“Usa ka Espirituwal nga Impresyon sa Paglalang,” Liahona, Sept. 2024.
Mga Hulagway sa Hugot nga Pagtuo
Usa ka Espirituwal nga Impresyon sa Paglalang
Ang Pag-ula ni Jesukristo nakahatag nako og mas lawom nga kahulogan samtang nagkulit ko sa istorya nila ni Abraham ug Isaac.
Ang pagpintal ug pagkulit mao ang usa ka paagi nga ako makapahayag sa akong pasalamat sa kaanindot sa kalibotan. Alang nako, ang art nagsugod sa espirituwal nga impresyon sa paglalang.
“Ang Anak sa Pakigsaad”
Sa dihang ang usa ka higala miretiro ug nangandam nga mobalhin, naghimo ko og usa ka kinulit alang niya nga gitawag og Ang Anak sa Pakigsaad. Kini usa ka kinulit bahin ni Abraham nga naggunit sa gamayng bata nga si Isaac. Sukad niadto, nagbuhat ko og sunod-sunod nga ubang mga kinulit nga nagpakita nila ni Abraham ug Isaac. Kini mao ang akong mga paborito ug pipila sa akong labing importante nga mga kinulit.
Ang labing gamhanan ngari nako mao ang pagtudlo ni Abraham sa iyang anak gikan sa linukot nga mga papel. Si Abraham nga naggunit sa iyang paa ug naghangad nga adunay kasubo sa iyang panagway uban sa usa ka impresyon gikan sa Ginoo nga kinahanglan nga iyang isakripisyo ang iyang bugtong anak. Si Isaac naggakos ni Abraham apan wala makasabot ngano nga ang iyang amahan dili mobalos kaniya.
Laing kinulit nga gihimo pa nagpakita nilang duha nga naghimo og altar. Si Isaac nangutana asa ang isakripisyo, ug mitubag si Abraham nga ang Ginoo ang mohatag. Sa nag-una nga kinulit, si Abraham gihatagan og karnero nga naggapos ang mga sungay sa kasampinitan ug miingon nga dili niya kinahanglan nga isakripisyo ang iyang anak. Gigakos ni Abraham si Isaac, hugot nga migakos kaniya. (Tan-awa sa Genesis 22:1–13.)
Unsa ang nakahimong bililhon kaayo niini nga istorya mao nga kini usa ka matang, o simbolo, sa sakripisyo sa Anak sa Dios. Ang atong Amahan sa Langit, nga nahigugma sa Iyang Bugtong Anak, mipili usab sa pagsakripisyo Kaniya apan wala moluwas Kaniya sa kataposan nga gutlo. Sa mga pulong ni Elder Neal A. Maxwell (1926–2004) sa Korum sa Napulog Duha ka Apostoles, “Walay karnero sa kasampinitan sa Kalbaryo aron moluwas Kaniya, kining Higala ni Abraham ug Isaac” (“O, Divine Redeemer,” Ensign, Nov. 1981, 8).
Hinuon, ang amahan mitugot sa Iyang pinili nga Anak (tan-awa sa Moises 4:2) sa pagpahigayon sa Pag-ula alang kanato aron nga kita makabalik sa pagpuyo uban Kanila pag-usab kon kita magtinguha ug magpuyo nga takos niana nga panalangin (tan-awa sa Juan 3:16–17).
Ang akong kasinatian nagsulti nako nga ang Dios manggilabot sa atong mga kinabuhi. Kita nahimo aron kita “makabaton og hingpit nga kalipay” (2 Nephi 2:25), apan kita makaangkon og kasinatian pinaagi sa mga butang nga atong giantos. Walay duhaduha ang maayong mga butang mahitabo, hinuon, “adunay katugbang sa tanan nga mga butang” (2 Nephi 2:11). Ang Dios, bisan pa niana, anaa alang kanato, ug mabuntog nato bisan unsa ang atong buhaton, bisan unsa pa ang moabot kanato. Mahibaloan nato nga kita makabuntog sa atong mga pagsulay kon kita mopadayon sa pagpaningkamot sa paghigugma, pagserbisyo, ug mahimong mas maluluy-on— sama sa atong Manluluwas.
Mapasalamaton ko sa ebanghelyo, sa akong pamilya, ug sa tanang matahom nga mga tawo sa Simbahan. Bisan asa ang akong asawa, si Kathleen, ug ako nagmisyon sa tibuok kalibotan, nakita namo ang mga Santos nga naghigugmaay sa usag usa ug nagserbisyo, nanalangin, ug nagsakripisyo alang sa usag usa. Ang Langitnong Amahan nahigugma kanato, ug kita Iyang mga anak. Walay laing mas importante kaysa pagkamatinud-anon ngadto Kaniya ug sa Iyang Anak, kinsa matinud-anong kaayo kanato.