ख्रीष्टमा एक
केवल हाम्रो व्यक्तिगत इमान्दारिता अनि येशू ख्रीष्टको प्रेमका माध्यमबाट हामी एक हुने आशा गर्न सक्छौँ ।
जसरी अध्यक्ष ड्यालीन एच्. ओक्सले उल्लेख गर्नुभएको छ, आज पवित्र हप्ताको सुरूवात, यरूशलेममा परमप्रभुको विजयी प्रवेश, गेत्समनीमा उहाँको पीडा र केही दिन पछि क्रुसमा मृत्यु र ईस्टर आइतबारमा उहाँको महिमामय पुनरुत्थानको पाम आइतबार हो । हामीलाई उद्धार गर्न ख्रीष्टले सहनु भएका विषयलाई कहिल्यै नबिर्सने सङ्कल्प गरौँ ।१ अनि चिहानमाथिको उहाँको विजय र विश्वव्यापी पुनरुत्थानको वरदानलाई मनन गर्दा हामीले इस्टरमा पुनः एकपटक महसुस गर्ने अत्याधिक आनन्दलाई कहिल्यै नगुमाऔँ ।
उहाँलाई प्रतिक्षा गरिरहेका परीक्षाहरू र क्रूसारोहणको अघिल्लो साँझ, येशू आफ्ना प्रेरितहरूसँग निस्तार-चाडको भोजमा सामेल हुनुभयो । यस अन्तिम भोजको अन्त्यमा, एक पवित्र मध्यस्थता प्रार्थनामा, येशूले आफ्ना पितालाई यी शब्दहरूमा आग्रह गर्नुभयो: “पवित्र पिता, हजुरले मलाई दिनुभएको हजुरको आफ्नै नाममा [मेरा प्रेरितहरू]लाई सुरक्षित राख्नुहोस्, ताकि हामी जस्तै तिनीहरू एक हुन सकून् ।”२
त्यसपछि, कोमलतापूर्वक, मुक्तिदाताले सबै विश्वासीहरूलाई समावेश गर्न आफ्नो निवेदन विस्तार गर्नुभयोः
“म यिनीहरूका निम्ति मात्र प्रार्थना गर्दिनँ, तर यिनीहरूका सन्देशद्वारा ममाथि विश्वास गर्नेहरूका निम्ति पनि प्रार्थना गर्छु;
“ताकि तिनीहरू सबै एक हुन सकून्; हे पिता, जसरी हजुर ममा हुनुहुन्छ र म हजुरमा, त्यसरी तिनीहरू पनि हामीमा हुन सकून् ।”३
एक बन्नु भनेको येशू ख्रीष्टको सुसमाचार र उहाँका सन्ततिसँग परमेश्वरको व्यवहारमा पुनरावृत्ति हुने विषय हो । हनोकको समयमा सियोन सहरको सन्दर्भमा यसो भनिएको छ कि तिनीहरू एउटै हृदय र एउटै मनका थिए ।४ येशू ख्रीष्टको प्राचीन चर्चका प्रारम्भिक सन्तहरूका सम्बन्धमा, नयाँ नियमले अभिलेख गर्छ, “विश्वास गर्नेहरूको भीडमा सबै एकै हृदय र एकै आत्माका थिए ।”५
हाम्रो आफ्नै समयावधिमा, परमप्रभुले चेतावनी दिनुभयो, “म तिमीहरूलाई भन्दछु, एक होऊ; र यदि तिमीहरू एक छैनौ भने तिमीहरू मेरा होइनौ ।”६ मिजोरीका प्रारम्भिक सन्तहरू सियोनको स्थान स्थापना गर्न किन असफल भए भन्ने विषयका सम्बन्धमा परमप्रभुले दिनुभएका कारणहरूमध्ये एक कारण यो थियो कि तिनीहरू “सेलेस्टियल अधिराज्यका आवश्यकनियमद्वारा एकताबद्ध थिएनन् ।”७
जहाँ परमेश्वर सबै हृदय र मस्तिष्कमा व्याप्त हुनुहुन्छ, मानिसहरूलाई “एउटै, ख्रीष्टका सन्तानहरू” भनेर वर्णन गरिएको छ ।८
जब पुनरुत्थान हुनु भएका मुक्तिदाता मोर्मोनका प्राचीन जनहरूका बीचमा देखा पर्नुभयो, उहाँले बप्तिस्मा र अन्य विषयहरूमा विगतमा मानिसहरूबीच विवाद भएको सम्बन्धमा उहाँले टिप्पणी गर्नुभयो । उहाँले आज्ञा गर्नुभयो:
अनि यस अघि तिमीहरूका बीचमा भए जस्ता कुनै पनि वादविवादहरू हुने छैन; न त मेरा सिद्धान्तका बुँदाहरूका सम्बन्धमा तिमीहरूबीचमा यसअघि भए जस्ता विवादहरू हुने छन् ।
किनकि साच्चैँ नै, साच्चैँ नै म तिमीहरूलाई भन्दछु, जोसँग कलहको आत्मा छ ऊ मेरो होइन, तर सैतानको हो, जो कलहको पिता हो ।”९
हाम्रो अत्यन्त विवादास्पद संसारमा, कसरी एकता प्राप्त गर्न सकिन्छ, विशेष गरी चर्चमा जहाँ हामीले “एउटै परमप्रभु, एउटै आस्था, एउटै बप्तिस्मा” लिनुपर्छ?१० पावलले हामीलाई साँचो दिन्छन्:
“किनकि तिमीहरूमध्ये जतिको ख्रीष्टमा बप्तिस्मा भयो, तिमीहरू सबैले ख्रीष्टलाई धारण गरेका छौ ।
“अब न त यहूदी छ न ग्रीक, न कमारा छ न स्वतन्त्र, न त पुरुष न स्त्री छ, किनभने ख्रीष्टमा तिमीहरू सबै समान छौ ।”११
हामी अति नै भिन्न छौँ र कहिलेकाहीँ कुनै पनि अन्य आधारमा वा कुनै अन्य नाम अन्तर्गत एकसाथ आउन सक्षम हुन धेरै पृथक छौँ । येशू ख्रीष्टमा मात्र हामी वास्तवमा नै एक हुन सक्छौँ ।
ख्रीष्टमा एक बन्नु क्रमिक रूपमा हुन्छ—हामी प्रत्येक आफैँबाट सुरु गर्छौँ । हामी शरीर र आत्माको दोहोरो प्राणी हौँ र कहिलेकाहीँ हामी अन्तर हृदयको युद्धमा हुन्छौँ । पावलले व्यक्त गरे जस्तै:
“किनकि म मेरो अन्तस्करणमा परमेश्वरको व्यवस्थामा आनन्दित हुन्छु;
परन्तु म [मेरो शरीरको] अङ्गहरूमा अर्को नियमले मेरो मनमा रहेको नियमसँग युद्ध गर्छ र मेरा अङ्गहरूमा वास गर्ने पापको व्यवस्थाले मलाई बन्धनमा पार्छ ।”१२
येशू पनि शरीर र आत्माको प्राणी हुनुहुन्थ्यो । उहाँलाई परीक्षण गरियो; उहाँ बुझ्नुहुन्छ; उहाँले हामीलाई अन्तर हृदयमा एकता प्राप्त गर्न सहयोग गर्न सक्नुहुन्छ ।१३ त्यसकारण, ख्रीष्टको ज्योति र अनुग्रहमा चित्रण गर्दै, हामी हाम्रो आत्मा—र पवित्र आत्मालाई—शरीरमाथि प्रभुत्व दिन कोसिस गर्छौँ । अनि जब हामी गल्ती गर्छौँ, ख्रीष्टले उहाँको प्रायश्चितद्वारा हामीलाई पश्चात्तापको वरदान र पुन: प्रयास गर्ने अवसर दिनुभएको छ ।
यदि हामी प्रत्येकले व्यक्तिगत रूपमा “ख्रीष्टलाई धारण गर्यौँ” भने, पावलले भने जस्तै, “ख्रीष्टको शरीर” सँगसँगै हामी एक हुने आशा गर्न सक्छौँ ।१४ “ख्रीष्टलाई धारण गर्न” वास्तवमा नै उहाँको “पहिलो र महान् आज्ञा”१५ हाम्रो पहिलो र सबैभन्दा महान् प्रतिवद्धता निर्माण गर्ने विषय समावेश हुन्छ र यदि हामी परमेश्वरलाई प्रेम गर्छौँ भने, हामीले उहाँका आज्ञाहरू पालना गर्ने छौँ ।१६
ख्रीष्टको शरीरमा हाम्रा दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरूसँगको एकता बढ्छ जब हामीले दोस्रो आज्ञा पालना —पहिलोसँग अभिन्न रूपमा जोडिएको—अरूहरूलाई आफूलाई जस्तै प्रेम गर्ने गर्दछौँ।१७ अनि मलाई महसुस हुन्छ कि यदि हामीले मुक्तिदाताको यो दोस्रो आज्ञाको उच्च र पवित्र अभिव्यक्तिको पालना गर्यौँ भने —हामीले आफूलाई प्रेम गरे जस्तै एकअर्कालाई प्रेम गर्ने मात्र होइन तर उहाँले हामीलाई प्रेम गर्नुभए जस्तै हामीबीचमा अझै बढी पूर्ण एकता प्राप्त हुने छ ।१८ संक्षेपमा, यो “हरेक व्यक्तिले आफ्नो छिमेकीको कल्याणमा रुची देखाउनु अनि सबै विषयहरू परमेश्वरको महिमाप्रति एकाग्र भएर गर्नु” हो ।१९
अध्यक्ष मेरियन जी रोम्नी, प्रथम अध्यक्षताका पूर्व सल्लाहकारले कसरी स्थायी शान्ति र एकता प्राप्त गरिन्छ भनेर व्याख्या गर्दै, यसो भन्नुभयो:
“यदि कुनै एक्लो मानिस, सैतानलाई समर्पण गर्दै, पापमय कार्यहरूले भरिएको छ भने, उसले आफू स्वयंमा युद्ध गर्छ । यदि दुईजनाले अर्पण गर्छन् भने, तिनीहरू आफैँ भित्र लड्छन् र एकअर्कासँग लड्छन् । यदि धेरै मानिसहरूले समर्पण गर्छन् भने, समाजले ठूलो तनाव र विवादको फसल [कटनी] गर्छ । यदि कुनै देशका शासकहरूले समर्पण गर्छन् भने, त्यहाँ विश्वव्यापी विवाद हुन्छ ।
अध्यक्ष रोम्नीले निरन्तरता दिनुभयो: “जसरी पापमय कार्यहरू विश्वव्यापी रूपमा लागू हुन्छन्, त्यसरी नै शान्तिको सुसमाचार पनि सबैमा लागू हुन्छ । यदि कुनै व्यक्तिले यस अनुसार जिउँछ भने, उसले आफैँमा शान्ति प्राप्त गर्छ । यदि दुई व्यक्तिले यस अनुसार जिउँछन् भने, तिनीहरू प्रत्येकले आफैँमा र एकअर्कासँग शान्ति प्राप्त गर्छन् । यदि नागरिकहरूले यस अनुसार जिउँछन् भने देशमा आन्तरिक शान्ति हुन्छ । जब संसारिक विषयहरू नियन्त्रण गर्न आत्माको फलको आनन्द लिने पर्याप्त राष्ट्रहरू हुन्छन्, तब, तब मात्र, युद्धका ड्रमहरू त्यस उप्रान्त बज्ने छैनन् र युद्धका झण्डाहरू फहराइने छैनन् । … (हेर्नुहोस् अल्फ्रेड लर्ड टेनिसन, ‘Locksley Hall,’ The Complete Poetical Works of Tennyson,द्वारा सम्पादन गरिएको । डब्ल्यू.जे. रोल्फ, बोस्टन: हाउटन-मिफ्लिन कं, १८९८, पृष्ठ. ९३, पदहरू २७-२८ ।)”२०
“जब हामी ख्रीष्टलाई धारण गर्दछौँ,” मतभेद, असहमति र विवादहरू समाधान गर्न वा परित्याग गर्न सम्भव हुन्छ । हाम्रो चर्चको इतिहासमा विभाजनलाई जित्ने केही मात्रामा आकस्मिक उदाहरण भेटिन्छ । एल्डर ब्रिघम हेनरी रोबर्ट्स (सामान्यतया बी.एच्. रोबर्ट्स भनेर चिनिने), सन् १८५७ मा बेलायतमा जन्मेका, सत्तरीको प्रथम परिषदको सदस्यका रूपमा सेवा गरेका—जसलाई हामी आज सत्तरीको अध्यक्षताका रूपमा उल्लेख गर्दछौँ । एल्डर रोबर्ट्स चर्चका सबैभन्दा कठिन समयहरूमा पुनर्स्थापित सुसमाचार र चर्चको सक्षम र अथक प्रतिरक्षक थिए ।
सन् १८९५मा, यद्यपि, चर्चमा एल्डर रोबर्ट्सको सेवालाई विवादले सन्देहमा पारेको थियो । बी. एच.लाई अधिवेशनमा प्रतिनिधिका रूपमा नियुक्त गरिएको थियो जसले यूटा एक राज्य बनेपछि यसको संविधानको मस्यौदा तयार पारेका थिए । त्यसपछि, उनले संयुक्त राज्य काङ्ग्रेसका लागि उम्मेद्वार बन्ने निर्णय गरे तर प्रथम अध्यक्षतालाई सूचित गरेनन् वा उनीहरूबाट अनुमति लिएनन् । प्रथम अध्यक्षताका एक सल्लाहकार, अध्यक्ष जोसेफ एफ्. स्मिथले निन्दा गरे बी. एच्.को एक साधारण पादरित्वको सभामा त्यो असफलताका लागि । एल्डर रोबर्ट्सले चुनाव हारे र उनले महसुस गरे कि उनको पराजयको ठूलो अंश अध्यक्ष स्मिथको बयानको कारण थियो । उनले केही राजनीतिक भाषण र अन्तर्वार्ताहरूमा चर्चका अगुवाहरूको आलोचना गरे । उनी सक्रिय चर्च सेवाबाट बाहिरिए । प्रथम अध्यक्षता र बाह्रका परिषदका सदस्यहरूसँग सल्ट लेक मन्दिरमा लामो बैठकमा, बी. एच्. आफूलाई उचित प्रमाणित गर्न दृढ रहे । अन्ततः, “अध्यक्ष [विल्फोर्ड] उड्रफले [एल्डर रोबर्ट्स] लाई आफ्नो परिस्थितिको पुनर्विचार गर्न तीन हप्ता दिए । यदि उनले पश्चात्ताप नगरेमा, तिनीहरूले उनलाई सत्तरीबाट मुक्त गर्ने छन् । ”२१
लगत्तै पछि प्रेरितहरू हिबर जे. ग्रान्ट र फ्रान्सिस लाइमनसँगको निजी बैठकमा, बी.एच्. प्रारम्भमा दृढ थिए तर प्रेम र पवित्र आत्माले अन्ततः विजय प्राप्त गर्यो । उनका आँखामा आँसु आयो । दुई प्रेरितहरूले केही कथित कमजोरीहरू र अपमानहरूलाई प्रतिक्रिया दिन सक्षम भए जसले बी.लाई चिन्तित बनाएको थियो । एच्., र तिनीहरू पुनर्मिलनका लागि हार्दिक बिन्ती गर्दै निस्किए । भोलिपल्ट बिहान, लामो प्रार्थनापछि, एल्डर रोबर्ट्सले उनी आफ्ना बन्धुहरूसँग पुनर्मिलन गर्न तयार छन् भनेर एल्डर ग्रान्ट र एल्डर लाइमनलाई एउटा सन्देश पठाए ।२२
जब उनले पछि प्रथम अध्यक्षतासँग भेट गरे, एल्डर रोबर्ट्सले भने, “म परमप्रभुमा गएँ र मैले उहाँको आत्माद्वारा परमेश्वरको अधिकारलाई स्वीकार गर्नका लागि प्रकाश र निर्देशनलाई प्राप्त गरेँ ।”२३ परमेश्वरप्रतिको उनको प्रेमबाट उत्प्रेरित, बी.एच्. रोबर्ट्स आफ्नो जीवनको अन्त्यसम्म एक आस्थावान् र सक्षम चर्च अगुवा रहे ।२४
हामी यस उदाहरणमा यो पनि देख्न सक्छौँ कि एकताको अर्थ सबैले आ-आफ्नै कार्य गर्नुपर्छ वा आ-आफ्नै बाटोमा जानुपर्छ भन्ने विषयमा सहजै सहमत हुनु होइन । हामी एक हुन सक्दैनौँ जबसम्म हामी सबैले समान उद्देश्यमा हाम्रा प्रयासहरूलाई मोड्दैनौँ । यसको अर्थ, बी. एच्. रोबर्ट्सका शब्दहरूमा, परमेश्वरको अधिकारलाई स्वीकार्नु हो । हामी ख्रीष्टको शरीरका विभिन्न समयमा विभिन्न कार्यहरू पूरा गर्ने—कान, आँखा, टाउको, हात, खुट्टा हौँ—तर पनि सबै एउटै शरीरका अभिन्न अङ्गहरू हौँ ।२५ त्यसकरण, हाम्रो लक्ष्य भनेको “शरीरमा कुनै प्रकारको विभाजन नहोस्; तर सदस्यहरूले एकअर्कालाई समान हेरचाह गर्नुपर्छ ।”२६
एकतालाई समानता चाहिँदैन, तर यसलाई सद्भाव चाहिन्छ । हामी हाम्रो हृदयलाई प्रेममा एकसाथ जोड्न , आस्था र सिद्धान्तमा एक हुन सक्छौँ र विभिन्न टोलीहरूको समर्थन गर्न सक्छौँ, विभिन्न राजनीतिक समस्याहरूमा असहमत हुन सक्छौँ, लक्ष्यहरू र तिनीहरूलाई हासिल गर्ने सही मार्गका सम्बन्धमा बहस गर्न सक्छौँ अनि त्यस्ता अन्य धेरै विषयहरू पनि गर्न सक्छौँ । परन्तु हामी कहिल्यै क्रोधसँग असहमत हुन वा झगडा गर्न सक्दैनौँ या त एक अर्काको अपमान गर्न नै सक्छौँ । मुक्तिदाताले भन्नुभयो:
“किनकि साच्चैँ नै, साच्चैँ नै म तिमीहरूलाई भन्दछु, जोसँग कलहको आत्मा छ ऊ मेरो होइन, तर सैतानको हो, जो कलहको पिता हो र उसले मानिसका हृदयहरूलाई एक अर्कासँग क्रोधमा कलह गर्न भड्काउँछ ।
“हेर, मानिसका हृदयहरूलाई एक अर्का विरुद्ध क्रोधमा भड्काउनु मेरो सिद्धान्त होइन; तर यो , त्यस्ता विषयहरूलाई बन्द गर्नु मेरो सिद्धान्त हो ।”२७
एक वर्ष पहिले, अध्यक्ष रसल एम. नेल्सनले यी शब्दहरूमा हामीसँग निवेदन गर्नुभयो: “हामी मध्ये कसैले पनि राष्ट्रहरू वा अरूहरूका कार्यहरू वा आफ्नै परिवारका सदस्यहरूलाई नियन्त्रण गर्न सक्दैनौँ । परन्तु हामी आफैलाई नियन्त्रण गर्न सक्छौँ । प्रिय दाजुभाइ तथा दिदीबहिनीहरू, आज मेरो आह्वान, तपाईंहरूका हृदय, तपाईंहरूका घर र तपाईंहरूका जीवनमा भइरहेका द्वन्द्वहरू अन्त्य गर्नका लागि हो । अरूहरूलाई चोट पुर्याउने सहित कुनै पनि अनि सबै प्रवृतिहरूलाई दृष्टि बाहिर राख्नुहोस्—चाहे ती प्रवृतिहरू मनोवृत्ति, छुद्र वाणी वा तपाईंलाई चोट पुर्याउने कसैका लागि क्रोध नै किन नहून् । मुक्तिदाताले हामीलाई अर्को गाला फर्काउन [हेर्नुहोस् ३ नफी १२:३९], हाम्रा शत्रुहरूलाई प्रेम गर्न, अनि हामीलाई प्रयोग गर्नेहरूका लागि प्रार्थना गर्न आज्ञा दिनुभयो [हेर्नुहोस् ३ नफी १२:४४]।”२८
यो केवल उहाँ प्रतिको हाम्रो व्यक्तिगत निष्ठामा र येशू ख्रीष्टकोप्रेमद्वारा मात्रै हामीस्वयंमा एक हुने—घरमा एक हुने, चर्चमा एक हुने, अन्ततः सियोनमा एक हुने र यी सबै भन्दा पनि माथि, पिता र पुत्र र पवित्र आत्मामा एक हुने आशा गर्न सक्छौँ भनेर म पुनः भन्दछु ।
म पवित्र हप्ता र हाम्रो उद्धारकर्ताको समापक विजयका घटनाहरूमा फर्कन्छु । येशू ख्रीष्टको पुनरुत्थानले उहाँको देवत्व र उहाँले सबै विषयहरू जित्नुभएको छ भन्ने गवाही दिन्छ । करारद्वारा उहाँसँग बाँधिएमा, हामी पनि सबै विषयहरूलाई जितेर एक हुन सक्छौँ भनेर उहाँको पुनरुत्थानले गवाही दिन्छ । अमरत्व र अनन्त जीवन उहाँद्वारा सम्भव छन् भनेर उहाँको पुनरुत्थानले गवाही दिन्छ ।
आज बिहान, म उहाँको शाब्दिक पुनरुत्थान र यसले सङ्केत गर्ने सबैको गवाही दिन्छु, येशू ख्रीष्टको नाममा, आमीन ।