Νέοι
Μια θεώρηση από ένα υψηλότερο επίπεδο
Ως νέος είχα πολλές ευκαιρίες να τελέσω βαπτίσεις για τους νεκρούς στο Ναό του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Μολονότι είχα πάντοτε μια καλή εμπειρία, θυμάμαι ξεχωριστά ένα από τα ταξίδια εκεί.
Ήμουν 16 ετών και η μικρή αδελφή μου είχε μόλις κλείσει τα 12 και πραγματοποιούσε το πρώτο ταξίδι της για να τελέσει βαπτίσεις για τους νεκρούς. Δεδομένου ότι ήταν η πρώτη της φορά, αποφασίσαμε να περπατήσουμε γύρω-γύρω από το εξωτερικό του ναού, αφού τελειώσαμε.
Η περιοχή γύρω από το ναό είχε μερικά σημεία με θέα στη μία πλευρά, κι έτσι κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Επειδή ο Ναός του Σαν Ντιέγκο βρίσκεται δίπλα σε μια πολύβουη λεωφόρο, όταν στέκεσαι σε ένα σημείο με θέα, ουσιαστικά κοιτάς το δρόμο.
Στέκοντας στο ψηλότερο επίπεδο του περίβολου του ναού εκείνη την ημέρα, είχα μια νέα προοπτική της ζωής. Κοιτούσα κάτω τον κόσμο με τα αυτοκίνητα που περνούσαν γρήγορα, τα γεμάτα κόσμο εμπορικά κέντρα και τις οδικές πινακίδες, καλυμμένες με γκράφιτι.
Τότε πέρασε από το νου μου η σκέψη: «Δε θέλεις να είσαι μέρος αυτού του πράγματος. Δεν είναι αυτό η ζωή». Διδασκόμουν πάντα ότι ο σκοπός της ζωής είναι να επιστρέψουμε για να ζήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας και να γίνουμε όπως Εκείνος. Ήξερα ότι δε χρειαζόμουν τα πράγματα του κόσμου για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός.
Γύρισα το κεφάλι και κοίταξα τον όμορφο ναό και ήμουν ευγνώμων για τη γνώση του ευαγγελίου και την προοπτική που μου έδωσε. Ήξερα ότι στο μέσον του χαώδους και αναξιόπιστου κόσμου, είχα βρει ένα υψηλότερο επίπεδο να σταθώ.
Εκείνη την ημέρα στο ναό, υποσχέθηκα στον Επουράνιο Πατέρα μου ότι θα στεκόμουν πάντα στο πλευρό Του και όχι στο πλευρό του κόσμου. Ό,τι κι αν μας επιρρίπτει ο κόσμος, μπορούμε να το υπερνικήσουμε τηρώντας τις διαθήκες που έχουμε συνάψει και στέκοντας σε άγιους τόπους (βλέπε Δ&Δ 87:8).