Υιοί και θυγατέρες του Θεού
Πιστεύουμε πραγματικά ότι είμαστε όλοι κυριολεκτικά τέκνα του Θεού και χάριν αυτού, έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε όπως Εκείνος.
Σήμερα, θα ήθελα να αναφερθώ σε μία από τις πιο χαρμόσυνες, ένδοξες και δυνατές αλήθειες του Ευαγγελίου που έχει αποκαλύψει ο Θεός. Ταυτόχρονα, ειρωνικά είναι κάτι για το οποίο έχουμε επικριθεί. Μία εμπειρία που είχα πριν από μερικά χρόνια εμβάθυνε βαθιά την εκτίμησή μου γι’ αυτήν την αλήθεια του Ευαγγελίου.
Ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας, κάποτε προσκλήθηκα σε μία θρησκευτική συνέλευση όπου ανακοινώθηκε ότι από εκείνη τη στιγμή και εφεξής θα αναγνώριζαν ως έγκυρες όλες τις βαπτίσεις που τελούνται από όλες σχεδόν τις άλλες χριστιανικές εκκλησίες, εφόσον η διάταξη γινόταν με νερό και στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Κατόπιν εξηγήθηκε ότι αυτή η πολιτική δεν ίσχυε για τις βαπτίσεις που τελούνται από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.
Μετά τη συνέλευση μπόρεσα να εμβαθύνω στους λόγους αυτής της εξαίρεσης με τον ηγέτη που ήταν υπεύθυνος για την ανακοίνωση. Είχαμε μία υπέροχη και καίρια συζήτηση.
Εν ολίγοις, μου εξήγησε ότι η εξαίρεση είχε να κάνει πρωτίστως με τα συγκεκριμένα πιστεύω μας για τη Θεϊκή Κεφαλή, τα οποία άλλα χριστιανικά δόγματα συχνά αναφέρονται ως Τριάδα. Εξέφρασα την εκτίμησή μου για εκείνον που αφιέρωσε χρόνο για να μου εξηγήσει τα πιστεύω του και την πολιτική της εκκλησίας του. Στο τέλος της συζήτησής μας, αγκαλιαστήκαμε και μετά αποχαιρετιστήκαμε.
Καθώς αργότερα συλλογιζόμουν τη συζήτησή μας, αυτό που είπε αυτός ο ηγέτης σχετικά με τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών που δεν κατανοούν αυτό που αποκαλούσε «μυστήριο της Τριάδος» έμεινε στον νου μου. Σε τι αναφερόταν; Λοιπόν, είχε να κάνει με την κατανόησή μας για τη φύση του Θεού. Πιστεύουμε ότι ο Θεός Πατέρας «είναι ένας υπερυψωμένος άνθρωπος» με ένα ένδοξο «σώμα από σάρκα και οστά τόσο απτό όσο ενός ανθρώπου. [Και] ο Υιός επίσης». Συνεπώς, κάθε φορά που μιλούμε για τη φύση του Θεού, κατά κάποιον τρόπο, κάπως, μιλούμε επίσης για τη δική μας φύση.
Και αυτό ισχύει όχι μόνο επειδή όλοι δημιουργηθήκαμε «με τη δική [Του] εικόνα, σύμφωνα με τη δική [Του] ομοίωση» αλλά και επειδή, όπως κατέγραψε ο ψαλμωδός, ο Θεός είπε: «Θεοί είστε εσείς, και όλοι γιοι τού Yψίστου». Αυτή είναι για μας μία πολύτιμη διδαχή που τώρα ανακτήθηκε με την έλευση της Αποκατάστασης. Εν περιλήψει, δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που διδάσκουν οι ιεραπόστολοί μας ως πρώτο μάθημα, πρώτη παράγραφος, πρώτη γραμμή: «Ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας και είμαστε τέκνα Του».
Τώρα, μπορεί να πείτε: «Όμως πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαστε τέκνα του Θεού». Ναι, αυτό ισχύει, αλλά η κατανόησή τους μπορεί να είναι λίγο διαφορετική από τον υπαινιγμό του βαθύτερου νοήματός του που επιβεβαιώνουμε. Για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, αυτή η διδασκαλία δεν είναι μεταφορική. Αντιθέτως, πιστεύουμε πραγματικά ότι είμαστε όλοι τέκνα του Θεού. Είναι «[ο] Πατέρα[ς] των πνευμάτων [μας]» και λόγω αυτού, έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε σαν Εκείνον, κάτι που φαίνεται αδιανόητο σε κάποιους.
Έχουν περάσει πάνω από 200 χρόνια από τότε που το Πρώτο Όραμα άνοιξε τις θύρες της Αποκατάστασης. Εκείνη την εποχή, ο νέος Τζόζεφ Σμιθ επιζήτησε καθοδήγηση από τους ουρανούς για να μάθει σε ποια εκκλησία να προσχωρήσει. Μέσω της αποκάλυψης που έλαβε εκείνη την ημέρα και σε μεταγενέστερες αποκαλύψεις που του δόθηκαν, ο Προφήτης Τζόζεφ απέκτησε γνώση για τη φύση του Θεού και τη σχέση μας με Εκείνον ως τέκνων Του.
Χάριν αυτού, μαθαίνουμε ευκρινέστερα ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας έχει διδάξει αυτήν την πολύτιμη διδαχή από την αρχή. Επιτρέψτε μου να παραθέσω τουλάχιστον δύο αφηγήσεις από τις γραφές για να το επεξηγήσω αυτό.
Ίσως θυμάστε τις οδηγίες του Θεού προς τον Μωυσή, όπως καταγράφονται στο Πολύτιμο Μαργαριτάρι.
Διαβάζουμε ότι «Ιδού, Εγώ είμαι ο Κύριος ο Παντοδύναμος Θεός, και Απέραντος είναι το όνομά μου». Με άλλα λόγια, Μωυσή, θέλω να ξέρεις ποιος είμαι. Κατόπιν προσέθεσε: «Και, ιδού, εσύ είσαι γιος μου». Αργότερα είπε: «Και έχω ένα έργο για σένα, Μωυσή, γιε μου. Και εσύ είσαι καθ’ ομοίωση του Μονογενούς μου». Και τελικώς, τελείωσε με το: «Και τώρα, ιδού, αυτό το ένα που δείχνω σε εσένα, Μωυσή, γιε μου».
Φαίνεται ότι ο Θεός ήταν αποφασισμένος να διδάξει στον Μωυσή τουλάχιστον ένα μάθημα: «Είσαι τέκνο μου», το οποίο επανέλαβε τουλάχιστον τρεις φορές. Δεν μπορούσε καν να αναφέρει το όνομα του Μωυσή χωρίς να προσθέσει αμέσως ότι ήταν γιος Του.
Ωστόσο, αφού ο Μωυσής έμεινε μόνος, αισθάνθηκε αδύναμος, επειδή δεν ήταν πλέον στην παρουσία του Θεού. Τότε ήταν που ο Σατανάς ήρθε για να Τον βάλει σε πειρασμό. Μπορείτε να δείτε ένα πρότυπο εδώ; Το πρώτο πράγμα που είπε ήταν: «Μωυσή, γιε του ανθρώπου, προσκύνησέ με».
Σε αυτό το πλαίσιο, το αίτημα του Σατανά να τον προσκυνήσει ίσως να ήταν απλώς ένας περισπασμός. Ένας σημαντικός πειρασμός για τον Μωυσή εκείνη τη στιγμή της αδυναμίας ήταν να μπερδευτεί και να πιστέψει ότι ήταν μόνο «γι[ος] του ανθρώπου» και όχι τέκνο του Θεού.
«Και συνέβη ότι ο Μωυσής κοίταξε τον Σατανά και είπε: Ποιος είσαι εσύ; Διότι ιδού, εγώ είμαι γιος Θεού, καθ’ ομοίωση του Μονογενούς Του». Ευτυχώς, ο Μωυσής δεν ήταν μπερδεμένος και δεν επέτρεψε στον εαυτό του να αποσπαστεί η προσοχή του. Είχε μάθει το μάθημα για το ποιος ήταν πραγματικά.
Η επόμενη αφήγηση βρίσκεται στο Κατά Ματθαίον 4. Οι μελετητές το έχουν ονομάσει αυτό «οι τρεις πειρασμοί του Ιησού», λες και ο Κύριος μπήκε στον πειρασμό μόνο τρεις φορές, κάτι που φυσικά δεν ισχύει.
Εκατοντάδες λίτρα μελάνης έχουν χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσουν το νόημα και το περιεχόμενο αυτών των πειρασμών. Όπως γνωρίζουμε, το κεφάλαιο αρχίζει εξηγώντας ότι ο Ιησούς είχε πάει στην έρημο «και αφού νήστεψε 40 ημέρες, και 40 νύχτες, έπειτα πείνασε».
Ο πρώτος πειρασμός του Σατανά προφανώς είχε να κάνει μόνο με την ικανοποίηση των σωματικών αναγκών του Κυρίου. «Πρόσταξε αυτές οι πέτρες να γίνουν ψωμί» προκάλεσε τον Σωτήρα.
Ένας δεύτερος δελεασμός μπορεί να είχε να κάνει με το να φέρει σε πειρασμό τον Θεό: «Ρίξε κάτω τον εαυτό σου· επειδή, είναι γραμμένο ότι θα προστάξει στους αγγέλους του για σένα».
Τελικώς, ο τρίτος πειρασμός του Σατανά αναφερόταν στις προσδοκίες και τη δόξα του κόσμου. Και αφού έδειξε στον Ιησού «όλα τα βασίλεια του κόσμου… [ο Σατανάς] του είπε: Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέφτοντας με προσκυνήσεις».
Στην πραγματικότητα, ο τελικός πειρασμός του Σατανά μπορεί να είχε λιγότερο να κάνει με εκείνες τις τρεις συγκεκριμένες προκλήσεις και περισσότερο με το να βάλει σε πειρασμό τον Ιησού Χριστό να αμφισβητήσει τη θεία φύση Του. Τουλάχιστον δύο φορές, ο δελεασμός προηγήθηκε από την προκλητική κατηγορία από τον Σατανά: «Aν είσαι Yιός τού Θεού» – εάν το πιστεύεις πραγματικά, τότε κάνε αυτό ή εκείνο.
Παρακαλώ παρατηρήστε τι είχε συμβεί αμέσως πριν ο Ιησούς πάει στην έρημο για να νηστέψει και να προσευχηθεί: βρίσκουμε την αφήγηση της βάπτισης του Χριστού. Και όταν είχε βγει απ’ το νερό, ακούστηκε «μια φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Aυτός είναι ο Yιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα».
Βλέπουμε τη σύνδεση; Μπορούμε να αναγνωρίσουμε ένα πρότυπο εδώ;
Δεν είναι απορίας άξιον που κάθε φορά που διδασκόμαστε για τη θεία φύση και τον προορισμό μας, ο ενάντιος κάθε χρηστότητας μάς βάζει σε πειρασμό να τα αμφισβητήσουμε.
Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι αποφάσεις μας, αν γνωρίζαμε πράγματι ποιοι πράγματι είμαστε.
Ζούμε σε έναν δύσκολο κόσμο, έναν κόσμο αυξανόμενης αναταραχής, όπου αξιότιμοι άνθρωποι προσπαθούν τουλάχιστον να τονίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά μας, ενώ ανήκουμε σε μία εκκλησία και ασπαζόμαστε ένα Ευαγγέλιο που υψώνει το όραμά μας και μας προσκαλεί στο θείο.
Η εντολή του Ιησού να είμαστε «τέλειοι, όπως ο Πατέρας [μας], που είναι στους ουρανούς, είναι τέλειος» είναι μια ξεκάθαρη αντανάκλαση των υψηλών προσδοκιών Του και των αιώνιων δυνατοτήτων μας. Τώρα τίποτε απ’ αυτά δεν θα συμβεί εν μία νυκτί. Σύμφωνα με τα λόγια του Προέδρου Τζέφρυ Ρ. Χόλλαντ, θα συμβεί «τελικά». Όμως η υπόσχεση είναι ότι αν «έλ[θουμε] προς τον Χριστό» θα «τελειοποιηθ[ούμε] με αυτόν». Αυτό απαιτεί πολύ έργο – όχι οποιοδήποτε έργο, αλλά ένα θείο έργο. Το έργο Του!
Τώρα, τα καλά νέα είναι ότι είναι ακριβώς ο Πατέρας μας στους Ουρανούς ο οποίος έχει πει: «Τούτο είναι το έργο μου και η δόξα μου – να πραγματοποιήσω την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου».
Η πρόσκληση του Προέδρου Ράσσελ Μ. Νέλσον να «σκεπτόμαστε επουράνια» υποδηλοί μία υπέροχη υπενθύμιση της θείας φύσης, της καταγωγής και του δυνητικού προορισμού μας. Μπορούμε να αποκτήσουμε το επουράνιο μόνον μέσω της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού.
Ίσως γι’ αυτό ο Σατανάς δελέασε τον Ιησού με τον ίδιο αυτόν πειρασμό από την αρχή μέχρι το τέλος της επίγειας διακονίας Του. Ο Ματθαίος κατέγραψε ότι ενώ ο Ιησούς κρεμόταν στον σταυρό, «όσοι διάβαιναν, τον βλασφημούσαν, …λέγοντας: αν είσαι Yιός τού Θεού, κατέβα από τον σταυρό». Δόξα τω Θεώ που δεν τους άκουσε, αλλά αντ’ αυτού παρείχε τον τρόπο για να λάβουμε όλες τις επουράνιες ευλογίες.
Ας θυμόμαστε πάντα ότι πληρώθηκε μεγάλο τίμημα για την ευτυχία μας.
Καταθέτω μαρτυρία όπως και ο Απόστολος Παύλος ότι «το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού Θεού. Kαι αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Xριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.