“Dili Ba Mao Kini ang Pagpuasa nga Akong Ginapili?”
Pinaagi sa ehemplo sa usa ka pamilya nga investigator, ako nakakat-on nga ang mga saad sa Ginoo sigurado kon kita motuman sa balaod sa puasa uban sa hugot nga pagtuo ug katuyoan.
Nagmisyon ko sa Texas, USA, sa dihang una nakong nabasa ang Isaias 58. Dinhi gilatid sa Ginoo ang doktrina sa balaod sa puasa, naglista hapit 20 ka piho nga mga panalangin niadtong mosunod sa Iyang balaod. Sa wala pa ko mag-misyon, nakakita nako niini nga mga panalangin sa akong kinabuhi ug sa akong mga higala ug mga sakop sa pamilya. Apan pinaagi lang sa mga ehemplo ug hugot nga pagtuo sa usa ka pamilya nga investigator nga tinuoray nakong nasabtan ang katinuod sa mga saad sa Ginoo kon ang atong puasa madawat Niya.
“Ug unya ikaw motawag, ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw, ug siya maga-ingon, Ania man ako” (Isaias 58:9).
Sa higayon nga ang akong kompanyon ug ako misugod sa pagtudlo ni Corina Aguilar, siya mipahayag na og tinguha nga mosimba. Human makat-on kabahin sa Pagpahiuli sa ebanghelyo ug nagbasa ug nag-ampo sa Basahon ni Mormon, gibati niya nga ang Simbahan tinuod. Usa lang ka butang ang nagpugong kaniya: iyang bana, si Manuel.
Si Corina dili mosimba nga siya lang—siya determinado nga ang iyang tibuok pamilya dungan nga magkat-on kabahin sa ebanghelyo. Apan, si Manuel busy kaayo, ug inig-abut niya sa balay, dili na siya ganahang maminaw sa mga misyonaryo.
Si Corina nagsugod sa pag-ampo nga si Manuel makaangkon og tinguha nga makigkita namo, apan milabay ang mga semana walay nausab sa iyang batasan. Dayon, usa ka adlaw sa pagtapos sa leksyon, si Corina nangutana kanamo kabahin sa puasa. Kami ulahi na sa laing sabut, busa mubo namong gipasabut nga kon kita magpuasa, kita dili mokaon o moinom og duha ka nagsunod nga kan-anan. Nianang higayona kita mag-ampo sa Langitnong Amahan og tabang ug giya para kanato o sa uban. Nagsaad nga kami motudlo niya og dugang pa sa sunod namong pagbisita, nagdali-dali kami sa pagbiya.
Mga pipila ka adlaw ang milabay gibisitahan namo og balik si Corina. Atol sa leksyon gisurprisa mi niya sa dihang magul-anon siyang misulti, “Mora og dili ko makapuasa.” Siya mipasabut nga sukad sa miagi namong pagbisita, siya nagpuasa. Siya dili mamahaw o maniudto ug dayon manihapon ra. Human og kaon, magsugod na usab siya, dili mokaon hangtud sa sunod nga panihapon. Kini nga paagi nagpadayon sa tulo ka adlaw. “Naningkamot gyud ko pag-ayo,” siya miingon kanamo, “apan lisud kaayo.”
Natingala sa iyang pagtuo, gipasabut dayon namo siya nga kasagaran ang tawo magpuasa og usa lang ka adlaw. Dayon, nakuryoso nga masayud sa motibo sa ingon nga sakripisyo, kami nangutana, “Corina, mahimo bang mangutana unsa ang imong katuyoan sa pagpuasa?”
“Alang sa akong bana,” siya mitubag.
Kami nakadayeg sa iyang tinguha sa pagsunod sa mga sugo sa Ginoo ug nagtinguha og mga panalangin alang sa iyang pamilya. Si Elder Joseph B. Wirthlin (1917–2008) sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles mitudlo, “Sa kanunay kon kita magpuasa, ang atong matarung nga mga pag-ampo ug pangaliyupo mas adunay gahum.”1 Mao kini ang nahitabo ni Corina. Pagkasunod semana si Manuel miuyon nga makigkita kanamo. Bisan tuod nagduha-duha, human nagkat-on sa plano sa kaluwasan, nagsugod siya sa pag-ampo ug gani nagdala og kopya sa Basahon ni Mormon sa iyang trak aron mabasa atol sa break sa trabahoan. Sa wala madugay sila si Corina, Manuel, ug ang ilang tulo ka anak misugod sa pagsimba.
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong napili? Ang paghubad sa mga higut sa kadautan, … pagtangtang sa mga bugkos sa yugo, ug … pagpagawas sa mga dinaugdaug” (Isaias 58:6).
Bisan tuod nakahimo siya og dakong kalamboan, si Manuel nanlimbasug sa pagsunod sa Pulong sa Kaalam. Moinom na siya og ilimnon nga alkohol sukad sa batan-on pa. Wala lamang siya naglisud sa pag-undang, apan nahadlok usab nga bugal-bugalan sa iyang mga higala.
Si Corina nabug-atan na usab sa bisyo sa iyang bana, ug sa daghang tuig nanlimbasug sa pagtabang kaniya. Karon, uban sa bag-ong kaplag nga pagtuo ug pagpamatuod sa gahum sa puasa, siya misugod sa pagpuasa kanunay alang kang Manuel aron makaangkon og kalig-on sa pagsunod sa Pulong sa Kaalam.
Ang gugma ni Corina sa iyang bana nakapahinumdom kanako sa istorya sa Bag-ong Tugon sa dihang usa ka amahan mihangyo sa mga Apostoles sa pag-ayo sa iyang masakiton nga anak nga lalaki. Bisan tuod sila adunay hugot nga pagtuo, wala nila mahimo ang milagro. Ang Ginoo, hinoon, miayo sa bata, pagkahuman nagpasabut nga “kining matanga dili mahimo sa pagpagula gawas sa paagi sa pag-ampo ug pagpuasa” (Mateo 17:21).
Ug pinaagi sa pag-ampo ug pagpuasa nga si Manuel hinay-hinay nakaangkon og kalig-on sa pagbuntog sa iyang bisyo. Ug bisan tuod sa sinugdanan gibiay-biay siya sa iyang mga higala, sa wala madugay sila mas mitahud kaniya samtang iyang gipakita ang iyang pagkamatinud-anon ngadto sa Ginoo pinaagi sa pagsunod sa Iyang mga sugo.
“Ang Ginoo magamando kanimo sa kanunay, ug mobusog sa imong kalag sa mga dapit nga mamala, … ug ikaw mahasama sa usa ka pinatubigan nga tanaman” (Isaias 58:11).
Uban sa gisangkap nga tabang, kalig-on, ug giya gikan sa Ginoo, ang puasa makahatag og oportunidad nga “ibubo mo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug busgon ang sinakit nga kalag” (Isaias 58:10) pinaagi sa paghatag og ubay-ubay nga halad sa puasa. Si Presidente Marion G. Romney (1897–1988), Unang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, mitudlo: “Paghatag og ubay-ubay, aron kamo mismo molambo. … Mosaad ako kaninyong tanan kinsa mobuhat niini nga kamo mismo mabuhong, sa espiritwal ug temporal nga paagi.”2
Samtang ang mga Aguilar nangandam para sa bunyag, ang ilang pagtuo gisulayan sa daghang mga paagi. Bag-o pa lang gitakda ang petsa sa bunyag, si Manuel nawad-an og trabaho, ug siya ug si Corina dili sigurado unsaon pagbayad ang abang ug mga balayrunon, ilabi na gyud ang pagkaon para sa ilang mga anak. Bisan tuod nakadawat sila og pinansyal nga tabang gikan sa pamilya, dili kini paigo sa tanan nilang pinansyal nga obligasyon.
Walay nakita nga laing paagi, ang magtiayon nakahukom nga mag-garage sale. Una nilang gibaligya ang mga gamit nga wala nila kinahanglana sa ilang apartment, ug dayon gibaligya kadtong mahimong ibaligya. Human sa usa ka semana, sila aduna nay igong kwarta nga ikabang nianang bulana apan nahadlok gihapon kon unsaon nila paglahutay sa mosunod nga mga bulan.
Wala dangti og dugay ang mga miyembro sa ward mitabang kanila. Ang presidente sa branch nakigkita ni Manuel aron sutaon kon unsa pa nga tabang ang ilang gikinahanglan. Ug isip usa ka branch ilang gibuhat kutob sa ilang mahimo aron tabangan ang mga Aguilar sa ilang sitwasyon.
Samtang ang mga Aguilar nagpadayon sa pagsunod sa mga sugo ug gibuhat ang tanan kutob sa ilang mahimo sa pagsangkap sa ilang pamilya, ilang nakita ang daghang mga panalangin—lakip ang bag-ong mga oportunidad sa pagtrabaho. Sila nakakat-on nga bisan panahon sa pagsulay, ang Ginoo nagsaad nga Siya mosangkap kanato kon kita masulundon.
“Unya ang imong kahayag mosidlak nga maingon sa kabuntagon, … ug ang imong pagkamatarung mouna kanimo; ang himaya sa Ginoo magapalikod kanimo” (Isaias 58:8).
Niadtong Nobyembre 9, 2008, sila si Manuel, Corina, Jovani, ug Lupito Aguilar nabunyagan. Ang kinamanghuran, si Mariela, ganahan na kaayo nga mag-otso anyos ug mabunyagan. Si Manuel sa wala madugay nakadawat sa Aaronic Priesthood ug dayon sa Melchizedek Priesthood.
Paglabay sa usa ka tuig si Manuel ug Corina misulod sa templo aron sa pagdawat sa ilang endowment, ug sila karon nangandam nga makabalik sa templo aron ang ilang mga anak mabugkos ngadto kanila.
“Ikaw mopatindog sa mga patukoranan sa daghanan nga mga kaliwatan” (Isaias 58:12).
Isip unang mga miyembro sa Simbahan sa ilang pamilya, sila si Manuel ug Corina mao ang mga pioneer kinsa, pinaagi sa ilang mga ehemplo sa hugot nga pagtuo ug mga sakripisyo, naghimo og matarung nga sumbanan sa ilang kaliwatan ug sa uban. Wala lamang sila makatabang sa ilang mga anak nga makadawat sa mga panalangin sa ebanghelyo, ilang napakita usab sa ilang mga higala ug paryente ang hingpit nga kalipay nga miabut sa ilang kinabuhi pinaagi sa pagkamasulundon sa mga sugo. Ang pipila kanila nakahimamat sa mga misyonaryo ug nabunyagan.
Ang pagpuasa nagbukas sa pultahan alang sa talagsaong mga panalangin sa kalig-on ug kahupayan. Sama sa pamilyang Aguilar, kitang tanan mosagubang og mga pagsulay ug mga kalisud samtang nanlimbasug kita sa pagsunod sa Manluluwas. Kita tingali manlimbasug sa pagbuntog sa personal nga mga kahuyang ug tintasyon o nagguol sa mga sayop sa uban. Kita tingali mobati nga masagmuyo tungod sa pisikal ug sa emosyonal nga kasakit o kinahanglang molahutay og panahon sa kalisud sa ekonomiya. Bisan unsa pa ang atong palas-anon, ang pagpuasa makatabang kanato sa “pagtugyan sa Ginoo ang [atong] palas-anon, ug siya magasapnay [kanato]” (Salmo 55:22). Samtang kita nagsunod sa balaod sa puasa uban sa hugot nga pagtuo ug katuyoan, kita makasaksi sa atong kaugalingon sa mga panalangin nga gisaad diha sa Isaias 58.
Nakuryoso nga masayud sa motibo sa ingon nga sakripisyo, kami nangutana ni Corina kon unsa ang iyang katuyoan sa pagpuasa. “Alang sa akong bana,” siya mitubag.
Pinaagi sa pag-ampo ug pagpuasa si Manuel nag-anam og kalig-on sa pagbuntog sa iyang bisyo, ug ang mga Aguilar nangandam alang sa bunyag.
Mga paghulagway pinaagi ni Michael Malm