Żyjcie zgodnie ze swoimi przywilejami
Dowiedzcie się, w jaki sposób obrzędy kapłańskie i obietnice przymierza pozwolą mocy Bożej wpłynąć do waszego życia.
Niedawno mój mąż, Greg, usłyszał diagnozę, że będzie musiał poddać się operacji i intensywnej chemioterapii. Podobnie jak wielu z was, którzy znaleźliście się w podobnej sytuacji, natychmiast zaczęliśmy modlić się o pomoc niebios i moc Boga. W niedzielę po operacji Grega do naszej sali w szpitalu przyniesiono sakrament.
Byłam wówczas jedyną osobą, która go przyjęła. Jeden kawałek chleba. Jeden kubeczek wody. W kościele mój umysł często skupia się na systemie błogosławienia, przygotowywania i roznoszenia sakramentu. Lecz tamtego popołudnia rozważałam dar mocy Bożej, który jest dla mnie dostępny dzięki temu świętemu obrzędowi i obietnicy przymierza, którą składałam, spożywając ten kawałek chleba i wypijając kubeczek wody. Był to czas, w którym potrzebowałam mocy z nieba. Pośród wielkiego bólu, wyczerpania i niepewności zastanawiałam się nad tym darem, który pozwoli mi czerpać z Jego mocy, której tak rozpaczliwie potrzebowałam. Przyjmowanie sakramentu miało zwiększyć towarzystwo Ducha Pana, umożliwiając mi czerpanie z daru mocy Boga, w tym z posługi aniołów i mocy Zbawiciela umożliwiającej przezwyciężanie.
Chyba nigdy wcześniej nie zdawałam sobie tak wyraźnie sprawy z tego, że na moją uwagę zasługuje nie tylko to, kto udziela danego obrzędu — ale także to, co ten obrzęd i związana z nim nasza obietnica przymierza uwalniają. Obrzędy kapłańskie i obietnice związane z przymierzami pozwalają Bogu uświęcać nas, a następnie czynić cuda w naszym życiu. Jak to się jednak dzieje?
Po pierwsze, aby obrzęd ukazywał moc Boga w naszym życiu, musi być dokonany z upoważnienia Syna Bożego. Ten system dokonywania obrzędów jest ważny. Ojciec powierzył Jezusowi Chrystusowi klucze i upoważnienie do nadzorowania dokonywania Jego obrzędów kapłańskich. Pod Jego kierownictwem, zgodnie z porządkiem Jego kapłaństwa, synowie Boga są ustanawiani, aby stanęli w miejsce Syna Bożego.
Po drugie, my nie tylko składamy obietnice przymierza — musimy ich dotrzymywać. Podczas wielu obrzędów ewangelii zawieramy święte przymierza z Bogiem; On obiecuje błogosławić nas, jeśli będziemy dotrzymywać tych przymierzy. Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że to połączenie zarówno obrzędów kapłańskich, jak i dotrzymywanie obietnic przymierza pozwala nam czerpać z mocy Boga?
Tamtego popołudnia zastanawiałam się, czy ja, córka przymierza z Bogiem, w pełni rozumiem, jak uzyskać dostęp do daru mocy Boga poprzez obrzędy kapłańskie i czy naprawdę rozpoznaję, w jaki sposób moc Boga działa we mnie.
W 2019 roku prorocze zaproszenie zostało skierowane do kobiet Kościoła, ucząc nas, jak czerpać z mocy Zbawiciela w naszym życiu. Prezydent Russell M. Nelson poprosił nas o przestudiowanie Doktryny i Przymierzy 25, objawienia danego Emmie Smith w Harmony w stanie Pensylwania. Przyjęcie tego zaproszenia odmieniło moje życie.
W zeszłym miesiącu miałam niespodziewaną okazję odwiedzić Harmony. To tam, pod klonami, kapłaństwo zostało przywrócone Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu. W pobliżu tych drzew znajdują się drzwi wejściowe do domu Józefa i Emmy. Naprzeciwko kominka w tym domu jest okno. Stałam przy tym oknie i zastanawiałam się, o czym Emma myślała, spoglądając na te drzewa.
W lipcu 1830 roku Emma miała 26 lat. Była taka młoda. Była trzy i pół roku po ślubie. Straciła synka — swoje pierwsze dziecko. Jego mały grób znajduje się nieopodal jej domu. Kiedy stałam przy tym oknie, nietrudno było mi wyobrazić sobie, co mogło zaprzątać jej myśli. Z pewnością martwiła się o ich finanse, o narastające prześladowania, które zagrażały ich bezpieczeństwu, o ich przyszłość. A jednak zewsząd otaczało ją dzieło Boga. Czy ona także zastanawiała się nad swoim miejscem w planie, nad swoim celem w Jego królestwie i nad swoim potencjałem w oczach Boga?
Myślę, że mogło tak być.
Dar Bożego upoważnienia kapłańskiego i kluczy kapłańskich został przywrócony na ziemię niedaleko ich domu. Był to czas, w którym Emma naprawdę potrzebowała mocy z nieba. Wyobrażam sobie, że pośród wielkiego bólu, wyczerpania i niepewności zastanawiała się nad tym darem kapłaństwa Boga, który mógłby uwolnić Jego moc, której tak rozpaczliwie potrzebowała.
Lecz Emma nie stała bezczynnie przy oknie, zastanawiając się.
Kiedy Prorok Józef był nauczany odnośnie do kluczy, urzędów, obrzędów i tego, jak asystować w służbie kapłańskiej, sam Pan poprzez Swojego proroka dał Emmie objawienie. Emmie — nie jako prezydent Stowarzyszenia Pomocy w Nauvoo — to objawienie zostało dane 26-letniej Emmie w Harmony. Dzięki objawieniu Emma dowie się o współzależności wewnętrznego uświęcenia i przymierzy, co zwiększy zdolność tych obrzędów kapłańskich do działania w jej życiu.
Po pierwsze, Pan przypomniał Emmie o jej miejscu w Jego planie, łącznie z tym, kim jest i czyją jest — córką w Jego królestwie. Została poproszona, aby „kroczyć […] ścieżkami cnoty”, ścieżką obejmującą obrzędy, które miały uwolnić moc Boga, jeśli Emma będzie trzymała się zawartych przymierzy.
Po drugie, w okresie głębokiej żałoby Pan dał jej cel. Emma nie tylko zasiadała w pierwszym rzędzie podczas Przywrócenia; była istotną uczestniczką tego dzieła. Miała zostać wyświęcona, aby „[objaśniać] pisma święte i [wzywać] Kościół”. Jej czas miał być „[poświęcony] na pisanie i na naukę wielu rzeczy”. Emmie powierzona została święta rola, aby pomóc przygotować świętych do oddawania czci Bogu. Ich pieśni dla Pana miały być przyjmowane jako modlitwy i „w odpowiedzi […] błogosławieństwo [miało być zesłane] na ich głowy”.
Na koniec Pan nakreślił proces wewnętrznego uświęcenia, który miał przygotować Emmę na wywyższenie. „Jeżeli nie będziesz tak czyniła”, wyjaśnił jej Pan, „nie możesz przyjść tam, gdzie ja jestem”.
Jeśli uważnie przeczytamy rozdział 25., odkryjemy ważną sekwencję, jaka została w nim ukazana. Emma miała przeistoczyć się z córki w królestwie w „wybraną panią” i w królową. Obrzędy Kapłaństwa Aarona i Melchizedeka w połączeniu z dotrzymywaniem obietnic zawartych w przymierzach miały zwiększyć jej towarzystwo Ducha i aniołów, dając jej moc, aby kierować swoim życiem dzięki boskiemu przewodnictwu. Dzięki Swej boskiej mocy Bóg miał uzdrowić jej serce, zwiększyć jej możliwości i przekształcić ją w wersję samej siebie, której osiągnięcia On był świadomy. A dzięki obrzędom Kapłaństwa Melchizedeka „ukazana [miała być] moc boskości” w jej życiu, a Pan miał rozchylić zasłonę, aby mogła otrzymać od Niego zrozumienie. Tak to właśnie wygląda, gdy moc Boża działa w nas.
Prezydent Russell M. Nelson nauczał:
„Wszystko, co wydarzyło się w [Harmony], ma poważny wpływ na wasze życie. Przywrócone kapłaństwo oraz rady Pana udzielone Emmie mogą prowadzić i błogosławić każdą z was […].
Dostęp do mocy Boga w waszym życiu wymaga zrobienia tego samego, o czym Pan pouczył Emmę i [każdego z nas]”.
Po obu stronach tego okna w Harmony działy się ważne rzeczy, łącznie z objawieniem danym wybranej pani, którą powołał Pan — objawieniem, które miało wzmocnić, dodać otuchy i pouczyć Emmę Smith, córkę Boga.
Kiedy naszej wnuczce, Isabelle, nadano imię i błogosławieństwo, jej ojciec pobłogosławił ją zrozumieniem kapłaństwa; powiedział, że będzie nadal wzrastać i uczyć się z błogosławieństw, jakie ono zapewni jej w życiu; i że jej wiara w kapłaństwo będzie wzrastać, w miarę jak wzrastać będzie jej zrozumienie.
Nieczęsto zdarza się, aby mała dziewczynka została pobłogosławiona zrozumieniem kapłaństwa i dowiedzeniem się, w jaki sposób te obrzędy kapłańskie i obietnice przymierza pomogą jej uzyskać dostęp do mocy Boga. Przypomniałam sobie jednak o Emmie i pomyślałam: czemu nie? Ta maleńka córeczka ma potencjał, aby stać się wybraną panią w Jego królestwie, a ostatecznie królową. Dzięki Jego obrzędom kapłańskim i dotrzymywaniu obietnic związanych z przymierzami, moc Boga będzie działać w niej i przez nią, aby pomóc jej przezwyciężyć wszystko, co niesie ze sobą życie, i stać się kobietą, którą Bóg wie, że może się stać. Pragnę, aby każda dziewczynka w królestwie to zrozumiała.
„Żyjcie zgodnie ze swoimi przywilejami”.
Dowiedzcie się, w jaki sposób obrzędy kapłańskie i obietnice przymierza pozwolą mocy Boga skuteczniej wniknąć w wasze życie, działając w was i przez was, dając wam moc i wyposażając was, abyście osiągnęły w pełni wasz cel i potencjał.
Uważnie studiujcie i rozważajcie obrzędy Kapłaństwa Aarona i Melchizedeka, obietnice przymierza, które składamy przy każdym z nich oraz moc Boga, do której mamy dostęp dzięki tym obrzędom.
Pamiętajcie, że na waszą uwagę zasługuje nie tylko to, kto udziela danego obrzędu — ale także to, co dany obrzęd i wasza obietnica przymierza uwalniają.
Spożywanie chleba i wody co tydzień przypomina o Jego mocy, która działa w was, aby pomóc wam przezwyciężać. Noszenie odzienia świętego kapłaństwa jest codziennym przypomnieniem o darze Jego mocy, która działa w was, aby pomóc wam się czymś stać.
Wszyscy mamy dostęp do daru mocy Boga.
Za każdym razem, kiedy przyjmujemy sakrament.
Za każdym razem, gdy przekraczamy próg świątyni.
To jest najważniejszy moment mojego sabatu. Dlatego tak cenię sobie moją rekomendację świątynną.
„W jego obrzędach ukazana jest moc boskości”.
O tym darze składam świadectwo, w imię Jezusa Chrystusa, amen.