Ο αγαπημένος του Θεού
Όταν είμαστε γεμάτοι με την αγάπη του Θεού, προστατευόμαστε στις καταιγίδες της ζωής, αλλά κάνει επίσης τις ευτυχισμένες στιγμές ευτυχέστερες.
Πριν να αρχίσω, θα πρέπει να σας πω ότι δύο από τα παιδιά μου έχουν λιποθυμήσει, ενώ μιλούσαν από άμβωνος και ποτέ δεν αισθάνθηκα πιο συνδεδεμένος μαζί τους απ’ ό,τι αυτή τη στιγμή. Έχω περισσότερα στο μυαλό μου από την καταπακτή.
Η οικογένειά μας έχει έξι παιδιά, τα οποία μερικές φορές πειράζουν το ένα το άλλο ότι είναι το αγαπημένο παιδί. Το καθένα έχει διαφορετικούς λόγους που το προτιμούν. Η αγάπη μας για το καθένα απ’ τα παιδιά μας είναι αγνή και μας γεμίζει και είναι πλήρης. Δεν θα μπορούσαμε να αγαπήσουμε κανένα από αυτά περισσότερο από το άλλο – με τη γέννηση κάθε παιδιού ερχόταν η πιο όμορφη επέκταση της αγάπης μας. Κατανοώ περισσότερο την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα μου για μένα μέσω της αγάπης που αισθάνομαι για τα παιδιά μου.
Καθώς το καθένα τους δηλώνει τους λόγους του ότι είναι το πιο αγαπημένο παιδί, θα μπορούσατε να έχετε σκεφθεί ότι η οικογένειά μας δεν είχε ποτέ ένα ακατάστατο υπνοδωμάτιο. Η αίσθηση των ατελειών στη σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού μειώνεται με την εστίαση στην αγάπη.
Κάποια στιγμή, ίσως επειδή βλέπω ότι οδεύουμε προς μια αναπόφευκτη οικογενειακή εξέγερση, θα πω κάτι σαν αυτό: «Εντάξει, με έχετε κουράσει, αλλά δεν πρόκειται να το ανακοινώσω. Ξέρετε ποιος από εσάς είναι ο αγαπημένος μου». Στόχος μου είναι το καθένα από τα έξι να αισθάνεται νικητής και να αποφευχθεί ο ολοκληρωτικός πόλεμος – τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά!
Στο Ευαγγέλιό του ο Ιωάννης περιγράφει τον εαυτό του ως «[τον μαθητή] τον οποίο αγαπούσε ο Iησούς», σαν αυτή η διευθέτηση να ήταν κατά κάποιο τρόπο μοναδική. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι αυτό συνέβη, επειδή ο Ιωάννης ένιωθε τόσο απόλυτα αγαπητός από τον Ιησού. Ο Νεφί μου έδωσε παρόμοια αίσθηση όταν έγραψε: «Αγάλλομαι στον Ιησού μου». Ασφαλώς, ο Σωτήρας δεν είναι του Νεφί περισσότερο απ’ ό,τι είναι του Ιωάννη, και όμως η προσωπική φύση της σχέσης του Νεφί με τον «δικό του» Ιησού τον οδήγησε σε αυτήν την τρυφερή περιγραφή.
Δεν είναι υπέροχο που υπάρχουν στιγμές που μπορούμε να αισθανόμαστε τόσο πλήρως και προσωπικώς ότι μας παρατηρούν και μας αγαπούν; Ο Νεφί μπορεί να Τον αποκαλέσει «δικό του» Ιησού και το ίδιο μπορούμε κι εμείς. Η αγάπη του Σωτήρος μας είναι το «ανώτερο, το ευγενέστερο, το ισχυρότερο είδος αγάπης» και Εκείνος παρέχει μέχρι να είμαστε «πλήρεις». Η θεία αγάπη είναι ανεξάντλητη και πάντα διαθέσιμη και ο καθένας μας είναι ένα αγαπημένο, ευνοούμενο άτομο. Η αγάπη του Θεού είναι το σημείο, όπου όπως οι κύκλοι στο διάγραμμα Βεν, όλοι συμπίπτουμε. Όσα μέρη μας φαίνονται διαφορετικά, η αγάπη Του είναι το σημείο στο οποίο βρίσκουμε την συντροφικότητα.
Αποτελεί έκπληξη ότι οι μεγαλύτερες εντολές είναι να αγαπούμε τον Θεό και να αγαπούμε τους γύρω μας; Όταν βλέπω ανθρώπους να δείχνουν χριστοειδή αγάπη ο ένας για τον άλλον, νιώθω ότι αυτή η αγάπη περιέχει κάτι περισσότερο από τη δική τους αγάπη. Είναι η αγάπη που περιέχει επίσης θειότητα μέσα της. Όταν αγαπάμε ο ένας τον άλλον κατ’ αυτόν τον τρόπο, όσο πιο ολοκληρωμένα και πλήρως μπορούμε, συμμετέχουν και οι ουρανοί.
Επομένως, αν κάποιος για τον οποίον ενδιαφερόμαστε φαίνεται να είναι απόμακρος από την αίσθηση της θείας αγάπης, μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτό το πρότυπο –κάνοντας πράγματα που μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό και μετά κάνοντας πράγματα που μας φέρνουν πιο κοντά σε αυτόν– ένα σιωπηλό νεύμα να έλθει προς τον Χριστό.
Μακάρι να μπορούσα να καθίσω μαζί σας και να σας ρωτήσω ποιες περιστάσεις σας κάνουν να αισθάνεστε την αγάπη του Θεού. Ποια εδάφια γραφής, ποιες συγκεκριμένες πράξεις υπηρέτησης; Πού θα ήσασταν; Τι μουσική; Σε τίνος την παρέα; Η γενική συνέλευση είναι ένα πλούσιο περιβάλλον που προσφέρει άφθονες και πολύτιμες ευκαιρίες για να μάθουμε σχετικά με τη σύνδεση με την αγάπη των ουρανών.
Όμως ίσως αισθάνεστε πολύ μακριά από την αγάπη του Θεού. Ίσως υπάρχει μία χορωδία φωνών αποθάρρυνσης και σκότους που βαραίνει στις σκέψεις σας, μηνύματα που σας λένε ότι είστε πολύ πληγωμένοι και μπερδεμένοι, πολύ αδύναμοι και παραμελημένοι, πολύ διαφορετικοί ή αποπροσανατολισμένοι για να εγγυάται η επουράνια αγάπη με οποιονδήποτε πραγματικό τρόπο. Αν ακούτε αυτές τις ιδέες, τότε παρακαλώ ακούστε αυτό: αυτές οι φωνές κάνουν απλώς λάθος. Μπορούμε με πεποίθηση να αγνοήσουμε τα σπασμένα πράγματα που μας αποκλείουν από την επουράνια αγάπη – κάθε φορά που τραγουδάμε τον ύμνο που μας υπενθυμίζει ότι ο αγαπημένος και άψογος Σωτήρας μας επέλεξε να «υπ[οφέρει]» κάθε φορά που παίρνουμε το κομμένο ψωμί. Ασφαλώς ο Ιησούς αφαιρεί κάθε ντροπή από τους συντετριμμένους. Μέσω της συντριβής Του, έγινε τέλειος και μπορεί να μας κάνει τέλειους παρά τη συντριβή μας. Ήταν συντετριμμένος, μόνος, τσακισμένος και μωλωπισμένος –και εμείς μπορεί να νιώθουμε ότι είμαστε– αλλά δεν είμαστε αποκομμένοι από την αγάπη του Θεού. «Συντεθλιμμένοι άνθρωποι, τέλεια αγάπη» όπως λέει το τραγούδι.
Μπορεί να γνωρίζετε κάποιο μυστικό για τον εαυτό σας που σας κάνει να αισθάνεστε ότι δεν σας αγαπούν. Όσο δίκιο κι αν έχετε σχετικά με αυτά που γνωρίζετε για τον εαυτό σας, κάνετε λάθος να νομίζετε ότι έχετε θέσει τον εαυτό σας εκτός της εμβέλειας της αγάπης του Θεού. Μερικές φορές είμαστε σκληροί και ανυπόμονοι απέναντι στον εαυτό μας με τρόπους που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι είμαστε προς οποιονδήποτε άλλον. Έχουμε πολλά να κάνουμε σε αυτή τη ζωή, αλλά η απέχθεια για τον εαυτό μας και η επαίσχυντη αυτοκαταδίκη δεν είναι σε αυτόν τον κατάλογο. Όσο δύσμορφοι κι αν αισθανόμαστε ότι είμαστε, οι βραχίονές Του δεν μίκρυναν. Όχι. Είναι πάντοτε αρκετά μεγάλοι για να αγκαλιάσουν τον καθέναν από εμάς και [Εκείνος] «καταλαβαίνει».
Όταν δεν αισθανόμαστε τη ζεστασιά της θείας αγάπης, δεν έχει φύγει. Τα λόγια του ίδιου του Θεού είναι ότι «τα βoυνά θα μετατoπιστoύν, και oι λόφoι θα μετακινηθoύν· όμως, τo έλεός [Του] δεν θα εκλείψει από [εμάς]». Έτσι, για να είμαστε σαφείς, η ιδέα ότι ο Θεός έχει σταματήσει να αγαπά θα πρέπει να βρίσκεται τόσο χαμηλά στον κατάλογο των πιθανών εξηγήσεων στη ζωή, ώστε να μην φτάνουμε σε αυτήν παρά μόνο αφού φύγουν τα βουνά και φύγουν οι λόφοι!
Πραγματικά μου αρέσει πολύ αυτός ο συμβολισμός των βουνών που είναι απόδειξη της βεβαιότητας της αγάπης του Θεού. Αυτός ο ισχυρός συμβολισμός βρίσκεται στις αφηγήσεις εκείνων που πηγαίνουν στα βουνά για να λάβουν αποκάλυψη και στην περιγραφή του Ησαΐα για «τo βoυνό τoύ οίκου τού Kυρίoυ» που έχει «στηριχθεί επάνω στην κoρυφή των βoυνών». Ο οίκος του Κυρίου είναι ο οίκος των πολυτιμότατων διαθηκών μας και ένα μέρος για όλους εμάς να αποσυρθούμε και να εντρυφήσουμε στις αποδείξεις της αγάπης του Πατέρα μας για εμάς. Έχω επίσης απολαύσει την παρηγοριά που έρχεται στην ψυχή μου, όταν τυλίγομαι πιο σφιχτά στη διαθήκη του βαπτίσματός μου και βρίσκω κάποιον που θρηνεί μία απώλεια ή θρηνεί μία απογοήτευση και προσπαθώ να τον βοηθήσω να κρατήσει και να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του. Είναι αυτοί οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να εμβαπτισθούμε περισσότερο στην πολύτιμη αγάπη της διαθήκης, το χέσεντ;
Επομένως, αν η αγάπη του Θεού δεν μας αφήνει, γιατί δεν τη νιώθουμε πάντα; Απλώς για να διαχειριστείτε τις προσδοκίες σας: Δεν ξέρω. Όμως το να σας αγαπούν ασφαλώς δεν είναι το ίδιο με το να νιώθετε ότι σας αγαπούν και έχω μερικές σκέψεις που θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν καθώς αναζητείτε τις απαντήσεις σας σε αυτή την ερώτηση.
Ίσως παλεύετε με θλίψη, κατάθλιψη, προδοσία, μοναξιά, απογοήτευση ή άλλη ισχυρή παρεμβολή στην ικανότητά σας να αισθάνεσθε την αγάπη του Θεού για εσάς. Αν ναι, αυτά τα πράγματα μπορούν να αμβλύνουν ή να αναστείλουν την ικανότητά μας να αισθανόμαστε όπως θα μπορούσαμε να αισθανόμαστε διαφορετικά. Για ένα διάστημα τουλάχιστον, ίσως δεν θα είστε σε θέση να αισθανθείτε την αγάπη Του και η γνώση θα πρέπει να είναι αρκετή. Όμως αναρωτιέμαι αν θα μπορούσατε να πειραματιστείτε –υπομονετικά– με διαφορετικούς τρόπους έκφρασης και λήψης της θείας αγάπης. Μπορείτε να κάνετε ένα βήμα πίσω από ό,τι είναι μπροστά σας και ίσως ένα άλλο βήμα και άλλο, μέχρι να δείτε ένα ευρύτερο τοπίο, ευρύτερο και ακόμη ευρύτερο, αν χρειαστεί, μέχρι να «σκ[έφτεστε] κυριολεκτικά επουράνια», επειδή βλέπετε τα αστέρια και θυμάστε κόσμους χωρίς αριθμό και μέσω αυτών τον Δημιουργό τους;
Το κελάηδημα των πουλιών, το να νιώθω τον ήλιο ή ένα αεράκι ή τη βροχή στο δέρμα μου και οι στιγμές που η φύση προκαλεί δέος στις αισθήσεις μου για τον Θεό – το καθένα είχε ένα ρόλο στο να μου παράσχει μια επουράνια σύνδεση. Ίσως η παρηγοριά των πιστών φίλων να βοηθήσει. Ίσως η μουσική; Ή η υπηρέτηση; Έχετε κρατήσει ένα αρχείο ή ένα ημερολόγιο για τις φορές που η σύνδεσή σας με τον Θεό ήταν πιο ξεκάθαρη για εσάς; Ίσως θα μπορούσατε να καλέσετε εκείνους που εμπιστεύεστε να μιλήσουν για τις πηγές της θείας σύνδεσης μαζί σας καθώς αναζητείτε ανακούφιση και κατανόηση.
Αναρωτιέμαι, αν ο Ιησούς επέλεγε ένα μέρος όπου εσείς και Εκείνος θα μπορούσατε να συναντηθείτε, ένα ιδιωτικό μέρος όπου θα μπορούσατε να εστιάσετε αποκλειστικά σε Εκείνον, θα μπορούσε Εκείνος να επιλέξει το μοναδικό μέρος του προσωπικού σας πόνου, το μέρος της βαθύτερης ανάγκης σας, όπου κανείς άλλος δεν μπορεί να πάει; Κάπου που νιώθετε τόσο μόνοι που πρέπει πραγματικά να είστε ολομόναχοι, αλλά δεν είστε ακριβώς, ένα μέρος στο οποίο ίσως μόνο Εκείνος έχει ταξιδέψει, αλλά στην πραγματικότητα έχει ήδη προετοιμαστεί να σας συναντήσει εκεί όταν φτάσετε; Εάν Τον περιμένετε να έλθει, μήπως Εκείνος είναι ήδη εκεί σε απόσταση αναπνοής;
Εάν αισθάνεστε γεμάτοι αγάπη αυτή την περίοδο της ζωής σας, παρακαλώ προσπαθήστε να την κρατήσετε τόσο αποτελεσματικά όσο ένα κόσκινο κρατά το νερό. Διαδώστε την αγάπη όπου κι αν πηγαίνετε. Ένα από τα θαύματα της θείας οικονομίας είναι ότι όταν προσπαθούμε να διαδώσουμε την αγάπη του Ιησού, βρισκόμαστε να γεμίζουμε με μία παραλλαγή της αρχής ότι «όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει».
Όταν είμαστε πλήρεις της αγάπης του Θεού, μας προστατεύει στις καταιγίδες της ζωής, αλλά κάνει επίσης τις ευτυχισμένες στιγμές ευτυχέστερες – οι χαρούμενες ημέρες μας, όταν υπάρχει ηλιοφάνεια στον ουρανό, γίνονται ακόμη πιο φωτεινές από τον ήλιο στις ψυχές μας.
Ας αφήσουμε τον Ιησού μας «να κατοικήσει μέσα στις καρδιές» μας. Ας αναζητήσουμε και ας εκτιμήσουμε εμπειρίες που νιώθουμε την αγάπη και τη δύναμή Του στη ζωή μας. Η χαρά του Ευαγγελίου είναι διαθέσιμη σε όλους: όχι μόνον στους ευτυχισμένους, όχι μόνον στους θλιμμένους. Η χαρά είναι ο σκοπός μας, όχι το δώρο των περιστάσεών μας. Έχουμε κάθε καλό λόγο να «αγαλλιάζου[με] και να εί[μαστε] γεμάτοι με αγάπη προς τον Θεό και για όλους τους ανθρώπους». Ας γίνουμε πλήρεις. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.