ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ
Καταθέτουμε μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό
Λίγο περισσότερο από 2.000 χρόνια πριν, ο Λυτρωτής της ανθρωπότητος γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Ενώ ήταν ακόμη βρέφος, Τον πήγαν στον ναό της Ιερουσαλήμ. Εκεί, η Μαρία και ο Ιωσήφ άκουσαν τις υπέροχες προφητείες που ελέχθησαν υπό του Συμεώνος και της Άννης σχετικώς με το μικρό βρέφος που προορίζετο να γίνει ο Σωτήρας του κόσμου.
Πέρασε μεγάλο μέρος από την παιδική του ηλικία στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και όταν ήταν 12 ετών Τον πήγαν πάλι στον ναό. Η Μαρία και ο Ιωσήφ Τον βρήκαν να συζητεί με σοφούς άνδρες, «και τον άκουγαν και του έκαναν ερωτήσεις» (Μετάφραση Τζόζεφ Σμιθ, Κατά Λουκάν 2:46).
Ο Ιησούς έγινε νεαρός άνδρας και «προόδευε σε σοφία, και ηλικία, και χάρη στον Θεό και στους ανθρώπους» (Κατά Λουκάν 2:52). Βαπτίσθηκε από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη ποταμό «να εκπληρώσ[ει] κάθε δικαιοσύνη» (Κατά Ματθαίον 3:15). Νήστεψε επί 40 ημέρες και νύκτες και άντεξε τους πειρασμούς του Σατανά, προτού αρχίσει τη δημόσια διακονία Του. Κατόπιν περιφέρθηκε διδάσκοντας, ιαίνοντας και ευλογώντας.
Ο Μέγας Ιεχωβά
Ο Ιησούς ήταν όντως ο μέγας Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης, εκείνος που άφησε τα βασιλικά δώματα του Πατρός Του στους ουρανούς και συγκατέβη να έλθει στη γη ως βρέφος που θα γεννιόταν υπό τις πιο ταπεινές συνθήκες. Η γέννησή Του προελέχθη αιώνες νωρίτερα από τον Ησαΐα, ο οποίος διεκήρυξε κατά τρόπον προφητικό: «Επειδή, γεννήθηκε σε μας ένα παιδί, ένας γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας του Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης» (Ησαΐας 9:6).
Ο Ιησούς Χριστός, για τον οποίον καταθέτουμε επισήμως μαρτυρία, είναι, όπως διεκήρυξε ο Ιωάννης ο Αποκαλυπτής: «ο μάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, και ο άρχοντας των βασιλιάδων της γης». «Μας αγάπησε, μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του, και ο οποίος μας έκανε βασιλιάδες, και ιερείς στον Θεό και Πατέρα του· σ’ αυτόν είθε να είναι η δόξα και η κυριαρχική δύναμη στους αιώνες των αιώνων» (Αποκάλυψη 1:5-6).
Ο Σωτήρας του κόσμου
Ήταν και είναι ο Υιός του Παντοδύναμου. Ήταν ο μοναδικός τέλειος άνθρωπος που περιπάτησε στη γη. Ίασε τον ασθενή και έκανε τον χωλό να περπατήσει, τον τυφλό να δει, τον κωφό να ακούσει. Ανέστησε τους νεκρούς. Κι όμως υπέμεινε να αφαιρεθεί η δική Του ζωή σε μία πράξη εξιλεώσεως, το μεγαλείο της οποίας υπερβαίνει την κατανόησή μας.
Ο Λουκάς καταγράφει ότι αυτή η αγωνία ήταν τόσο μεγάλη, ώστε «ο ιδρώτας του σαν θρόμβοι από αίμα που κατέβαιναν στη γη» (Κατά Λουκάν 22:44), μία εκδήλωση σωματική που επιβεβαιώνεται τόσο στο Βιβλίο του Μόρμον όσο και στο Διδαχή και Διαθήκες (βλέπε Μωσία 3:7, Δ&Δ 19:18). Τα δεινά στη Γεθσημανή και επί του σταυρού στον Γολγοθά, μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη Γεθσημανή, περιελάμβαναν τόσο σωματικούς όσο και πνευματικούς «πειρασμούς… πόνο… πείνα, και δίψα, και κόπωση, περισσότερο απ’ ότι άνθρωπος μπορεί να ανθέξει», είπε ο βασιλεύς Βενιαμίν, «χωρίς να φθάσει στο θάνατο» (Μωσία 3:7).
Ύστερα από την αγωνία στη Γεθσημανή, ήλθε η σύλληψή Του, η δίκη Του, η καταδίκη Του, κατόπιν ο ανείπωτος πόνος του θανάτου Του στον σταυρό, που ακολουθήθηκε από την ταφή Του στο μνήμα του Ιωσήφ και την θριαμβευτική Του έλευση στην Ανάσταση. Εκείνος, το ταπεινό βρέφος της Βηθλεέμ, που πριν από δύο χιλιετίες περιπάτησε στις σκονισμένες οδούς των Αγίων Τόπων, έγινε ο Κύριος ο Παντοδύναμος, ο Βασιλεύς των βασιλέων, ο Δότης σωτηρίας προς όλους. Ουδείς μπορεί να κατανοήσει πλήρως το μεγαλείο της ζωής Του, τη μεγαλοπρέπεια του θανάτου Του, την καθολικότητα της δωρεάς Του στην ανθρωπότητα. Δηλώνουμε κατηγορηματικώς μαζί με τον εκατόνταρχο, ο οποίος είπε κατά τον θάνατό Του: «Στ’ αλήθεια, ο άνθρωπος αυτός ήταν Υιός του Θεού» (Κατά Μάρκον 15:39).
Ο ζων Κύριός μας
Αυτή είναι η μαρτυρία της διαθήκης του παλαιού κόσμου, η Αγία Γραφή. Και υπάρχει μία άλλη φωνή, εκείνη της διαθήκης του νέου κόσμου, το Βιβλίο του Μόρμον. Σε αυτήν, ο Πατέρας σύστησε τον ανεστημένο Υιό Του, διακηρύσσοντας: «Ιδέστε, ο Υιός μου ο Αγαπητός στον οποίον ευαρεστούμαι, μέσω του οποίου δόξασα το όνομά μου» (Νεφί Γ΄ 11:7). Αυτή η θεία σύσταση ανοίγει την αφήγηση της διακονίας του Σωτήρος μας ανάμεσα σε ορισμένα από τα «άλλα πρόβατ[ά]» Του (Κατά Ιωάννην 10:16), ύστερα από την Ανάληψή Του από την Ιερουσαλήμ. Το μήνυμα του Βιβλίου του Μόρμον, μέσα σε όλο το βιβλίο, είναι για την θεϊκότητα του Ιησού Χριστού και για τις αιώνιες ευλογίες που μπορούν να λάβουν όλοι οι υιοί και οι θυγατέρες του Θεού μέσω της λυτρωτική Του αγάπης. Με τα λόγια ενός προφήτου του Βιβλίου του Μόρμον:
«Γιατί εργαζόμαστε εντατικά για να γράψουμε, να πείσουμε τα παιδιά μας, και επίσης τους αδελφούς μας, να πιστέψουν στο Χριστό, και να συμφιλιωθούν με το Θεό. Γιατί ξέρουμε ότι με τη χάρη σωζόμαστε, ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε…
»Και μιλάμε για το Χριστό, χαιρόμαστε με το Χριστό, κηρύττουμε για το Χριστό, προφητεύουμε για το Χριστό, και γράφουμε σύμφωνα με τις προφητείες μας, ώστε τα παιδιά μας να ξέρουν σε ποια πηγή να στραφούν για άφεση των αμαρτιών τους» (Νεφί Β΄ 25:23, 26).
Σε αυτό προστίθεται η διακήρυξη των σύγχρονων προφητών: «Και τώρα, ύστερα από τις τόσες μαρτυρίες οι οποίες έχουν δοθεί γι’ αυτόν, τούτη είναι η μαρτυρία η πιο τελευταία όλων, την οποία δίνουμε γι’ αυτόν: Ότι ζει!» (Δ&Δ 76:22). Στο Διδαχή και Διαθήκες, καταθέτει μαρτυρία κατηγορηματικώς για τον δικό Του θείο ρόλο: «Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, ο Χριστός ο Κύριος. Μάλιστα, εγώ είμαι αυτός, η αρχή και το τέλος, ο Λυτρωτής του κόσμου» (Δ&Δ 19:1).
Σε Εκείνον δεν βλέπουμε μόνον τον Διδάσκαλο και Καλό Ποιμένα, αλλά επίσης το μεγάλο μας Παράδειγμα, που μας καλεί: «Αν θέλεις να είσαι τέλειος… έλα να με ακολουθείς» (Κατά Ματθαίον 19:21).
Ο ακρογωνιαίος λίθος
Εκείνος είναι ο κύριος ακρογωνιαίος λίθος της Εκκλησίας που φέρει το όνομά Του, της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Δεν έχει δοθεί κανένα άλλο όνομα ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου του οποίου μπορούμε να σωθούμε (βλέπε Πράξεις 4:12). Εκείνος είναι ο Αίτιος σωτηρίας μας, ο Δότης αιωνίας ζωής (βλέπε Προς Εβραίους 5:9). Δεν υπάρχει άλλος αντάξιός Του. Ποτέ δεν υπήρξε. Ποτέ δεν θα υπάρξει. Δόξα τω Θεώ για τη δωρεά του Αγαπητού Υιού Του, ο οποίος έδωσε τη ζωή Του, ούτως ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε πάλι και ο οποίος είναι ο κύριος, αμετακίνητος ακρογωνιαίος λίθος της πίστεώς μας και της Εκκλησίας Του.
Η εστίαση της πίστεώς μας
Δεν γνωρίζουμε όλα όσα ευρίσκονται στο μέλλον μας. Ζούμε σε έναν κόσμο αβεβαιότητος. Για ορισμένους, θα υπάρξουν μεγάλα επιτεύγματα. Για άλλους, απογοήτευση. Για ορισμένους, πολλή αγαλλίαση και χαρά, υγεία και καλή ζωή. Για άλλους, ίσως ασθένεια και ένα μέτρο λύπης. Δεν γνωρίζουμε. Αλλά γνωρίζουμε ένα πράγμα. Σαν τον πολικό αστέρα στον ουρανό, ασχέτως τι επιφυλάσσει το μέλλον, εκεί ίσταται ο Λυτρωτής του κόσμου, ο Υιός του Θεού, βέβαιος και σίγουρος, όπως η άγκυρα της αθάνατης ζωής μας. Είναι ο βράχος της σωτηρίας μας, η δύναμή μας, η παρηγορία μας, η ίδια η εστίαση της πίστεώς μας.
Σε καλές και κακές στιγμές προσβλέπουμε σε Εκείνον και είναι εκεί για να μας διαβεβαιώσει και να μας χαμογελάσει.
Εκείνος είναι η κεντρική εστίαση της λατρείας μας. Είναι ο Υιός του ζώντος Θεού, ο Πρωτότοκος του Πατρός, ο Μονογενής Υιός κατά τη σάρκα. «Αναστήθηκε από τους νεκρούς… η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί» (Προς Κορινθίους Α΄ 15:20). Είναι ο Κύριος που θα έλθει πάλι «για να βασιλέψει επάνω στη γη επί του λαού του» (Δ&Δ 76:63. Βλέπε, επίσης, Μιχαίας 4:7, Αποκάλυψη 11:15).
Κανείς τόσο μεγάλος δεν έχει βαδίσει στη γη. Κανένας άλλος δεν έχει κάνει μια παρόμοια θυσία ούτε έχει δώσει μια παρόμοια ευλογία. Είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής του κόσμου. Πιστεύω σε Αυτόν. Δηλώνω την θεϊκότητά Του χωρίς ασάφειες ούτε επιφύλαξη. Τον αγαπώ. Λέγω το όνομα του Ιησού Χριστού με ευλάβεια και δέος. Είναι ο Βασιλεύς μας, ο Κύριός μας, ο Διδάσκαλός μας, ο ζων Χριστός, ο οποίος ίσταται στο δεξί χέρι του Πατρός Του. Εκείνος ζει! Ζει, περίλαμπρος και υπέροχος, ο ζων Υιός του ζώντος Θεού.