Mga Young Adult
Pagtan-aw Pag-usab ngadto sa Balaan nga Templo
Ang tagsulat nagpuyo sa Andhra Pradesh, India.
Nakaamgo ko nga kinahanglan ko nga mobalik ngadto sa templo aron mas makasabut ug makahinumdom sa mga pakigsaad nga akong gihimo.
Upat ka tuig ang milabay, ang akong magtutudlo sa institute, si Brother Suresh Natrajan, nangutana sa klase, “Pila kaninyo ang nakaadto sa templo?” Tungod kay ang akong asawa, si Anantha, ug ako mihimo og 10 ka oras nga biyahe ngadto sa Hong Kong China Temple sa unang higayon sa miaging tuig, mapasigarbuhon akong mipataas sa akong kamot. Dayon nangutana siya og laing pangutana: “Nahinumdom ka ba unsa nga mga pakigsaad ang imong gihimo didto sa templo?”
Ang iyang pangutana kinahanglang hunahunaon. Daghan kaayo ang hinumduman sa akong unang higayon sa templo. Samtang naningkamot ko nga maminaw pag-ayo, human sa tanan nianang higayuna, nakaamgo ko nga ako nakalimot sa mga pakigsaad nga akong gihimo didto sa templo. Nianang higayuna, mihimo ko og desisyon sa pagbalik ngadto sa templo sa ikaduhang higayon ug niining higayuna maminaw pag-ayo ug hinumduman ang mga pakigsaad nga akong gihimo ug sa ubang mga butang nga importante sa akong kaluwasan.
Milabay ang panahon. Nag-atubang ko og grabe nga mga pagsulay sa akong kinabuhi. Apan nagpalista ko sa klase sa institute, ug usa ka adlaw ang among leksyon mahitungod ni propeta Jonas. Si Jonas wala motuman unsay gisugo sa Dios nga iyang buhaton. Usa sa mga bersikulo nga nakakuha sa akong pagtagad mao ang Jonas 2:4: “Ug ako miingon, gisalikway ako gikan sa atubangan sa imong mga mata; bisan pa niana ako nagatan-aw pag-usab paingon sa balaan nga templo.”
Kini nga kasulatan nakapatandog sa akong kasingkasing, ug ako nag-ampo sa Langitnong Amahan nga hatagan ko ug ang akong asawa og ikaduhang higayon sa pagbisita sa templo.
Human sa upat ka tuig, ang Langitnong Amahan mipanalangin namo pag-usab nga makasulod sa Iyang balay, niining higayuna sa Taipei Taiwan Temple.
Sila si Mahesh ug Anantha Vedurupaka atubangan sa Taipei Taiwan Temple.
Samtang didto, duna koy oportunidad sa pagpahigayon og mga ordinansa alang sa akong uyuan nga namatay sa kanser. Sa dihang gibunyagan ako alang kaniya, naghunahuna ko mahitungod sa mga panalangin nga iyang madawat pinaagi niining ordinansa sa templo. Malipayon kaayo ko, ug ako nakaamgo unsa ang gisulti kanako sa presidente sa templo sa dihang miadto ko sa templo sa unang higayon ug medyo naglibug og gamay. Gisultihan ko niya, “Brother, tingali dili nimo masabtan ang tanan sa unsay imong gibuhat karon, apan moabut ang adlaw nga bation nimo nga ikaw nakahimo og importante nga mga butang dinhi.”
Nakakuha ko sa akong tubag. Naabtan ko og upat ka tuig aron makasabut pinaagi sa pagbisita sa templo sa ikaduhang higayon.
Karon samtang nag-ambit sa sakrament matag semana, nakahinumdom ko unsa ka gamhanan ang Pag-ula ni Jesukristo ug unsa ka sagrado ang mga pakigsaad nga akong nahimo sa templo.
Karong tuiga mao ang ika-10 nga anibersaryo sa kasal nako ug sa akong asawa. Gusto nakong saulugon kini sa templo ug magpahigayon og mga ordinansa sa pagbugkos alang sa akong katigulangan. Sa pagbuhat niini, nagtrabaho ko og ikaduhang trabaho lahi sa akong naandan nga trabaho, kanang dili makaapekto sa akong panahon uban sa akong pamilya.
Nasayud ko ug gibati nako nga ang buhat sa templo tinuod. Walay makapuli niini, ug angay kini sa bisan unsa nga sakripisyo nga motambong sa templo ug sa pagbuhat sa buhat sa Langitnong Amahan alang sa atong kaugalingon ug alang sa mga kalag kinsa atua sa pikas bahin sa tabil.