Naghulat ni Jesus
“Kay uban sa kahimayaan sa Iyang Amahan moanhi ang Anak sa Tawo uban sa iyang mga anghel” (Mateo 16:27).
Giukay ni Katie ang tipiganan nga kahon, nagtan-aw og maayo sa gum-os nga mga papel. Wala gihapon niya makit-i ang iyang gipangita.
Giuli niya ang tanan diha sa kahon ug iyang gipangita si Mama.
Gipangita na ni Katie sa luyo sa piano, ilawom sa sofa, bisan sa kuna ni Tomas. Nawala kini. Kinahanglan niyang sultihan si Mama.
“Mama, ang batang si Jesus nawala.”
Gidala ni Katie si Mama ngadto sa belen sa sala. Si Joseph ug si Maria ug ang mga magbalantay sa karnero anaa ra. Ang mga Mago–bisan ang kamelyo ug asno—anaa ra. Ang tanang tawo-tawo gipundok palibut sa walay sulod nga pasungan.
“Mora’g nawala gyud, di ba?” Miingon si Mama.
“Oo, dili nako Siya makita bisan asa. Akong gipangita og maayo.” Ang belen dili maayo kon wala ang bata nga si Jesus.
Miadto si Mama sa butanganan sa libro. “Wala Siya mawala,” miingon siya samtang duna siyay gikab-ot ug gikuha sa ibabaw sa estante.
Nahupay si Katie. “Anaa ra Siya!” miingon siya. “Ibutang nako siya sa pasungan.”
Gikab-ot niya ang tawo-tawo, apan gibalik pagbutang ni Mama sa estante. “Karong tuiga atong ibutang ang batang Jesus sa pasungan sa buntag sa Pasko,” miingon si Mama. “Usa kini ka tradisyon nga nakat-unan ni Papa didto sa France.”
“Ngano? Ang tanan daw naguol pag-ayo.”
“Wala ko kahibalo kon naguol ba sila.” Miingon si Mama. “Alang nako, ingon og naghulat sila.”
Gisusi ni Katie ang mga tawo-tawo. Nakita niya ang walay sulod nga dapit sa pasungan diin anha ang batang si Jesus. Pipila ka mga tawo-tawo kaduolon sa lugar.
“Tingali,” miingon si Katie.
“Nakahinumdom ka ba sa wala pa matawo si Thomas unsa ka kahinam nga moabut na siya?” Nangutana si Mama.
Mipahiyom si Katie sa iyang gamayng igsoong lalaki, kinsa nagdula sa usa ka habol. “Oo, gibati nako nga daw walay katapusan.”
“Nasayud ka ba nga ang mga propeta naghulat og liboan ka tuig kang Jesus nga moabut aron sa pagtabang nato nga makabalik sa pagpuyo uban sa Langitnong Amahan?”
Nakahinumdom si Katie nga nagtan-aw og litrato sa Primary sa usa ka propeta nga nagsulat mahitungod sa paghimugso sa Manluluwas. “Maoy akong hunahuna,” miingon siya.
“Ang mga propeta sama ni Isaias naghunahuna ug misulat mahitungod kon unsa ang buhaton sa Manluluwas inig abut Niya,” miingon si Mama. “Migahin sila sa ilang tibuok kinabuhi nga naghulat Kaniya nga matawo. Mao kana ang usa sa mga rason nga atong ipahimutang ang belen sama niini, aron sa pagpahinumdom nato nga daghang mga tawo naghulat og dugay alang sa pag-anhi sa Manluluwas.”
“Kapuyon ko sa paghulat sa akong tibuok kinabuhi,” miingon si Katie, nagtan-aw sa mga magbalantay sa karnero kinsa naghulat ni Jesus.
“Apan adunay laing rason usab nga gibuhat nato kini,” miingon si Mama.
“Unsa?”
“Nahinumdom ka ba sa family home evening nga naghisgot kita mahitungod sa Ikaduhang Pag-anhi?”
Naghunahuna si Katie sa makadiyot. “Dili ba bahin na ni Jesus nga moanhi pag-usab?
“Mao kana,” miingon si Mama.
“Kanus-a kana mahitabo?”
“Bahin ana, wala kita masayud. Apan naghulat kita ni Jesus nga moabut, sama sa mga magbalantay sa karnero sa belen ug sama sa karaang mga propeta. Mao kana ang laing hinungdan nga naghulat kita hangtud sa Pasko nga ibutang ang batang si Jesus sa belen—sa pagpahinumdom nato nga kita naghulat usab ni Jesus.”
“Sa pasungan ba Siya mobalik pag-usab?” Nangutana si Katie.
“Dili, Dili na Siya mahimong bata pag-usab. Sa sunod higayon nga si Jesus moanhi Siya nabanhaw na. Apan ang walay sulod nga pasungan sa belen nagpahinumdom nato nga sama sa imong paghulat sa buntag sa Pasko, ug sama sa mga tawo nga naghulat ni Jesus nga moanhi sa kalibutan, karon kita naghulat Kaniya nga mobalik. Wala mawala nato ang batang si Jesus. Kabahin kini sa paagi sa atong pamilya sa paghinumdom Kaniya.”
“Kinahanglan maghulat lang kita,” miingon si Katie nga mipahiyom.
“Tinuod kana,” miingon si Mama.
“Samtang maghulat kita, mahimo bang magluto ta og sugar cookies?”