Dili Maayo ang Akong Gibati

Ang ngalan gipugngan, Stockholm, Sweden

Sa dihang gitawag ko sa pagserbisyo isip presidente sa Relief Society, usa ko ka busy nga batan-ong inahan. Nagtubo ko isip miyembro sa Simbahan ug nagpakabuhi ko sumala sa mga pagtulun-an niini, apan ako nasayud nga ako dili hingpit ug nabalaka sa akong abilidad sa pagtabang sa nanglimbasug nga mga sister sa akong ward.

Usa ka Dominggo diha sa simbahan gibati nako ang kaguol. Sa tibuok adlaw giduol ko sa mga sister nga nagkinahanglan nako. Ang uban nagkinahanglan og tabang alang sa kaayuhan, ug ang uban kinahanglan lang nga akong paminawon. Dayon ang Espiritu miaghat nako nga dili motambong sa sakrament miting sa dihang nagsugod na kini, ug sa akong katingala akong nahimamat ang dili kaayo aktibo nga sister sa may agianan kinsa nagkinahanglan og kahupayan ug tabang ug dili makahulat hangtud human sa miting.

Sa dihang nahuman na ang pagsimba, gikapoy ko! Mihilak ko diha sa sakyanan hangtud sa among balay. Sa akong hunahuna madungog nako ang mosunod nga mga pulong: “Pakigsulti sa bishop!” Gibati nako nga ang bishop dunay maalamon nga isulti nako mahitungod kon unsaon nga dili kaayo ko mabug-atan sa akong calling, apan dili ko gusto nga mosamok niya human sa tibuok adlaw sa simbahan. Nakahukom ko nga dili na lang motawag niya sa dihang mibagting ang telepono. Ang ako kadto nga bishop. Nadasig siya sa pagtawag nako.

Giingnan nako ang bishop kon unsa ka kapoy alang nako sa dihang daghan kaayong mga butang nga kinahanglang sulbaron diha-diha ug naguol ko pag-ayo nga dili makatabang sa daghang mga sister. Mapailubon siya nga naminaw. Gihisgutan usab namo ang pipila ka welfare nga mga pangutana nga nahisgutan nianang adlawa, ug mas miarang-arang ang akong gibati.

Sa dihang nahuman na ang panag-istorya, miingon ko, “Nagtuo ko nga duna kay isulti nako nga maalamon nga dili kaayo mobati og kaguol.” Miingon siya nga unta duna siyay ingon niana nga ikasulti, pero wala.

Bisan tuod ang akong pangutana wala matubag, gibati nako ang kalipay sa dihang gibutang nako ang telepono. Gibati nako nga ang Ginoo mitubag sa akong panginahanglan sa giya ug suporta.

Atol sa misunod nga mga semana ang mga pagbati sa walay kasiguroan mibalik, ug nag-ampo ko aron makasabut unsay kinahanglan nakong buhaton aron mahimong mas maayo nga presidente sa Relief Society. Usa ka adlaw niana, naminaw ko sa kinatibuk-ang komperensya, pipila ka mga pulong nakadani sa akong pagtagad, ug ang Espiritu makusganong namulong sa akong kasingkasing. Nakasabut ko nga ang rason nga gibati nako ang dili maayo tungod kay ako dili maayo sa akong kaugalingon.

Pinaagi sa iyang ehemplo, ang akong bishop mipakita nako kon unsa ka importante ang pagpaminaw sa Espiritu Santo. Ang Espiritu mao ang yawe sa atong mga calling diha sa Simbahan, dili ang atong kaugalingong mga talento o mga kahanas. Sa unang higayon sa dugay nang panahon, gibati nako ang kalinaw ug kasiguroan.

Kulang gihapon ko og kasinatian ug busy gihapon ko uban sa akong pamilya sama kaniadto, apan wala nako motuo nga kinahanglan gyud nga himoon nako nga perpekto ang akong calling. Ang Langitnong Amahan makahatag nako sa mga butang nga akong gikinahanglan sa paghimo sa Iyang kabubut-on ug makahimo sa pagpalambo sa atong mga paningkamot kon motuman lamang kita sa Iyang mga sugo.