ឧបសម្ព័ន្ធ ៖ គោលការណ៍ដើម្បីសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិដ៏មានប្រសិទ្ធភាព

« ឧបសម្ព័ន្ធ ៖ គោលការណ៍ដើម្បីសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិដ៏មានប្រសិទ្ធភាព » ការព្យាបាលតាមរយៈព្រះអង្គសង្គ្រោះ ៖ កម្មវិធីព្យាបាលការញៀន មគ្គទេសក៍ព្យាបាល ១២ ជំហាន ( ឆ្នាំ ២០២៣ )

« គោលការណ៍ដើម្បីសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិដ៏មានប្រសិទ្ធភាព » កម្មវិធីព្យាបាលការញៀន មគ្គទេសក៍ព្យាបាល ១២ ជំហាន

គោលការណ៍ដើម្បីសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិដ៏មានប្រសិទ្ធភាព

នៅពេលចាប់ផ្តើមជំហានទី ៤ វាសំខាន់ដែលត្រូវដឹងថា គ្មានរបៀបត្រឹមត្រូវណាមួយដើម្បីធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិនេះទេ ។ បញ្ជីប្រវត្តិគឺជាដំណើរការផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ។ មនុស្សជាច្រើនបាក់ទឹកចិត្ត ឬខកចិត្តក្នុងការព្យាយាមស្វែងយល់ពីរបៀបធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិ ប៉ុន្តែយើងលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យចាប់ផ្តើមដោយសាមញ្ញ ទោះបីជាវាមានន័យថា គ្រាន់តែសរសេរបញ្ជីព្រឹត្តិការណ៍ក៏ដោយ ។

យើងត្រូវស្វែងរកការណែនាំមកពីព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់នឹងជួយយើងឲ្យពេញដោយសេចក្ដីពិត និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ នៅពេលយើងនឹកគិតអំពីអនុស្សាវរីយ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើង ហើយធ្វើការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងដោយស្មោះត្រង់ ។ យើងក៏អាចពិគ្រោះយោបល់ជាមួយអ្នកឧបត្ថម្ភរបស់យើង ឬអ្នកផ្សេងទៀតដែលធ្លាប់បានធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិផងដែរ ។ ពួកគេនឹងជួយយើងឲ្យដឹងពីរបៀបដ៏ល្អបំផុតដើម្បីបន្ដទៅមុខ ។

គោលបំណងនៃបញ្ជីប្រវត្តិនេះ គឺដើម្បីជួយយើងឲ្យធ្វើកិច្ចការបានត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងព្រះ ខ្លួនយើងផ្ទាល់ និងអ្នកដទៃទៀត ។ បញ្ជីប្រវត្តិផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងថយក្រោយមួយជំហាន ហើយពិនិត្យមើលជីវិតរបស់យើង ។ កាលយើងធ្វើដូច្នោះ យើងមើលឃើញលំនាំនៃរបៀបដែលយើងឆ្លើយតបនឹងបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយស្គាល់ពីចំណុចខ្សោយនៃចរិតលក្ខណៈយើងផង និងគុណធម៌នៃចរិតលក្ខណៈយើងផង ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាគោលការណ៍សាមញ្ញមួយចំនួន ដែលនឹងជួយយើងឲ្យចាប់ផ្តើមបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង ។

ក. រៀបចំខ្លួនដើម្បីធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង

នៅពេលយើងចាប់ផ្តើមបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង វាសំខាន់ដែលត្រូវបន្តធ្វើការជាមួយអ្នកឧបត្ថម្ភរបស់យើង ។ អ្នកឧបត្ថម្ភជួយយើងឲ្យធ្វើការក្នុងជំហាននេះដោយមានប្រសិទ្ធភាព ។ ជាញឹកញាប់ ការណែនាំដំបូងដែលអ្នកឧបត្ថម្ភផ្ដល់ឲ្យគឺ ត្រូវចាប់ផ្ដើមគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃបញ្ជីប្រវត្តិជាមួយនឹងការអធិស្ឋាន ហើយទូលសូមឲ្យព្រះដឹកនាំយើងទៅរកសេចក្ដីពិត ។ យើងអាចទុកចិត្តលើចំណាប់អារម្មណ៍ និងគំនិតនានា ដែលកើតមានក្នុងចិត្តយើងបាន ។

ការអធិស្ឋានក៏នឹងជួយយើងឲ្យរក្សាបានក្តីសង្ឃឹមពេញមួយដំណើរការនេះផងដែរ ។ យើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ជួបកិច្ចការដ៏លើសលុបដូចគ្នានេះ ជាមួយនឹងការពុះពារដូចគ្នាដើម្បីមានភាពស្មោះត្រង់យ៉ាងប្រិតប្រៀង ។ យើងសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ដំណើរការនេះគឺជាផ្លូវដ៏ពិតប្រាកដ ដែលបាននាំយើងឲ្យត្រឡប់ទៅរកទំនាក់ទំនងដ៏ស្មោះត្រង់ និងពេញដោយអំណរជាមួយខ្លួនយើង អ្នកដទៃ និងព្រះវិញ ។

ខ. សរសេរបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង

បញ្ជីប្រវត្តិអំពីជីវិតរបស់យើងនឹងមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ប្រសិនបើយើងកត់ត្រាវាទុក ។ យើងអាចកាន់បញ្ជីសរសេរនេះជាប់ក្នុងដៃយើង ពិនិត្យមើលវា ហើយយោងទៅវាបាន នៅពេលចាំបាច់ ។ គំនិតដែលមិនបានសរសេរទុកគឺងាយនឹងភ្លេច ។ នៅពេលយើងសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង យើងនឹងអាចគិតបានកាន់តែច្បាស់អំពីព្រឹត្តិការណ៍នានានៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយផ្តោតលើព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះដោយមិនសូវមានការរំខានខ្លាំង ។

ពួកយើងមួយចំនួនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង ពីព្រោះយើងមានអារម្មណ៍ខ្មាសគេ ឬភ័យខ្លាចដោយសារសមត្ថភាពសរសេររបស់យើង ឬខ្លាចអ្នកផ្សេងទៀតអានអ្វីដែលយើងបានសរសេរ ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចទាំងនេះបញ្ឈប់យើងនោះទេ ។ អក្ខរាវិរុទ្ធ វេយ្យាករណ៍ សិល្បៈក្នុងការសរសេរ និងជំនាញវាយអក្សររបស់យើងមិនសំខាន់នោះទេ ។

គ. កំណត់ហេតុការណ៍សំខាន់ៗ

យើងសរសេរអំពីគ្រាសំខាន់ៗនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ដែលមានឥទ្ធិពលលើយើង ។ នៅពេលយើងធ្វើការលើបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង យើងមើលហួសពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយ ហើយពិនិត្យមើលគំនិត អារម្មណ៍ និងជំនឿរបស់យើង ។ អ្វីទាំងនេះគឺជាឫសគល់ពិតប្រាកដនៃឥរិយាបថញៀនរបស់យើង ។ យើងឃើញថា ដើម្បីព្យាបាល និងជាសះស្បើយពេញលេញបាន យើងត្រូវតែពិនិត្យមើលអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច អំនួត តូចចិត្ត កំហឹង រឹងចចេស និងអាណិតខ្លួនឯងរបស់យើងសិន ។

ពេលខ្លះ យើងមានអារម្មណ៍សន្ធប់ក្នុងការព្យាយាមសម្រេចចិត្តពីអ្វីដែលត្រូវសរសេរមុន ។ មនុស្សមួយចំនួនដាក់ជីវិតរបស់ពួកគេទៅជាក្រុមតាមអាយុ ឆ្នាំរៀននៅសាលារៀន ទីកន្លែងដែលបានរស់នៅ ឬទំនាក់ទំនង ។ អ្នកផ្សេងទៀតចាប់ផ្តើមដោយការប្រមូលគំនិតសិន ។ យើងប្រហែលជាមិនចងចាំអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយទេ ។ យើងត្រូវតែបន្តអធិស្ឋាន ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអម្ចាស់នាំយករឿងទាំងឡាយមកក្នុងការចងចាំរបស់យើង ។ យើងទុកឲ្យដំណើរការនេះបើកចំហ ហើយបន្ថែមទៅលើបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង នៅពេលយើងចាំពីបទពិសោធន៍ និងស្ថានភាពនានា ។

យើងទទួលស្គាល់ថា អនុស្សាវរីយ៍មួយចំនួនអាចបកស្រាយខុស និងមិនត្រឹមត្រូវ ដោយសារតែផលប៉ះពាល់ដ៏ខ្លាំងនៃការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯង និងការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្ត ដែលអាចមានទៅលើអនុស្សាវរីយ៍ទាំងប៉ុន្មានរបស់យើង ។ អនុស្សាវរីយ៍មួយចំនួនគឺពេញទៅដោយការឈឺចាប់ និងការអាម៉ាស់ រហូតដល់យើងអាចនឹងស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការទទួលស្គាល់វា ហើយមិនចង់កត់ត្រាវាទុកនោះទេ ។ ព្រះវិញ្ញាណនឹងណែនាំយើង នៅពេលយើងអធិស្ឋានយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន និងពេលយើងសុំមតិកែលម្អពីអ្នកឧបត្ថម្ភរបស់យើង ។ ប្រភពនៃការគាំទ្រទាំងនេះនឹងជួយយើងឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិត ។

ឃ. ស្មោះត្រង់ក្នុងការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងដោយគ្មានការភ័យខ្លាច

ជំហានសំខាន់បន្ទាប់នៅក្នុងបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើងគឺ ត្រូវយល់ឲ្យបានកាន់តែច្បាស់ពីអតីតកាលរបស់យើង ។ ការរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ហេតុអ្វីបានជាវាកើតឡើង និងតើនរណាទៀតបានរងឥទ្ធិពល ទាំងនេះគឺជាដំណើរការនៃការរកឃើញខ្លួនឯង ។ តាមរយៈភាពស្មោះត្រង់ក្នុងការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងដោយគ្មានការភ័យខ្លាច យើងបានទទួលស្គាល់ភាពពិតពីអតីតកាលរបស់យើង និងអត្ថន័យនៃតថភាពទាំងនោះសម្រាប់អនាគតកាល ។ ការមានភាពស្មោះត្រង់របស់យើងក្នុងការពិនិត្យមើលខ្លួនឯង បានជួយយើងឲ្យប្រែចិត្ត ស្វែងរកការអភ័យទោស និងព្យាបាលបានកាន់តែពេញលេញ ។

ការណ៍នេះអាចជាដំណាក់កាលដ៏លំបាកបំផុតនៃដំណើរការធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិ ។ វាឈឺចាប់ ពេលឃើញចំណែករបស់យើងក្នុងទំនាក់ទំនងដែលមិនដំណើរការ និងបទពិសោធន៍អវិជ្ជមាន ។ ប៉ុន្តែអ្នកឧបត្ថម្ភរបស់យើងអាចគាំទ្រយើងបាន ហើយជួយយើងឲ្យបន្ដផ្តោតអារម្មណ៍ និងស្មោះត្រង់ ។ យើងអាចខំតស៊ូ និងទទួលស្គាល់ថា ដំណើរការនៃការរកឃើញខ្លួនឯងនេះគឺចាំបាច់ដើម្បីឲ្យយើងបានជាសះស្បើយ ។ ដូចដែលអែលឌើរ ប្រ៊ូស ឌី ភទើរ៍ បានថ្លែងថា « ការរកឃើញខ្លួនឯងគឺជាបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណដ៏ជ្រាលជ្រៅមួយ ជាបទពិសោធន៍មួយដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចស្ម័គ្រចិត្តរៀនបាន ។ … ប្រសិនបើបានដេញតាមគោលដៅនេះដោយស្មោះត្រង់ [ យើង ] នឹងរកឃើញរតនសម្បត្តិនៅចុងបញ្ចប់នៃដំណើរនេះ » ( « Searching Inward,” Ensign ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧១ ទំព័រ ៦៣, ៦៥ ) ។

សូមមើលផ្នែកដែលមានចំណងជើងថា « ឧទាហរណ៍ទី ១—ទម្រង់សំណួរ » សម្រាប់ឧទាហរណ៍នៃសំណួរនានា ដើម្បីជួយណែនាំអ្នក ពេលធ្វើការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងដោយស្មោះត្រង់ ។

ង. អបអរសាទរដល់ការខិតខំរបស់យើង

យើងទទួលស្គាល់ថា បញ្ជីប្រវត្តិជាលាយលក្ខណ៍អក្សរដោយស្មោះត្រង់គឺជាដំណើរការដែលកំពុងបន្តមួយនៅក្នុងការព្យាបាល ។ យើងបានឃើញថា យើងចាំបាច់ត្រូវពិនិត្យមើលបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើងឡើងវិញ ហើយបន្ថែមទៅលើបញ្ជីប្រវត្តិទាំងនោះថែមទៀត ។ ដំណើរការនេះបានជួយពង្រឹងដល់ការយល់ដឹង និងសមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បីរក្សាឲ្យបាននូវការជាសះស្បើយ និងជួយយើងឲ្យអភិវឌ្ឍទំនាក់ទំនងថ្មី និងមានសុខភាពល្អប្រសើរឡើង ។

ជំហានទី ៤ គឺជាដំណើរការមួយ ។ យើងអាចអបអរសាទរដល់ការខិតខំទាំងអស់របស់យើងក្នុងការសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង ។ ការឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីខ្លួនយើងដែលយើងនឹងឃើញ នៅពេលយើងធ្វើការលើជំហាននេះ អាចបំផុសគំនិតយើងឲ្យផ្លាស់ប្ដូរទិសដៅនៃជីវិតរបស់យើង ប្រសិនបើយើងអនុញ្ញាតឲ្យវាកើតឡើង ។ ដោយសារតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងមិនចាំបាច់បន្ដធ្វើអ្វីដែលយើងធ្លាប់ធ្វើនោះទេ ។ នៅពេលយើងអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់សូមការណែនាំ កាលយើងពិនិត្យមើលជីវិតរបស់យើង នោះយើងនឹងដឹងថា បទពិសោធន៍របស់យើងគឺជាឱកាសរៀនសូត្រ ។

ដំណើរការបញ្ជីប្រវត្តិពង្រឹងយើងឲ្យទទួលស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងដោយភាពរាបសា និងស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះដើម្បីបង្វែរភាពទន់ខ្សោយទាំងនោះទៅជាភាពខ្លាំងវិញ ។ « ហើយបើសិនជាមនុស្សលោកមករកយើង នោះយើងនឹងបង្ហាញដល់ពួកគេនូវភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេ ។ យើងឲ្យភាពទន់ខ្សោយទៅមនុស្ស ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចបានរាបសា ហើយគុណរបស់យើងមានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ដែលបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះយើង ដ្បិតបើសិនជាពួកគេបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះយើង ហើយមានសេចក្ដីជំនឿដល់យើង លំដាប់នោះយើងនឹងធ្វើឲ្យអ្វីដែលទន់ខ្សោយក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែចំពោះពួកគេវិញ » ( អេធើរ ១២:២៧ ) ។

ច. យើងអាចត្រូវការជំនួយដែលមានវិជ្ជាជីវៈ

យើងអាចមានបទពិសោធន៍ ឬរឿងដ៏លំបាកដែលបានកើតឡើងចំពោះយើង ។ រឿងទាំងនេះមួយចំនួនអាចមាននូវបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ ដូចជាការរំលោភបំពាន អំពើហិង្សា ឬការឈឺចាប់ផ្នែកចិត្តសាស្ត្រដ៏ធ្ងន់ធ្ងរជាដើម ។ នៅពេលយើងសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង ការចងចាំពីបទពិសោធន៍ដ៏លំបាកទាំងនេះអាចនាំឲ្យការឈឺចាប់ ការភ័យខ្លាច និងអារម្មណ៍ដែលទាក់ទងនឹងព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះត្រឡប់មកវិញ ។ ការរំឭកពីបទពិសោធន៍ និងអារម្មណ៍ដ៏ឈឺចាប់ទាំងនេះឡើងវិញ អាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ថែមទៀតដល់យើង បើគ្មានការគាំទ្រ និងជំនួយត្រឹមត្រូវទេនោះ ។ យើងគួរតែពិចារណាស្វែងរកជំនួយដែលមានវិជ្ជាជីវៈមកពីគ្រូពេទ្យ អ្នកផ្ដល់ប្រឹក្សា ឬវេជ្ជបណ្ឌិត ដើម្បីទប់ទល់នឹងព្រឹត្តិការណ៍បែបនេះ ។ អ្នកមានជំនាញវិជ្ជាជីវៈអាចជួយយើងឲ្យដោះស្រាយការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តដោយមានសុវត្ថិភាពក្នុងល្បឿនសមរម្យមួយ ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនច្បាស់ថា តើអ្នកត្រូវការជំនួយនេះឬអត់ សូមពិភាក្សាអំពីរឿងនេះជាមួយនរណាម្នាក់ដែលអ្នកទុកចិត្ត ។ អ្នកក៏អាចជួបជាមួយអ្នកជំនាញដើម្បីធ្វើការវាយតម្លៃ និងពិចារណាពីអនុសាសន៍របស់ពួកគេផងដែរ ។

ឧទាហរណ៍អំពីការសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិនៅក្នុងជំហានទី ៤

មានទម្រង់ដែលទទួលបានជោគជ័យជាច្រើនដើម្បីធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិក្នុងជំហានទី ៤ ។ ទោះជាយ៉ាងណា យើងបានរៀនថា ធាតុខាងក្រោមនេះធ្វើឲ្យបញ្ជីប្រវត្តិមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងបំផុតសម្រាប់ការព្យាបាល ។

ព្រះ—ការធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិគឺជាកិច្ចការលំបាក ហើយយើងមិនអាចសម្រេចវាបានតែម្នាក់ឯងនោះទេ ។ យើងត្រូវការការគាំទ្រពីព្រះ ។ ការអធិស្ឋានគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងដ៏ចាំបាច់នេះ ។ នៅពេលយើងងាកទៅរកព្រះនៅក្នុងការអធិស្ឋាន ទ្រង់នឹងពង្រឹងយើង ហើយជួយយើងឲ្យធ្វើកិច្ចការដ៏សំខាន់នេះបាន ។
ភាពស្មោះត្រង់—បញ្ជីប្រវត្តិគឺជាការពិនិត្យមើលឡើងវិញដោយប្រុងប្រយ័ត្នអំពីជីវិតរបស់យើង ហើយគួរតែរួមបញ្ចូលទាំងឧបទ្ទវហេតុ ស្ថានភាព និងទំនាក់ទំនងនានាដែលយើងនឹកឃើញដោយមានអារម្មណ៍មិនស្រួលក្នុងចិត្ត ។ យើងត្រូវតែមានភាពស្មោះត្រង់ និងហ្មត់ចត់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ។ យើងបានឃើញថា កាលណាយើងមានឆន្ទៈកាន់តែមោះមុតក្នុងការស្វែងយល់ពីព្រលឹងរបស់យើង នោះការធ្វើការលើជំហានទី ៤ នឹងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពឡើង ។
ការសរសេរ—ដំណើរការនៃការសរសេរផ្តល់ឲ្យយើងនូវការយល់ដឹង ទស្សនវិស័យ និងភាពច្បាស់លាស់កាន់តែខ្លាំងថែមទៀត ។ ស្ថានភាពមួយចំនួនរបស់យើងធ្វើឲ្យវាពិបាកក្នុងការរៀបបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើងឲ្យទៅជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ។ ទោះបីជាយើងមានសមត្ថភាព និងទំនោរខុសគ្នាក៏ដោយ ក៏ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរជ័យដល់គ្រប់ការខិតខំរបស់យើងទាំងអស់ ដើម្បីរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍ដ៏លំបាកបំផុតរបស់យើងនៅចំពោះព្រះភ័ក្ដ្រទ្រង់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរដែរ ។ ប្រសិនបើអ្នកពិបាកក្នុងការសរសេរ សូមឲ្យអ្នកឧបត្ថម្ភ ឬអ្នកណាម្នាក់ផ្សេងទៀតមកជួយ ។
អ្នកឧបត្ថម្ភ—អ្នកឧបត្ថម្ភគួរតែជាបុគ្គលម្នាក់ ដែលបានធ្វើការលើជំហានទាំង ១២ រួចហើយ និងបានបញ្ចប់បញ្ជីប្រវត្តិរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ ។ អ្នកឧបត្ថម្ភអាចមានប្រយោជន៍ខ្លាំងបំផុតនៅក្នុងការដឹកនាំយើងឲ្យឆ្លងកាត់ដំណើរការនេះ ហើយដាក់ជីវិតរបស់យើងឲ្យមានទស្សនវិស័យ ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់មានអ្នកឧបត្ថម្ភនៅឡើយទេ យើងសូមផ្តល់យោបល់យ៉ាងមុតមាំឲ្យអ្នកចាប់ផ្តើមធ្វើការជាមួយអ្នកឧបត្ថម្ភម្នាក់ ។

បន្ទាប់ពីយើងបានសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើងហើយ យើងរក្សាវាទុកដើម្បីប្រើជាសេចក្ដីយោងសម្រាប់ជំហានបន្ទាប់ៗទៀតក្នុងដំណើរព្យាបាល ។ បញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើងជួយយើងឲ្យស្គាល់ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ និងចរិតលក្ខណៈខ្លាំងនៅក្នុងជំហានទី ៦ និងទី ៧ ហើយមនុស្ស ឬស្ថាប័ននានាដែលយើងបានលើកឡើងនៅក្នុងបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើងនឹងជាមនុស្សដែលយើងត្រូវអភ័យទោសឲ្យ ឬធ្វើការកែតម្រូវនៅក្នុងជំហានទី ៨ និងទី ៩ ។ នៅពេលពេលវេលាត្រឹមត្រូវមកដល់ យើងអាចបំផ្លាញចោលផ្នែកនានានៃបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង ដែលមាននូវការបញ្ចេញមតិអវិជ្ជមាន ឬមានកំហឹង ដំណើររឿងអំពីការរំលងផ្ទាល់ខ្លួន និងបញ្ហាសំខាន់ៗផ្សេងទៀត ដែលយើងមិនគួរចែកចាយជាមួយអ្នកដទៃ ។ ការបំផ្លាញសំណេរទាំងនេះអាចជានិមិត្តសញ្ញានៃការប្រែចិត្តរបស់យើង និងជារបៀបដ៏មានអានុភាពមួយ ដើម្បីបំភ្លេចចោលអតីតកាលរបស់យើង ។

ដូចដែលបានរៀបរាប់ពីមុនមក មានរបៀបជាច្រើនដើម្បីសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិ ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាឧទាហរណ៍ចំនួនបី ។ មានរបៀបជាច្រើនផ្សេងទៀតដើម្បីសរសេរបញ្ជីប្រវត្តិ ដែលមិនបានរាយបញ្ជីនៅទីនេះ ។ ឧទាហរណ៍ទាំងនេះនឹងជួយយើងឲ្យចាប់ផ្ដើម ។ មិនថាយើងប្រើវិធីសាស្ត្រអ្វី ឬបន្សំចូលគ្នានៃវិធីសាស្ត្រអ្វីនោះទេ វាជាការចាំបាច់ដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះបង្ហាញដល់យើង ពីរបៀបដែលទ្រង់ទតមកយើង និងស្ថានភាពនីមួយៗ ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើដូច្នេះ នោះព្រះនឹងប្រទានកម្លាំង និងសេចក្ដីសង្ឃឹមកាន់តែខ្លាំងថែមទៀតឲ្យយើងនៅក្នុងដំណើរការនេះ ។

តើយើងចាប់ផ្ដើមដោយរបៀបណា ? មនុស្សមួយចំនួនធ្វើការតាមបន្ទាត់ពេលវេលានៃជីវិតរបស់ពួកគេស្របទៅតាមអាយុ ឆ្នាំរៀននៅសាលារៀន ទីកន្លែងដែលបានរស់នៅ ឬទំនាក់ទំនង ។ អ្នកផ្សេងទៀតចាប់ផ្តើមដោយការប្រមូលគំនិតសិន ។ យើងនឹងមិនចងចាំអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងពេលតែម្ដងនោះទេ ដូច្នេះយើងត្រូវតែបន្តអធិស្ឋាន ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអម្ចាស់នាំយករឿងទាំងឡាយមកក្នុងការចងចាំរបស់យើង ។ យើងអាចបន្ថែមទៅក្នុងបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើងបានជានិច្ច នៅពេលយើងចងចាំពីស្ថានភាព និងបទពិសោធន៍នានា ។

ឧទាហរណ៍ទី ១—ទម្រង់សំណួរ ។ វិធីសាស្ត្រនេះប្រើសំណួរ ដើម្បីពិនិត្យមើលឧបទ្ទវហេតុក្នុងជីវិតដែលមានបញ្ហា ។ វាជួយយើងឲ្យពិចារណាអំពីស្ថានភាពនីមួយៗបានយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ។
ឧទាហរណ៍ទី ២—ទម្រង់សន្លឹកកិច្ចការ ។ វិធីសាស្ត្រនេះជួយយើងឲ្យគូសជាតារាង និងរៀបចំមនុស្ស ឬស្ថាប័នដែលយើងបានបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ។ វាជួយយើងឲ្យស្គាល់ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយផ្ដល់ព័ត៌មានដ៏មានតម្លៃសម្រាប់ជំហានខាងមុខ ។
ឧទាហរណ៍ទី ៣—ទម្រង់កំណត់ហេតុ ។ វិធីសាស្ត្រសរសេរកំណត់ហេតុអាចបំភ្លឺដល់ជីវិតរបស់យើងបាន ។ វាផ្តល់ឱកាសឲ្យយើងជញ្ជឹងគិត និងទទួលយកព័ត៌មានលម្អិតនៃជីវិតរបស់យើង ។

ឧទាហរណ៍ទី ១—ទម្រង់សំណួរ

នៅពេលយើងពិនិត្យមើលជីវិតរបស់យើងឡើងវិញ ឧបសគ្គដំបូងគេគឺត្រូវស្គាល់ពីស្ថានភាពអតីតកាល និងបច្ចុប្បន្នកាល ដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍មិនស្រណុកស្រួល ។ នៅទីបំផុត យើងព្យាយាមមើលចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយរបស់យើងផ្ទាល់ ហើយកំណត់មនុស្សដែលយើងត្រូវអភ័យទោសឲ្យ ឬនរណាដែលយើងត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូន ។ ឧទាហរណ៍ខាងក្រោមនេះប្រើសំណួរ ដើម្បីជួយយើងឲ្យធ្វើការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងដោយមិនភ័យខ្លាច និងយ៉ាងហ្មត់ចត់ ។ សំណួរទាំងនេះជួយយើងឲ្យស្គាល់មនុស្ស ស្ថានភាព គោលការណ៍ ស្ថាប័ន ឬឧបទ្ទវហេតុសំខាន់ៗ ។ វាជួយយើងឲ្យពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ហេតុអ្វីបានជាវាកើតឡើង និងតើនរណាដែលបានរងឥទ្ធិពល ។ យើងទុកទំព័រមួយសន្លឹកសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ឬស្ថានភាពនីមួយៗ ។ នៅលើទំព័រនីមួយៗ យើងសរសេរចម្លើយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងចំពោះសំណួរទាំងនោះ ។ យើងព្យាយាមរក្សាចម្លើយរបស់យើងឲ្យនៅក្រោម ១៥ ពាក្យ—ឃ្លាខ្លីៗគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ ។

ឧទាហរណ៍ខាងក្រោមនេះទាក់ទងនឹងឧបទ្ទវហេតុតែមួយប៉ុណ្ណោះ ពោលគឺមរណភាពរបស់បងស្រីម្នាក់ដោយចៃដន្យ ។

សំណួរដំបូង

តើមានអ្វីកើតឡើង ? សូមផ្ដល់ការពិពណ៌នាខ្លីមួយអំពីស្ថានភាពនេះ ។

បងស្រីរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍រថយន្ដ ។
ហេតុអ្វីបានជាឧបទ្ទវហេតុនេះរំខានដល់ខ្ញុំ ?

វាគឺជារឿងដ៏អាក្រក់បំផុត ដែលធ្លាប់បានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ។
តើឧបទ្ទវហេតុនេះបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាខ្លះលើខ្ញុំ និងទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំ ( ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ផ្លូវចិត្ត និងរូបកាយ ) ? តើឧបទ្ទវហេតុនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំរងរបួសយ៉ាងដូចម្ដេច ?

ខ្ញុំបានដកខ្លួនពីអ្នកដទៃ ។ ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ថាមិនមានសុវត្ថិភាព ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមប្រើគ្រឿងស្រវឹងដើម្បីបំបាត់ការឈឺចាប់ ហើយខ្ញុំបានឡើងទម្ងន់ ។ ខ្ញុំបាត់បង់បំណងប្រាថ្នាទាំងប៉ុន្មាន ដើម្បីបន្តការអប់រំរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនចង់ចូលជិតនរណាទេ ។ ខ្ញុំខ្លាចមិនហ៊ានចូលក្នុងទំនាក់ទំនងប្រាកដប្រជាមួយទេ ។
តើដំបូងខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ នៅពេលវាកើតឡើង ? តើខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរអំពីឧបទ្ទវហេតុនេះ ?

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រន្ធត់ និងឈឺចាប់ នៅពេលវាកើតឡើង ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខឹងនឹងព្រះ ។ ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍រងរបួស ។
ពេលក្រឡេកមើលក្រោយវិញ តើមានចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំណាខ្លះ ដែលបានរួមចំណែកដល់ស្ថានភាពនេះ ? ( យើងត្រូវតែអធិស្ឋានស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះ ដើម្បីបន្ទាបខ្លួន ហើយប្រឈមមុខនឹងការពិត ទោះបីជាវាអាចឈឺចាប់ខ្លាំងក៏ដោយ ) ។
- តើខ្ញុំមានភាពមិនស្មោះត្រង់ដែរឬទេ ? តើខ្ញុំកុហកអ្នកណាខ្លះ ?
  
  ភាគច្រើនខ្ញុំកុហកខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំបន្ទោសព្រះ និងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំមិនមានលទ្ធភាពផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបាន ។
- តើខ្ញុំភ័យខ្លាចដែរឬទេ ?
  
  បាទ/ចាស ខ្ញុំមិនអាចយល់បានទេថា ហេតុអ្វីព្រះវរបិតាសួគ៌មិនបានការពារគាត់អ៊ីចឹង ។ ប្រសិនបើរឿងអាក្រក់បែបនេះអាចកើតឡើងម្តងបាន នោះវាអាចនឹងកើតឡើងម្តងទៀត ។
- តើខ្ញុំតូចចិត្តដែរឬទេ ?
  
  បាទ/ចាស ខ្លាំងជាងគេគឺតូចចិត្តនឹងព្រះ ប៉ុន្តែក៏តូចចិត្តនឹងស្វាមីគាត់ និងអ្នកបើកបររថយន្តដែលបានបុកគាត់ផងដែរ ។ ខ្ញុំគិតថា វាមិនយុត្តិធម៌ទេ ដែលគាត់ត្រូវស្លាប់នោះ ។
- តើខ្ញុំឃើញមានភស្តុតាងអ្វីខ្លះនៃអំនួតនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ ? តើខ្ញុំមើលឃើញសញ្ញាសម្គាល់នៃការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯង ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯងនៅក្នុងអាកប្បកិរិយា និងសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ?
  
  ខ្ញុំរំពឹងថា ជីវិតរបស់ខ្ញុំនឹងរីករាយជានិច្ច ។ ខ្ញុំគិតថា រឿងអាក្រក់ៗមិនគួរកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ឬគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទេ ។ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះខ្លួនឯងណាស់ ។
តើទង្វើរបស់ខ្ញុំធ្វើឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតឈឺចាប់ ឬមានផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានលើពួកគេដែរឬទេ ? បើមាន តើនរណាខ្លះ ?

ទង្វើរបស់ខ្ញុំធ្វើឲ្យអ្នកដទៃនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ដូចជាបងថ្លៃប្រុសរបស់ខ្ញុំជាដើម ឈឺចាប់ ។ ខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍នឹងធឹងទេ ហើយបានជះកំហឹងទៅលើគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនបានអភ័យទោសឲ្យអ្នកបើកបរផ្សេងទៀតទេ ។ កំហឹងរបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចាប់ ។
តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីគ្រប់គ្រងស្ថានភាពនេះ ? តើខ្ញុំបានធ្វើ ឬបំភ្លេចសកម្មភាពអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន ?

ខ្ញុំអាចដកខ្លួនចេញ ឬក៏អាចវាយដំអ្នកដទៃ ។ ខ្ញុំបានជះកំហឹងមួម៉ៅទាំងប៉ុន្មាន ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនចង់ឲ្យវាក្លាយជាការពិតប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំចង់ត្រឡប់ទៅពេលវេលាអតីតកាលវិញ ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យព្រះនាំគាត់ត្រឡប់មករស់រានមានជីវិតឡើងវិញ ។ ខ្ញុំថែមទាំងបានសូមឲ្យឪពុកម្ដាយខ្ញុំអធិស្ឋានឲ្យគាត់ត្រឡប់មកវិញទៀតផង ។ ខ្ញុំច្របូកច្របល់គំនិតខ្លាំងណាស់ !
តើខ្ញុំធ្វើសកម្មភាពដូចជាជនរងគ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីគ្រប់គ្រងអ្នកដទៃ ( ឧទាហរណ៍ ត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ ការអាណិតអាសូរជាដើម ) ? តើខ្ញុំបានទទូចថា ខ្ញុំត្រូវដែរឬទេ ? តើខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាទន់ខ្សោយ ឬគ្មានគេយល់ចិត្តដែរឬទេ ?

ខ្ញុំបានជះកំហឹងមួម៉ៅ នៅដាច់ពីគេពីឯង ហើយបដិសេធមិនព្រមនិយាយជាមួយអ្នកផ្ដល់ប្រឹក្សាផ្នែកទុក្ខសោកទេ ។ ខ្ញុំអាចមើលឃើញតែអារម្មណ៍ និងការឈឺចាប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំពិតជាចង់ឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតធ្វើឲ្យវាបានប្រសើរឡើងសម្រាប់ខ្ញុំណាស់ ។
តើវាជារឿងរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? តើខ្ញុំមិនអើពើនឹងអារម្មណ៍របស់នរណាខ្លះ តាមរយៈការគិតតែពីខ្លួនឯងដូច្នេះ ?

វាគឺជារឿងរបស់ខ្ញុំ ។ គាត់គឺជាបងស្រីរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ។ ទោះជាយ៉ាងណា ខ្ញុំមិនដែលឈប់សិន ដើម្បីគិតពីការឈឺចាប់ដែលអ្នកដទៃមាននោះទេ—ដូចជា ឪពុកម្ដាយខ្ញុំ បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ មិត្តភក្តិរបស់យើង និងស្វាមីរបស់គាត់ ។
តើខ្ញុំបានរឹងទទឹងមិនព្រមទទួលជំនួយពីព្រះ និងអ្នកដទៃដែរឬទេ ?

បាទ/ចាស ខ្ញុំខឹងសម្បានឹងព្រះ ដូច្នេះខ្ញុំមិនបានអធិស្ឋានទេ ។ ខ្ញុំមិននិយាយរកនរណាទេ ឬអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនឯងបានកម្សាន្តចិត្តឡើយ ។

ឧទាហរណ៍ទី ២—ទម្រង់សន្លឹកកិច្ចការ

របៀបមួយទៀតដើម្បីធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិគឺត្រូវបំពេញតារាងខាងក្រោមនេះ ។ ដំបូង សូមបំពេញជួរឈរទីមួយនៅខាងឆ្វេងដៃសិន បន្ទាប់មកជួរឈរទីពីរ ទីបី ទីបួន និងបន្ដៗទៀត ។ ការបំពេញតារាងនេះអាចបង្ហាញលំនាំនានា ដែលយើងត្រូវស្វែងរកនៅក្នុងបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង ។ យើងពិចារណាពីលក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ដែលយើងត្រូវអភិវឌ្ឍ ឬដែលយើងមានរួចហើយ ដោយចងចាំជានិច្ចថា ព្រះអម្ចាស់អាចធ្វើឲ្យភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងក្លាយទៅជាភាពខ្លាំងពូកែវិញបាន ( សូមមើល អេធើរ ១២:២៧ ) ។ យើងចំណាយពេលអាន និងជញ្ជឹងគិតពីដំបូន្មានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមានជាមួយ

តើមានអ្វីបានកើតឡើង ហើយតើខ្ញុំបានធ្វើសកម្មភាពអ្វីខ្លះ ? សូមផ្ដល់ការពិពណ៌នាខ្លីមួយអំពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ។ សូមពិចារណាសរសេរចំណុចនានាចេញពីជីវិតរបស់អ្នកតាមលំដាប់ពេលវេលា ប្រហែលជាតាមលំដាប់ឡើងពី ៥ ទៅ ១០ ឆ្នាំ ។

ឥទ្ធិពល

ហេតុអ្វីបានជាបុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍នេះរំខានដល់ខ្ញុំ ? តើវាជះឥទ្ធិពលដល់សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ រូបកាយ ឬហិរញ្ញវត្ថុរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? តើវាជះឥទ្ធិពលដល់ទំនាក់ទំនង អារម្មណ៍នៃតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតារបស់ខ្ញុំសម្រាប់ពេលអនាគតដែរឬទេ ?

អារម្មណ៍

តើខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរនៅពេលនោះ ? តើខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរអំពីរឿងនេះ ? តើខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្តាយក្រោយដោយសារចំណែករបស់ខ្ញុំនៅក្នុងបញ្ហានេះដែរឬទេ ឬមានការអន់ចិត្តនឹងបុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍មួយដែរឬទេ ?

ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ

តើខ្ញុំឃើញមានភស្តុតាងអ្វីខ្លះនៃអំនួតនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ ? តើខ្ញុំមើលឃើញសញ្ញាសម្គាល់នៃការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯង ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ឬការរឹងចចេសនៅក្នុងអាកប្បកិរិយា និងសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? តើខ្ញុំមានការភ័យខ្លាចក្នុងខ្លួនអ្វីខ្លះ ដែលបានរួមចំណែកដល់ស្ថានភាព ឬឧបទ្ទវហេតុនេះ ឬដល់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំអំពីបុគ្គល ស្ថាប័ន ឬគោលការណ៍នេះ ?

ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ

តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ? តើខ្ញុំត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? សូមចងចាំថាត្រូវបន្ថែមឈ្មោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំទៅកាន់ជួរឈរនេះ ។

លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន

នៅពេលធ្វើបញ្ជីប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអាចផ្តោតលើទិដ្ឋភាពពិបាកៗក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ទោះជាយ៉ាងណា ខ្ញុំក៏គួរតែគិតអំពីភាពខ្លាំង និងលក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមានរបស់ខ្ញុំផងដែរ ។ តើខ្ញុំមានចរិតលក្ខណៈខ្លាំងពូកែអ្វីខ្លះ ? តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍចរិតលក្ខណៈខ្លាំងពូកែមួយណាបន្ថែមទៀត ? ការផ្តោតទៅលើភាពខ្លាំងដែលវិជ្ជមានរបស់ខ្ញុំ អាចរំឭកខ្ញុំអំពីតម្លៃទេវភាពដ៏និរន្តរ៍ និងមិនអាចបំផ្លិចបំផ្លាញបានរបស់ខ្ញុំ ។

០ ដល់ ១០ ឆ្នាំ

បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម )	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា )	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម )	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម )	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? )	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម )	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ?
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) សេម ដែលជាក្មេងម្នាក់នៅសាលារៀន បានបន្តសើចចំអកដាក់ខ្ញុំ ហើយហៅឈ្មោះត្រកូលរបស់ខ្ញុំ ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) ការណ៍នេះបានប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំអំពីខ្លួនខ្ញុំ និងទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយមិត្តភក្តិទាំងឡាយ ។ ខ្ញុំចង់មានភាពក្លាហាន តែខ្ញុំមិនអាចធ្វើបានសោះ ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) ខ្ញុំភ័យខ្លាច ហើយខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍អៀនខ្មាសដែលខ្ញុំភ័យខ្លាចយ៉ាងនេះផងដែរ ។ ខ្ញុំចង់តែវាយវាមួយដៃទេ ។	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) ការអាណិតខ្លួនឯង ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) ខ្ញុំត្រូវតែអភ័យទោសឲ្យ សេម ។ នៅពេលអនាគតទៅ ខ្ញុំចង់ក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានចិត្តល្អ ប៉ុន្តែក៏ស្មោះត្រង់ផងដែរ ។	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ខ្ញុំគឺជាមនុស្សល្អម្នាក់ ។ ជាទូទៅ ខ្ញុំមើលឃើញចំណុចល្អនៅក្នុងអ្នកដទៃ ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? ការអភ័យទោស ភាពក្លាហាន
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) ខ្ញុំបានធ្វើនំមួយនៅក្នុងសកម្មភាពអង្គការបឋមសិក្សា ។ ខ្ញុំចង់យកវាទៅផ្ទះ ដើម្បីបង្ហាញម៉ាក់ និងប៉ា ប៉ុន្តែខ្ញុំចេះតែញ៉ាំវាបន្ដិចម្ដងៗ នៅពេលខ្ញុំដើរ ។ នៅទីបំផុត ខ្ញុំញ៉ាំនំនោះអស់រលីង ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) ការណ៍នេះប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំអំពីតម្លៃខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំចង់ចែកចាយសមិទ្ធផលរបស់ខ្ញុំជាមួយឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានបរាជ័យ ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) តាមផ្លូវទៅផ្ទះវិញ ខ្ញុំបានសោកស្តាយចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស ធាត់ និងទន់ខ្សោយ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំបានបរាជ័យ ។	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) អំនួត ការអាណិតខ្លួនឯង ការបរិភោគច្រើនហួសប្រមាណ ការមិនចេះគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) ខ្ញុំ	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ខ្ញុំចង់ធ្វើរឿងដែត្រឹមត្រូវ ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានចិត្តល្អ ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? ការបន្ទាបខ្លួន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងជាមួយអាហារ

១០ ទៅ ២០ ឆ្នាំ

បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម )	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា )	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម )	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម )	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? )	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម )	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ?
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) ខ្ញុំបានដឹងពីការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង នៅពេលក្មេងៗនៅសាលារៀននិយាយកំប្លែងអំពីរឿងនេះ ។ នៅពេលខ្ញុំបានសួរម៉ាក់ខ្ញុំអំពីរឿងនេះ គាត់បានអៀនខ្មាស ហើយប្រាប់ខ្ញុំកុំឲ្យធ្វើវាឲ្យសោះ ហើយកុំនិយាយអំពីរឿងនេះទៀតឲ្យសោះ ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) ខ្ញុំមានជម្លោះនៅក្នុងខ្លួនឯង ដោយសារវាមានអារម្មណ៍ល្អ ប៉ុន្តែវាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្វល់ខ្វាយ ។ នៅពេលខ្ញុំនៅជាមួយមិត្តភក្តិនៅព្រះវិហារ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ ដែលកំពុងពុះពារនឹងបញ្ហានេះ ព្រោះគ្មាននរណាម្នាក់បានពិភាក្សាអំពីវាទេ ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន ត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ដោយម្តាយខ្ញុំ នៅឯកោតែម្នាក់ឯង មិនស្មោះត្រង់ និងស្មោកគ្រោក ។	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) រឹងចចេស មិនស្មោះត្រង់ មិនស្អាតបាត មិនចេះគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) ខ្ញុំ ម៉ាក់របស់ខ្ញុំ	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានសតិសម្បជញ្ញៈល្អ ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើជាមនុស្សល្អ ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? ឆន្ទៈដើម្បីបើកចិត្តខ្ញុំចំពោះអ្នកដទៃ ភាពស្មោះត្រង់ ព្រហ្មចារីភាព ការប្រែចិត្ត
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) អស់រយៈពេលប្រហែល ១៤ ខែ ខ្ញុំបានលួចប្រាក់ជាទៀងទាត់ពីបញ្ជី ឬប្រើផលិតផលដោយមិនបង់ថ្លៃនៅឯកន្លែងដែលខ្ញុំធ្វើការ ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) ខ្ញុំតែងភ័យបុកពោះជានិច្ច ពេលនៅក្បែរអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខុសឆ្គងដោយសាររឿងនេះ ប៉ុន្តែមិនដឹងពីរបៀបធ្វើវាឲ្យត្រឹមត្រូវវិញទេ ពីព្រោះអាជីវកម្មនោះលែងមានតទៅទៀតហើយ ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) ការភ័យខ្លាច ភាពលោភលន់ ការផ្ដោតតែលើខ្លួនឯង	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការរឹងចចេស ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯង	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) កន្លែងដែលខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើការ អ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ខ្ញុំគឺជាមនុស្សដែលខំធ្វើការងារ ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? ភាពស្មោះត្រង់ ការទទួលខុសត្រូវ

២០ ទៅ ៣០ ឆ្នាំ

បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម )	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា )	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម )	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម )	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? )	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម )	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ?
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) ខ្ញុំបានស្រវឹងនៅឯពិធីជប់លៀងមួយ ហើយភ្ញាក់ឡើងនៅក្បែរនរណាម្នាក់ដែលខ្ញុំមិនដែលស្គាល់សោះ ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) ការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំអំពីសន្តិសុខ សុវត្ថិភាព និងតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ។ ខ្ញុំចង់រៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ តែមើលទៅ វាដូចជាមិនអាចកើតឡើងនោះទេ ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្មោកគ្រោក អស់សង្ឃឹម និងវេទនា ។ ខ្ញុំសោកស្ដាយខ្លាំងណាស់ ដែលខ្ញុំបានទៅពិធីជប់លៀងនោះ ។ ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងចំពោះរូបខ្ញុំ ?	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) ការមិនទុកចិត្ត ការមើលងាយខ្លួនឯង និងមនុស្សដែលជាមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ ការអាណិតខ្លួនឯង	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) ខ្ញុំ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ខ្ញុំជាមនុស្សដែលមានចិត្តល្អ ។ ខ្ញុំចង់ឆ្លងឲ្យផុតរឿងនេះណាស់ ។ ខ្ញុំបានខិតខំអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យរបស់ខ្ញុំ ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? ភាពហ្មត់ចត់ ការទទួលខុសត្រូវ ការគោរពប្រតិបត្តិ ការដាក់ព្រះជាអាទិភាពទីមួយ ព្រហ្មចារីភាព
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) បងស្រីរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍រថយន្ដ ។ ខ្ញុំជិតស្និទ្ធនឹងស្វាមី និងកូនៗរបស់គាត់ណាស់ ប៉ុន្តែបងថ្លៃខ្ញុំបានផ្ដាច់ខ្លួនគាត់ចេញពីគ្រួសាររបស់យើង ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) នេះគឺជាការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តដ៏ធំមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគ្មានសុវត្ថិភាពខាងរូបកាយ និងសតិអារម្មណ៍ទេ ។ ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយបងស្រីរបស់ខ្ញុំ និងគ្រួសាររបស់គាត់បានបាត់បង់ទាំងស្រុង ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) ខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់នៅពេលនោះ ។ ខ្ញុំដឹងថា គ្រឿងស្រវឹងមិនជួយដល់ស្ថានភាពនេះទេ ប៉ុន្តែវាធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្លេចពីរឿងនេះបន្តិចដែរ ។	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) ការថប់បារម្ភ ការភ័យខ្លាច ការមិនពេញចិត្ត ការអាណិតខ្លួនឯង	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) ព្រះ ខ្ញុំ ស្វាមីរបស់បងស្រីខ្ញុំ មនុស្សដែលខ្ញុំធ្វើឲ្យឈឺចាប់ដោយសារការផឹកគ្រឿងស្រវឹងរបស់ខ្ញុំ	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ខ្ញុំគឺជាសិស្សពូកែម្នាក់ និងជាមនុស្សខំធ្វើការ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់មនុស្សទូទៅ ហើយចុះសម្រុងជាមួយអ្នកដទៃដែលនៅកន្លែងធ្វើការ ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សេចក្ដីសង្ឃឹម ភាពហ្មត់ចត់

បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម )

ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា )

អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម )

ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម )

ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? )

លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម )

តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ?

ខ្ញុំបានស្រវឹងនៅឯពិធីជប់លៀងមួយ ហើយភ្ញាក់ឡើងនៅក្បែរនរណាម្នាក់ដែលខ្ញុំមិនដែលស្គាល់សោះ ។

ការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំអំពីសន្តិសុខ សុវត្ថិភាព និងតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ។ ខ្ញុំចង់រៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ តែមើលទៅ វាដូចជាមិនអាចកើតឡើងនោះទេ ។

អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម )

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្មោកគ្រោក អស់សង្ឃឹម និងវេទនា ។ ខ្ញុំសោកស្ដាយខ្លាំងណាស់ ដែលខ្ញុំបានទៅពិធីជប់លៀងនោះ ។

ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងចំពោះរូបខ្ញុំ ?

ការមិនទុកចិត្ត ការមើលងាយខ្លួនឯង និងមនុស្សដែលជាមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ ការអាណិតខ្លួនឯង

ខ្ញុំ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ

ខ្ញុំជាមនុស្សដែលមានចិត្តល្អ ។ ខ្ញុំចង់ឆ្លងឲ្យផុតរឿងនេះណាស់ ។ ខ្ញុំបានខិតខំអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យរបស់ខ្ញុំ ។

តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ?

ភាពហ្មត់ចត់ ការទទួលខុសត្រូវ ការគោរពប្រតិបត្តិ ការដាក់ព្រះជាអាទិភាពទីមួយ ព្រហ្មចារីភាព

បងស្រីរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍រថយន្ដ ។ ខ្ញុំជិតស្និទ្ធនឹងស្វាមី និងកូនៗរបស់គាត់ណាស់ ប៉ុន្តែបងថ្លៃខ្ញុំបានផ្ដាច់ខ្លួនគាត់ចេញពីគ្រួសាររបស់យើង ។

នេះគឺជាការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តដ៏ធំមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគ្មានសុវត្ថិភាពខាងរូបកាយ និងសតិអារម្មណ៍ទេ ។ ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយបងស្រីរបស់ខ្ញុំ និងគ្រួសាររបស់គាត់បានបាត់បង់ទាំងស្រុង ។

អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម )

ខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់នៅពេលនោះ ។ ខ្ញុំដឹងថា គ្រឿងស្រវឹងមិនជួយដល់ស្ថានភាពនេះទេ ប៉ុន្តែវាធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្លេចពីរឿងនេះបន្តិចដែរ ។

ការថប់បារម្ភ ការភ័យខ្លាច ការមិនពេញចិត្ត ការអាណិតខ្លួនឯង

ព្រះ ខ្ញុំ ស្វាមីរបស់បងស្រីខ្ញុំ មនុស្សដែលខ្ញុំធ្វើឲ្យឈឺចាប់ដោយសារការផឹកគ្រឿងស្រវឹងរបស់ខ្ញុំ

ខ្ញុំគឺជាសិស្សពូកែម្នាក់ និងជាមនុស្សខំធ្វើការ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់មនុស្សទូទៅ ហើយចុះសម្រុងជាមួយអ្នកដទៃដែលនៅកន្លែងធ្វើការ ។

តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ?

សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សេចក្ដីសង្ឃឹម ភាពហ្មត់ចត់

៣០ ទៅ ៦០ ឆ្នាំ

បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម )	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា )	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម )	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម )	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? )	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម )	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ?
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) ខ្ញុំអន់ចិត្តនឹងកូនប្រសាប្រុសរបស់ខ្ញុំ ។ គាត់ត្រូវការលុយរហូត ប៉ុន្តែគាត់មិនអាចធ្វើការមួយឲ្យបានជាប់លាប់ទេ ។ គាត់មិនខ្វល់អ្វីសោះ ។ ខ្ញុំខ្លាចថា គាត់ធ្វើឲ្យកូនស្រីខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្ត ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) ខ្ញុំព្រួយបារម្ភអំពីរឿងហិរញ្ញវត្ថុ ។ នៅពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនល្អអំពីគាត់ វាប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយកូនស្រីខ្ញុំ ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអំពល់ចិត្ត ។ ខ្ញុំអន់ចិត្ត ហើយខ្ញុំខឹងនឹងខ្លួនឯងដែលមានអារម្មណ៍អន់ចិត្តដូច្នេះ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាជាប់អន្ទាក់ ហើយមិនអាចគិតឃើញដំណោះស្រាយល្អណាមួយឡើយ ។	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង អំនួត ការអន់ចិត្ត	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) កូនប្រសាប្រុសរបស់ខ្ញុំ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំ ស្វាមី/ភរិយារបស់ខ្ញុំ	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ជាធម្មតា ខ្ញុំមានចិត្តសប្បុរសណាស់ ។ ខ្ញុំខិតខំធ្វើការនៅផ្ទះ និងនៅឯសាសនាចក្រ ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? សេចក្ដីសប្បុរស ការអភ័យទោស ការទទួលវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន
បុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍ ( តើមានអ្វីបានកើតឡើង ? តើអ្នកណាបានរងការឈឺចាប់ ? ជាដើម ) ស្វាមី/ភរិយារបស់ខ្ញុំនិយាយអំពីការបែកគ្នា ឬការលែងលះគ្នា ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ប៉ុន្តែមិនមែនខ្ញុំជានិច្ចនោះទេ ដែលបង្កបញ្ហាឡើង ។	ឥទ្ធិពល ( សុវត្ថិភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងរូបកាយ ឬខាងហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន ឬមហិច្ឆតា ) ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំគឺមិនល្អសោះ ។ តម្លៃផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំក៏ត្រូវបានរងឥទ្ធិពល ក៏ដូចជាសុវត្ថិភាពខាងហិរញ្ញវត្ថុ និងខាងផ្លូវចិត្តរបស់ខ្ញុំផងដែរ ។	អារម្មណ៍ ( ការអន់ចិត្ត ការភ័យខ្លាច ការស្តាយក្រោយ ការឈឺចាប់ជាដើម ) ខ្ញុំភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់ ។ ចុះបើខ្ញុំមិនបានជួបនឹងកូនៗទៀតនោះ ? ខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្ញុំអាចទទួលយកការលែងលះនេះបានដោយរបៀបណាទេ ។	ចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយ ( ការរឹងចចេស អំនួត ភាពមិនស្មោះត្រង់ ការគិតថាមានតែខ្លួនឯងល្អជាងគេ ការអាណិតខ្លួនឯង ការបោកបញ្ឆោតខ្លួនឯងជាដើម ) ការភ័យខ្លាច ការអាណិតខ្លួនឯង ការអន់ចិត្ត ការថប់បារម្ភ	ការអភ័យទោស និងការកែតម្រូវ ( តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា ឬតើត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ? ) ខ្ញុំ ស្វាមី ឬភរិយារបស់ខ្ញុំ កូនរបស់ខ្ញុំ	លក្ខណៈនិស្ស័យវិជ្ជមាន ( ភាពសប្បុរស ការបន្ទាបខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ ភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាដើម ) ខ្ញុំបានខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីផ្លាស់ប្តូរ ។ ខ្ញុំថែមទាំងបានទៅទទួលការប្រឹក្សាទៀតផង ។	តើខ្ញុំត្រូវអភិវឌ្ឍលក្ខណៈនិស្ស័យណាមួយបន្ថែមទៀត ? សេចក្ដីសប្បុរស សេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីសុខសាន្ដ និងការទុកចិត្តកាន់តែខ្លាំងលើព្រះ

ឧទាហរណ៍ទី ៣—ទម្រង់កំណត់ហេតុ

ការសរសេរអាចជាឧបករណ៍ដ៏មានអានុភាពមួយដើម្បីទទួលបានការយល់ដឹង និងការព្យាបាល ។ ការសរសេរកំណត់ហេតុប្រកបដោយអធិស្ឋានមុនពេល ឬក្រោយពេលធ្វើការលើបញ្ជីប្រវត្តិរបស់យើង អាចមានប្រយោជន៍ខ្លាំងណាស់ ។ នៅពេលយើងពិនិត្យមើលជីវិតរបស់យើងឡើងវិញ យើងគ្រាន់តែចាប់ផ្ដើមសរសេរអំពីស្ថានភាពទាំងឡាយ ដែលយើងបានរកឃើញ និងអារម្មណ៍របស់យើងអំពីស្ថានភាពទាំងនោះប៉ុណ្ណោះ ។ វាគ្មានប្រព័ន្ធសម្រាប់ការសរសេរនេះទេ ។ យើងគ្រាន់តែលើកប៊ិចឡើង ពោលពាក្យអធិស្ឋាន ហើយចាប់ផ្តើមសរសេរប៉ុណ្ណោះ ។ សូមសរសេរអ្វីក៏បានដែរ ! កាលយើងគិតអំពីជីវិតរបស់យើងដោយប្រើការសរសេរកំណត់ហេតុ នោះយើងរកមើលបុគ្គល ស្ថាប័ន ស្ថានភាព ឧបទ្ទវហេតុ ឬគោលការណ៍នានា ដែលយើងមានអារម្មណ៍អវិជ្ជមានជាមួយ ។ យើងសរសេរអំពីសតិអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់យើងដែលត្រូវបានប៉ះពាល់ ហើយយើងព្យាយាមយល់ថា តើយើងមានចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយអ្វីខ្លះ ហើយតើយើងមានភាពខ្លាំងពូកែអ្វីខ្លះ ដែលយើងចង់អភិវឌ្ឍ ។ យើងក៏អធិស្ឋានដើម្បីដឹងផងដែរថា តើយើងត្រូវអភ័យទោសឲ្យនរណា និងតើយើងត្រូវធ្វើការកែតម្រូវជូននរណា ។ នេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយចំនួននៃការសរសេរកំណត់ហេតុ ៖

ខ្ញុំបានគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំកាលពីកុមារភាពនាពេលថ្មីៗនេះ ។ ខ្ញុំនៅចាំក្មេងនោះ—ខ្ញុំមិនចាំឈ្មោះរបស់គាត់ទេ—ប៉ុន្ដែគាត់ធំជាងខ្ញុំ ហើយគាត់ចិត្តអាក្រក់ណាស់ ។ គាត់បន្តហៅខ្ញុំថាជាកូនង៉ែត និងកាន់តែអាក្រក់ជាងនេះនោះគឺ គាត់ហៅឈ្មោះត្រកូលខ្ញុំ ។ ខ្ញុំត្រូវរត់ទៅផ្ទះវិញពីសាលារៀនឲ្យបានលឿនតាមដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើនោះគឺជាពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនមានមិត្តភក្តិណាម្នាក់ឬ ហើយថាខ្ញុំថែមទាំងមិនអាចមានមិត្តភក្តិថ្មីៗទៀតផង ។ ខ្ញុំស្អប់ណាស់ ពេលខ្ញុំរត់ចេញពីបញ្ហា ។ ខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯងដែលភ័យខ្លាច ប៉ុន្តែវាមិនយុត្តិធម៌ទេ ដែលមនុស្សមួយចំនួនធំជាងយើង និងចិត្តអាក្រក់ដាក់យើងនោះ ។ ខ្ញុំតែងតែព្យាយាមរួសរាយរាក់ទាក់ជានិច្ច ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយចំពោះខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំមិនយល់សោះថា ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមិនមានចិត្តល្អដាក់ខ្ញុំដូច្នេះ ។ ខ្ញុំជាមនុស្សល្អ ។
ខ្ញុំជាក្មេងរាងធាត់បន្ដិច ។ ខ្ញុំនៅតែលើសទម្ងន់បន្តិចដដែល ប៉ុន្តែវាពិបាកសម្រាប់ខ្ញុំដើម្បីឈប់បរិភោគអាហារ ដែលខ្ញុំចូលចិត្ត ។ សូម្បីតែកាលខ្ញុំនៅក្នុងថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សាក្តី ក៏ខ្ញុំមិនដែលអាចយកនំទៅផ្ទះវិញ ដើម្បីចែកចាយជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានដែរ ។ វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំបរាជ័យ ។ ខ្ញុំតែងតែមានភាពអាម៉ាស់ដោយសារការបរិភោគរបស់ខ្ញុំ និងទម្ងន់របស់ខ្ញុំជានិច្ច ។ មនុស្សមួយចំនួនអាចបរិភោគអ្វីក៏ដោយដែលពួកគេចង់ហូប ហើយពួកគេមិនឡើងគីឡូនោះទេ ។ ការណ៍នោះធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងខ្លាំងណាស់ !
ខ្ញុំមានបញ្ហាជាមួយនឹងតណ្ហាផ្លូវភេទ ។ វាពិតជាមិនមែនជាកំហុសរបស់ខ្ញុំនោះទេ ដែលខ្ញុំមានការលំបាកជាមួយរឿងនេះនោះ ។ ខ្ញុំបានដឹងពីការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯង នៅពេលក្មេងៗនៅសាលារៀននិយាយកំប្លែងអំពីរឿងនេះ ។ នៅពេលខ្ញុំបានសួរម៉ាក់ខ្ញុំអំពីរឿងនេះ គាត់បានអៀនខ្មាស ហើយប្រាប់ខ្ញុំកុំឲ្យធ្វើវាឲ្យសោះ ហើយកុំនិយាយអំពីរឿងនេះទៀតឲ្យសោះ ។ ប៉ុន្ដែចុះបើពេលប៊ីស្សពសម្ភាសខ្ញុំនៅពេលក្រោយនោះ ? តើខ្ញុំគួរតែប្រាប់គាត់ដែរឬទេ ?
ខ្ញុំខ្មាសគេខ្លាំងណាស់ អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំរវាងឪពុកម្ដាយខ្ញុំ រហូតដល់មានរឿងតែមួយគត់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរបានគឺ ការជក់បារី ។ ខ្ញុំបានរកឃើញបារីមួយចំនួន ហើយវាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើង ជាអារម្មណ៍រីករាយដែលបានជួយដល់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាកំសត់ខ្លួន ។ ខ្ញុំមានជីវិតសម្ងាត់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំក្រោកពីដំណេកនៅពេលយប់ ហើយលែងងងុយដេកទៀត ។ ខ្ញុំបានគិតថា ខ្ញុំអាចឈប់នៅពេលណាក៏បានដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាមិនអាចឈប់បានទេ ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំជក់អស់បារីដែលខ្ញុំបានរកឃើញ ហើយខ្ញុំត្រូវលួចដើម្បីមានលុយទិញបារីថែមទៀត ។ ខ្ញុំបានលួចរបស់របរពីកន្លែងដែលខ្ញុំធ្វើការ ។ ខ្ញុំភ័យខ្លាំងណាស់ ខ្លាចគេចាប់ខ្ញុំបាន អាចជាសមាជិកណាម្នាក់ក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ឬអាក្រក់ជាងនេះគឺជាប៉ូលីស ។ ខ្ញុំស្អប់ភាពមិនស្មោះត្រង់ ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវការពេលវេលាជក់បារីនោះតែម្នាក់ឯង—ជាអ្វីមួយសម្រាប់តែខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយចំពោះខ្លួនឯង ។
អនុស្សាវរីយ៍ដ៏អាក្រក់មួយទៀតបានកើតឡើង នៅពេលខ្ញុំនៅមហាវិទ្យាល័យ ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើដូចជាមិត្តរួមបន្ទប់របស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានទទួលការអញ្ជើញទៅពិធីជប់លៀងច្រើននោះទេ ។ ខ្ញុំនៅចាំយប់មួយ ដែលទីបំផុត ខ្ញុំបានទៅពិធីជប់លៀងដែលមានការផឹកស្រាច្រើន ។ « ហេតុអ្វីមិនទៅ ? » ខ្ញុំគិតខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំចង់មានចំណែកមួយក្នុងហ្វូងមនុស្ស ។ ខ្ញុំចង់សប្បាយខ្លះៗដែរម្ដងម្កាល ។ ខ្ញុំមិនចាំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់ទៀតទេ ប៉ុន្តែនៅពេលខ្ញុំភ្ញាក់ឡើង ខ្ញុំដេកនៅក្បែរមនុស្សម្នាក់ ដែលខ្ញុំមិនដែលស្គាល់ ។ រឿងចេញពីអាក្រក់ទៅជារឹតតែអាក្រក់ជាងមុនទៀត ។ ហេតុអ្វីខ្ញុំមិនដែលជួបល្អៗអ៊ីចឹង ? គ្មានអ្វីដែលជារឿងល្អសម្រាប់ខ្ញុំសោះ ។
វាហាក់ដូចជាចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោកនេះអ៊ីចឹង នៅពេលយើងបានទទួលដំណឹងថា បងស្រីរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់ ។ គាត់កំពុងដើរតាមផ្លូវ ហើយរថយន្តមួយបានមកបុកគាត់តែម្ដង ។ គ្រួសារខ្ញុំតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង ហើយពួកយើងមួយចំនួនបានសម្ដែងចរិតមកហួសថ្លែង ។ ស្វាមីរបស់គាត់ខឹងខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ថ្នាក់គាត់បាននិយាយថា គាត់នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យកូនៗរបស់ពួកគាត់និយាយរកពួកយើងទៀតទេ ។ គាត់និយាយថា គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបង្កបញ្ហានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់ ។
កូនៗរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាកំពុងបន្តប្រពៃណីគ្រួសារ ។ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយមនុស្សបរាជ័យដ៏ពិតប្រាកដម្នាក់ ។ ពួកគេមិនដែលមានលុយគ្រប់គ្រាន់ទេ ហើយនិយាយឲ្យស្មោះត្រង់ទៅ ខ្ញុំក៏មិនអាចមានលទ្ធភាពបន្តជួយពួកគេទៀតបានដែរ ។ ហេតុអ្វីគាត់មិនទៅធ្វើការងារ ហើយធ្វើការហ្នឹងឲ្យជាប់លាប់ទៅ ? ខ្ញុំពិតជាតឹងទ្រូងណាស់ ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើជាម្ដាយល្អចំពោះកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែបញ្ហាលុយឥតចេះដាច់បែបនេះបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហារវាងពួកយើងទាំងពីរនាក់ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខ្ញុំអាចទទួលយកស្វាមីរបស់នាងបាន ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាមិនអាចទទួលយកបានទេ ។ ខ្ញុំសោកស្ដាយ ។
ថ្ងៃអាទិត្យគួរតែជាថ្ងៃសម្រាប់គ្រួសារដ៏អស្ចារ្យ មែនទេ ? ខ្ញុំមិនដែលគិតថា រឿងនេះនឹងកើតឡើងនោះទេ ។ ស្វាមី/ភរិយារបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំកាលពីយប់មិញថា យើងត្រូវការដកឃ្លាពីគ្នាសិន រស់នៅដូចជាការបែកបាក់គ្នាដែរ ។ ស្អីគេ ? ខ្ញុំសឹងតែមិនជឿទេ ។ ពិតណាស់ ខ្ញុំមិនល្អឥតខ្ចោះទេ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ។ ឱព្រះអង្គអើយ តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបានទៅ ?
ខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់អ្នកឧបត្ថម្ភរបស់ខ្ញុំពីគំនិតចង់កត់ត្រាបញ្ជីប្រវត្តិអំពីជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ អ្នកឧបត្ថម្ភរបស់ខ្ញុំបានចង្អុលបង្ហាញថា មានលំនាំមួយបែបអំពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ហើយថាមានរឿងមួយចំនួនដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយជាមួយប៊ីស្សពរបស់ខ្ញុំ ។ នៅពេលខ្ញុំត្រឡប់ទៅអានសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់ខ្ញុំរយៈពេលពីរបីសប្តាហ៍ចុងក្រោយនេះវិញ ខ្ញុំឃើញថា ខ្ញុំមានទំនោរមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយចំពោះខ្លួនឯង ។ រឿងអាក្រក់មួយចំនួនបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ប្រាកដណាស់ ប៉ុន្តែខ្ញុំចាប់ផ្ដើមឃើញថា នៅពេលខ្ញុំថ្វាយខ្លួនខ្ញុំទៅឲ្យព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់អាចដកយកការឈឺចាប់មួយចំនួនរបស់ខ្ញុំចេញបាន ។ ខ្ញុំមិនចាំបាច់បន្តប្រើការញៀនរបស់ខ្ញុំទៀតទេ ។ ខ្ញុំមិនមានអំណាចដើម្បីឈប់ទេ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់មានព្រះចេស្ដានោះ ។
ព្រះគម្ពីរ និងពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីចាប់ផ្ដើមមានអត្ថន័យកាន់តែខ្លាំងឡើងចំពោះខ្ញុំនៅពេលនេះ ។ ខ្ញុំឃើញពីរបៀបដែលអ្វីទាំងនេះអនុវត្តបានចំពោះជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំដឹងកាន់តែច្រើនអំពីចរិតលក្ខណៈទន់ខ្សោយទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំមិនដែលមើលឃើញពីមុនមក ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើវាកាន់តែអាក្រក់ទៅៗឬ ពីព្រោះខ្ញុំមើលឃើញចំណុចទាំងនោះកាន់តែច្បាស់ឡើង ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំត្រូវតែបន្តទៅជំហានបន្ទាប់ទៀត ដើម្បីខ្ញុំពិតជាអាចបានជាសះស្បើយបាន ។