เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย

พระวิญญาณทรงทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

โดย ลิซา นีลเซ็น ยังก์, เซาท์แคโรไลนา สหรัฐอเมริกา

ดิฉันรู้สึกถึงความรักของสมาชิกวอร์ดขณะที่พวกเขาร้องเพลงโดยไม่มีเสียงดนตรีประกอบ

ภาพประกอบโดย เคธี ด็อคริลล์

เราอาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ ในจอร์เจีย สหรัฐอเมริกาเมื่อคุณพ่อของดิฉันสิ้นชีวิตเมื่ออายุเพียง 55 ปี ครอบครัวเราส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในอีกรัฐหนึ่ง ระยะทาง 2,000 ไมล์ (3,200 กิโลเมตร) ระหว่างเราไม่เคยรู้สึกห่างไกลมากเท่าตอนนั้นมาก่อน

สามีดิฉันเป็นอธิการในขณะนั้นและดิฉันเป็นนักออร์แกนในวอร์ดเล็กๆ ของเรา ด้วยอารมณ์และความเครียดจากการช่วยเรื่องแผนงานศพ ดิฉันจึงรู้สึกอ่อนล้าเป็นพิเศษในวันอาทิตย์นั้นเมื่อถึงเวลาสําหรับเพลงสวดปิดการประชุมศีลระลึกของเรา: “ขอพระเจ้าอยู่ด้วยจนเจอกันอีก” (เพลงสวด, บทเพลงที่ 69)

ผ่านท่อนที่สองไปได้ครึ่งทาง ดิฉันถูกครอบงําด้วยความโศกเศร้า ดิฉันเล่นไปจนถึงท้ายท่อนนั้น แต่มือของดิฉันสั่นและน้ำตาคลอจนต้องหยุดเล่นทั้งๆ ที่เหลืออีกท่อน ดิฉันหยุดร้องไห้ไม่ได้

เกิดความเงียบครู่หนึ่งเมื่อที่ประชุมตระหนักว่าเสียงออร์แกนหยุดลง แต่จากนั้นสมาชิกวอร์ดก็เริ่มร้องเพลงในรูปแบบอะแคปเปลลา เสียงร้องเพลงไม่ได้สมบูรณ์แบบ เพราะเรามีกันเพียงไม่กี่คน แต่พระวิญญาณทรงทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ดิฉันรู้สึกได้ถึงความรักของหลายๆ คนเมื่อพวกเขาร้องเพลงในขณะที่ตนร้องไห้และอับอาย

ขอพระเจ้าอยู่ด้วยจนเจอกันอีก

ขอพระองค์ปกป้องคุ้มครองท่าน

ทรงทำลายภัยมิให้แผ้วพาน

ขอพระเจ้าอยู่ด้วยจนเจอกันอีก

เมื่อจบเพลงสวด ผู้นําดนตรีสวมกอดดิฉันขณะที่ร้องไห้ตลอดการสวดอ้อนวอนปิด จากนั้นผู้คนหลายคนเดินขึ้นมาที่ออร์แกน น้ำตาคลอและบอกว่าพวกเขาเสียใจเรื่องคุณพ่อดิฉัน

ต่อมาภายหลัง ดิฉันบอกผู้นําเพลงว่าดิฉันจะเล่นเปียโนที่งานศพ อาจจะดูเหมือนเป็นความคิดที่ไม่ดีหลังจากสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่คุณพ่อชอบฟังดิฉันเล่นเปียโน ดิฉันอยากเล่นเปียโนให้คุณพ่อ ในตอนนั้นดิฉันตระหนักว่าคุณพ่อได้รู้สึกใกล้ชิดเพียงใดในช่วงเพลงสวดปิด

ดิฉันสำนึกคุณต่อเพลงสวด ดิฉันเป็นพยานว่าดนตรีสามารถสอนและปลอบโยนเราในวิธีที่คําพูดทำไม่ได้ ดังที่ฝ่ายประธานสูงสุดเขียนในคํานําของหนังสือเพลงสวด “เพลงสวด … ปลอบโยนคนอ่อนระอา ปลอบใจคนโศกเศร้า และสร้างแรงบันดาลใจให้เราอดทนจนกว่าชีวิตจะหาไม่” ดิฉันสำนึกคุณเช่นกันสําหรับความรักของวอร์ดที่ดีเมื่อดิฉันอยู่ไกลจากครอบครัวของดิฉัน ดิฉันรู้ว่าดิฉันกับคุณพ่อจะได้พบกันอีกแน่นอน