Mtafute kwa Moyo Wako Wote
Kama Yesu Kristo alitafuta wakati wa utulivu ili kuzungumza na Mungu na kutiwa nguvu naye, ingekuwa jambo la hekima kwetu kufanya vivyo hivyo.
Miaka kadhaa iliyopita, mke wangu na mimi tulitumikia kama viongozi wa misheni huko Tokyo, Japani. Wakati wa ziara yake kwenye misheni yetu wakati huo-Mzee Russell M. Nelson, mmoja wa wamisionari alimuuliza jinsi bora ya kujibu wakati mtu anapowaambia kwamba wana shughuli nyingi sana kutoweza kuwasikiliza. Kwa kusita kidogo, Rais Nelson alisema, “Ningeuliza kama walikuwa na shughuli nyingi za kula chakula cha mchana siku hiyo na kisha kuwafundisha kwamba wana mwili na roho, na kama vile miili yao itakufa kama haitalishwa, ndivyo roho yao itakuwa kama haitalishwa kwa neno jema la Mungu.”
Inafurahisha kujua kwamba neno la Kijapani la “shughuli nyingi,” isogashii, limeundwa na herufi yenye alama mbili (忙). Ile iliyo upande wa kushoto ina maana ya “moyo” au “roho,” na ile iliyo upande wa kulia ina maana ya “kifo”—ikipendekeza pengine, kama Rais Nelson alivyofundisha, kwamba kuwa na shughuli nyingi za kushindwa kulisha roho zetu kunaweza kutuongoza kufa kiroho.
Bwana alijua—katika ulimwengu huu wenye mwendo wa kasi, uliojaa vivuta mawazo na ghasia—kwamba kutengeneza wakati mzuri kwa ajili Yake kungekuwa mojawapo ya changamoto kuu za siku zetu. Akizungumza kupitia nabii Isaya, Yeye alitoa maneno haya ya ushauri na tahadhari ambayo yanaweza kufananishwa na siku za misukosuko tunazoishi.
“Kwa kurudi na kustarehe mtaokolewa; nguvu zenu zitakuwa katika kutulia na kutumaini lakini hamkukubali.
“Bali ninyi mlisema, La! Maana tutakimbia juu ya farasi; basi, ni kweli, mtakimbia; tena, Sisi tutakimbia juu ya wanyama waendao upesi; basi, wale watakaowafuatia watakuwa wepesi.”
Kwa maneno mengine, ingawa wokovu wetu unategemea kurudi Kwake mara kwa mara na kustarehe kutoka kwa masumbufu ya dunia, hatufanyi hivyo. Na ingawa kujiamini kwetu kutatokana na nguvu iliyokuzwa nyakati za utulivu kukaa na Bwana katika kutafakari na kuwaza, hatufanyi. Kwa nini? Kwa sababu tunasema, “Hapana, tunashughulika na mambo mengine”—tukikimbia juu ya farasi wetu, tunaweza sema hivyo. Kwa hiyo, tutaenda mbali zaidi na zaidi kutoka kwa Mungu; tutasisitiza kwenda kwa kasi na kwa kasi; na kadiri tunavyoenda kasi ndivyo Shetani atakavyofuata kwa kasi.
Labda hii ndiyo sababu Rais Nelson ametusihi mara kwa mara kutenga muda kwa ajili ya Bwana maishani mwetu—“kila siku.” Anatukumbusha kwamba “wakati wa utulivu ni wakati mtakatifu—wakati ambao utawezesha ufunuo wa binafsi na kutia amani.” Lakini ili kusikia sauti tulivu ya Bwana, alishauri, “wewe pia lazima utulie.”
Kutulia, hata hivyo, kunahitaji zaidi ya kupata tu muda kwa ajili ya Bwana—inahitaji kuacha mawazo yetu yenye shaka na ya kutisha na kuelekeza mioyo na akili zetu Kwake. Mzee David A. Bednar alifundisha, “Ushauri wa Bwana wa ‘tulia’ unahusisha mengi zaidi ya kutozungumza tu au kutosogea.” Kutulia, alipendekeza, “inaweza kuwa njia ya kutukumbusha kufokasi kwa Mwokozi bila kushindwa.”
Kukaa kimya ni tendo la imani na kunahitaji juhudi. Mafunzo juu ya Imani yanasema, “Mtu anapofanya kazi kwa imani anafanya kazi kwa bidii ya akili.” Rais Nelson alitangaza: “Lengo letu lazima lielekezwe kwa Mwokozi na injili Yake. Ni vigumu kiakili kujitahidi kumtegemea Yeye katika kila wazo. Lakini tunapofanya hivyo, mashaka yetu na hofu hutoweka.” Akizungumzia hitaji hili la kuelekeza akili zetu, Rais David O. McKay alisema: “Nafikiri tunazingatia kidogo sana thamani ya kutafakari, kanuni ya kujitolea. … Kutafakari ni mojawapo ya … milango mitakatifu sana ambayo tunapitia katika uwepo wa Bwana.”
Kuna neno katika Kijapani, mui, kwamba kwangu mimi, hunasa hisia hii iliyojaa imani zaidi, ya tafakari ya maana ya kuwa tulivu. Inajumuisha herufi mbili (無為). Ile ya kushoto inamaanisha “patupu” au “kutokuwa na kitu,” na ile ya upande wa kulia inamaanisha “kufanya.” Kwa pamoja wanamaanisha “kutofanya.” Likichukuliwa kihalisia, neno hilo linaweza kutafsiriwa kimakosa kumaanisha “kutofanya lolote” kwa njia hiyo hiyo “kunyamaza” kunaweza kutafsiriwa vibaya kuwa “kutozungumza au kutosogea.” Walakini, kama maneno, “kunyamaza,” ina maana ya juu zaidi; kwangu mimi ni ukumbusho wa kupunguza mwendo na kuishi kwa ufahamu mkubwa wa kiroho.
Nilipokuwa nikihudumu katika Urais wa Eneo la Kaskazini la Asia pamoja na Mzee Takashi Wada, nilijifunza kwamba mke wake, Dada Naomi Wada, ni mwandishi mahiri wa Kijapani. Nilimwomba Dada Wada ikiwa angenichorea herufi za Kijapani za neno hili mui. Nilitaka kuning’iniza maandishi kwenye ukuta wangu kama ukumbusho wa kutulia na kufokasi kwa Mwokozi. Nilishangaa wakati hakukubali ombi hili lililoonekana kuwa rahisi.
Siku iliyofuata, akijua kwamba huenda sikuelewa kusita kwake, Mzee Wada alieleza kwamba kuandika herufi hizo kungehitaji jitihada kubwa. Angehitaji kutafakari na kutafakari juu ya dhana hiyo na herufi hadi aelewe maana kwa undani katika nafsi yake na aweze kueleza kutoka moyoni hisia kwa kila mpigo wa brashi yake. Niliona aibu kwamba nilikuwa nimemwomba afanye jambo lenye kuhitaji nguvu sana. Nilimwomba amfikishie pole kwa kutoelewa kwangu na kumjulisha kuwa nilikuwa naondoa ombi langu.
Unaweza kufikiria mshangao wangu na shukrani nilipokuwa nikiondoka nchi ya Japani, Dada Wada, bila kuombwa, alinipa zawadi hii nzuri ya maandishi yenye herufi za Kijapani za neno mui. Sasa inaning’inia kwenye ukuta wa ofisi yangu, ikinikumbusha kuwa mtulivu na kumtafuta Bwana kila siku kwa moyo wangu wote, uwezo, akili, na nguvu zangu zote. Dada Wada alikuwa amepata, katika tendo hili lisilo na ubinafsi, maana ya mui, au utulivu, kwa ubora kuliko maneno yoyote. Badala ya kuchora herufi bila akili na kujali, aliyaandika maandishi yake kwa kusudi kamili la moyo na nia halisi.
Vivyo hivyo, Mungu anatamani tufikie wakati wetu pamoja Naye tukiwa na aina ile ile ya kujitoa kutoka moyoni. Tunapofanya hivyo, ibada yetu inakuwa onyesho la upendo wetu Kwake.
Yeye anatamani sisi tuzungumze Naye. Wakati mmoja, baada ya kutoa ombi la kufungua katika mkutano na Urais wa Kwanza, Rais Nelson alinigeukia na kusema, “Ulipokuwa ukiomba, nilifikiri ni kiasi gani Mungu lazima athamini tunapochukua muda kutoka kwenye ratiba zetu zenye shughuli nyingi kumkiri Yeye.” Ulikuwa ni ukumbusho rahisi lakini wenye nguvu wa jinsi inavyopaswa kumaanisha kwa Bwana tunapotulia ili kuzungumza Naye.
Kadiri anavyotaka usikivu wetu, Yeye hatatulazimisha kuja Kwake. Kwa Wanefi Bwana aliyefufuka alisema, “Ni mara ngapi ningewakusanya kama vile kuku akusanyavyo vifaranga vyake, na nyinyi hamkunikubali.” Yeye alifuata hilo kwa mwaliko huu wa matumaini ambao unatuhusu sisi leo: “Ni mara ngapi nitawakusanyeni kama vile kuku anavyowakusanya vifaranga wake chini ya mbawa zake, ikiwa mtatubu na kurudi na kunirudia kwa lengo moja la moyo.”
Injili ya Yesu Kristo inatupa fursa za kurudi Kwake mara kwa mara. Fursa hizi ni pamoja na maombi ya kila siku, kujifunza maandiko, ibada ya sakramenti, siku ya Sabato, na kuabudu hekaluni. Vipi kama tungechukua fursa hizi takatifu kutoka kwenye orodha zetu za ya kufanya na kuziweka kwenye orodha zetu za “kutokufanya”—ikimaanisha kuyafanya kwa umakini na fokasi ile ile ambayo Dada Wada alitumia kuchora michoro ile?
Unaweza kuwa unafikiria, “Sina wakati wa hilo.” Mara nyingi nimehisi vivyo hivyo. Lakini acha nipendekeze kwamba kinachoweza kuhitajika sio lazima kuwa na wakati mwingi zaidi, lakini ni ufahamu zaidi na kumzingatia Mungu katika nyakati ambazo tayari tumejiwekea kwa ajili Yake.
Kwa mfano, tunaposali, namna gani ikiwa tungetumia wakati kidogo kuzungumza na wakati mwingi kuwa na Mungu tu; na tulipopaswa kuongea, kutoa maneno ya dhati zaidi na mahususi ya shukrani na upendo?
Rais Nelson ameshauri kwamba tusisome tu maandiko bali tufurahie. Ingeleta tofauti gani ikiwa tungesoma kidogo na kufurahia zaidi?
Vipi kama tungefanya zaidi kuandaa akili zetu kupokea sakramenti na kutafakari kwa furaha baraka za Upatanisho wa Yesu Kristo wakati wa ibada hii takatifu?
Siku ya Sabato, ambayo kwa Kiebrania ina maana ya “pumziko,” itakuwaje kama tungepumzika kutoka kwa masumbuko mengine na kuchukua muda wa kuketi kimya na Bwana ili kujitolea kwa moyo Kwake?
Wakati wa ibada yetu ya hekaluni, vipi kama tutaweka juhudi yenye nidhamu zaidi na kukaa kwa muda mrefu kidogo katika chumba cha selestia katika kutafakari kwa utulivu?
Wakati lengo letu ni kidogo katika kufanya na zaidi katika kuimarisha uhusiano wetu wa agano na Baba wa Mbinguni na Yesu Kristo, ninashuhudia kwamba kila moja ya nyakati hizi takatifu itarutubisha, na tutapokea mwongozo unaohitajika katika maisha yetu ya binafsi. Sisi, kama Martha katika simulizi ya Luka, mara nyingi tunakuwa waangalifu na kutaabika kuhusu mambo mengi. Hata hivyo, tunapozungumza na Bwana kila siku, Yeye atatusaidia kujua kile ambacho ni muhimu sana.
Hata Mwokozi alichukua muda kutoka kwenye huduma Yake kuwa mtulivu. Maandiko yamejaa mifano ya Bwana akienda mahali palipojitenga—mlimani, nyikani, mahali pasipokuwa na watu au kwenda “mbali kidogo”—ili kuomba kwa Baba. Kama Yesu Kristo alitafuta wakati wa utulivu ili kuzungumza na Mungu na kutiwa nguvu naye, ingekuwa jambo la hekima kwetu kufanya vivyo hivyo.
Tunapoelekeza mioyo na akili zetu kwa Baba wa Mbinguni na Yesu Kristo na kusikiliza sauti tulivu, ndogo ya Roho Mtakatifu, tutakuwa na uwazi zaidi kuhusu kile kinachohitajika zaidi, kukuza huruma ya kina zaidi, na kupata pumziko na nguvu ndani Yake. Kimafumbo, kumsaidia Mungu kuharakisha kazi Yake ya wokovu na kuinuliwa kunaweza kuhitaji kwamba tupunguze mwendo. Kuwa daima “katika mwendo” kunaweza kuongeza “mvurugano” katika maisha yetu na kutunyang’anya amani tunayotafuta.
Ninashuhudia kwamba tunaporudi mara kwa mara kwa Bwana tukiwa na kusudi kamili la moyo, tutakuwa katika utulivu na ujasiri wa kuja kumjua Yeye na kuhisi upendo Wake wa agano usio na kikomo kwetu.
Bwana aliahidi:
“Sogeeni karibu nami na mimi nitasogea karibu na nyinyi, nitafuteni kwa bidii nanyi mtanipata.”
“Na mtanitafuta mimi, na mtanipata, pale mtakaponitafuta kwa moyo wote”
Ninashuhudia kwamba hii ahadi ni kweli. Katika jina la Yesu Kristo, amina.