Laat uw stem horen

Ouderling M. Russell Ballard

van het Quorum der Twaalf Apostelen

Laat uw stem horen en spreek u uit voor meer verheffende, inspirerende en aanvaardbare media.

In de herfst zijn op de televisie de eerste afleveringen van nieuwe series te zien en worden nieuwe shows geïntroduceerd. Een vriend vertelde me dat er deze herfst 37 nieuwe tv-series beginnen. Toen hij de kritieken las, vond hij er maar weinig waar hij zijn kinderen naar wilde laten kijken. De meeste komische series, drama’s en reality-programma’s bevatten onzedelijkheid en geweld, en drijven subtiel de spot met traditionele waarden en het traditionele gezin. Ieder jaar lijken de nieuwe programma’s erger te worden en wordt de grens van wat het publiek accepteert steeds verlegd. Wat er uit Hollywood komt, van het internet en uit veel hedendaagse muziek, spint een web van decadentie dat onze kinderen in de val kan lokken en ons allen in gevaar kan brengen.

De kerkleiders hebben de verantwoordelijkheid om uitspraken te doen over zedelijkheidskwesties en individuele leden en gezinnen raad te geven. Het gezin is de fundamentele eenheid van de samenleving, de fundamentele eenheid van de eeuwigheid. Dus als er krachten zijn die het gezin bedreigen, moeten de kerkleiders reageren.

Het gezin is de kern van het plan van onze hemelse Vader, want wij maken allen deel uit van zijn gezin, en het sterfelijk leven is onze kans om ons eigen gezin te vormen en de rol van ouder op ons te nemen. Juist in het gezin maken we kennis met onvoorwaardelijke liefde, die we ons eigen kunnen maken en die ons een besef geeft van Gods liefde. In ons gezin brengen we elkaar normen bij en ontwikkelen we ons karakter. Vader en moeder zijn roepingen waaruit we nooit worden ontheven, en er is geen belangrijker rentmeesterschap dan de verantwoordelijkheid die wij dragen voor Gods geestkinderen die deel uit gaan maken van ons gezin.

In deze context van het uitzonderlijke belang van het gezin, en de gevaren waarmee het gezin tegenwoordig geconfronteerd wordt, is het niet verbazingwekkend dat het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf Apostelen zich zo krachtig uitgedrukt hebben in de proclamatie aan de wereld over het gezin: ‘Wij waarschuwen degenen die (…) hun taken in het gezin niet nakomen, dat zij op een dag aan God rekenschap moeten afleggen. Verder waarschuwen wij ervoor dat het verval van het gezin de rampen voor personen, gemeenschappen en volken tot gevolg zal hebben die de profeten van vroeger en nu voorzegd hebben.’¹ Maleachi was zo’n profeet die ouders aanspoorde om hun hart tot hun kinderen te wenden, en kinderen ook hun hart tot hun ouders te wenden, daar anders de aarde vervloekt zou worden (zie Maleachi 4:6).

Aan deze waarschuwingen, zo oud als het Oude Testament, en zo nieuw als de proclamatie over het gezin, voeg ik mijn eigen stem van waarschuwing toe, met name aangaande de media in deze tijd en de uiterst negatieve invloed die ze kunnen hebben op het gezin en het gezinsleven.

Vanwege hun enorme omvang, bieden de media ons tegenwoordig grote en scherpe tegenstellingen. Naast hun schadelijke en tolerante programma’s, hebben de media ook veel te bieden dat positief en productief is. Er zijn geschiedeniszenders, ontdekkingszenders en onderwijszenders op tv. Er zijn nog steeds films, komedies en drama’s te vinden die ontspannen, verheffen en de consequenties van goed en kwaad juist weergeven. Het internet kan een fantastische bron van informatie en communicatie zijn, en er is een onbeperkt aanbod van goede muziek in de wereld. Het moeilijkste is dus om verstandig te kiezen waar we naar luisteren en kijken.

Zoals de profeet Lehi heeft gezegd: door Christus en zijn verzoening zijn wij ‘voor eeuwig vrij geworden, het onderscheid kennende tussen goed en kwaad, om zelfstandig te handelen en niet om met [ons] te laten handelen (…) vrij te kiezen, vrijheid en eeuwig leven (…) of gevangenschap en dood.’ (2 Nephi 2:26–27.)

De mediakeuzes die we doen, kunnen een afspiegeling zijn van de keuzes die we in het dagelijks leven doen. Als we trendy, prikkelende en smakeloze tv-programma’s of films kiezen, zou het weleens zo kunnen zijn dat we, als we niet oppassen, in het dagelijks leven hetzelfde kiezen.

Als we niet de juiste keuzes doen, kunnen de media ons gezin vernietigen en onze kinderen van het evangeliepad afbrengen. In de virtuele werkelijkheid en de ingebeelde werkelijkheid van grote en kleine schermen worden geregeld meningen en daden die vernietigend zijn voor het gezin, voorgesteld alsof ze prettig, modieus, opwindend en normaal zijn. De meest vernietigende aanvallen van de media op het gezin zijn niet rechtstreeks, frontaal of openlijk onzedelijk. Het intelligente kwaad is daar te sluw voor, want men weet dat de meeste mensen nog steeds voorgeven in het gezin en in traditionele waarden te geloven. De aanvallen zijn eerder subtiel en zedeloos — de vraag wat goed of wat kwaad is, komt niet eens aan de orde. Onzedelijkheid en seksuele toespelingen doen mensen overal geloven dat het wel in orde moet zijn omdat iedereen het doet. Dit schadelijke kwaad bevindt zich niet ergens op straat; het komt rechtstreeks ons huis binnen, recht in het hart van ons gezin.

Om sterk en gelukkig te zijn, moet het gezin gevoed worden met de waarheden uit ons dertiende geloofsartikel — met geloof in ‘eerlijk […] zijn, trouw, kuis, welwillend, deugdzaam, en goed te moeten doen aan alle mensen.’ Gelukkig zijn er veel mensen uit alle culturen en godsdiensten die er net zo over denken als wij, die ook alles wat ‘deugdelijk, liefelijk, eervol of prijzenswaardig is’ nastreven.

Wij leven in de gevaarlijke tijd waar Paulus van geprofeteerd heeft, waarin ‘de mensen […] zelfzuchtig [zullen] zijn, geldgierig, pochers, vermetel, kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, liefdeloos, (…) lasteraars, (…) afkerig van het goede, (…) roekeloos, opgeblazen, met meer liefde voor genot dan voor God’ (2 Timoteüs 3:1–4).

Samenspannende mensen die meer geïnteresseerd zijn in geld dan in goedheid, ‘hitsen […] het volk op tot […] allerlei goddeloosheid’ (zie Alma 11:20) en verhinderen dat de media voor edele doeleinden gebruikt worden.

De nieuwe zedelijkheid die van de mediakansel af gepredikt wordt, is niets meer of minder dan de oude onzedelijkheid. Zij valt godsdienst aan. Zij ondermijnt het gezin. Zij maakt van deugdzaamheid ondeugdzaamheid, en van ondeugdzaamheid deugdzaamheid. Zij bestookt de zintuigen en de ziel met boodschappen en beelden die niet deugdzaam, liefelijk, eervol of prijzenswaardig zijn.

De tijd is gekomen waarop leden van de kerk hun stem moeten laten horen en zich samen met vele andere bezorgde mensen moeten verweren tegen de aanstootgevende, destructieve en kwaadaardige media-invloeden waarmee de aarde overspoeld wordt.

Waar volgens de Kaiser Family Foundation in 1998 67 procent van de meest bekeken tv-programma’s erotisch materiaal bevatten, was dat in 2000 naar 75 procent gestegen.2 Media met een dergelijke programmering hebben allerlei negatieve gevolgen. Ze bevorderen een harteloze houding tegenover de vrouw, die vaak wordt voorgesteld als het voorwerp van misbruik, en niet als een dierbare dochter van God die van onmisbaar belang is in zijn eeuwige plan. De van oudsher gekoesterde waarden van onthouding van intieme betrekkingen vóór het huwelijk, en van volledige trouw van man en vrouw binnen het huwelijk, worden geminacht en bespot. Kleine kinderen en jongeren worden in de war gebracht en misleid door het afwijkende gedrag dat zogenaamde sterren vertonen, mensen die zij bewonderen en willen navolgen. In de zedelijke verwarring die de media hebben geschapen, worden blijvende waarden losgelaten.

We zien digitale porno snel in omvang toenemen, wat tot verslaving aan internetseks leidt. Sommigen raken zó verslaafd aan internetporno en gevaarlijke vormen van chatten, dat ze hun huwelijksverbonden en gezinsverplichtingen negeren en vaak zelfs hun baan op het spel zetten. Velen houden zich niet aan de wet. Anderen raken zo gewend aan hun perverse gedrag dat ze steeds meer risico nemen om hun verslaving aan onzedelijkheid te voeden. Huwelijken sneuvelen en relaties mislukken, terwijl verslaafden alles kwijtraken wat van echte en eeuwige waarde is.

Volgens sociale waarnemers heeft de ‘tv (…) de plaats van gezin, school en kerk ingenomen — in die volgorde — als het voornaamste middel van sociale omgang en doorgeven van waarden. (…) Inhaligheid, losbandigheid, geweld, ongebreidelde bevrediging van lusten, en een gebrek aan zedelijke discipline (…) zijn de dagelijkse kost die op aantrekkelijke wijze wordt opgediend aan onze kinderen.’³

We moeten ons ook druk maken om de geweldsverheerlijkende en seksueel geladen teksten van zoveel popsongs van tegenwoordig, en de relatief nieuwe ‘kunstvorm’ van muziekvideo’s. Volgens branchewaarnemers is veertig procent van degenen die naar muziekvideo’s kijken onder de achttien.4 Volgens een onderzoek beeldt ongeveer driekwart van alle muziekvideo’s een verhaal uit met seksueel getinte beelden, en bevat bijna de helft geweld.5 En de modetrends die voortkomen uit die beelden, zijn het absolute tegengestelde van ‘deugdelijke, liefelijk, eervol of prijzenswaardig’. Wij leven beslist in een tijd waarin de mensen ‘het kwade goed noemen en het goede kwaad’ (Jesaja 5:20).

Nogmaals, het gezin is het voornaamste doelwit van het kwaad, en daarom moeten we ons vooral concentreren op de bescherming en verdediging van het gezin. Zoals ik al gezegd heb, als je het bekijkt vanuit duivels strategisch oogpunt, dan is het logisch dat Satan het gezin aanvalt. Als hij het werk van de Heer wil dwarsbomen, dan vergiftigt hij niet de pindakaasvoorraden in de wereld om het zendingswerk van de kerk tot staan te brengen. Dan stuurt hij geen keelaandoening om het Tabernakelkoor te teisteren. Hij laat geen wetten uitvaardigen tegen het gebruik van groene gelatinepudding en stoofschotels. Als het kwaad de essentie van Gods werk wil aanpakken en die ontwrichten, dan valt het het gezin aan. Het doet dat door te proberen de wet van kuisheid te laten negeren, verwarring rond de seksen te stichten, mensen ongevoelig te maken voor geweld, grove en godslasterlijke taal normaal te maken, en onzedelijk en afwijkend gedrag meer regel dan uitzondering te laten lijken.

We moeten deze uitspraak van Edmund Burke in gedachten houden: ‘Het enige wat nodig is om het kwaad te laten triomferen, is dat goede mensen niets doen.’⁶ Wij moeten onze stem laten horen, samen met andere bezorgde burgers overal ter wereld, en ons keren tegen de huidige trends. Wij moeten de media die aanstootgevende programma’s brengen, vertellen dat we er schoon genoeg van hebben. We moeten programma’s en producten steunen die positief en verheffend zijn. Als we de handen ineenslaan met vrienden en omwonenden die onze bezorgdheid delen, dan kunnen we de verantwoordelijke personen een duidelijke boodschap geven. Hun internetsites en hun filialen vermelden een adres. Brieven en e-mailtjes hebben een sterkere uitwerking dan de meeste mensen denken, vooral boodschappen in de trant van deze, die een ZHV-zuster verstuurde: ‘Ik vertegenwoordig een groep van meer dan honderd vrouwen die wekelijks bijeenkomen en het er vaak over hebben wat voor schade uw programma toebrengt aan onze kinderen.’

Uiteraard is de eenvoudigste manier om te protesteren tegen media met een negatieve uitwerking om er gewoon niet naar te kijken, het niet te lezen, of het niet af te spelen. We moeten onze gezinsleden leren om zich te houden aan de raad die het Eerste Presidium aan de jongeren heeft gegeven. Hun instructie met betrekking tot ontspanning en de media, in de brochure Voor de kracht van de jeugd, is volkomen duidelijk:

‘Ga niet naar, kijk niet naar en neem niet deel aan amusement dat op wat voor manier dan ook grof, onzedelijk, gewelddadig of pornografisch is. Neem niet deel aan amusement waarin onzedelijk of gewelddadig gedrag als aanvaardbaar wordt weergegeven (…).

‘Heb de moed om bij een film of een videofeestje weg te lopen, een computer of tv uit te zetten, een andere radiozender op te zoeken of een tijdschrift weg te leggen als je geconfronteerd wordt met iets dat niet aan de normen van onze hemelse Vader voldoet. Doe het, ook als anderen het niet doen.’⁷

Broeders en zusters, weiger u te laten gebruiken. Weiger u te laten manipuleren. Weiger alle steun aan programma’s die de traditionele gezinsnormen overtreden. Wij hebben in eerste instantie misschien maar een bescheiden stem, maar die moet u toch laten horen en u uitspreken voor meer verheffende, inspirerende en aanvaardbare media.

Naast de aanmoediging om uw stem te laten horen, wil ik besluiten met zeven dingen die elke ouder kan doen om het negatieve effect van de media op zijn gezin te verminderen:

We moeten een gezinsraad houden en onze medianormen vaststellen.
We moeten voldoende aandacht en tijd aan onze kinderen besteden, zodat wij voortdurend de voornaamste invloed in hun leven zijn, en niet de media of hun leeftijdgenoten.
We moeten zelf goede keuzen doen wat de media betreft, en een goed voorbeeld zijn voor onze kinderen.
We moeten de tijd beperken die onze kinderen dagelijks besteden aan tv kijken, computerspelletjes spelen of internetten. De virtuele werkelijkheid moet niet hún werkelijkheid worden.
We moeten internetfilters en blokkeringen van tv-programma’s gebruiken om te verhinderen dat onze kinderen ‘per ongeluk’ iets tegenkomen wat ze niet mogen zien.
We moeten tv’s en computers in kamers zetten die veel door het hele gezin gebruikt worden, en niet in een slaapkamer of afgezonderde ruimte.
We moeten de tijd nemen om samen met onze kinderen naar geschikte films en tv-programma’s te kijken, en moeten met ze bespreken hoe ze zelf keuzes kunnen doen die verheffend en opbouwend zijn in plaats van verlagend en vernietigend.

Moge God ons zegenen met de moed en de wijsheid om te doen wat wij kunnen om de vloedgolf in de media te keren en om te vormen naar licht en waarheid. En moge God ons gezin zegenen met sterkte en trouw aan de evangeliebeginselen, dat is mijn gebed. In de naam van Jezus Christus. Amen.