Ang Akong Igsoon nga Misyonaryo
“Manghinaut ko nga ako makahimo sa pagpakigbahin sa ebanghelyo niadtong kinsa gusto nga masayud sa kamatuoran” (“I Hope They Call Me on a Mission,” Children’s Songbook, 169).
Ang akong pamilya—akong mga ginikanan, akong igsoon, ug ako—nag-andam sa dugayng panahon aron ang akong igsoong lalaki makaserbisyo og misyon. Matag higayon nga mag-istorya mi mahitungod sa iyang pagka-misyonaryo, mangomedya ko niya, nag-ingon nga dili ko mingawon niya ug nga ako malipay nga mag-inusara.
Ang adlaw miabut nga iya nang ipadala ang mga papeles sa misyon. Naningkamot siya og maayo sa eskwelahan, ug kaming tanan naningkamot pag-ayo aron makatigum og kwarta alang sa iyang misyon.
Usa ka adlaw ang stake president mitawag namo ug miingon nga ang call miabut na. Ang akong igsoong lalaki mihukom sa pag-abli sa sulat human sa panihapon didto sa balay. Gitawag siya sa pagserbisyo sa Mexico City East Mission.
Wala madugay human niana amo siyang gihatud sa airport ug nanamilit. Sa among pagpauli ang akong mama nagsige og hilak, apan ako wala mohilak. Apan paglabay sa duha ka oras, dihang didto ko sa kwarto namong duha, sa kalit akong naamguhan nga dili nako siya makita pag-usab sa dugayng panahon. Dayon ako ang wala makapugong sa paghilak, ug ako mihilak ug mihilak. Gigakos ug gihupay ko sa akong mga ginikanan, ug kaming tanan mibati og dakong kalipay ug dako nga kasubo sa samang higayon.
Sukad nianang adlawa, nag-ampo ko sa Langitnong Amahan ug mihangyo Kaniya sa pag-atiman sa akong igsoon nga lalaki samtang siya nagserbisyo.
Gitudloan ko sa akong igsoong lalaki nga ako usab kinahanglan mangandam alang sa misyon. Kinahanglan ko nga takus nga modawat sa priesthood, motambong sa seminary, ug mokab-ot sa mga tumong sa Pagtuman sa Akong Katungdanan ngadto sa Dios. Mitudlo siya nako nga motrabaho ug magtigum og kwarta, mobasa sa mga kasulatan, ug mosunod sa akong mga lider.
Gusto ko nga magmisyon usab aron ang ubang mga tawo makabaton sa mga panalangin sa ebanghelyo ug masayud nga kini tinuod.