Onder heiligen der laatste dagen
Mijn onvermoede onderzoeker
Ik had geweldige ouders. Mijn moeder was lid van de kerk en hoewel mijn vader geen lid was, steunde hij ons toch in onze kerkactiviteiten. In mijn jeugd bad ik dagelijks dat mijn vader lid van de kerk zou worden.
Toen ik op zestienjarige leeftijd mijn patriarchale zegen ontving, werd mij beloofd dat ik een invloed op mijn vader zou hebben, waardoor hij zich zou laten dopen. Ik vertelde hem wat ik in het seminarie leerde. Ik citeerde Schriftteksten waarin staat dat de doop en bevestiging vereisten zijn om het koninkrijk van God binnen te kunnen gaan (zie Johannes 3:5). Ik vertelde hem met tranen in de ogen over de zegeningen van de tempel waardoor we voor eeuwig samen zouden kunnen zijn.
Ik ging naar een klein schooltje in Arizona (VS). Tijdens de laatste jaren van de middelbare school had ik geweldige vrienden, hoewel ik het enige lid van de kerk in mijn klas was. President David O. McKay (1873–1970) was toen profeet. We hoorden vaak zijn raad dat ‘ieder lid een zendeling’ moest zijn. (Zie Leringen van kerkpresidenten: David O. McKay [2011], hoofdstuk 6.) In de zomermaanden nodigden mijn zus Marilyn en ik wat vrienden uit om de zendelingenlessen te volgen. Ze kregen twee lessen en hadden toen geen belangstelling meer. We waren teleurgesteld, maar het maakte geen einde aan onze vriendschap.
Aan het eind van die zomer ging ik naar de universiteit. Tijdens het tweede semester kreeg ik een brief van mijn vader. Hij schreef: ‘Het is mij een groot voorrecht om het hoofd van een huishouden met geweldige meisjes te zijn. Dankzij jullie getuigenissen van het evangelie en de lessen met, en belangstelling voor, andere jongeren afgelopen zomer begon ik echt interesse in de kerk te krijgen. Terwijl ik buiten aan het schilderen was en jullie binnen de lessen volgden, raakte ik ervan overtuigd dat ik lang genoeg aan de zijlijn gestaan had. Ik heb onze hemelse Vader vele malen bedankt voor jullie moeder en het feit dat ze in de kerk opgegroeid is en voor de manier waarop ze jullie opgevoed heeft.’
Mijn vader liet zich kort daarop dopen. Een jaar later werd ons gezin in de Mesatempel (Arizona) voor tijd en eeuwigheid aan elkaar verzegeld.
Hoewel geen van onze vrienden lid van de kerk werden, werd de belangrijkste persoon in ons leven dat wél. We weten niet altijd welke zegeningen we ontvangen als we de raad van de profeet opvolgen.