Ang Ginoo Mobalik sa Kalibutan uban sa Himaya

Tanan nga atong buhaton sa Simbahan—misyonaryo nga buhat, family history ug buhat sa templo, pagtudlo sa ebanghelyo, pagpakabuhi og Kristohanong kinabuhi—nag-andam kanato ug sa uban alang sa kinabuhing dayon ug sa Ikaduhang Pag-anhi sa Ginoo.¹

Ang Iyang unang pag-anhi—Iyang mortal nga kinabuhi—nasaksihan sa pipila lang ka tawo. Sa Iyang pagbalik “uban sa gahum ug dako nga himaya” ang tanang katawhan mosaksi niini (D&P 29:11). Ang Ikaduhang Pag-anhi mopasiuna sa Milenyum, diin ang Manluluwas “mopuyo diha sa pagkamatarung uban sa mga tawo dinhi sa yuta sa kaliboan ka tuig” (D&P 29:11).

Ang mga kasulatan naghulagway og daghang mga panghitabo sa dili pa ang Iyang Ikaduhang Pag-anhi. Pipila niini naglakip sa:

Ang Dakong Apostasiya, usa ka pagbiya gikan sa kamatuoran (tan-awa sa 2 Mga Taga-Tesalonica 2:1–3; 2 Timoteo 4: 3–4).
Ang Pagpahiuli sa ebanghelyo ug sa priesthood, ingon man usab ang pagtungha sa Basahon ni Mormon (tan-awa sa Isaias 29:4–18; Mga Buhat 3:19–21).
Ang ebanghelyo gisangyaw sa tibuok kalibutan (tan-awa sa Mateo 24:14).
Usa ka panahon sa gubat, kadautan, ug natural nga mga kalamidad (tan-awa sa Mateo 24:6–7; 2 Timoteo 3:1–7).
“Katingalahan diha sa kalangitan ug sa yuta” (Joel 2:30; tan-awa usab Mateo 24:29–30; D&P 29:14–16; 49:23).

Bisan tuod kita makakita sa mga timailhan nga duol na ang Iyang Ikaduhang Pag-anhi, walay usa nga nasayud kon kanus-a ang Ginoo mobalik: “Ang takna ug ang adlaw walay tawo nga nasayud, ni ang mga anghel sa langit, ni sila masayud hangtud siya moabut” (D&P 49:7).

Ang uban dili andam sa pagbalik sa Manluluwas. Kini panahon sa kahadlok alang sa mga dautan apan panahon sa kalinaw ug kadaugan sa mga matarung. Mao nga, ang mga kasulatan ug mga propeta sa ulahing mga adlaw nagtudlo kanato nga magpakabuhi nga mahimong andam sa pagsugat sa atong Manluluwas bisan kanus-a Siya moanhi pag-usab. Ang Ginoo mitudlo:

“Ug niana nga adlaw, kon Ako moanhi sa akong himaya, nga ang sambingay matuman diin Ako namulong mahitungod sa napulo ka mga birhen.

“Kay sila mga maalamon ug nakadawat sa kamatuoran, ug nakadawat sa Balaan nga Espiritu Santo alang sa ilang paggiya, ug wala malimbongi—sa pagkatinuod Ako moingon nganha kaninyo, sila dili pagaputlon ug ilabay ngadto sa kalayo, apan molahutay niana nga adlaw” (D&P 45:56–57; tan-awa usab sa Mateo 25:1–13).

Sa wala pa ang Ikaduhang Pag-anhi, adunay mga linog, bagyo, ug dugdog ug kilat sa unos, ug ang mga balud sa dagat mobanlas “lapas sa ilang naandan” (tan-awa sa D&P 88:89–90).
“Ang adlaw mahimong kangitngitan, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabut ang dako ug makalilisang nga adlaw sa Ginoo” (Joel 2:31).
Ang Manluluwas mobalik uban sa himaya: “Hilabihan kadako sa himaya diha sa iyang atubangan nga ang adlaw motago sa iyang nawong sa kaulaw” (D&P 133:49).
Ang Manluluwas mobarug sa Bukid sa Oliba, ug ang mga Judeo mangutana, “Unsa kini nga mga samad sa imong mga kamot ug sa mga imong mga tiil?” Siya motubag, “Kini nga mga samad mao ang mga samad diin Ako gisamaran diha sa balay sa akong mga higala. … Ako si Jesus nga gilansang sa krus.” (Tan-awa sa D&P 45:48–52.)
Ang matarung mabanhaw ug pagasakgawon aron sa pagsugat sa Manluluwas diha sa mga panganod (tan-awa sa D&P 88:95–97).