Lesson 94

Alma 37

Pambungad

Patuloy na pinayuhan ni Alma ang kanyang anak na si Helaman at inihabilin sa kanya ang mga sagradong talaan. Ipinaalala niya kay Helaman na sa pamamagitan ng mga banal na kasulatan libu-libong Lamanita ang nadala sa Panginoon, at siya ay nagpropesiya na ang Panginoon ay may dakilang layunin para sa mga talaan sa hinaharap. Tinagubilinan ni Alma ang kanyang anak tungkol sa dapat ituro sa mga tao. Inihalintulad ang mga salita ni Cristo sa Liahona, itinimo niya kay Helaman ang kahalagahan ng pagsasaliksik at pag-aaral nito para magabayan.

Paalala: Ang lesson na ito ay nagbibigay ng pagkakataon na makapagturo ang tatlong estudyante sa klase. Para matulungan ang tatlong estudyante na makapaghanda sa pagtuturo, bigyan ang bawat isa sa kanila ng kopya ng bahagi na ituturo niya isa o dalawang araw bago siya magturo. O maaaring ikaw mismo ang magturo ng mga bahaging ito.

Mga Mungkahi sa Pagtuturo

Alma 37

Ipinagkatiwala ni Alma kay Helaman ang mga talaan, pinayuhan siya na sundin ang mga kautusan, at ipinaalala sa kanya na kumikilos ang Liahona sa pamamagitan ng pananampalataya

Isulat sa pisara ang sumusunod na diagram:

Sabihin sa mga estudyante na isulat sa pisara ang ilang maliliit at mga karaniwang bagay na nakagawa ng malaking kabutihan sa kanilang buhay. Maaari mong sabihin sa kanila na ipaliwanag ang mga isinulat nila.

Ipaliwanag na ang Alma 37 ay naglalaman ng payo ni Alma upang matulungan ang kanyang anak na si Helaman na maghanda na maging susunod na tagapag-ingat ng mga sagradong talaan. Itinuro sa kanya ni Alma ang mahalagang bahagi ng maliliit at mga karaniwang bagay sa gawain ng Panginoon. Ipabasa nang malakas sa isang estudyante ang Alma 37:6–7.

Ano ang matututuhan natin mula sa mga talatang ito tungkol sa kahalagahan ng “maliliit at mga karaniwang bagay”? (Maaaring iba-iba ang isagot ng mga estudyante, ngunit tiyaking mabanggit nila ang katotohanan na ang Panginoon ay gumagawa sa pamamagitan ng maliliit at mga karaniwang bagay upang maisakatuparan ang Kanyang mga walang hanggang layunin.)

Sabihin sa mga estudyante na basahin nang tahimik ang Alma 37:1–5, at alamin ang isang halimbawa ng maliit at karaniwang bagay na maaaring magkaroon ng malaking epekto sa buhay ng mga tao (mga sagradong talaan, o mga banal na kasulatan). Matapos maibahagi ng mga estudyante ang nalaman nila, isulat sa pisara ang mga salitang Mga banal na kasulatan sa ilalim ng Maliliit at mga karaniwang bagay.

Sabihin sa mga estudyante na hanapin sa Alma 37:8–10 kung paano nakaimpluwensya ang mga banal na kasulatan sa mga tao sa Aklat ni Mormon. Kapag naibahagi ng mga estudyante ang nahanap nila, maaari mong isulat ang kanilang mga sagot sa ilalim ng MALAKING EPEKTO.

• Paano nakaimpluwensya sa buhay ninyo ang mga banal na kasulatan?

Ibuod ang Alma 37:11–32 na ipinapaliwanag na itinuro ni Alma kay Helaman na ipapakita ng Panginoon ang Kanyang kapangyarihan sa paglabas ng Aklat ni Mormon. Tinagubilinan niya si Helaman na sundin ang mga kautusan ng Panginoon at ingatang mabuti ang mga talaan. Tinagubilinan niya rin si Helaman na gamitin ang mga talaan sa pagtuturo sa mga tao at iwasang ihayag ang lahat ng detalye ng kasamaan ng mga Jaredita at ang kinahinatnan ng mga ito.

Sabihin sa mga estudyante na basahin nang tahimik ang Alma 37:13–16, at alamin ang mga alituntuning itinuro ni Alma kay Helaman nang ihabilin niya ang mga talaan. (Maaaring makatukoy ng iba’t ibang alituntunin ang mga estudyante, ngunit tiyaking maisagot nila na kung susundin natin ang mga kautusan ng Panginoon, tutulungan Niya tayong magawa ang ating mga tungkulin. Maaari mong itanong kung paano nauugnay ang alituntuning ito sa ideya na maaaring magkaroon ng malaking epekto ang maliliit at mga karaniwang bagay.)

Ang natitirang bahagi ng lesson na ito ay nilayong maituro ng tatlong estudyante. Kung malaki ang klase, sabihin sa mga estudyanteng magtuturo o student teacher na pumunta sa tatlong magkakaibang lokasyon sa silid-aralan. Hatiin ang klase sa tatlong grupo. Sabihin sa bawat grupo na dalhin ang kanilang banal na kasulatan, notebook o scripture study journal, at bolpen o lapis at sama-samang pumunta sa isa sa mga student teacher. Pagkatapos maituro ng mga student teacher ang kani-kanyang lesson, ang mga grupo ay pupunta naman sa iba pang student teacher hanggang sa mapuntahan nila ang tatlong student teacher. Kung maliit ang klase, maaaring maghalinhinan sa pagtuturo sa buong klase ang mga student teacher. Anuman sa dalawang paraan na ito, mga pitong minuto lang ang dapat magugol ng mga student teacher sa pagtuturo ng kanilang lesson at sa talakayan.

Student Teacher 1—Alma 37:33–34

Sabihin sa iyong mga kaklase na mag-isip ng isang lokal na lider ng Simbahan o General Authority na may naiturong isang bagay sa kanila na nakagawa ng kaibhan sa kanilang buhay. Sabihin sa ilang estudyante na ibahagi ang itinuro ng lider na ito at paano ito nakaimpluwensya sa kanila. Maaari ka ring magbigay ng halimbawa mula sa iyong buhay.

Sabihin sa dalawang estudyante na magsalitan sa pagbasa nang malakas ng Alma 37:33–34. Sabihin sa iba pa na tahimik na sumabay sa pagbasa at alamin ang ipinayo ni Alma kay Helaman na ituturo sa mga tao. Maaari mong imungkahi na markahan nila ang mga pariralang “turuan sila” at “ipangaral sa kanila” habang sila ay nagbabasa. Sa pisara o sa isang papel, isulat ang Mga Turo ng mga lider ng Simbahan. Matapos basahin ng mga estudyante ang mga talata, sabihin sa kanila na ibahagi ang nalaman nila. Isulat ang kanilang mga sagot sa ilalim ng Mga Turo ng mga lider ng Simbahan. Itanong ang mga sumusunod:

• Paano higit na makatutulong ang mga turong ito sa atin ngayon? Bakit?

Sabihin sa iyong mga kaklase na tingnan ang huling parirala ng Alma 37:34 para makita kung anong mga pagpapala ang dumarating sa pagsunod sa mga itinuro ng mga lider ng Simbahan. Isulat sa pisara ang sumusunod na alituntunin: Sa pagsunod sa mga itinuro ng mga lider ng Simbahan, makasusumpong tayo ng kapahingahan sa ating mga kaluluwa. Itanong sa kanila kung ano sa palagay nila ang ibig sabihin ng “makasusumpong ng kapahingahan sa kanilang mga kaluluwa.” (Kabilang sa mga sagot ang pagiging malaya sa mga ibinunga ng kasalanan, pagtanggap ng kapayapaan mula sa Espiritu, at pagkakaroon ng lakas na mapagtiisan at makayanan ang mga pagsubok.)

Magpatotoo kung paano napatunayang totoo sa iyong buhay ang alituntuning ito. Kung may oras pa, anyayahan ang iba na ibahagi ang kanilang patotoo tungkol sa alituntuning ito.

Student Teacher 2—Alma 37:35–37

Ipaliwanag sa mga kaklase mo na karaniwan na sa mga nagtatanim ng puno na itali ang maliit pang puno sa isang tulos [stake] at alisin ito kapag lumaki na ang puno. Itanong sa kanila kung bakit sa palagay nila ay ginagawa ito. Pagkatapos ay basahin ang sumusunod na kuwento tungkol sa isang puno na itinanim ni Pangulong Gordon B. Hinckley sa kanyang bakuran:

Nagtanim si Pangulong Gordon B. Hinckley ng isang maliit na puno malapit sa kanyang tahanan pagkatapos niyang ikasal. Halos hindi niya ito napagtuunan ng pansin sa pagdaan ng mga taon. Isang araw napansin niya na ang puno ay hindi tuwid at nakapaling sa kanluran. Sinikap niya na ituwid ito pero malapad na ang katawan ng puno. Sinubukan niyang gumamit ng lubid at pulleys para ituwid ito, pero ayaw na nitong sumunod. Sa huli, kinuha niya ang kanyang lagare at pinutol ang malaking sanga sa bandang kanluran, na nag-iwan ng pangit na pilat sa puno. Sinabi niya kalaunan tungkol sa puno:

“Mahigit kalahating siglo na ang lumipas mula nang itanim ko ang punong iyon. … Tiningnan kong muli ang puno kamakailan. Malaki na ito. Mas tuwid na ang pagtubo nito. Nagpaganda ito sa aming tahanan. Ngunit napakatindi ng naranasan nito noong ito ay maliit pa at napakasakit ng ginawa ko para maituwid ito.

“Nang una kong itanim ang puno, napatatag sana ito ng isang tali laban sa malalakas na pag-ihip ng hangin. Dapat sana ay tinalian ko ito at nagawa sana ito nang halos walang hirap. Ngunit hindi ko ito nagawa, at bumaluktot ito sa pwersang humagupit dito” (“Bring up a Child in the Way He Should Go,” Ensign, Nob. 1993, 59).

Ipabasa sa mga estudyante ang payo ni Alma kay Helaman sa Alma 37:35. Sabihin sa kanila na pag-isipan kung paano nauugnay ang talatang ito sa kuwento ni Pangulong Hinckley tungkol sa puno.

Ang Alma 37:35 ay isang scripture mastery passage. Maaari mong tulungan ang mga estudyante na maisaulo at maunawaan ang scripture passage na ito sa pagsasabi sa kanila na kumpletuhin ang assignment sa katapusan ng lesson ngayon.

Sabihin sa mga estudyante na ibuod ang Alma 37:35 sa sarili nilang salita. (Dapat mabanggit sa sagot nila na: dapat nating matutuhan sa ating kabataan na sundin ang mga kautusan ng Diyos.) Sabihin din sa kanila na isulat ang kanilang mga sagot sa mga sumusunod na tanong. (Maaari mong isulat sa pisara ang mga tanong o basahin ito nang marahan para maisulat ng mga estudyante.)

• Ano kaya ang kaibhang magagawa sa buhay ng isang tao kung natutuhan niyang sundin ang mga kautusan ng Diyos habang siya ay bata pa?

• May naiisip ba kayo na mga tao na napagpala sa buong buhay nila dahil natutuhan nilang sumunod sa mga kautusan habang bata pa sila? Isulat kung paano sila napagpala.

Sabihin sa ilang estudyante na ibahagi ang isinulat nila. Pagkatapos ay ipabasa nang malakas sa isang estudyante ang Alma 37:36–37. Sabihin sa klase na tahimik na sumabay sa pagbasa, at alamin ang mga payo na makatutulong sa kanila na sundin ang mga kautusan habang sila ay bata pa.

• Paano makatutulong sa inyo ang araw-araw na pagsunod sa mga payo na ito upang masunod ang mga kautusan?

• Sa paanong paraan ninyo sinisikap na unahin ang Panginoon sa inyong mga isipan, salita, gawain, at puso? (Hikayatin ang mga estudyante na isipin kung paano sila magiging mas mabuti.)

Ibahagi ang iyong patotoo kung paano nakatulong sa pagsunod mo sa mga kautusan ang pagsangguni o paghingi ng payo sa Panginoon. Hikayatin ang iyong mga kaklase na sumangguni sa Panginoon sa lahat ng kanilang ginagawa.

Student Teacher 3—Alma 37:38–45

Idispley ang larawang Ang Liahona (62041; Aklat ng Sining ng Ebanghelyo [2009], blg. 68). Ipaalala sa mga kaklase mo ang aguhon o kompas na ginamit ng Panginoon para tulungan ang pamilya ni Lehi sa kanilang paglalakbay patungo sa lupang pangako. Sa Alma 37:38 nalaman natin na ang aguhon o kompas ay tinatawag na Liahona. Ipaliwanag na binanggit ni Alma ang Liahona para ituro kay Helaman ang isang mahalagang alituntunin tungkol sa paraan kung paano ginagabayan ng Panginoon ang Kanyang mga anak.

Sabihin sa iyong mga kaklase na tatanungin mo sila at pagkatapos ay salitan mo silang pababasahin nang malakas ng ilang talata habang ang iba ay naghahanap ng mga sagot. Ipasagot sa kanila ang bawat tanong matapos mabasa ang kaugnay na scripture passage.

• Paano kumikilos ang Liahona? (Tingnan sa Alma 37:38–40.)

• Bakit tumitigil paminsan-minsan sa pagkilos ang Liahona? (Tingnan sa Alma 37:41–42.)

• Paano natin maihahalintulad ang Liahona sa mga salita ni Cristo? (Tingnan sa Alma 37:43–45.)

Maaaring kailangan mong ipaliwanag na sa mga talatang ito, ang mga salitang kahalintulad at pagkakahalintulad ay tumutukoy sa “isang tao, pangyayari, o ritwal na napakahalaga na susunod o mangyayari. … Ang totoong pagkakahalintulad ay kakikitaan ng pagkakahawig, nagpapakita ng katibayan ng banal na pagkakatalaga, at mangyayari sa hinaharap” (Joseph Fielding McConkie, Gospel Symbolism [1985], 274). Ang pagpapasyang sundin o hindi sundin ang mga tagubilin ng Liahona ay tulad ng pagpapasiya kung paano natin susundin ang mga tagubilin na nagmumula sa mga salita ni Cristo.

• Saan natin mababasa ang mga salita ni Cristo? (Kabilang sa mga sagot ang mga banal na kasulatan, mga salita ng mga propeta sa mga huling araw, patriarchal blessing, at mga pahiwatig ng Espiritu.)

Ipabuod sa iyong mga kaklase ang mga sinabi ni Alma sa Alma 37:38–45, lalo na sa talata 44–45. Dapat kabilang sa talakayang ito ang sumusunod na katotohanan: Kung susundin natin ang mga salita ni Jesucristo, gagabayan tayo nito upang matanggap ang buhay na walang hanggan.

Ibahagi kung paano espirituwal na nakaimpluwensya sa inyo ang mga salita ni Cristo at kung paano kayo natulungan nito na sumulong patungo sa buhay na walang hanggan. Maaari mong imungkahi na pag-isipan ng mga estudyante na kumuha ng patriarchal blessing o, kung mayroon na sila nito, basahin ito nang regular at nang may panalangin.

Paalala sa titser: Pagkatapos maituro ng mga estudyante ang kanilang bahagi sa lesson, pasalamatan sila at, kung may oras pa, anyayahan ang ilang estudyante na magpatotoo sa isa sa mga alituntunin na natutuhan nila sa araw na ito. Maaari ka ring magbahagi ng sarili mong patotoo tungkol sa mga alituntuning ito. Magtapos sa pagsasabi sa klase na tahimik na sumabay sa pagbasa habang binabasa mo nang malakas ang Alma 37:46–47.

Scripture Mastery—Alma 37:35

Paalala: Ang sumusunod na take-home activity o aktibidad na gagawin sa bahay ay maghahanda sa mga estudyante para sa pagsisimula ng susunod na lesson (Alma 38). Maglaan ng oras na maipaliwanag sa klase ang assignment sa mga estudyante at sabihin sa kanila ang iyong plano na tatanungin mo sila tungkol sa kanilang mga karanasan sa susunod ninyong pagkaklase.

Sabihin na ang Alma 37:35 ay isang scripture mastery passage. Maaari mong hikayatin ang mga estudyante na markahan ito sa paraang madali nila itong mahahanap. Sabihin sa kanila na isaulo ang scripture passage na ito sa bahay ngayong gabi at bigkasin ito nang walang kopya sa magulang o iba pang pinagkakatiwalaang adult o mas nakatatanda sa kanila. (O maaari nilang basahin ang talata sa mas nakatatanda sa kanila.) Hikayatin sila na itanong sa mas nakatatanda sa kanila ang sumusunod. (Maaari mong ipasulat sa mga estudyante ang mga tanong na ito sa isang papel para maiuwi nila.)

Paano nakatulong sa inyo ang pagsunod sa mga kautusan ng Diyos?

Anong payo ang maibibigay ninyo na makatutulong sa akin na lalo pang matuto sa aking kabataan?

Sabihin sa mga estudyante na hihilingin mo sa kanila na ibahagi ang kanilang karanasan sa susunod na klase.

Komentaryo at Pinagmulang Impormasyon

Alma 37:6–7. Maliliit at mga karaniwang bagay

Para maipaliwanag ang alituntunin na nakagagawa ng malaking kaibhan ang maliliit at mga karaniwang bagay, ikinuwento ni Pangulong Gordon B. Hinckley ang sumusunod:

“Maraming taon na ang nakararaan nagtrabaho ako para sa isang riles ng tren sa punong tanggapan nito sa Denver. Ako ang namamahala sa tinatawag na head-end traffic [tumitiyak na naihatid sa tamang destinasyon ang mga bagahe, liham, atbp.]. Mga panahon iyon na halos lahat ay sumasakay ng tren. Isang umaga tinawagan ako ng counterpart ko sa Newark, New Jersey. Sabi niya, ‘Dumating na ang tren numero ganoon-ganito, pero wala ang bagon ng mga bagahe nito. Nawala sa kung saan ang bagahe ng 300 pasahero, at galit sila.’

“Agad akong nagpunta sa trabaho para alamin kung saan ito maaaring napunta. Nalaman ko na ito ay naisakay at naibiyahe ito nang wasto sa tren sa Oakland, California. Nailipat ito sa riles namin sa Salt Lake City, nadala papunta sa Denver, papunta sa Pueblo, naibiyahe sa isa pang ruta, at dumating sa St. Louis. Naroon iyon at isasakay sa isa pang tren na maghahatid dito sa Newark, New Jersey. Ngunit ginalaw ng isang hindi nag-iingat na switchman sa St. Louis yard ang isang maliit na piraso ng bakal na tatlong pulgada lang ang laki, isang switch point, pagkatapos ay hinatak ang pingga [lever] para ihiwalay ang bagon. Natuklasan namin na isang bagon ng mga bagahe na pag-aari ng Newark, New Jersey, ang nasa New Orleans, Louisiana—1,500 milya mula sa destinasyon nito. Ang tatlong-pulgadang paggalaw lang ng switch sa St. Louis yard ng isang walang-ingat na empleyado ay naging sanhi para mapunta ito sa maling direksyon, at napalayo ito nang husto mula sa tunay nitong destinasyon. Ganyan ang nangyayari sa ating buhay. Sa halip na sumunod sa tamang landas, hinahatak tayo ng maling ideya sa ibang direksyon. Ang paglayo mula sa ating orihinal na destinasyon ay maaaring sanhi ng napakaliit na bagay na nagawa natin, ngunit, kung ipagpapatuloy, ang napakaliit na nagawang iyon ay magiging malaking agwat at matatagpuan natin ang ating sarili na napalayo na mula sa nais nating patunguhan.

“Namasdan na ba ninyo ang isa sa mga 16-na-talampakan na tarangkahan na iyon sa bukid? Kapag binuksan ito, talagang maluwang ito. Bahagya lang nagagalaw ang mga bisagra, samantalang malaki ang perimeter o distansya na inaabot nito. Ang maliliit na bagay na ginagawa natin ang gumagawa ng malaking kaibhan sa ating buhay” (“A Prophet’s Counsel and Prayer for Youth,” Ensign, Ene. 2001, 5–7).

Alma 37:35. “Matuto sa iyong kabataan na sumunod sa mga kautusan ng Diyos”

Ikinuwento ni Elder L. Tom Perry ng Korum ng Labindalawang Apostol ang tungkol kay Creed Haymond, isang taong natuto sa kanyang kabataan na sumunod sa mga kautusan ng Diyos:

“Si Creed Haymond [ay] isang binatang Mormon na nag-aplay at natanggap sa University of Pennsylvania. Siya ay isang atleta na kilala sa bilis sa pagtakbo at dahil sa husay niya at pagsali sa mga kompetisyon, siya ay napiling maging track team captain.

“Ang taunang kompetisyon ng Intercollegiate Association of Amateur Athletes of America ay ginanap sa Harvard Stadium sa katapusan ng Mayo noong 1919. Sa Cambridge nagmula ang pinakamaraming atleta sa kolehiyo—1,700 sa kabuuan. Sa mga tryouts, 17 kalalakihan mula sa Penn ang naging kwalipikado. Ang Cornell, ang pinakamatindi nilang kalaban nang taong iyon, ay 10 lamang ang kwalipikado. Ang Penn team ay nakalalamang para makuha ang kampeonato. Pagsasama-samahin ang indibiduwal na puntos ng mga miyembro ng team—lima para sa unang puwesto, apat para sa pangalawang puwesto, tatlo para sa pangatlong puwesto, dalawa para sa pang-apat na puwesto, at isa para sa panglimang puwesto. Natural lamang na ang team na may pinakamaraming kwalipikadong miyembro ang may pinakamalaking pagkakataon na manalo sa kompetisyon.

“Masaya ang Penn coach noong gabi bago ang kompetisyon. Binisita niya sa kani-kanyang silid ang mga miyembro ng kanyang team bago siya matulog. Pumunta siya sa silid ni Creed at sinabing, ‘Creed, kung gagawin natin ang lahat ng makakaya natin bukas, mananalo tayo.’

“Nag-atubili ang coach. ‘Creed, pinainom ko ng kaunting alak ngayong gabi ang mga teammate mo. Gusto kong uminom ka rin, kahit konti lang.’

“‘Ayaw ko po, Coach.’

“‘Pero, Creed, hindi kita lalasingin. Alam ko ang paniniwala ninyong “mga Mormon.” Parang gamot na pampalakas lang ito, para makapokus ka lalo sa laro.’

“‘Hindi po iyan makakabuti sa akin, Coach; hindi ko po iinumin iyan.’

“Sumagot ang coach, ‘Tandaan mo, Creed, ikaw ang team captain at inaasahan namin na mananalo ka. Labing-apat na libong estudyante ang nag-aabang sa iyo na mapanalunan ang kompetisyong ito. Kung bibiguin mo kami matatalo tayo. Alam ko ang makakabuti sa iyo.’

“Alam ni Creed na ganito rin ang iniisip ng iba pang mga coach na ang kaunting alak ay makakabuti sa nananakit na mga kalamnan ng mga manlalaro dahil sa kaka-training. Alam din niya na ang ipinagagawa ng coach ay salungat sa lahat ng itinuro sa kanya mula noong bata pa siya. Tiningnan niya nang diretso sa mata ang kanyang coach at sinabing, ‘Hindi ko po iinumin iyan.’

“Sumagot ang coach, ‘Nakakatawa ka, Creed. Hindi ka umiinom ng tsaa sa training natin. May sarili kang pasiya. Sige, gawin mo kung ano ang gusto mo.’

“Pagkatapos ay iniwan na ng coach ang team captain na labis na nag-aalala. Paano kung hindi mahusay ang laban niya bukas. Ano ang sasabihin niya sa kanyang coach? Makakalaban niya ang pinakamabibilis na kalalakihan sa mundo. Kailangang gawin niya ang lahat ng makakaya niya. Maaaring ang hindi niya pagsunod sa coach ay maging pagkatalo ng Penn. Ang kanyang mga teammate ay sumunod sa ipinagagawa sa kanila. Naniwala sila sa kanilang coach. Ano ang karapatan niyang hindi sumunod? Iisa lang ang dahilan. Itinuro sa kanya, sa buong buhay niya, ang pagsunod sa Word of Wisdom.

“Napakahalagang sandali iyon ng pagpapasiya sa buhay ng binatang ito. Taglay ang espirituwal na lakas na humihikayat sa kanya, siya ay lumuhod at taimtim na nanalangin sa Panginoon na bigyan siya ng patotoo sa pinagmulan ng paghahayag na ito na kanyang pinaniwalaan at sinunod. Pagkatapos ay nahiga na siya at nakatulog nang mahimbing.

“Kinaumagahan pumunta sa kanyang silid ang coach at nagtanong, ‘Kumusta ang pakiramdam mo, Creed?’

“‘Mabuti po,’ ang masayang sagot ng team captain.

“‘Lahat ng mga kasamahan mo ay maysakit. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanila,’ ang seryosong sabi ng coach.

“‘Siguro po ang tonic na ibinigay ninyo sa kanila, Coach.’

“‘Siguro nga,’ ang sagot ng coach.

“Alas-2 ay nakaupo na ang 20,000 manonood at naghihintay na magsimula ang kompetisyon. Sa pagpapatuloy ng kompetisyon, makikitang may hindi magandang nangyayari sa mahusay na Penn team. Sa bawat laro, hindi kinakitaan ng kahusayan ang Penn team gaya ng inaasahan sa kanila. May mga miyembro pa ng team na hindi nakasali dahil sa malubhang pagkakasakit.

“Sa 100- at 220-meter dash pinakamabilis si Creed. Talagang kailangang-kailangan siya ng Penn team na manalo para sa kanila. Makakalaban niya ang limang pinakamabibilis na kalalakihan sa mga kolehiyo ng Amerika. Nang nakapuwesto at nakahanda na ang mga manlalaro para sa 100-meter dash at pinaputok ang pistol na hudyat ng pagtakbo nila, lahat ng manlalaro ay mabilis na tumakbo—gayon nga, maliban sa isa—si Creed Haymond. Ang mananakbo na gumamit ng pangalawang lane sa qualifying round—na kasalukuyang lane na tatakbuhan ni Creed sa pagkakataong ito—ay nasipa ang isa o dalawang pulgada ng lupa sa mismong lugar na pinili ni Haymond. Hindi pa sila gumagamit noon ng mga starting block. Sa matinding pagpadyak ni Creed, ang makitid na bahagi ng lupa ay nasira, at siya ay napaluhod at naiwan ng iba pang mananakbo.

“Tumayo siya at sinikap na makahabol. Sa 60 meter, siya ang huli sa takbuhan. Pagkatapos ay nalampasan niya ang panglimang lalaki, pagkatapos ang pang-apat, pangatlo, at ang pangalawa. Malapit na sa finish line, humihingal na sa pagod, binilisan pa niya ang pagtakbo at nalampasan ang huling mananakbo at nanalo.

“Dahil sa ilang pagkakamali sa pagsasaayos, ang semifinals para sa 220-meter dash ay nakumpleto lamang nang halos matatapos na ang kompetisyon. Sa kamalasang inabot ng Penn team sa buong araw na iyon, si Creed Haymond ay nailagay sa huling qualifying round para sa 220-meter dash. Pagkatapos, limang minuto matapos manalo rito, siya ay tinawag para lumaban sa final 220-meter dash, ang huling laban sa araw na iyon. Isa sa iba pang mga manlalaro na tumakbo sa naunang laban ay nagmamadaling lumapit sa kanya. ‘Humingi ka ng pahinga sa starter bago ka tumakbo muli. Karapatan mo iyan at nakasaad iyan sa mga patakaran. Halos kinakapos pa rin ako sa paghinga gayong nauna ang laban ko bago ang laban mo.’

“Humihingal na pinuntahan ni Creed ang starter at humingi pa ng kaunting oras para makapagpahinga. Sinabi ng opisyal na bibigyan siya ng 10 minuto. Pero ang mga manonood ay nagkakaingay na at sumisigaw na simulan na ang final race. Walang magawang tinawag niya ang mga mananakbo na pumuwesto at humanda na. Sa karaniwang kalagayan hindi katatakutan ni Creed ang race na ito. Maaaring siya ang pinakamabilis na tao sa mundo sa ganyang distansiya, pero tatlong beses na siyang tumakbo nang hapong iyon—ang isa ay ang makapigil hiningang 100-meter dash.

“Pinahanda na ng starter ang mga hinihingal na mananakbo, itinaas ang kanyang pistol, at sa paglabas ng usok, nagsimula na ang takbuhan. Sa pagkakataong ito ang Penn captain ay mabilis na tumakbo sa simula pa lamang. Di-nagtagal nanguna si Creed sa takbuhan. Napakabilis ng kanyang takbo at walong metro ang lamang niya sa kasunod niya, nakarating siya sa finish line, at nanalo sa pangalawang takbuhan—ang 220-meter dash.

“Hindi nakuha ng Penn ang kampeonato, pero napahanga ng team captain ang mga tagahanga sa kanyang napakabilis na pagtakbo.

“Sa pagtatapos ng kakaibang araw na iyon, nang mahihiga na si Creed Haymond, naalala niya bigla ang tanong niya noong gabi bago ang kompetisyon tungkol sa pinagmulan ng Word of Wisdom. Naisip niya ang mga nangyari—ang mga teammate niya na uminom ng alak at nabigo; ang hindi niya pag-inom nito ay naghatid ng mga tagumpay na ikinamangha niya mismo. Isang masaya at simpleng katiyakan ang ipinadama sa kanya ng Espiritu: ang Word of Wisdom ay ibinigay ng Diyos (hango mula sa Joseph J. Cannon, “Speed and the Spirit,” Improvement Era, Okt. 1928, 1001–7)” (“Run and Not Be Weary,” Ensign, Nob. 1996, 37–38).

Alma 37:38–46. Ang Espiritu Santo ay katulad ng Liahona

Inihalintulad ni Elder David A. Bednar ng Korum ng Labindalawang Apostol ang Liahona sa Espiritu Santo:

“Sa patuloy na pagsulong natin sa landas ng buhay, tumatanggap tayo ng patnubay mula sa Espiritu Santo tulad nang gabayan si Lehi sa pamamagitan ng Liahona. …

“Kumikilos ang Espiritu Santo sa ating buhay katulad mismo ng ginawa ng Liahona para kay Lehi at sa kanyang pamilya, alinsunod sa ating pananampalataya at pagsisikap at pagsunod. …

“At ang Espiritu Santo ay naglalaan sa atin ngayon ng pamamaraan kung paano tayo makatatanggap, ‘sa pamamagitan ng maliliit at mga karaniwang bagay’ (Alma 37:6), ng ibayong pag-unawa tungkol sa mga pamamaraan ng Panginoon. …

“Ang Espiritu ng Panginoon ay maaari nating maging gabay at bibiyayaan tayo nito ng patnubay, tagubilin, at espirituwal na proteksyon sa ating buhay sa lupa. Inaanyayahan natin ang Espiritu Santo sa ating buhay sa pamamagitan ng makahulugang panalanging personal at pampamilya, pagpapakabusog sa mga salita ni Cristo, masikap at wastong pagsunod, katapatan at pagtupad sa mga tipan, at sa mabuting asal, kapakumbabaan, at paglilingkod. At dapat ay matatag nating iwasan ang mga bagay na mahalay, malaswa, lapastangan, makasalanan, o masama na naglalayo sa atin sa Espiritu Santo.

“Inaanyayahan din natin ang patuloy na pagsama ng Espiritu Santo kapag marapat tayong nakikibahagi ng sakrament tuwing araw ng Sabbath” (“Nang sa Tuwina ay Mapasaatin ang Kanyang Espiritu,” Ensign o Liahona, Mayo 2006, 30–31).