Gençler
Onu Tekrar Göreceğim
Babam çocukken hepimizin özel bir insan olduğumuzu hissetmemizi sağladı. Bizi sever, hatalarımızı hemen affederdi. Bizim mutlu olduğumuzdan emin olabilmek için yapabileceğinin en iyisini yapıyordu ve bizim için her şeyin iyisini istediğini görebiliyorduk. Onu çok seviyordum.
6. sınıfa giderken babam bir araba kazasında öldü. Ailem ve ben tamamen mahvolmuştuk. Ailemizde büyük bir boşluk oluşmuştu. Babam tek dayanağımdı, problemlerim olduğunda hep ona giderdim. Yardım isteyeceğime, öfkemden ve üzüntülerimden vazgeçmedim. Sonunda bunun Tanrı’nın hatası olduğuna karar verdim. Kutsal yazıları okumayı ve dua etmeyi bıraktım. Sadece annem istediği için kiliseye gidiyordum. Cennetteki Baba’mdan uzak durmaya çalışıyordum.
Daha sonra, ilk kez Genç Bayanlar kampına gittim. Yeni arkadaşlarla tanışmak hoşuma gitmişti, ama hala kutsal yazıları okumuyordum. Son gece, tanıklık toplantımız vardı. Uzun zamandır hissetmediğim bir şeyi hissettim: Ruhu. Kalkıp tanıklık eden kızlara hayran oldum, ancak benim paylaşacak bir tanıklığım olmadığı için yerimden kalkmadım. Sonra birden kalkmam gerektiğini hissettim. Ne diyeceğimi merak ediyorken, ağzımı açtım. Böylece Genç Kızlar kampına geldiğim için mutlu olduğumu söyledim. Sonra kendimi İsa Mesih’in benim için öldüğünü ve Cennetteki Baba’mın beni sevdiğini ve bu Kilisenin doğru olduğunu bildiğimi söylerken buldum.
Olağanüstü bir huzurla doldum. Şükürler olsun ki bu tecrübe sayesinde, Kurtarıcımın Kefareti ve Dirilişi sebebiyle babamı tekrar göreceğimi bildiğimi söyleyebilirim.