងគិតពីរឿងនេះស្ដីពីសត្វខ្លារខិន និងសត្វឈ្លូស ហើយស្វែងរកមេរៀនបន្ថែមទៀតសម្រាប់បងប្អូន និងគ្រួសាររបស់បងប្អូន ។ សូមចាំជានិច្ចថា គេហដ្ឋានរបស់បងប្អូនគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលពិតប្រាកដនៃការរៀនសូត្រ និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។

នៅពេលបងប្អូនឆ្លើយតបដោយសេចក្ដីជំនឿចំពោះការអញ្ជើញនេះ គំនិតដែលមានការបំផុសនឹងកើតមាននៅក្នុងចិត្តរបស់បងប្អូន អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណនឹងដក់ជាប់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់បងប្អូន ហើយបងប្អូននឹងស្គាល់សកម្មភាពដែលគួរអនុវត្ត ឬបន្ត ដើម្បីបងប្អូនអាច « យកគ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ [ ព្រះ ] មកពាក់ចុះ ដើម្បីឲ្យ[ បងប្អូន ] អាចនឹងទប់ទល់ក្នុងថ្ងៃអាក្រក់បាន ដោយបានតតាំងសព្វគ្រប់ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងឈរមាំមួនបាន » ។

ខ្ញុំសូមសន្យាថា ពរជ័យនៃការរៀបចំដ៏មានប្រសិទ្ធភាព និងការការពារខាងវិញ្ញាណនឹងកើតមាននៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន នៅពេលបងប្អូនចាំយាមក្នុងការអធិស្ឋានជានិច្ច និងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។

ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការដើរឆ្ពោះទៅមុខលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញាផ្ដល់សុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណ ហើយអញ្ជើញអំណរជានិរន្តរ៍ឲ្យកើតមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ ហើយខ្ញុំសូមធ្វើជាសាក្សីថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និងដែលកំពុងមានព្រះជន្មរស់នឹងគាំទ្រ ហើយពង្រឹងយើងទាំងនៅក្នុងគ្រារីករាយ និងគ្រាលំបាក ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។