កិច្ចការនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពង្សប្រវត្តិ—ជាកិច្ចការតែមួយដូចគ្នា
ការផ្តោតដ៏សំខាន់មួយនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង គឺ ការបង្រួបបង្រួមគ្រួសារសម្រាប់ជីវិតនេះ និងអស់កល្បជានិច្ច ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលមានជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុង « គ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានៃពេលពេញកំណត់ » នេះ ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២៨:១៨ ) ។ ចាប់តាំងពីសម័យដើមនៃការស្ដារឡើងវិញ ពួកបរិសុទ្ធដ៏ស្មោះត្រង់បានធ្វើការលះបង់ជាច្រើនដើម្បីទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយ ។ ដោយធ្វើតាមគំរូដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកបរិសុទ្ធ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៥ បន្ទាប់ពីការលះបង់ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចជាច្រើនដើម្បីធ្វើដំណើរពីទីក្រុងម៉ិចស៊ិក ភរិយាជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ អេវ៉ាលៀ និងខ្ញុំយើងបានអមដំណើរជាមួយឪពុកម្ដាយជាទីស្រឡាញ់របស់យើង បានផ្សារភ្ជាប់ជាស្វាមី និងភរិយាដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ មេសា រដ្ឋ អារីហ្សូណា ។ នៅថ្ងៃនោះ ពេលយើងបានរួបរួមគ្នាដោយសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ យើងពិតជាបានមានបទពិសោធន៍នៃការមើលឃើញស្ថានសួគ៌ ។
កិច្ចការ និងគោលបំណងរបស់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ
បទពិសោធន៍នោះបានអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំមានអំណរគុណកាន់តែច្រើន ពីរបៀបដែលក្រោយពីការខិតខំអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ និងការលះបង់ដ៏ខ្ពស់របស់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងទីក្រុងខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ នៅទីបំផុតបានបញ្ចប់ការសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ពួកគេនៅនិទាឃរដូវ ឆ្នាំ ១៨៣៦—ដែលជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធដំបូងគេនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ។ នៅ ខែ មីនា ឆ្នាំ ដដែលនោះ មានមនុស្សជាងមួយពាន់នាក់បានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងនៅតាមច្រកចូលសម្រាប់ពិធីឧទ្ទិសឆ្លង ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានក្រោកឡើងដើម្បីផ្ដល់នូវការអធិស្ឋានឧទ្ទិសឆ្លងដែលលោកបានទទួលដោយវិវរណៈ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០៩ ) ។ នៅក្នុងនោះលោកបានពិពណ៌នាអំពីពរជ័យដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន ដែលត្រូវបានប្រទានដល់អ្នកដែលចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយស័ក្ដិសម ។ បន្ទាប់មកក្រុមចម្រៀងបានច្រៀងទំនុកតម្កើង « ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ » ហើយក្រុមជំនុំបានឈរ និងផ្តល់ការស្រែកហូសាណា « ដោយ [ សំឡេងខ្លាំងៗដែលវា ] ហាក់ដូចជា … ដំបូលហើបចេញពីអាគារអ៊ីចឹង » ( ការបង្រៀនរបស់ប្រធានសាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ៣០៧ ) ។
មួយសប្ដាហ៍ក្រោយមកព្យាការីបានពិពណ៌នាពីការបង្ហាញព្រះកាយរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដោយលោកបានមានប្រសាសន៍ថា ៖
« ត្បិតមើលចុះ យើងបានទទួលដំណាក់នេះហើយ ហើយព្រះនាមរបស់យើងនឹងស្ថិតនៅទីនេះ ហើយយើងនឹងសម្ដែងកាយយើងដល់រាស្ត្ររបស់យើងនៅក្នុងដំណាក់នេះដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ។
« ហើយការល្បីល្បាញអំពីដំណាក់នេះនឹងរាលដាលទៅដល់ដែនដីឆ្ងាយ ហើយនេះគឺជាការចាប់ផ្ដើមនូវព្រះពរដែលនឹងបានចាក់មកលើក្បាលនៃរាស្ត្ររបស់យើង » ( គោលលទ្ធិនិងសេចក្តីសញ្ញា ១១០:៧, ១០ ) ។
បន្ទាប់ពីការនិមិត្តនេះ និងការនិមិត្តផ្សេងទៀត អេលីយ៉ាជាព្យាការីដែលត្រូវបានគេនាំទៅស្ថានសួគ៌ដោយមិនបានភ្លក់សេចក្ដីស្លាប់ បានបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ហើយបានមានថ្លែងថា ៖
« មើលចុះ ពេលវេលាបានមកដល់ពេញលេញហើយ ដែលបានពោលដោយមាត់នៃលោកម៉ាឡាគី—ដោយធ្វើទីបន្ទាល់ថា លោក [ អេលីយ៉ា ] នឹងត្រូវបានចាត់ឲ្យមកមុនថ្ងៃដ៏ធំ ហើយគួរស្ញែងខ្លាចនៃព្រះអម្ចាស់នឹងមកដល់—
« ដើម្បីបង្វែរចិត្តពួកឪពុកមកឯកូន និងចិត្តកូនមកឯឪពុក ក្រែងផែនដីទាំងមូលនឹងត្រូវវាយដោយសេចក្ដីបណ្ដាសា—
« ហេតុដូច្នេះហើយ កូនសោទាំងឡាយនៃគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ត្រូវបានប្រគល់ទៅក្នុងដៃរបស់អ្នក ហើយដោយសារការណ៍នេះ ទើបអ្នករាល់គ្នាអាចបានដឹងថាថ្ងៃដ៏ធំ និងគួរស្ញែងខ្លាចនៃព្រះអម្ចាស់ជិតមកដល់ហើយ គឺនៅមាត់ទ្វារ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១១០:១៤–១៦ ) ។
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពង្សប្រវត្តិ
បន្ទាប់ពីព្រះអម្ចាស់បានស្ដារកូនសោសម្រាប់ផ្សារភ្ជាប់ឡើងវិញទៅដល់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នោះកិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដែលនៅទាំងសងខាងនៃវាំងននបានចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រារបស់យើង ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ១៥:២២, ២៩គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២៨:៨–១៨ ) ។
ប្រធាន ប៊យដ៍ ខេ ផាកកឺ បានបង្រៀនថា « ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏មហស្ចារ្យនេះត្រូវបានពិភពលោកមិនអើពើ ប៉ុន្តែវានឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើជោគវាសនានៃព្រលឹងគ្រប់រូបដែលធ្លាប់បានរស់នៅ ឬដែលនឹងរស់នៅលើផែនដីនេះ ។ រឿងទាំងឡាយបានចាប់ផ្តើមកើតឡើងយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ។ សាសនាចក្របានក្លាយជាសាសនាចក្រដែលសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
វាត្រូវបានសង់ឡើងនៅទីនេះ និងទីនោះនៅក្នុងពិភពលោកនេះ តាមរបៀបមួយដែលបានគិតថាវាកើតឡើងដោយឯកឯក ដែលធ្វើឲ្យប្រជាជន និងអង្គការនានា ហើយសង្គមជាច្រើនបានចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវពង្សប្រវត្តិ ។ ការណ៍ទាំងអស់នេះបានកើតឡើងចាប់តាំងពីការមករបស់ អេលីយ៉ា នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធខឺតឡង់ ។( ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ [ ឆ្នាំ ១៩៨០ ], ទំព័រ ១៤១ ) ។
« ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក គឺ ថ្ងៃទី ៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៦ ចិត្តនៃកូនចៅបានចាប់ផ្តើមបង្វែរមករកពួកឪពុករបស់ពួកគេវិញ ។ បន្ទាប់មកពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយពុំមែនគ្រាន់តែជាបណ្តោះអាសន្ននោះទេ ប៉ុន្តែវាជាអចិន្តៃ្រយ៍ ។ អំណាចនៃការផ្សារភ្ជាប់បាននៅជាមួយនឹងយើង ។ គ្មានសិទ្ធិអំណាចណាដែលអាចមានតម្លៃស្មើនឹងអំណាចនេះនោះទេ ។ អំណាចនោះផ្តល់នូវខ្លឹមសារ និងភាពអចិន្ត្រៃយ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចចំពោះពិធីបរិសុទ្ធទាំងអស់ដែលបានធ្វើឡើងដោយសិទ្ធិអំណាចដ៏ត្រឹមត្រូវសម្រាប់ទាំងមនុស្សរស់ និងមនុស្សស្លាប់ផងដែរ » ( Preparing to Enter the Holy Templeឆ្នាំ ២០០២ ] ទំព័រ ២៨ ) ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ សំណង់ និងការប្រើប្រាស់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានត្រឹមត្រូវនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ណាមួយជាសញ្ញានៃព្រះវិហារពិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់ពីការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សលត៍ លេក ក្នុង ឆ្នាំ ១៨៩៣ ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានលើកទឹកចិត្ដសមាជិកនៃព្រះវិហារឲ្យស្វែងរកកំណត់ត្រារបស់បុព្វការីជនរបស់ខ្លួន និងកត់ត្រានូវពង្សាវលីរបស់ខ្លួនដោយការត្រឡប់ក្រោយឲ្យបានឆ្ងាយតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីនាំយកឈ្មោះទាំងនោះទៅកាន់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្តីសង្រ្គោះនានា និងភាពតម្កើងឡើង ( សូមមើល Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [ ឆ្នាំ ២០០៤ ],ទំព័រ ១៧៤ ) ។
កិច្ចការពង្សប្រវត្តិ និងកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ—កិច្ចការតែមួយ
មួយឆ្នាំក្រោយមក ( ឆ្នាំ ១៨៩៤ ) ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ដដែលបានមើលការខុសត្រូវលើការបង្កើតសមាគមពង្សាវលីនៃរដ្ឋ យូថាហ៍ ។ មួយរយឆ្នាំក្រោយមក នៅ ឆ្នាំ ១៩៩៤ អែលឌើរ រ័សុល អិម ណិលសុន កាលនោះជាសមាជិកក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានមានប្រសាសន៍ថា « ព្រឹត្តិការណ៍នៃឆ្នាំប្រវត្តិសាស្រ្តនោះបានបង្កើតការស្រាវជ្រាវពង្សប្រវត្តិ និងសេវាកម្មព្រះវិហារបរិសុទ្ធជា កិច្ចការតែមួយនៅក្នុងសាសនាចក្រ ( « The Spirit of Elijah » Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ៨៥ ) ។
កិច្ចការពង្សប្រវត្តិ
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ ព្រះអម្ចាស់លើកទឹកចិត្តយើងជាសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឲ្យរក្សាពង្សប្រវត្តិរបស់យើងផ្ទាល់ ឲ្យរៀនសូត្រពីបុព្វការីជនរបស់យើង ហើយធ្វើការរៀបចំចាំបាច់នានាសម្រាប់ពួកគេដើម្បីទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យរីកចម្រើនតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា ដែលនឹងផ្ដល់ពរដល់ពួកគេជាមួយនឹងគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ នោះគឺជាការផ្តោតដ៏សំខាន់មួយនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ៖ ការបង្រួបបង្រួមគ្រួសារសម្រាប់ជីវិតនេះ និងអស់កល្បជានិច្ច ។
ចំពោះបងប្អូនទាំងឡាយណាដែលមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនមានសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើកិច្ចការនេះ សូមបងប្អូនដឹងថាមិនមែនមានតែបងប្អូនម្នាក់នោះទេដែលមានអារម្មណ៍បែបនេះ ។ យើងទាំងអស់គ្នាអាចបែរទៅរកឧបករណ៍ដែលសាសនាចក្របានរៀបចំហើយ ដែលអាចរកបាននៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលកម្មវិធីស្រាវជ្រាវក្រុមគ្រួសារ ដែលយើងធ្លាប់ស្គាល់ថាជា មជ្ឈមណ្ឌលពង្សប្រវត្តិ ។ មជ្ឈមណ្ឌលកម្មវិធីស្រាវជ្រាវក្រុមគ្រួសារទាំងនេះត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីឲ្យមនុស្សស្ទើរតែគ្រប់គ្នាទាំងអស់ ដោយមានជំនួយបន្តិចបន្តួច អាចស្វែងរកព័ត៌មានរបស់បុព្វការីជនរបស់ពួកគេ ហើយរៀបចំវាឲ្យបានត្រឹមត្រូវដើម្បីឲ្យពួកគេអាចយកវាទៅក្នុងព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់បាន ។ សូមទាក់ទងទៅអ្នកប្រឹក្សាពង្សប្រវត្តិនៅក្នុងវួដ ឬសាខារបស់បងប្អូនដែលនឹងណែនាំបងប្អូនគ្រប់ជំហានទាំងអស់ ។
នៅពេលយើងធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្យាការី និងរៀនពីរបៀបធ្វើពង្សប្រវត្តិរបស់យើង ហើយធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៅក្នងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់បុព្វការីជនរបស់យើង នោះយើងនឹងទទួលបាននូវអំណរដ៏អស្ចារ្យរហូតដល់យើងនឹងមិនចង់ឈប់ធ្វើវាឡើយ ។ ដួងចិត្តរបស់យើងនឹងពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ ទ្រង់នឹងបង្កើនសមត្ថភាពយើងដើម្បីធ្វើកិច្ចការនោះ ហើយណែនាំយើងនៅពេលយើងស្វែងរកឈ្មោះបុព្វការីជនរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែសូមយើងចងចាំថា ពង្សប្រវត្តិគឺមិនគ្រាន់តែរកមើលឈ្មោះ កាលបរិច្ឆេទ និងកន្លែងនានាប៉ុណ្ណោះទេ ។ ពង្សប្រវត្តិ គឺជាការបង្រួបបង្រួមក្រុមគ្រួសារ និងការមានអារម្មណ៍អំណរដែលបានមកពីការផ្តល់ជូនឲ្យពួកគេនូវពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ ។
ខ្ញុំស្រឡាញ់ការបង្រៀនដ៏បំផុសគំនិតរបស់ព្យាការីជាទីស្រឡាញ់របស់យើង គឺប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ដែលបានមានប្រសាសន៍ថា ៖ « ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងការពង្រឹងសេចក្តីជំនឿ និងភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ពីព្រោះព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់គឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលបានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធតាមរយៈការណែនាំ និងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ នឹងបង្កើនការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពិធីបរិសុទ្ធដ៏ចាំបាច់ទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ចងភ្ជាប់យើងទៅនឹងទ្រង់ តាមរយៈសេចក្តីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋនៃបព្វជិតភាព ។ បន្ទាប់មក នៅពេលយើងរក្សាសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង នោះទ្រង់នឹងប្រទានព្រះចេស្ដានៃការព្យាបាល ព្រះចេស្ដានៃការពង្រឹង របស់ទ្រង់មកដល់យើង » ( « The Temple and Your Spiritual Foundation » លីអាហូណាខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ៩៣ ) ។
ប្រាកដណាស់កិច្ចការរបស់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពង្សប្រវត្តិគឺជាកិច្ចការតែមួយ និងជាកិច្ចការដូចគ្នានៅក្នុងសាសនាចក្រ ។
ខ្ញុំសូមធ្វើទីបន្ទាល់ចំពោះសេចក្ដីពិតទាំងនេះ ។ ខ្ញុំដឹងថានេះគឺជាសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើងដែលយើងចងចាំ និងគោរពនៅថ្ងៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរនេះ ។ ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ហើយនៅពេលយើងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ហើយដាក់ទំនុកចិត្តរបស់យើងលើទ្រង់ នោះទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងនូវអំណាចនៃការព្យាបាល និងអំណាចនៃការពង្រឹងរបស់ទ្រង់ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕