Wana na Mabinti wa Mungu
Tunaamini kweli kwamba sisi sote hakika ni watoto wa Mungu, na kwa sababu hiyo, tuna uwezo wa kuwa kama Yeye.
Leo ningependa kuzungumzia juu ya mojawapo ya kweli za shangwe sana, tukufu zaidi na yenye nguvu zaidi ambayo Mungu ameifunua. Wakati huo huo, ni mojawapo ya kweli ambazo kwayo tumekosolewa mara kwa mara. Uzoefu niliokuwa nao miaka kadhaa iliyopita umekuza kwa kina shukrani zangu kwa ukweli huu wa injili.
Kama mwakilishi wa Kanisa, niliwahi kualikwa kwenye mkutano wa kidini ambapo ilitangazwa kwamba kuanzia wakati huo na kuendelea wangetambua ubatizo wote uliofanywa na karibu makanisa yote ya Kikristo, alimradi tu ibada ilifanywa kwa maji na katika jina la Baba na la Mwana na la Roho Mtakatifu. Kisha, ilifafanuliwa kwamba sera hii haitumiki kwenye ubatizo unaofanywa na Kanisa la Yesu Kristo la Watakatifu wa Siku za Mwisho.
Baada ya mkutano niliweza kuchimbua kwa undani sababu ya upekee huo kutoka kwa kiongozi aliyetoa tangazo. Tulikuwa na mazungumzo mazuri na yenye mtazamo.
Kwa ufupi, alinifafanulia kwamba upekee ulihusiana hasa na baadhi ya imani zetu kuhusu Uungu, ambao madhehebu mengine ya Kikristo mara nyingi huuita Utatu. Nilielezea shukrani zangu kwa yeye kuchukua muda wake kunielezea imani zake na sera ya kanisa lake. Mwisho wa mazungumzo yetu, tulikumbatiana na kuagana.
Baadaye nilipotafakari mazungumzo yetu, kile kiongozi huyu alichokisema kuhusu Watakatifu wa Siku za Mwisho kutoelewa kile alichokiita “dhana ya Utatu” kilibaki akilini mwangu. Alimaanisha nini? Ndio, ilihusu uelewa wetu wa asili ya Mungu. Tunaamini kwamba Mungu Baba “ni mtu aliyeinuliwa” mwenye “mwili uliotukuka wa nyama na mifupa unaoshikika kama wa mwanadamu; [na] Mwana pia.” Kwa hiyo, kila mara tunapozungumza kuhusu asili ya Mungu, kwa jinsi hii, kwa njia fulani, tunazungumza pia kuhusu asili yetu wenyewe.
Na hili ni kweli si tu kwa sababu tuliumbwa “kwa mfano [Wake], kwa sura [Yake],” lakini pia kwa sababu, kama Mtunga Zaburi alivyoandika, “Ndinyi miungu; na wana wa aliye Juu.” Haya kwetu sisi ni mafundisho ya thamani sasa yakipatikana tena kwa ujio wa Urejesho. Kwa muhtasari, si zaidi au pungufu ya kile wamisionari wetu wanachofundisha kama somo la kwanza, aya ya kwanza, mstari wa kwanza: “Mungu ni Baba yetu wa Mbinguni na sisi ni watoto Wake.”
Sasa, ungeweza kusema, “Lakini watu wengi wanaamini sisi ni watoto wa Mungu.” Ndiyo, hiyo ni kweli, lakini uelewa wao unaweza kuwa tofauti kidogo kutoka kwenye hitimisho la maana yake ya kina ambayo tuna uhakika nayo. Kwa Watakatifu wa Siku za Mwisho, fundisho hili si la kisitiari. Bali, kwa hakika tunaamini kwamba sisi sote hakika ni watoto wa Mungu. Yeye ni “Baba wa roho [zetu],” na kwa sababu ya hilo, tuna uwezekano wa kuwa kama Yeye, kitu ambacho huonekana cha kufikirika kwa baadhi ya watu.
Sasa ni zaidi ya miaka 200 tangu Ono la Kwanza lilipofungua milango ya Urejesho. Wakati huo, Joseph Smith mdogo alitafuta mwongozo kutoka mbinguni ili kujua kanisa lipi ajiunge nalo. Kupitia ufunuo alioupokea siku ile, na kwenye mafunuo mengine kwake, Nabii Joseph alipata maarifa kuhusu uhalisia wa Mungu na uhusiano wetu Kwake kama watoto Wake.
Kwa sababu ya hilo, tunajifunza wazi zaidi kwamba Baba yetu wa Mbinguni amefundisha fundisho hili la thamani tangu mwanzo kabisa. Niruhusu ninukuu angalau simulizi mbili kutoka kwenye maandiko ili kuelezea hili.
Unaweza kukumbuka maelekezo ya Mungu kwa Musa kama yalivyoandikwa ndani ya Lulu ya Thamani Kuu.
Tunasoma kwamba “Mungu akamwambia Musa, akisema: Tazama, Mimi ndimi Bwana Mungu Mwenyezi, na Bila Mwisho ndilo jina langu.” Kwa maneno mengine, Musa, nataka ujue Mimi ni nani. Kisha aliongeza, “Na, tazama, wewe u mwanangu.” Baadaye alisema,“Nina kazi kwa ajili yako, Musa, mwanangu; nawe u mfano wa Mwanangu wa Pekee.” Na hatimaye, Yeye alihitimisha kwa, “Na sasa, tazama, jambo hili moja ninalionyesha kwako, Musa, mwanangu.”
Ilionekana kwamba Mungu alikusudia kumfundisha Musa angalau somo moja: “Wewe ni mtoto wangu,” jambo ambalo alilirudia angalau mara tatu. Hangetaja jina la Musa bila kuongeza kwa haraka kwamba alikuwa Mwanaye.
Hata hivyo, baada ya Musa kuachwa peke yake, alihisi dhaifu kwa sababu hakuwa tena katika uwepo wa Mungu. Hapo ndipo Shetani alipokuja kumjaribu. Je, unaweza kuona mpangilio hapa? Jambo la kwanza yeye alilosema lilikuwa, “Musa, mwana wa mtu, niabudu mimi.”
Katika muktadha huu, ombi la Shetani la kuabudiwa linaweza kuwa lilikuwa tu kivuruga umakini. Jaribu muhimu kwa Musa katika wasaa ule wa udhaifu lilikuwa kukanganyikiwa na kuamini kwamba alikuwa tu “mwana wa mtu,” badala ya mtoto wa Mungu.
“Na ikawa kwamba Musa akamtazama Shetani na akasema: Wewe ni nani? Kwa maana tazama, mimi ni mwana wa Mungu, katika mfano wa Mwanawe wa Pekee.” Kwa bahati nzuri, Musa hakukanganyikiwa na hakujiruhusu kuvurugwa umakini. Alikuwa amejifunza somo la yeye alikuwa nani hasa.
Tukio linalofuata linapatikana katika Mathayo 4. Wanazuoni wamelipa hili kichwa cha habari “majaribu matatu ya Yesu” kana kwamba Bwana wetu alijaribiwa mara tatu pekee, ambayo kwa kweli sivyo ilivyokuwa.
Mamia ya galoni za wino yametumika kufafanua maana na undani wa majaribu haya. Kama tujuavyo, sura inaanza kwa kufafanua kwamba Yesu alikuwa amekwenda nyikani, “na baada ya kufunga siku arobaini mchana na usiku, mwisho akaona njaa.”
Jaribu la kwanza la shetani ni wazi lilikuwa kukidhi mahitaji ya kimwili ya Bwana. “Amuru mawe haya yawe mikate,” alimjaribu Mwokozi.
Ulaghai wa pili unaweza kuwa ulikuwa kumjaribu Mungu: “Jitupe chini: maana imeandikwa, atakuagizia malaika zake wakulinde.”
Mwisho, jaribu la tatu la Shetani lilihusu matamanio na utukufu wa ulimwengu. Baada ya Yesu kuonyeshwa “milki zote za ulimwengu, … [Shetani] akamwambia, Haya yote nitakupa, ukianguka na kunisujudia.”
Katika ukweli, jaribu la mwisho la Shetani lilikuwa kidogo sana kuhusu uchochezi huo maalumu wa aina tatu lakini zaidi lilihusu kumjaribu Yesu Kristo kutilia shaka asili Yake takatifu. Angalau mara mbili, ulaghai ulitanguliwa na shitaka lenye changamoto kutoka kwa Shetani: “Ukiwa ndiwe Mwana wa Mungu”—ikiwa unaamini hilo, basi fanya hili au lile.
Tafadhali tambua kile ambacho kilikuwa kimetokea kabla ya Yesu kwenda nyikani kufunga na kusali: tunapata simulizi ya ubatizo wa Kristo Na Yeye alipokwisha kutoka majini, na tazama “sauti kutoka mbinguni ikisema, Huyu ni Mwanangu mpendwa, ninayependezwa naye.”
Je, tunaona muunganiko? Je, tunaweza kutambua mpangilio hapa?
Haishangazi kwamba kila mara tunapofundishwa kuhusu asili yetu takatifu na hatma, adui wa haki yote hutujaribu tuyatilie shaka.
Ingeleta tofauti kubwa kwenye maamuzi yetu ikiwa tungejua sisi ni akina nani hasa.
Tunaishi kwenye ulimwengu wenye changamoto, ulimwengu wenye ongezeko la vurugu, ambapo watu wenye heshima wanajaribu angalau kusisitiza utu wa ubinadamu wetu, wakati tuwapo kanisani na kuikumbatia injili ambayo huinua ono letu na kutualika kwenye utakatifu.
Amri ya Yesu ya kuwa “wakamilifu, kama Baba [yetu] wa mbinguni alivyo mkamilifu” ni dhihirisho la matarajio Yake ya juu na uwezekano wetu wa milele. Sasa, hakuna kati ya hili linaweza kutokea siku moja. Katika maneno ya Rais Jeffrey R. Holland, litatokea “hatimaye.” Lakini ahadi ni kwamba ikiwa “tutakuja kwa Kristo,” “tutakamilishwa ndani yake.” Hiyo huhitaji kazi nyingi—si tu kazi yoyote, bali kazi ya kiungu. Kazi Yake!
Sasa, habari njema ni kwamba hakika ni Baba yetu wa Mbinguni ambaye alisema “Kwani tazama, hii ndiyo kazi yangu na utukufu wangu—kuleta kutokufa na uzima wa milele wa mwanadamu.”
Mwaliko wa Rais Russell M. Nelson wa “fikiria selestia” unatoa ukumbusho mzuri wa asili yetu takatifu, chanzo na hatma ya uwezekano wetu. Tunaweza kuipata selestia tu kupitia dhabihu ya Yesu Kristo ya kulipia dhambi.
Pengine hiyo ndiyo sababu Shetani alimlaghai Yesu kwa majaribu yaleyale kuanzia mwanzo hadi mwisho kabisa wa huduma Yake ya duniani. Mathayo aliandika kwamba wakati Yesu akining’inia msalabani, wale “waliopita njiani walimdhihaki, … wakisema, … ukiwa ndiwe Mwana wa Mungu, shuka msalabani.” Utukufu uwe kwa Mungu kwamba Yeye hakusikiliza lakini badala yake alitoa njia kwa ajili yetu tupokee baraka zote za selestia.
Acha sisi daima tukumbuke kulikuwa na gharama kubwa iliyolipwa kwa ajili ya furaha yetu.
Ninashuhudia kama Mtume Paulo kwamba “Roho mwenyewe hushuhudia pamoja na roho zetu, ya kuwa sisi tu watoto wa Mungu: na kama tu watoto, basi tu warithi wa Mungu, warithio pamoja na Kristo; naam tukiteswa pamoja naye ili tupate na kutukuzwa pamoja naye” Katika jina la Yesu Kristo, amina.