Biblioteka
Lekcja 18: 1 Nefi 17

Lekcja 18

1 Nefi 17

Wprowadzenie

Po podróży po pustyni trwającej osiem lat rodzina Lehiego przybyła na wybrzeże, którego obszar nazwali Obfitość. Kiedy się tam zadomowili, Pan nakazał Nefiemu zbudować statek. Kiedy bracia dowiedzieli się, czego próbuje on dokonać, wyśmiewali go, a potem narzekali i nie chcieli mu pomóc. Nefi nauczał swoich braci, że choć Pan próbował do nich mówić za pośrednictwem spokojnego cichego głosu Ducha, ich nikczemność nie pozwalała im usłyszeć Jego słów. Zganił ich za niegodziwość i nawoływał do pokuty.

Propozycje dotyczące nauczania

1 Nefi 17:1–51

Rodzina Lehiego udaje się do krainy Obfitość, gdzie Nefi miał zbudować statek

Narysuj na tablicy poniższy schemat.

Obraz
Easy Difficult

Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy opisaliby swoje obecne życie jako łatwe czy trudne. Dlaczego? (Możesz zachęcić uczniów, aby omówili swoje odpowiedzi z kolegą/koleżanką. Możesz też poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się swoim przemyśleniami z całą klasą. Przypomnij, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 17:1, 4, 6. W tym czasie niech klasa szuka słów i wyrażeń, które pokazują, czy czas, jaki Nefi i jego rodzina spędzili na pustyni, należał do łatwych czy trudnych.

  • Czy Nefi określił czas spędzony na pustyni jako łatwy czy trudny? Które słowa wskazują na to, iż było im trudno?

Wyjaśnij, że Nefi i jego rodzina byli też jednocześnie wielce błogosławieni. Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 1 Nefi 17:2, 5, 12−13, by dowiedzieć się, w jaki sposób Nefi i jego rodzina byli błogosławieni podczas podróży. Poproś kilkoro uczniów, aby wyjaśnili, czego się dowiedzieli.

Powiedz uczniom, że Nefi nauczał zasady, która wyjaśnia, dlaczego jego rodzina mogła być błogosławiona w trudnych czasach. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 1 Nefi 17:3 i znaleźli zasadę, która rozpoczyna się od słowa jeśli. Wyjaśnij pokrótce, że zasady podawane w pismach świętych czasami mają formę konstrukcji przyczynowo–skutkowej: „jeśli-to”. Słowo jeśli zapowiada działanie, a słowo to zapowiada konsekwencje (pozytywne bądź negatywne), których doświadczymy w wyniku owych działań.

Choć werset: 1 Nefi 17:3 nie zawiera słowa to, opisuje on działanie oraz wynikające z niego błogosławieństwa. Poproś uczniów, aby odnalezioną zasadę sformułowali w postaci zdania wynikowego „jeśli-to”. Utworzone przez nich zdanie powinno brzmieć podobnie do: Jeśli przestrzegamy przykazań, to Pan wzmacnia nas i zapewnia nam środki na dokonanie tego, co nakazuje. (Możesz zapisać tę zasadę na tablicy). Poproś uczniów, aby poszukali dowodu na prawdziwość tej zasady, kiedy będą studiowali doświadczenia Nefiego i zastanawiali się nad swym życiem.

Rozdaj karteczki zawierające następujące pytania (lub zapisz pytania na tablicy przed lekcją):

  1. Co Pan nakazał Nefiemu? (1 Nefi 17:7−8). Jaka była reakcja Nefiego? (1 Nefi 17:9−11, 15−16). Jak zareagowali jego bracia? (1 Nefi 17:17−21).

  2. W jaki sposób Pan pomógł Mojżeszowi wykonać to, co mu nakazał? (1 Nefi 17:23−29).

  3. Pod jakim względem bracia Nefiego byli jak dzieci Izraela? (1 Nefi 17:30, 42).

  4. Który z nakazów Pana może być dla mnie trudny?

  5. Co mogę zrobić, aby reagować podobnie jak Nefi i Mojżesz? Jak mogę uniknąć błędów popełnionych przez braci Nefiego i dzieci Izraela?

Zapowiedz powyższe pytania, wyjaśniając, że pomogą uczniom dostrzec, jak Nefi w dalszym ciągu żył zgodnie z zasadą zawartą w wersecie: 1 Nefi 17:3 po przybyciu do krainy Obfitość. Pytania pomogą też uczniom odnieść tę zasadę do siebie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 17:7−8. Poproś resztę klasy, aby odnalazła, co nakazano zrobić Nefiemu. Niech uczniowie zapiszą odpowiedź pod pytaniem nr 1 na kartkach lub w dziennikach do studiowania pism świętych.

  • Co w tym przykazaniu mogło sprawić Nefiemu trudność?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 1 Nefi 17:9−11, a innego o przeczytanie: 1 Nefi 17:15–16. Zanim zaczną czytać, poproś klasę, aby dowiedziała się, jak zareagował Nefi na nakaz wybudowania statku.

  • Co robi na was wrażenie w reakcji Nefiego?

Niech uczniowie zapiszą podsumowanie reakcji Nefiego pod pytaniem nr 1 na kartkach lub w dziennikach do studiowania pism świętych.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: 1 Nefi 17:17−21. Niech klasa poszuka słów i wyrażeń, które obrazują nastawienie Lamana i Lemuela. Niech uczniowie zapiszą podsumowanie reakcji Lamana i Lemuela na nakaz zbudowania statku. Poproś jednego lub dwóch uczniów, aby przeczytali klasie swoje podsumowanie.

Wyjaśnij, że Nefi zareagował na narzekania braci, przypominając im, że Pan pomógł Mojżeszowi w wykonaniu trudnego zadania, jakim było uwolnienie dzieci Izraela z niewoli. Nefi porównał też znieczulenie serc swoich braci do znieczulenia serc dzieci Izraela. Poproś uczniów, aby przestudiowali fragmenty z pism świętych i zapisali swe odpowiedzi na pytanie 2. i 3. W zależności od potrzeb swoich uczniów możesz poprosić ich, aby zrobili to samodzielnie lub z kolegami/koleżankami.

Kiedy uczniowie ukończą pracę nad pytaniem 2. i 3., zapytaj:

  • W jaki sposób Pan pomógł Mojżeszowi wykonać to, co mu nakazał?

  • Jak myślicie, w jaki sposób przykład Mojżesza mógł pomóc Nefiemu?

  • Pod jakimi względami bracia Nefiego byli jak dzieci Izraela?

Zwróć uwagę, że kiedy Pan daje nam trudne do wykonania zadania lub przykazania, do nas należy decyzja, czy zareagujemy tak, jak Nefi czy tak, jak Laman i Lemuel. Wyjaśnij, że choć Bóg nie prosi nas, abyśmy wykonywali tak trudne zadania, jak budowa statku czy rozdzielanie Morza Czerwonego, daje nam przykazania i prosi nas, byśmy robili coś, co inni ludzie mogą uznać za trudne. Na przykład, nakazał nam, abyśmy mieli cnotliwe myśli i przestrzegali świętości dnia Sabatu. Oczekuje, że będziemy wypełniali powołania kościelne (np. jako prezydent kworum czy klasy) i służyli innym. Spodziewa się, że będziemy dochowywać naszych przymierzy i pozostaniemy aktywni w Kościele nawet w obliczu przeciwności. Daj uczniom czas na zapisanie odpowiedzi na pytania 4. i 5. Zachęć ich, aby odpowiedzieli na pytanie 4., pisząc o czymś, co nakazał Pan, a co może być dla nich trudne.

Kiedy minie czas wyznaczony na pisanie, przeczytaj na głos wypowiedź Nefiego, która jest wyrazem jego wiary: 1 Nefi 17:50. Następnie poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: 1 Nefi 17:51 i zastanowili się, w jaki sposób odnosi się on do ich życia. Zachęć ich, aby dodali swoje imię po słowie mnie i zastąpili wyrażenie zbudował statek zadaniem lub przykazaniem, które jest dla nich trudne. Zastanów się nad poproszeniem uczniów, których to nie krępuje, o przeczytanie na głos wersetu: 1 Nefi 17:51 wraz z dopisanymi słowami. Ponownie odwołaj się do zapisanej na tablicy zasady.

  • Jakie wcześniejsze przeżycie związane z tą zasadą dało Nefiemu pewność, że Pan pomoże mu wypełnić każde przykazanie?

  • Jakie wy mieliście doświadczenia, które dają wam pewność, że Bóg pomoże wam w wykonaniu tego, o co was poprosi?

Podziel się swym świadectwem, że kiedy przestrzegamy przykazań, Pan nas wzmacnia i umożliwia wykonanie tego, co nakazuje.

1 Nefi 17:45−55

Nefi gani Lamana i Lemuela za ich niegodziwość

Obraz
Nefi poskramia swoich buntowniczych braci

Pokaż ilustrację „Nefi poskramia swoich buntowniczych braci” (62044; Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 70). Poproś uczniów, aby opisali, co się dzieje na ilustracji. Jeśli uczniowie nie potrafią tego zrobić, poproś, aby znaleźli odpowiedź we fragmencie: 1 Nefi 17:48, 53–54.

  • Dlaczego Pan potrząsnął braćmi Nefiego, zgodnie z fragmentem: 1 Nefi 17:53? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że w tym kontekście słowo potrząsnę oznacza „sprawię, że będą się trzęśli lub drżeli”).

Wyjaśnij, że drżenie, w jakie wprawił Pan Lamana i Lemuela, było jednym z wielu sposobów na komunikowanie się Pana z nimi. Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 1 Nefi 17:45 i znaleźli kilka sposobów, na jakie Pan komunikował się w przeszłości z Lamanem i Lemuelem.

  • Na jakie sposoby Pan komunikował się z Lamanem i Lemuelem? Które z nich wydają się najpowszechniejszym sposobem komunikowania się Pana z nami?

Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli w swoich pismach świętych następujący zwrot z fragmentu: 1 Nefi 17:45: „Mówił On do was jako cichy głos sumienia”. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał klasie poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Duch Święty mówi głosem, który bardziej poczujecie, niż usłyszycie. Opisany jest on jako ‘spokojny cichy głos’ [NiP 85:6]. Mówiąc o ‘słuchaniu’ podszeptów Ducha, najczęściej określa się je słowami: ‘Miałem uczucie…’” („Personal Revelation: The Gift, the Test, and the Promise”, Ensign, listopad 1994, str. 60).

Możesz poprosić uczniów, aby zapisali tę prawdę w swoich pismach świętych obok wersetu: 1 Nefi 17:45: Duch Święty przemawia spokojnym cichym głosem, który bardziej czujemy, niż słyszymy. (Aby podkreślić tę zasadę, możesz poprosić uczniów o przeczytanie Nauk i Przymierzy 8:2–3).

  • Kiedy odczuwaliście, że przemawia do was cichy spokojny głos Ducha Świętego?

  • Co z tych rzeczy, które robicie, pomaga wam czuć i rozpoznawać spokojny cichy głos Ducha Świętego?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zachęcić ich, aby zaznaczyli następujące wyrażenie we fragmencie: 1 Nefi 17:45: „Lecz wy nie byliście już w stanie go odczuć i usłyszeć Jego słów”. Poproś uczniów, aby przeczytali pierwsze zdanie z fragmentu: 1 Nefi 17:45 i dowiedzieli się, dlaczego Laman i Lemuel „nie [byli] już w stanie go odczuć”. Poproś, aby powiedzieli, co znaleźli.

  • Dlaczego to, że Laman i Lemuel byli „szybcy, aby czynić niegodziwość”, sprawiło, że „nie [byli] w stanie […] odczuć” Ducha?

  • W jaki sposób nasze grzechy mogą wpływać na naszą zdolność odczuwania wpływu Ducha Świętego?

Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, przeczytaj wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta, który służył jako członek Rady Prezydenta Kościoła:

„Dzięki zaawansowanej technologii obecnie bardzo często komunikujemy się za pomocą telefonów komórkowych. Czasami jednak trafiamy w martwe punkty, gdzie nie dochodzi sygnał telefoniczny. Tak się dzieje, kiedy posiadacz telefonu znajduje się w tunelu lub kanionie albo gdy występują inne zakłócenia.

To samo dotyczy boskiej komunikacji. […] Często sami sprawiamy, że znajdujemy się w duchowo martwych punktach — w miejscach i sytuacjach, które blokują boskie wiadomości. Niektóre z tych punktów to złość, pornografia, grzech, egoizm i inne sytuacje, które są obrazą dla Ducha” („Czy otrzymałeś właściwą wiadomość?”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 67).

Na zakończenie poproś uczniów, aby zastanowili się nad przesłaniem, jakie Pan próbował im ostatnio przekazać. Zachęć ich, aby zastanowili się, czy istnieją w ich życiu jakieś „duchowo martwe punkty”, które mogą stać na przeszkodzie odebrania słów przekazu. (Możesz poprosić uczniów, aby zapisali to w swoich dziennikach do studiowania pism świętych). Złóż świadectwo, że Duch Święty przemawia spokojnym cichym głosem, który bardziej czujemy, niż słyszymy. Zaświadcz też, że możemy doświadczyć tego typu komunikacji, kiedy staramy się być godni tych delikatnych podszeptów.

Komentarz i tło historyczne

1 Nefi 17:8−9. Wyzwania, z jakimi spotkał się Nefi podczas budowania statku

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

„Nefi nie był żeglarzem. Wychowywał się w Jerozolimie, mieście leżącym w głębi kraju, a nie nad Morzem Śródziemnym. Wydaje się mało prawdopodobne, żeby wiele wiedział na temat budowy statków i potrzebnych do tego narzędzi lub że posiadał jakieś związane z tym doświadczenia czy umiejętności. Być może nawet nie widział wcześniej statku przystosowanego do pływania po oceanie. W gruncie rzeczy Nefiemu nakazano zbudować coś, czego nigdy wcześniej nie budował, i aby udał się do miejsca, którego nigdy wcześniej nie widział” („Learning to Love Learning” [przemówienie wygłoszone podczas wręczania dyplomów na Uniwersytecie Brighama Younga, 24 kwietnia 2008], str. 4, adres internetowy: speeches.byu.edu).

1 Nefi 17:45. „Nie byliście już w stanie go odczuć”

Prezydent Henry B. Eyring z Rady Prezydenta Kościoła wyjaśnił, że brak Ducha w czyimś życiu może wskazywać na potrzebę pokuty:

„Warunkiem częstej obecności i wskazówek od Ducha Świętego jest bycie czystym. Duch musi opuścić tych, którzy są nieczyści […].

[…] Jeśli macie trudności z odczuwaniem Ducha Świętego, rozważnym posunięciem byłoby zastanowienie się, czy nie ma czegoś, za co powinniście odpokutować i otrzymać przebaczenie.

Jeśli odczuliście wpływ Ducha Świętego dzisiaj, potraktujcie to jako dowód na działanie w waszym życiu mocy Zadośćuczynienia. Z tego i wielu innych powodów dobrze by było, gdybyście starali się przebywać w takich miejscach i brać udział w takich zadaniach, które zapraszają podszepty Ducha Świętego. Odczuwanie wpływu Ducha Świętego działa w dwie strony: Duch Święty przebywa tylko w czystych świątyniach, a przyjęcie Ducha Świętego oczyszcza nas dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Możecie modlić się z wiarą, abyście wiedzieli, co czynić, abyście zostali oczyszczeni i dzięki temu byli godni towarzystwa Ducha Świętego i służby Pana. Dzięki Jego obecności będziecie wzmocnieni przed pokusą i będziecie mieć moc, by unikać zwodzenia” („Dary Ducha na ciężkie czasy”, Ensign, czerwiec 2007, str. 23).

Drukuj