Eκζητήστε Τον με ολόκληρη την καρδιά σας
Αν ο Ιησούς Χριστός επιζητούσε χρόνο ηρεμίας για να επικοινωνήσει με τον Θεό και να ενδυναμωθεί από Εκείνον, θα ήταν συνετό να κάνουμε το ίδιο.
Πριν από αρκετά χρόνια, η γυναίκα μου και εγώ υπηρετήσαμε ως ηγέτες ιεραποστολής στο Τόκυο της Ιαπωνίας. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην ιεραποστολή μας από τον τότε Πρεσβύτερο Ράσσελ Μ. Νέλσον, ένας από τους ιεραποστόλους τον ρώτησε πώς να ανταποκριθεί καλύτερα, όταν κάποιος τους λέει ότι είναι πολύ απασχολημένος για να τους ακούσει. Με ελάχιστο δισταγμό, ο Πρεσβύτερος Νέλσον είπε: «Θα ρωτούσα αν ήταν πολύ απασχολημένοι για να φάνε μεσημεριανό εκείνη την ημέρα και μετά θα τους δίδασκα ότι έχουν και σώμα και πνεύμα, και όπως το σώμα τους θα πεθάνει, αν δεν τραφεί, έτσι και το πνεύμα τους αν δεν τραφεί από τον καλό λόγο του Θεού».
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η ιαπωνική λέξη για το «απασχολημένος», isogashii, αποτελείται από έναν χαρακτήρα με δύο σύμβολα (忙). Το ένα στα αριστερά σημαίνει «καρδιά» ή «πνεύμα» και αυτό στα δεξιά σημαίνει «θάνατος» – υποδηλώνοντας ίσως, όπως δίδαξε ο Πρόεδρος Νέλσον, ότι το να είμαστε πολύ απασχολημένοι με τη γαλούχηση του πνεύματός μας μπορεί να μας οδηγήσει να πεθάνουμε πνευματικώς.
Ο Κύριος γνώριζε –σε αυτόν τον κόσμο με τους γρήγορους ρυθμούς, γεμάτο περισπασμούς και ταραχή– ότι το να βρίσκουμε ποιοτικό χρόνο για Εκείνον θα ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής μας. Μιλώντας μέσω του προφήτη Ησαΐα, παρείχε αυτά τα λόγια συμβουλής και προειδοποίησης, τα οποία μπορούν να παρομοιασθούν με τις ταραχώδεις ημέρες στις οποίες ζούμε:
«Στην επιστροφή και ανάπαυση θα σωθείτε. Στην ησυχία και πεποίθηση θα είναι η δύναμή σας· αλλά, δεν θελήσατε.
»Και είπατε: Όχι· αλλά, θα φεύγoυμε έφιππoι· γι’ αυτό, θα φεύγετε· και: Θα ιππεύσoυμε επάνω σε ταχύπoδα· γι’ αυτό, αυτoί πoυ θα σας καταδιώκoυν θα είναι ταχύπoδες».
Με άλλα λόγια, αν και η σωτηρία μας εξαρτάται από το να επιστρέφουμε συχνά σε Εκείνον και να αναπαυόμαστε από τις έγνοιες του κόσμου, δεν το κάνουμε. Και παρ’ όλο που η πεποίθησή μας θα προέλθει από μια δύναμη που αναπτύσσεται σε ήσυχες στιγμές καθισμένοι με τον Κύριο σε διαλογισμό και σκέψη, δεν το κάνουμε. Γιατί όχι; Επειδή λέμε: «Όχι, είμαστε απασχολημένοι με άλλα πράγματα» – να φεύγουμε έφιπποι, ας πούμε. Επομένως, θα απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον Θεό. Θα επιμείνουμε να πηγαίνουμε όλο και πιο γρήγορα· και όσο πιο γρήγορα πηγαίνουμε, τόσο πιο γρήγορα θα μας καταδιώκει ο Σατανάς.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που ο Πρόεδρος Νέλσον μας έχει παρακαλέσει επανειλημμένα να αφιερώσουμε χρόνο για τον Κύριο στη ζωή μας – «κάθε μέρα». Μας υπενθυμίζει ότι «ο χρόνος ηρεμίας είναι χρόνος ιερός – χρόνος που θα διευκολύνει την προσωπική αποκάλυψη και θα ενσταλάξει ειρήνη». Όμως για να ακούσετε τη σιγαλή φωνή του Κυρίου, συμβούλευσε: «Πρέπει κι εσείς επίσης να μείνετε ακίνητοι».
Το να μείνουμε ακίνητοι, ωστόσο, απαιτεί περισσότερα από το να αφιερώνουμε απλώς χρόνο για τον Κύριο – απαιτεί να αφήσουμε τις αμφίβολες και φοβισμένες σκέψεις μας και να επικεντρώσουμε την καρδιά και το μυαλό μας σε Αυτόν. Ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Α. Μπέντναρ δίδαξε: «H νουθεσία του Κυρίου ‘να ησυχάσουμε’ περιλαμβάνει πολλά περισσότερα από το να μην μιλούμε ή να μην κινούμαστε». Το να ησυχάσουμε, πρότεινε «μπορεί να είναι ένας τρόπος να μας υπενθυμίζει να εστιάζουμε στον Σωτήρα αδιαλείπτως».
Το να ησυχάσουμε είναι μία πράξη πίστης και απαιτεί προσπάθεια. Το Lectures on Faith δηλώνει: «Όταν ένας άνθρωπος εργάζεται με πίστη, εργάζεται με διανοητική προσπάθεια». Ο Πρόεδρος Νέλσον διακήρυξε: «Η προσοχή μας πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τον Σωτήρα και το Ευαγγέλιό Του. Είναι διανοητικώς απαιτητικό να προσπαθούμε να αποβλέπουμε προς Εκείνον με κάθε σκέψη. Αλλά όταν το κάνουμε, οι αμφιβολίες και οι φόβοι μας διαλύονται». Μιλώντας για αυτήν την ανάγκη να εστιάσουμε το μυαλό μας, ο Πρόεδρος Ντέιβιντ Ο. ΜακΚέι είπε: «Νομίζω ότι δίνουμε πολύ λίγη σημασία στην αξία του διαλογισμού, που είναι μια αρχή αφοσίωσης… Ο διαλογισμός είναι μια από τις… πιο ιερές πόρτες από τις οποίες περνάμε στην παρουσία του Κυρίου».
Υπάρχει μια λέξη στα ιαπωνικά, mui, που για μένα αποτυπώνει αυτή την γεμάτη πίστη, στοχαστική αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι ακίνητος. Αποτελείται από δύο χαρακτήρες (無為). Αυτός στα αριστερά σημαίνει «τίποτα» και αυτός στα δεξιά σημαίνει «να κάνω». Μαζί εννοούν «δεν κάνω». Αν το πάρουμε κυριολεκτικά, η λέξη θα μπορούσε να παρερμηνευθεί ώστε να σημαίνει «να μην κάνουμε τίποτα» με τον ίδιο τρόπο που το «να μείνουμε ακίνητοι» μπορεί να παρερμηνευθεί ως «δεν μιλάμε ή δεν κινούμαστε». Ωστόσο, όπως και η φράση «να ησυχάσουμε», έχει υψηλότερο νόημα. Για μένα είναι μια υπενθύμιση να επιβραδύνω και να ζω με μεγαλύτερη πνευματική επίγνωση.
Όταν υπηρετούσα στην Προεδρία της Βόρειας Περιοχής της Ασίας με τον Πρεσβύτερο Τακάσι Γουάντα, έμαθα ότι η σύζυγός του, η αδελφή Ναόμι Γουάντα, είναι μια καταξιωμένη Ιαπωνίδα καλλιγράφος. Ρώτησα την αδελφή Γουάντα αν θα μου ζωγράφιζε τους ιαπωνικούς χαρακτήρες για τη λέξη mui. Ήθελα να κρεμάσω την καλλιγραφία στον τοίχο μου για να μου υπενθυμίζει να είμαι ήσυχος και να επικεντρώνομαι στον Σωτήρα. Έμεινα έκπληκτος, όταν δεν συμφώνησε εύκολα με αυτό το φαινομενικά απλό αίτημα.
Την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας ότι πιθανότατα είχα παρεξηγήσει τον δισταγμό της, ο Πρεσβύτερος Γουάντα εξήγησε ότι το γράψιμο αυτών των χαρακτήρων θα απαιτούσε σημαντική προσπάθεια. Θα χρειαζόταν να συλλογισθεί και να διαλογισθεί επάνω στην ιδέα και τους χαρακτήρες μέχρι να καταλάβει το νόημα βαθιά στην ψυχή της και να μπορέσει να εκφράσει αυτές τις εγκάρδιες εντυπώσεις με κάθε πινελιά του πινέλου της. Ντρεπόμουν που της είχα ζητήσει τόσο επιπόλαια να κάνει κάτι τόσο απαιτητικό. Του ζήτησα να της ζητήσει συγγνώμη για την άγνοιά μου και να την ενημερώσει ότι αποσύρω το αίτημά μου.
Μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξη και την ευγνωμοσύνη μου, όταν φεύγοντας από την Ιαπωνία, η αδελφή Γουάντα, αυτόκλητη, μου χάρισε αυτό το όμορφο κομμάτι καλλιγραφίας με τους ιαπωνικούς χαρακτήρες για τη λέξη mui. Τώρα κρέμεται σε περίοπτη θέση στον τοίχο του γραφείου μου, υπενθυμίζοντάς μου να είμαι ήσυχος και να εκζητώ τον Κύριο κάθε μέρα με όλη μου την καρδιά, την ισχύ, τον νου και τη δύναμή μου. Είχε συλλάβει, σε αυτή την ανιδιοτελή πράξη, το νόημα του mui, ή της ακινησίας, καλύτερα από κάθε λέξη. Αντί να ζωγραφίζει ασυνείδητα και υπάκουα τους χαρακτήρες, προσέγγισε την καλλιγραφία της με πλήρη σκοπό καρδιάς και με πραγματική πρόθεση.
Παρομοίως, ο Θεός επιθυμεί να προσεγγίζουμε τον χρόνο μας μαζί Του με το ίδιο είδος εγκάρδιας αφοσίωσης. Όταν το κάνουμε, η λατρεία μας γίνεται μια έκφραση της αγάπης μας για Εκείνον.
Λαχταρά να επικοινωνούμε μαζί Του. Σε μία περίσταση, αφού έδωσα την εναρκτήρια προσευχή σε μία συγκέντρωση με την Πρώτη Προεδρία, ο Πρόεδρος Νέλσον στράφηκε προς εμένα και είπε: «Ενώ προσευχόσασταν, σκέφθηκα πόσο πολύ πρέπει να εκτιμά ο Θεός, όταν αφιερώνουμε χρόνο από το πολυάσχολο πρόγραμμά μας για να Τον αναγνωρίσουμε». Ήταν μια απλή αλλά ισχυρή υπενθύμιση του πόσο πολύ σημαντικό πρέπει να είναι για τον Επουράνιο Πατέρα, όταν σταματάμε για να επικοινωνήσουμε μαζί Του.
Όσο και αν επιθυμεί την προσοχή μας, δεν θα μας εξαναγκάσει να έλθουμε σε Εκείνον. Ο ανεστημένος Κύριος είπε προς τους Νεφίτες: «Πόσο συχνά θα σας είχα συγκεντρώσει όπως η όρνιθα συγκεντρώνει τα κλωσσόπουλά της, και εσείς δεν θελήσατε». Το ακολούθησε με αυτή την ελπιδοφόρο πρόσκληση που ισχύει και για εμάς σήμερα: «Πόσο συχνά θα σας συγκεντρώσω όπως η όρνιθα συγκεντρώνει τα κλωσσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της, αν μετανοήσετε και επιστρέψετε σε μένα με πλήρη πρόθεση καρδιάς».
Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μάς δίνει ευκαιρίες να επιστρέφουμε συχνά σε Εκείνον. Αυτές οι ευκαιρίες περιλαμβάνουν καθημερινές προσευχές, μελέτη των γραφών, τη διάταξη της μεταλήψεως, την Ημέρα του Κυρίου και λατρεία στον ναό. Τι θα γινόταν, αν αφαιρούσαμε αυτές τις ιερές ευκαιρίες από τη λίστα μας με τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε και τις βάζαμε «στη λίστα μας με τα πράγματα που δεν πρέπει να κάνουμε» – εννοώντας να τα προσεγγίσουμε με την ίδια προσοχή και εστίαση με την οποία η αδελφή Γουάντα προσεγγίζει την καλλιγραφία της;
Μπορεί να σκέπτεστε: «Δεν έχω χρόνο για αυτό». Έχω αισθανθεί συχνά το ίδιο. Αλλά επιτρέψτε μου να προτείνω ότι αυτό που μπορεί να χρειαζόμαστε δεν είναι απαραίτητα περισσότερος χρόνος, αλλά περισσότερη επίγνωση και εστίαση στον Θεό κατά τη διάρκεια του καιρού που ήδη έχουμε αφιερώσει σε Εκείνον.
Για παράδειγμα, όταν προσευχόμαστε, τι θα γινόταν αν ξοδεύαμε λιγότερο χρόνο μιλώντας και περισσότερο χρόνο όντας απλώς με τον Θεό; Και όταν επρόκειτο να μιλήσουμε, να δίναμε πιο εγκάρδιες και συγκεκριμένες εκφράσεις ευγνωμοσύνης και αγάπης;
Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει συμβουλεύσει να μην διαβάζουμε απλώς τις γραφές, αλλά να τις απολαμβάνουμε. Ποια η διαφορά, αν διαβάζαμε λιγότερο και απολαμβάναμε περισσότερο;
Τι θα γινόταν, αν κάναμε περισσότερα για να προετοιμάσουμε τον νου μας για να μεταλάβουμε και συλλογιζόμασταν με χαρά τις ευλογίες της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια αυτής της ιερής διατάξεως;
Την Ημέρα του Κυρίου, που στα εβραϊκά σημαίνει «ανάπαυση», τι θα γινόταν αν έπρεπε να αναπαυθούμε από άλλες έγνοιες και να αφιερώσουμε χρόνο να καθίσουμε ήσυχα με τον Κύριο και να εκφράσουμε τη λατρεία μας σε Εκείνον;
Κατά τη διάρκεια της λατρείας μας στον ναό, τι θα γινόταν αν κάναμε μία πιο πειθαρχημένη προσπάθεια να δώσουμε προσοχή ή να παραμείνουμε λίγο περισσότερο στην επουράνια αίθουσα με ήσυχο στοχασμό;
Όταν επικεντρωνόμαστε λιγότερο στην πράξη και περισσότερο στην ενδυνάμωση της σύνδεσής μας της διαθήκης με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό, καταθέτω μαρτυρία ότι καθεμία από αυτές τις ιερές στιγμές θα εμπλουτισθούν και θα λάβουμε την καθοδήγηση που χρειαζόμαστε στην προσωπική μας ζωή. Εμείς, όπως η Μάρθα στην αφήγηση στο Κατά Λουκάν, είμαστε συχνά «προσεκτικοί και προβληματισμένοι για πολλά πράγματα». Ωστόσο, καθώς επικοινωνούμε με τον Κύριο κάθε ημέρα, Εκείνος θα μας βοηθήσει να γνωρίζουμε αυτό που είναι πιο αναγκαίο.
Ακόμα και ο Σωτήρας αφιέρωσε χρόνο από τη διακονία Του για να ησυχάσει. Οι γραφές είναι γεμάτες με παραδείγματα όταν ο Κύριος αποσύρθηκε σε ένα απομονωμένο μέρος –ένα βουνό, στην έρημο, σε έναν ερημικό τόπο ή πήγε «λίγο πιο μακριά»– για να προσευχηθεί στον Πατέρα. Αν ο Ιησούς Χριστός επιζητούσε χρόνο ηρεμίας για να επικοινωνήσει με τον Θεό και να ενδυναμωθεί από Εκείνον, θα ήταν συνετό να κάνουμε το ίδιο.
Καθώς συγκεντρώνουμε την καρδιά και τον νου μας στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό και ακούμε τη σιγαλή σαν αύρα φωνή του Αγίου Πνεύματος, θα έχουμε μεγαλύτερη σαφήνεια ως προς αυτό που είναι πιο αναγκαίο, θα αναπτύξουμε βαθύτερη συμπόνια και θα βρούμε ανάπαυση και δύναμη σε Εκείνον. Παραδόξως, για να βοηθήσουμε τον Θεό να επισπεύσει το έργο Του περί σωτηρίας και υπερύψωσης, ίσως να χρειαστεί να επιβραδύνουμε. Το να είμαστε συνεχώς εν κινήσει μπορεί να αυξήσει την αναταραχή στη ζωή μας και να μας στερήσει την ειρήνη που επιζητούμε.
Καταθέτω μαρτυρία ότι καθώς επιστρέφουμε συχνά στον Κύριο με πλήρη πρόθεση καρδιάς, θα Τον γνωρίσουμε με ησυχία και εμπιστοσύνη και θα αισθανθούμε την άπειρη αγάπη Του της διαθήκης για εμάς.
Ο Κύριος υποσχέθηκε:
«Πλησιάστε προς εμένα και θα πλησιάσω προς εσάς. Αναζητήστε με επιμελώς και θα με βρείτε».
«Kαι θα με ζητήσετε, και θα με βρείτε, όταν με εκζητήσετε με όλη σας την καρδιά».
Καταθέτω μαρτυρία ότι αυτή η υπόσχεση είναι αληθινή. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.