តើយើងនឹងមិនទៅមុខ ដោយសារចលនាដ៏ធំមហិមានេះឬ ?
យើងគួរតែចងចាំជានិច្ចនូវតម្លៃ ដែលយ៉ូសែប និង ហៃរ៉ុម ស៊្មីធ បានបង់ថ្លៃ ព្រមជាមួយនឹងបុរស ស្ត្រី និងកុមារជាច្រើនដទៃទៀត ក្នុងការស្ថាបនាសាសនាចក្រ ។
អរគុណខ្លាំងណាស់ប្រធាន សម្រាប់ការបើកកម្មវិធីដ៏ល្អដូច្នេះ ។ បងប្អូនប្រុសស្រី កាលពី ពីររយដប់ប្រាំឆ្នាំមុន មានក្មេងប្រុសម្នាក់បានចាប់កំណើតនឹងយ៉ូសែប និង លូស៊ី ម៉ាក់ ស្ម៊ីធ នៅក្នុងរដ្ឋវ័រម៉ន្ត ក្នុងតំបន់ដែលត្រូវបានគេហៅថា អង្គគ្លេសថ្មីនៅភាគឦសាននៃសហរដ្ឋអាមេរិក ។
យ៉ូសែប និងលូស៊ី ម៉ាក់ បានជឿលើព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ បានសិក្សាព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ បានអធិស្ឋានដោយស្មោះសរ ហើយបានដើរដោយសេចក្តីជំនឿលើព្រះ ។
ពួកគាត់បានដាក់ឈ្មោះទារកដែលទើបនឹងកើតរបស់ពួកគាត់ថា យ៉ូសែប ស្មីធ ជុញ្ញ័រ ។
ព្រិកហាំ យ៉ង់ បាននិយាយពីក្រុមគ្រួសាររបស់លោកស្ម៊ីធ ថា ៖ « ព្រះអម្ចាស់បានដាក់ព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ទៅលើ [យ៉ូសែប ស៊្មីធ] និងលើឪពុករបស់លោក និងលើជីតារបស់លោក និងលើជីដូនជីតារបស់ពួកលោករហូតដល់អ័ប្រាហាំ ហើយចេញពីអ័ប្រាហាំដល់គ្រាទឹកជំនន់ ចេញពីទឹកជំនន់ដល់ហេណុក ហើយចេញពីហេណុកដល់អ័ដាម ។ ទ្រង់បានឃ្លាំមើលគ្រួសារនោះ និងលោហិតនោះ នៅពេលវាធ្វើដំណើរចេញពីប្រភពខ្លួនទៅកាន់កំណើតជាមនុស្សនោះ ។ [ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ] ត្រូវបានតែងតាំងជាមុននៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច » ។១
លោកជាកូនសំណប់នៅក្នុងគ្រួសារ យ៉ូសែប ជុញ្ញ័រ ហើយមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាពិសេសជាមួយបងប្រុស លោក ហៃរុម ដែលមានអាយុជិតប្រាំមួយឆ្នាំនៅពេលយ៉ូសែបកើត ។
នៅខែ តុលា ឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានអង្គុយលើផ្ទាំងថ្មមួយនៅក្នុងផ្ទះតូចរបស់ស្ម៊ីធ នៅភូមិ សារ៉ុន រដ្ឋវ័រម៉ន្ត ជាកន្លែងដែលយ៉ូសែប បានប្រសូត ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ហៃរុម ចំពោះយ៉ូសែប ហើយបានគិតដល់គាត់បីប្អូនប្រុសពៅនៅក្នុងដៃរបស់គាត់ ហើយបង្រៀនយ៉ូសែប ឲ្យចេះដើរ ។
ឪពុក និងម្តាយ ស្ម៊ីធ បានជួបប្រទះនឹងការលំបាកផ្ទាល់ខ្លួន ដែលបង្ខំពួកលោកឲ្យផ្លាស់ប្តូរក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ជាច្រើនដងពីមុនបោះបង់ចោលទៅរស់នៅអង់គ្លេសថ្មី ហើយធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ក្លាហានដើម្បីទៅកាន់តែឆ្ងាយនៅភាគខាងលិចក្នុងរដ្ឋនូវ យ៉ោក ។
ដោយសារតែក្រុមគ្រួសារមានសាមគ្គីភាព ពួកលោកបានរួចផុតពីឧបសគ្គទាំងនេះ ហើយពួកគេបានប្រឈមមុខនឹងការងារក៏គួរឲ្យខ្លាចម្តងទៀត នៅលើដីព្រៃមួយរយអា (០.៤ គ.ម ២) នៅភូមិម៉ែនឆែស្ទើរ ជិតឃុំប៉ាលម៉ៃរ៉ា ក្រុងនូ យ៉ោក ។
ខ្ញុំមិនប្រាកដថា មានពួកយើងប៉ុន្មាននាក់ទេ ដែលដឹងពីឧបសគ្គខាងផ្លូវកាយ និងខាងផ្លូវសតិអារម្មណ៍ដែលចាប់ផ្តើមកើតមានចំពោះក្រុមគ្រួសារស្ម៊ីធ—ឈូសឆាយដី ធ្វើចម្ការ និងស្រែ សង់ផ្ទះឈើតូចមួយ ហើយធ្វើរចនាសម្ព័ន្ធកសិកម្ម ធ្វើការស៊ីឈ្នួលគេយកកម្រៃប្រចាំថ្ងៃ ហើយធ្វើផលិតផលផលិតក្នុងផ្ទះដើម្បីយកទៅលក់នៅឯទីក្រុង ។
ដល់ពេលដែលក្រុមគ្រួសារនេះបានមកដល់ភាគខាងលិចនៃរដ្ឋនូ យ៉ោក ក៏មានការច្របូកច្របល់ពីរឿងសាសនាជាច្រើន—ដែលត្រូវបានគេហៅថា ការភ្ញាក់ឡើងដ៏ធំទីពីរ ។
នៅអំឡុងពេលនេះនៃការជជែកវែកញែក និងឈ្លោះប្រកែកក្នុងចំណោមក្រុមសាសនា យ៉ូសែប បានទទួលការនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យមួយ ដែលត្រូវបានស្គាល់ថាជាការនិមិត្តដំបូង ។ យើងមានពរដើម្បីមានដំណើររឿងសំខាន់បួនដែលខ្ញុំនឹងលើកឡើង។២
យ៉ូសែប បានកត់ត្រាថា ៖ « នៅក្នុងគ្រាដែលមានសេចក្ដីរំភើប [ ខាងសាសនា ] ដ៏ធំនេះហើយ ដែលខ្ញុំមានគំនិតគិតពិចារណាដ៏ជ្រាលជ្រៅ ហើយមានចិត្តខ្វល់ខ្វាយជាខ្លាំង ប៉ុន្តែទោះជាខ្ញុំមានគំនិតគិតដ៏ជ្រាលជ្រៅ ហើយជួនកាលដ៏ខ្លាំងក្លាក្ដី គង់តែខ្ញុំទុកខ្លួនឲ្យនៅឆ្ងាយពីបក្សពួកទាំងឡាយនេះដែរ ទោះបីខ្ញុំបានទៅប្រជុំជាមួយគេច្រើនដងច្រើនគ្រា តាមតែឱកាសដែលអាចធ្វើទៅបាន ។… ប៉ុន្តែមានការរំជួល និងការឈ្លោះប្រកែកគ្នាជាខ្លាំងក្នុងចំណោមបក្សពួកផ្សេងៗ ដល់ម្ល៉េះបានជាពិបាកដល់ជនដូចរូបខ្ញុំ ដែលនៅវ័យក្មេង ហើយមិនសូវស្គាល់មនុស្ស និងដឹងក្ដី ឲ្យចេះសម្រេចចិត្តថានរណាមួយត្រូវ ហើយនរណាមួយខុសនោះឡើយ ។ » ៣
យ៉ូសែប បានបើកគម្ពីរប៊ីប ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់លោកជាច្រើន ហើយបានអានថា យ៉ាកុប ១:៥ « តែបើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា មានតែសូមដល់ព្រះ ដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយសទ្ធា ឥតបន្ទោសផង នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យ » ។៤
លោកបានសរសេរ ៖ « ពុំដែលមានបទគម្ពីរណាមួយ ដែលមានប្រសិទ្ធភាពទៅលើចិត្តមនុស្ស ដូចជាបទគម្ពីរនេះមានប្រសិទ្ធភាពមកលើចិត្តខ្ញុំឡើយ ។ មើលទៅហាក់បីដូចជាចូលមកពេញដួងចិត្តដោយឥទ្ធិពលដ៏មហិមា ។ ខ្ញុំតែងតែពិចារណាគិតអំពីរឿងនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត » ។៥
យ៉ូសែប ចាប់ផ្តើមដឹងថា ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនមានចម្លើយទាំងអស់ចំពោះសំណួរក្នុងជីវិតរបស់លោកនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ គម្ពីរនេះបានបង្រៀនមនុស្សប្រុសស្រីពីរបៀបដែលពួកគេអាចស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់ពួកគេតាមការទំនាក់ទំនងដោយផ្ទាល់ជាមួយព្រះតាមរយៈការអធិស្ឋាន ។
លោកបានបន្ថែមថា ៖ « ម្ល៉ោះហើយ ស្របតាមបែបនេះ គឺតាមការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ខ្ញុំថានឹងសូមដល់ព្រះ ខ្ញុំបានចូលទៅក្នុងព្រៃ ដើម្បីនឹងបម្រុងសូម ។ នៅពេលព្រលឹមនៃថ្ងៃដ៏ល្អភ្លឺស្វាង គឺនៅដើមនិទាឃៈរដូវ ក្នុងឆ្នាំមួយពាន់ប្រាំបីរយម្ភៃ ។»៦
បន្ទាប់ពីពេលនោះភ្លាមៗ យ៉ូសែប បាននិយាយថា « [ សរសរនៃ ] ពន្លឺនោះស្ថិតចំពីលើរូបខ្ញុំ ខ្ញុំបានឃើញតួអង្គពីរដែលមានរស្មី និង សិរីរុងរឿងដែលពុំអាចពណ៌នាបានឡើយឈរនៅអាកាសពីលើរូបខ្ញុំ ។ តួអង្គមួយមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំ ដោយហៅខ្ញុំតាមឈ្មោះ ហើយចង្អុលទៅតួអង្គមួយទៀត ដោយមានព្រះបន្ទូលថា— [ យ៉ូសែប ] នេះជាព្រះរាជបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់យើង ។ ចូរស្តាប់តាមទ្រង់ចុះ ! »៧
រួចព្រះអង្គសង្រ្គោះក៏មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា « យ៉ូសែប បុត្រាយើងអើយ អំពើបាបរបស់បុត្របានអត់ទោសឲ្យបុត្រហើយ ។ ចូរដើរទៅតាមផ្លូវបុត្រ ដើរតាមច្បាប់របស់យើង និងកាន់តាមបទបញ្ញត្តិរបស់យើងចុះ ។ មើលចុះ យើងគឺជាព្រះអម្ចាស់នៃសីរីរុងរឿង ។ យើងត្រូវគេឆ្កាងដើម្បីលោកិយ ដើម្បីមនុស្សទាំងអស់ដែលជឿលើព្រះនាមយើងអាចមានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច » ។៨
យ៉ូសែប បានបន្ថែមថា « មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំក៏បានដឹងខ្លួនវិញ ដែលអាចនិយាយបាន ខ្ញុំបានទូលដល់តួអង្គពីរនោះ ដែលឈរនៅក្នុងពន្លឺ ចំពីលើរូបខ្ញុំថា តើបក្សពួកទាំងអស់ណាមួយត្រូវ » ។៩
លោកបានរៀបរាប់ថា « ពួកទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ខ្ញុំថា និកាយសាសនាទាំងអស់ជឿទៅលើគោលលទ្ធិមិនត្រឹមត្រូវ ហើយគ្មាននិកាយណាមួយត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយព្រះថាជាសាសនាចក្រ និងនគរទ្រង់ឡើយ ។ ហើយ … នៅក្នុងពេលដដែលនោះ [ខ្ញុំ] បានទទួលការសន្យាមួយថា ភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អនឹងត្រូវបានប្រាប់ដល់ខ្ញុំនៅក្នុងពេលអនាគត » ។១០
យ៉ូសែប ក៏បានលើកឡើងថា « ខ្ញុំបានឃើញពួកទេវតាជាច្រើនក្នុងការនិមិត្តនេះ » ។១១
បន្ទាប់ពីការនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យនេះ យ៉ុសែប បានសរសេរថា ៖ « ព្រលឹងខ្ញុំបានពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃ ខ្ញុំអាចអររីករាយនឹងក្ដីអំណរដ៏អស្ចារ្យ ។… ព្រះអម្ចាស់គង់ជាមួយនឹងខ្ញុំ » ។១២
លោកបានចេញពីព្រៃពិសិដ្ឋដើម្បីចាប់ផ្តើមរៀបចំខ្លួនធ្វើជាព្យាការីរបស់ព្រះ ។
យ៉ូសែប ក៏បានចាប់ផ្តើមរៀនពីអ្វីដែលពួកព្យាការីពីបុរាណជួបប្រទះផងដែរ—ការបដិសេធន៍ ការជំទាស់ និងការបៀតបៀន ។ យ៉ូសែប បានរំលឹកពីការចែកចាយអ្វីដែលលោកបានឃើញ ហើយបានឮជាមួយនឹងអាចារ្យម្នាក់ដែលជាបុគ្គលសកម្មនឹងការរស់ឡើងវិញនៃសាសនា ៖
« ខ្ញុំបានភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់គាត់ គាត់មិនគ្រាន់តែរាប់ថាពាក្យសំដីដែលខ្ញុំជម្រាបគាត់នោះមិនសំខាន់ប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងដោយពាក្យមើលងាយជាខ្លាំងថា ការនិមិត្តនោះគឺសុទ្ធតែមកពីអារក្សទាំងអស់ ថាសព្វថ្ងៃនេះ លែងមានការណ៍អ្វីជាការនិមិត្ត ឬវិវរណៈហើយ ថាការណ៍អស់ទាំងនោះ ព្រមទាំងពួកសាវកផង នោះលែងមានហើយ ហើយថានឹងពុំមានការណ៍អស់ទាំងនោះទៀតឡើយ។
« ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំបានឃើញថា ក្នុងការប្រាប់រឿងនោះ បានរំជួលឲ្យមានការចោទប្រកាន់មកលើរូបខ្ញុំជាខ្លាំងក្នុងចំណោមពួកកាន់សាសនា ហើយជាបុព្វហេតុនៃកការបៀតបៀនដ៏មហិមា ដែលចេះតែមានកាន់តែច្រើនឡើងៗ… ហើយការណ៍នេះ គឺមានទូទៅក្នុងបក្សពួកទាំងអស់ — គេទាំងអស់គ្នាបានព្រួតដៃគ្នាបៀតបៀនលើរូបខ្ញុំ » ។១៣
បីឆ្នាំក្រោយមក នៅក្នុងឆ្នាំ ១៨២៣ ស្ថានសួគ៌បានបើកម្តងទៀត ដែលជាផ្នែកមួយនៃការបន្តការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ នៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ។ យ៉ូសែប បានសរសេរថា ទេវតាមួយអង្គនាមមរ៉ូណៃ បានលេចឡើងចំពោះលោក ហើយបានមានបន្ទូលថា « ថាព្រះទ្រង់មានកិច្ចការឲ្យខ្ញុំធ្វើ… [ ហើយថា ]មានកគម្ពីរមួយកប់ទុក ដែលឆ្លាក់នៅលើផ្ទាំងមាស » ដែលមាន « លោកមានប្រសាសន៍ទៀតថា ភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អដ៏អស់កល្ប… ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះទ្រង់បានប្រទានឲ្យប្រជាជនជំនាន់ដើម [ នៃទ្វីបអាមេរិក] ។១៤
នៅទីបំផុត យ៉ូសែប ក៏បានទទួល បានបកប្រែ ហើយបានបោះពុម្ពកំណត់ត្រាពីបុរាណ ដែលសព្វថ្ងៃនេះត្រូវបានហៅថា ព្រះគម្ពីរមរមន ។
បងប្រុសរបស់លោក ហៃរុម ដែលជាអ្នកគាំទ្រលោកជាប្រចាំ ជាពិសេសបន្ទាប់ពីការវះកាត់ជើងដ៏ឈឺចាប់ គម្រាមគំហែងដល់ជីវិតរបស់លោកនាឆ្នាំ ១៨១៣ គឺជាសាក្សីម្នាក់ពីផ្ទាំងចំណារមាស ។ លោកក៏ជាមនុស្សនៅក្នុងចំណោមសមាជិកប្រាំមួយនាក់នៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ នៅពេលសាសនាចក្រនេះត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣០ ។
នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកលោក យ៉ូសែប និងហៃរុម បានប្រឈមមុខនឹងជនទុច្ចរិត និងការបៀនបៀនជាមួយគ្នា ។ ឧទាហរណ៍ ពួកលោកបានរស់នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏អាក្រក់បំផុតក្នុងគុកលិបើធី នៅមិសសួរី អស់រយៈពេលប្រាំខែនារដូវរងារនៃឆ្នាំ ១៨៣៨–៣៩ ។
នៅខែមេសា ឆ្នាំ ១៨៣៩ យ៉ូសែប បានសរសេរទៅកាន់ភរិយារបស់លោក អិមម៉ា ពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពរបស់ពួកលោកនៅក្នុងគុគ លីបឺធីថា « ខ្ញុំជឿថា ឥឡូវនេះប្រហែលជាប្រាំខែ និងប្រាំមួយថ្ងៃហើយ ចាប់តាំងពីខ្ញុំបានស្ថិតនៅក្រោមទឹកមុខអាក្រក់របស់ពួកសន្តិសុខទាំងថ្ងៃទាំងយប់ ហើយខាងក្នុងជញ្ជាំងក្រវាត់ទ្វារ និងទ្វារដែក នៃគុកកខ្វក់ខ្មៅងងឹតដ៏ឯកោរ ។… យើងនឹងចេញពី [ កន្លែង ] នេះ ទោះជាមានរឿងអាក្រក់កើតឡើងក្តី រឿងល្អនឹងត្រឡប់មកវិញ យើងរីករាយអំពីរឿងនេះ ។ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះយើងក្ដី យើងមិនអាចចូលទៅកាន់តែជ្រៅជាងនេះទេ ។… យើងមិនដែលប្រាថ្នាចង់ត្រឡប់មកកាន់លីបឺធី ស្រុកឃ្លៃ រដ្ឋមិសសួរី វិញឡើយ ។ យើងឆ្អែតគ្រប់គ្រាន់ហើយនៅទីនេះ » ។១៥
ខណៈតទល់នឹងការបៀតបៀន ហៃរុម បានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿលើសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ រួមទាំងការធានាថាអាចគេចចេញពីពួកមាសត្រូវរបស់ពួកគាត់ បើពួកគាត់ជ្រើសរើសធ្វើដូច្នោះ ។ នៅក្នុងពរជ័យដែលហៃរុម បានទទួលនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៥ នៅក្រោមដៃរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យានឹងលោកថា « ឯងនឹងបានអំណាចដើម្បីគេចចេញពីកណ្តាប់ដៃរបស់មាសត្រូវរបស់ឯង ។ ជីវិតរបស់ឯងនឹងត្រូវស្វែងរកដោយកម្លាំងដែលមិនចេះនឿយហត់ ប៉ុន្តែឯងនឹងអាចជៀសផុតបាន ។បើវាធ្វើឲ្យឯងរីករាយ ហើយឯងប្រាថ្នាចង់បាន ឯងនឹងមានអំណាចពលីជីវិតរបស់ឯង ដើម្បីភាពរុងរឿងរបស់ព្រះ »។១៦
នៅខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៤៤ ហៃរុម បានត្រូវបង្ហាញជម្រើសថាចង់រស់ ឬចង់ពលីជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ និងដើម្បី « បិទត្រាទីបន្ទាល់របស់លោក ដោយលោហិតរបស់លោក »—នៅកៀកនឹងប្អូនប្រុស យ៉ូសែបជាទីស្រឡាញ់របស់លោក ។១៧
មួយសប្តាហ៍ពីមុនការធ្វើដំណើរផ្សងព្រេងទៅកាន់ក្រុងកាតធេច ជាកន្លែងដែលពួកលោកត្រូវបានធ្វើឃាតដោយចេតនា ក្រោមដៃពួកមនុស្សអាក្រក់ប្រដាប់ដោយកាំភ្លើង ដែលបានលាបមុខរបស់ពួកគេដើម្បីជៀសវាងការស្គាល់មុខ យ៉ូសែប បានកត់ត្រាថា « ខ្ញុំបានប្រឹក្សាបងប្រុស ហៃរុមរបស់ខ្ញុំឲ្យនាំក្រុមគ្រួសារគាត់ជិះទូក ហើយឆ្ពោះទៅកាន់ ស៊ិនស៊ិនណាទី » ។
ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ក្តុកក្តួលខ្លាំង ព្រោះខ្ញុំចងចាំការឆ្លើយតបរបស់ហៃរុម ថា ៖ « យ៉ូសែប បងមិនអាចទៅចោលប្អូនឡើយ ។’»១៨
ដូច្នេះ យ៉ូសែប និងហៃរុម បានចេញទៅក្រុងកាតធេច ជាកន្លែងដែលពួកលោកត្រូវបានសម្លាប់សម្រាប់បុព្វហេតុ និងព្រះនាមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
ការប្រកាសជាផ្លូវការអំពីទុក្ករកម្មបានចែងដូចខាងក្រោម ៖ « យ៉ូសែប ស៊្មីធ ជាព្យាការី និងអ្នកមើលឆុតនៃព្រះអម្ចាស់… បាននាំមកនូវព្រះគម្ពីរមរមនដែលលោកបានបកប្រែ ដោយអំណោយទាន និងអំណាចនៃព្រះ, ហើយបានធ្វើជាមាគ៌ាក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយគម្ពីរនោះលើទ្វីបពីរ បានបញ្ជូនភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អដ៏អស់កល្បអស់កាលជានិច្ច ដែលមានក្នុងគម្ពីរនោះទៅដល់ទិសទាំងបួននៃផែនដី, បាននាំមកនូវវិវរណៈ និងព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយដែលចងក្រងធ្វើជាព្រះគម្ពីរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញានេះ, និងឯកសារ និងការបង្គាប់ដ៏ប្រកបដោយប្រាជ្ញាវាងវៃជាច្រើនទៀតសម្រាប់ផលប្រយោជន៍ដល់កូនចៅមនុស្ស, បានប្រមូលពួកបរិសុទ្ធ នៅថ្ងៃចុងក្រោយជាច្រើនពាន់នាក់, បានតាំងទីក្រុងដ៏ធំមួយ, ហើយបានទុកឈ្មោះល្បីល្បាញដែលពុំអាចប្រហារចោលបានឡើយ ។… ហើយដូចជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅជំនាន់បុរាណដែរ [ យ៉ូសែប ]ក៏បានបិទត្រាបេសកកម្មរបស់លោក និងកិច្ចការរបស់លោកដោយលោហិតរបស់លោកផ្ទាល់ ក៏ដូចជាបងប្រុស ហៃរុម របស់លោកដែរ ។។បើជីវិតពួកគេ ពុំបានបែកបាក់ ហើយក្នុងសេចក្តីស្លាប់ ក៏ពួកគេ ពុំបានបែកបាក់ដែរ !»១៩
បន្ទាប់ពីការធ្វើឃាតនេះ រូបកាយរបស់យ៉ូសែប និងហៃរុម ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ ណៅវូ វិញ ត្រូវបានលាងសម្អាត និងស្លៀកពាក់ដើម្បីគ្រួសារស្ម៊ីធ អាចមើលកូនៗជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគាត់ ។ ម្ដាយដ៏មានតម្លៃរបស់ពួកលោកបានរៀបរាប់ថា « ខ្ញុំបានរៀបចំខ្លួនទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តគ្រប់យ៉ាង ហើយបានអំពាវនាវទៅកាន់ព្រះឲ្យប្រទានកម្លាំងដល់ខ្ញុំជាយូរមកហើយ ប៉ុន្តែពេលខ្ញុំបានចូលទៅក្នុងបន្ទប់នោះ ហើយបានឃើញកូនប្រុសទាំងពីររបស់ខ្ញុំដេកស្លាប់នៅចំពោះមុខខ្ញុំ ហើយឮការយំសោកពីសំណាក់គ្រួសាររបស់ខ្ញុំ និងពី …ពួកភរិយា កូនៗ បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ពួកគេ ខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ ។ ខ្ញុំបានស្រែកអំពាវនាវទៅព្រះអម្ចាស់ក្នុងទុក្ខសោកនៃព្រលឹងខ្ញុំ ឳ ! ព្រះអើយ ! ឳ ! ព្រះអើយ ! ហេតុអ្វីក៏ទ្រង់បោះបង់ចោលគ្រួសារនេះ ? » ២០
នៅគ្រាសោកសៅ ហើយឈឺចាប់នោះ គាត់នៅចាំថាពួកលោកថ្លែងមកកាន់គាត់ថា « អ្នកម៉ែ សូមកុំទួញសោកចំពោះពួកយើង យើងបានយកឈ្នះលើលោកិយនេះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ហើយ » ។២១
ពួកលោកពិតជាបានយកឈ្នះលើលោកិយនេះមែន ។ យ៉ូសែប និងហៃរ៉ុមស្ម៊ីធ ដូចគ្នានឹងពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ទាំងនោះដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈដែរ« បានចេញពីគ្រាវេទនាយ៉ាងធំមក គេបានបោកអាវ ហើយធ្វើឲ្យឡើងក្នុងឈាមរបស់កូនចៀម[ហើយបាន]…ស្ថិតនៅចំពោះបល្ល័ង្កព្រះ ព្រមទាំងបម្រើទ្រង់នៅក្នុងព្រះវិហារទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ហើយព្រះអង្គដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្កនោះទ្រង់ធ្វើជាត្រសាលបាំងឲ្យគេ ។
« គេនឹងមិនឃ្លាន ឬស្រេកទៀត ក៏មិនត្រូវថ្ងៃចាំងមកលើគេ ឬចំហាយណាទៀតឡើយ ។
« ពីព្រោះកូនចៀមដែលនៅកណ្តាលបល្ល័ង្ក ទ្រង់នឹងឃ្វាល ហើយនាំគេទៅដល់រន្ធទឹកនៃជីវិត ហើយព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកពីភ្នែកគេចេញ » ។២២
នៅពេលយើងប្រារព្ធឱកាសដ៏រីករាយនេះ ការប្រារព្ធខួបលើកទី ២០០ នៃការនិមិត្តដំបូង នោះយើងគួរតែចងចាំតម្លៃដែលយ៉ូសែប និងហៃរុម ស្ម៊ីធ បានលះបង់ ព្រមជាមួយបុរស ស្រ្តី និងកុមារដែលស្មោះត្រង់ជាច្រើនដទៃទៀត ដើម្បីកសាងសាសនាចក្រនេះ ដើម្បីអ្នក និងខ្ញុំអាចរីករាយនូវពរជ័យជាច្រើន ហើយអ្វីៗទាំងអស់នេះបានបើកសម្តែងសេចក្តីពិតដែលយើងមានសព្វថ្ងៃនេះ ។ សេចក្តីជំនឿរបស់ពួកលោកមិនគួរបំភ្លេចចោលឡើយ !
ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានឆ្ងល់ពីមូលហេតុដែល យ៉ូសែប និងហៃរុម ហើយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកលោកបានទទួលរងទុក្ខជាច្រើន ។ ប្រហែលជាពួកលោកត្រូវស្គាល់ព្រះតាមរយៈការរងទុក្ខរបស់ពួកលោកតាមរបៀបដែលមិនអាចកើតឡើងដោយគ្មានការរងទុក្ខនេះឡើយ ។ តាមរយៈការរងទុក្ខនេះ ពួកលោកបានគិតពីគែតសេម៉ានី និងឈើឆ្កាងនៃព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ ដូចសាវកប៉ុល បាននិយាយថា « ដ្បិតមានឱកាសបើកឲ្យអ្នករាល់គ្នា ហើយមិនមែនឲ្យគ្រាន់តែជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ តែប៉ុណ្ណោះទេគឺឲ្យរងទុក្ខដោយព្រោះទ្រង់ដែរ » ។២៣
ពីមុនមរណភាពរបស់លោកនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៤៤ យ៉ូសែប បានសរសេរលិខិតដ៏ក្លៀវក្លា ទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ ។ លិខិតនោះបានអំពាវនាវឲ្យសកម្ម ដែលសាសនាចក្រនាសព្វថ្ងៃនេះនៅបន្តធ្វើ ៖
« ប្អូនប្រុស [ និង ប្អូនស្រី ]តើយើងនឹងមិនទៅមុខ ដោយសារចលនាដ៏ធំមហិមានេះទេឬ ? ចូរទៅមុខ ហើយកុំថយក្រោយឡើយ ។ ចូរមានចិត្តក្លាហាន [ បងប្អូនប្រុសស្រី ] ហើយចូរទៅ ចូរទៅរកជ័យជម្នះ !…
« … ចូរយើងថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ដោយសេចក្ដីសុចរិត ក្នុងនាមជាសាសនាចក្រ ហើយប្រជារាស្ត្រ ហើយជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ » ។ ២៤
នៅពេលយើងស្តាប់តាមព្រះវិញ្ញាណនៅអំឡុងពិធីប្រារព្ធខួបលើកទី ២០០ នៅចុងសប្តាហ៍នេះ សូមពិចារណាពីអ្វីដែលអ្នកនឹងថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងសេចក្តីសុចរិតនៅថ្ងៃខាងមុខ ។ សូមមានចិត្តក្លាហាន—ចែកចាយវាជាមួយនរណាម្នាក់ដែលអ្នកទុកចិត្ត ហើយអ្វីដែលសំខាន់បំផុត សូមចំណាយពេលដើម្បីធ្វើវា !
ខ្ញុំដឹងថា ព្រះអង្គសង្រ្គោះសព្វព្រះទ័យ នៅពេលយើងថ្វាយទ្រង់នូវដង្វាយចេញពីចិត្តរបស់យើងនៅក្នុងសេចក្តីសុចរិត ដូចដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យជាមួយនឹងដង្វាយស្មោះត្រង់នៃបងប្រុសដ៏អស្ចារ្យ យ៉ូសែប និងហៃរុម ស្ម៊ីធ និងពួកបរិសុទ្ធដទៃទៀតផងដែរ ។ អំពីការណ៍នេះ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់យ៉ាងម៉ឹងម៉ាត់នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋ និងបរិសុទ្ធនៃព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទរបស់យើង អាម៉ែន ។