Serca spojone w prawości i jedności
W tym punkcie zwrotnym w historii Kościoła, związanym z 200. rocznicą Pierwszej Wizji, zobowiążmy się, że będziemy żyć w prawy sposób i zjednoczymy się jak nigdy dotąd.
Prawość i jedność mają ogromne znaczenie 1 . Gdy ludzie kochają Boga całym sercem i w prawy sposób starają się upodobnić do Niego, w społeczeństwie jest mniej konfliktów i sporów. Jest więcej jedności. Uwielbiam pewną prawdziwą historię, która to ilustruje.
Generał Thomas L. Kane jako młody mężczyzna należący do innego kościoła pomagał świętym i bronił ich, gdy musieli uciekać z Nauvoo. Przez wiele lat był obrońcą Kościoła 2 .
W 1872 r. generał Kane, jego utalentowana żona, Elizabeth Wood Kane, oraz ich dwóch synów, odbyli podróż z domu w Pensylwanii do Salt Lake City. Towarzyszyli Brighamowi Youngowi i jego współpracownikom w wyprawie do St. George w stanie Utah. Podczas pierwszej wizyty w Utah Elizabeth z rezerwą podchodziła do kobiet. Była zaskoczona niektórymi sprawami, o których się dowiedziała. Odkryła, na przykład, że w Utah kobiety miały dostęp do każdej pracy, która dawała im możliwość utrzymania 3 . Dowiedziała się też, że członkowie Kościoła byli życzliwi i wyrozumiali w stosunku do rdzennych Amerykanów 4 .
Podczas podróży zatrzymali się w Fillmore w domu Thomasa R. i Matildy Robison Kingów 5 .
Elizabeth napisała, że gdy Matilda przygotowywała posiłek dla Prezydenta Younga i jego towarzyszy, do pokoju weszło pięciu amerykańskich Indian. Choć nikt ich nie zapraszał, było jasne, że chcieli dołączyć do towarzystwa. Siostra King odpowiedziała im „w ich dialekcie”. Z zadowolonymi minami usiedli na swoich kocach. Elizabeth zapytała jedno z dzieci Kingów: „Co wasza matka powiedziała tym mężczyznom?”.
Syn Matildy odrzekł: „Powiedziała: ‘Ci goście przybyli pierwsi, a ja ugotowałam tyle, że wystarczy tylko dla nich; ale wasz posiłek już jest na ogniu. Zawołam was, jak będzie gotowy’”.
Elizabeth zapytała: „Rzeczywiście to zrobi czy po prostu da im resztki przy kuchennych drzwiach?” 6 .
Usłyszała odpowiedź: „Mama obsłuży ich tak jak ciebie i zaprosi ich do swego stołu”.
Tak też uczyniła, a oni „jedli z doskonałą przyzwoitością”. Elizabeth wyjaśniła, że ta gospodyni bardzo urosła w jej oczach 7 . Jedność wzrasta, gdy ludzie są traktowani z godnością i szacunkiem, nawet gdy różnią się zewnętrznymi cechami.
Jako przywódcy nie łudzimy się, że wszystkie relacje w przeszłości były doskonałe, wszelkie postępowanie było na wzór Chrystusa, a wszystkie decyzje sprawiedliwe. Jednak nasza wiara uczy nas, że wszyscy jesteśmy dziećmi naszego Ojca w Niebie i czcimy Go, a także Jego Syna, Jezusa Chrystusa, który jest naszym Zbawicielem. Pragniemy, by nasze serca i umysły były splecione w prawości i jedności, a wtedy będziemy stanowić z Nimi jedno 8 .
Prawość to bardzo szerokie pojęcie, ale na pewno obejmuje życie według przykazań Boga 9 . Kwalifikuje nas do świętych obrzędów, które wyznaczają ścieżkę przymierza, i błogosławi nas, aby Duch nadawał nam kierunek w życiu 10 .
Bycie prawym nie zależy od tego, czy obecnie mamy w naszym życiu wszystkie błogosławieństwa. Możemy teraz nie być w związku małżeńskim, nie mieć dzieci lub nie posiadać innych oczekiwanych błogosławieństw. Lecz Pan obiecał, że prawi i wierni mogą „przebywać z Bogiem w stanie niekończącego się szczęścia” 11 .
Jedność również jest bardzo szerokim pojęciem, ale z całą pewnością zawiera się w pierwszym i drugim najważniejszym przykazaniu, by kochać Boga i naszych bliźnich 12 . Jest wyróżniającą cechą ludu Syjonu, którego serca i umysły, są „spojone w jedności” 13 .
Kontekst mojego przesłania obejmuje kontrast i lekcje z pism świętych.
Minęło 200 lat od czasu, gdy w 1820 r. Ojciec i Syn po raz pierwszy się ukazali i rozpoczęli Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa. Zapis zawarty w księdze IV Nefi w Księdze Mormona obejmuje podobny 200-letni okres po ukazaniu się Zbawiciela i założeniu Jego Kościoła w starożytnej Ameryce.
Historyczny zapis z księgi IV Nefi opisuje ludzi, wśród których nie było zazdrości ani kłótni, ani zamieszek, ani kłamstw, ani morderstw czy lubieżności jakiegokolwiek rodzaju. Ze względu na ich prawość, „zaiste nie mogło być szczęśliwszego ludu pośród wszystkich ludzi stworzonych ręką Boga” 14 .
W odniesieniu do jedności ukazanej w księdze IV Nefi czytamy: „Nie było żadnych sporów na całej ziemi, ze względu na miłość Boga, która zamieszkała w sercach ludzi” 15 .
Niestety, z księgi IV Nefi dowiadujemy się też o dramatycznej zmianie, jaka zaczęła się w „dwieście pierwszym roku” 16 , gdy niegodziwość i podziały zniszczyły prawość i jedność. Głębokie zepsucie, które wtedy miało miejsce, wyrządziło tyle zła, że wielki prorok Mormon żalił się swojemu synowi, Moroniemu:
„Lecz, o mój synu, jak mogą tacy ludzie, którzy lubują się w tak licznych występkach —
Jak możemy oczekiwać, że Bóg powstrzyma Swą rękę w sądzie przeciwko nam?” 17 .
W tej dyspensacji, choć żyjemy w szczególnym czasie, świat nie został pobłogosławiony prawością i jednością, opisaną w księdze IV Nefi. Żyjemy w czasie szczególnie silnych podziałów. Jednak miliony ludzi, którzy przyjęli ewangelię Jezusa Chrystusa, zobowiązały się do osiągnięcia zarówno prawości, jak i jedności. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że możemy postępować lepiej i jest to dla nas współczesne wyzwanie. Możemy być siłą, która ulepsza i błogosławi całe społeczeństwo. W tym punkcie zwrotnym w historii Kościoła, związanym z 200. rocznicą Pierwszej Wizji, zobowiążmy się jako członkowie Kościoła Pana, że będziemy żyć w prawy sposób i zjednoczymy się jak nigdy dotąd. Prezydent Russell M. Nelson prosił nas, abyśmy „wykazywali się większą uprzejmością, harmonią rasową i etniczną oraz wzajemnym szacunkiem” 18 . To oznacza miłość wzajemną, miłość do Boga, traktowanie wszystkich jako braci i siostry oraz bycie prawdziwym ludem na wzór Syjonu.
W świetle naszej uwzględniającej wszystkich doktryny możemy być oazą jedności i celebrować różnorodność. Jedność i różnorodność to nie przeciwieństwa. Możemy osiągnąć większą jedność, gdy pracujemy nad atmosferą integracji i szacunku dla różnorodności. Przez jakiś czas służyłem w prezydium palika San Francisco w Kalifornii. Mieliśmy kongregacje mówiące w języku hiszpańskim, tongańskim, samoańskim, mandaryńskim i tagalog. Do naszych anglojęzycznych okręgów należeli ludzie z różnych kręgów rasowych i kulturowych. Panowała w nich miłość, prawość i jedność.
Okręgi i gminy Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich są wyznaczane na podstawie lokalizacji geograficznej lub języka 19 , a nie według rasy czy kultury. Rasa nie jest odnotowywana w rejestrach członkowskich.
Na początku Księgi Mormona, około 550 lat przed narodzinami Chrystusa, poznajemy fundamentalne przykazanie dotyczące relacji panujących między dziećmi Ojca w Niebie. Wszyscy mają przestrzegać przykazań Pana i wszyscy są zaproszeni do udziału w dobroci Boga: „Nie odmawia On nikomu spośród tych, którzy przystępują do Niego — czarnoskórym czy białym, niewolnikom czy wolnym, mężczyznom czy kobietom; pamięta On też o poganach, i wszyscy są Bogu jednakowi, zarówno Żydzi, jak i ludzie innych wyznań” 20 .
Posługa i przesłanie Zbawiciela stanowią stałe świadectwo, że ludzie wszelkich ras i kolorów są dziećmi Boga. Wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami. Zgodnie z naszą doktryną wierzymy, że w kraju, w którym miało miejsce Przywrócenie, czyli w Stanach Zjednoczonych, Konstytucja USA 21 i inne powiązane z nią dokumenty 22 , spisane przez niedoskonałych ludzi, były natchnione przez Boga, by błogosławić wszystkich ludzi. Jak czytamy w Doktrynie i Przymierzach, te ustanowione dokumenty „należy zachować dla praw i obrony wszelkiego ciała, według zasad sprawiedliwych i świętych” 23 . Dwie z tych zasad to wolna wola i odpowiedzialność za własne grzechy. Pan oświadczył:
„Przeto nie jest słuszne, by człowiek niewolił drugiego człowieka.
I w tym celu ustanowiłem Konstytucję tego kraju rękami mądrych ludzi, których wychowałem w tym właśnie celu, i odkupiłem kraj przez przelanie krwi” 24 .
To objawienie zostało otrzymane w roku 1833, gdy święci z Missouri doświadczali wielkich prześladowań. We wprowadzeniu do rozdziału 101. Doktryny i Przymierzy czytamy: „Motłoch przepędził ich z domów w hrabstwie Jackson […]. Często grożono śmiercią [członkom] należącym do Kościoła” 25 .
Był to okres napięć na kilku frontach. Wielu mieszkańców Missouri uznawało rdzennych Amerykanów za bezwzględnych wrogów i pragnęło usunąć ich z tamtego terenu. Ponadto wielu tamtejszych osadników było właścicielami niewolników, więc obawiali się przeciwników niewolnictwa.
W przeciwieństwie do nich nasza doktryna szanowała rdzennych Amerykanów, a naszym pragnieniem było nauczanie ich ewangelii Jezusa Chrystusa. W kwestii niewolnictwa nasze pisma święte stwierdzają jasno, że żaden człowiek nie powinien trzymać drugiego człowieka w niewoli 26 .
Ostatecznie święci zostali brutalnie wypędzeni z Missouri 27 , a następnie zmuszeni do przeniesienia się na Zachód 28 . Świętym powodziło się i znaleźli pokój, któremu towarzyszyły prawość, jedność oraz życie według ewangelii Jezusa Chrystusa.
Wielce raduje mnie wstawiennicza modlitwa Zbawiciela zapisana w Ewangelii Jana. Zbawiciel stwierdził, że wysłał Go Ojciec i że On, Zbawiciel, ukończył dzieło, do którego wykonania został posłany. Modlił się za Swoich uczniów i za tych, którzy uwierzą w Chrystusa: „Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli” 29 . To o jedność modlił się Chrystus, nim został zdradzony i ukrzyżowany.
W pierwszym roku po Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa, opisanym w 38. rozdziale Doktryny i Przymierzy Pan mówi o wojnach i niegodziwości, i oświadcza: „Powiadam wam, bądźcie jako jeden; a jeżeli nie jesteście jednym, nie jesteście moi” 30 .
Nasza kultura kościelna wypływa z ewangelii Jezusa Chrystusa. List Apostoła Pawła do Rzymian jest pełen głębi 31 . Wczesny Kościół w Rzymie składał się z Żydów i ludzi innych wyznań. Ci pierwsi Żydzi w Kościele należeli do kultury judaistycznej i „wywalczyli swoją emancypację i zaczęli rozmnażać się i kwitnąć” 32 .
Na ludzi innych wyznań duży wpływ miała kultura hellenistyczna, którą Apostoł Paweł dobrze rozumiał ze względu na swoje doświadczenia w Atenach i Koryncie.
Paweł przedstawia ewangelię Jezusa Chrystusa w sposób niezwykle wszechstronny. Opisuje istotne aspekty obu kultur, judaistycznej i ludzi innych wyznań 33 , które nie są zgodne z prawdziwą ewangelią Jezusa Chrystusa. Zwraca się do wszystkich, aby ze swoich wierzeń i kultury odrzucili wszystko to, co jest niezgodne z ewangelią Jezusa Chrystusa. Paweł napomina Żydów i ludzi innych wyznań, aby przestrzegali przykazań i kochali się wzajemnie, oraz stwierdza, że prawość prowadzi do zbawienia 34 .
Kultura ewangelii Jezusa Chrystusa to nie kultura ludzi innych wyznań ani kultura judaistyczna. Nie określa jej kolor skóry ani miejsce zamieszkania. Choć radujemy się kulturami, które nas wyróżniają, powinniśmy porzucić aspekty tych kultur, które kłócą się z ewangelią Jezusa Chrystusa. Nasi członkowie i nowo nawróceni pochodzą z różnych kręgów rasowych i kulturowych. Jeśli podążymy za napomnieniem Prezydenta Nelsona, by gromadzić rozproszony Izrael, odkryjemy, że różnimy się od siebie, tak jak różnili się Żydzi i ludzie innych wyznań w czasach Pawła. Jednakże możemy być zjednoczeni w naszej miłości i wierze w Jezusa Chrystusa. List do Rzymian ustanawia zasadę podążania za kulturą i doktryną ewangelii Jezusa Chrystusa. To również jest model dla nas 35 . Obrzędy świątynne jednoczą nas w szczególny sposób i pozwalają nam stanowić jedność pod każdym względem, który ma wieczne znaczenie.
Szanujemy naszych członków pionierów na całym świecie nie dlatego, że byli doskonali, ale dlatego, że stawiali czoła trudnościom, dokonywali poświęceń, dążyli do upodobnienia się do Chrystusa oraz starali się budować wiarę i stanowić jedność ze Zbawicielem. Ta jedność ze Zbawicielem sprawiła, że stanowili jedność ze sobą nawzajem. Dziś ta zasada jest prawdziwa tak dla mnie, jak i dla was.
Apel skierowany do członków Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich dotyczy tego, że mamy starać się być ludem na wzór Syjonu, który jest jednego serca i umysłu, i żyje w prawości 36 .
Modlę się o to, byśmy byli prawi i zjednoczeni i całkowicie skupieni na służbie i oddawaniu czci naszemu Zbawicielowi, Jezusowi Chrystusowi, o którym składam świadectwo. W imię Jezusa Chrystusa, amen.