ពាក្យសម្ដីនៃមរមន –ម៉ូសាយ 6 ( មេរៀនទី 11 )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមអំពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេសិក្សាពាក្យសម្ដីនៃមរមន ម៉ូសាយ 6 ( មេរៀនទី 11 ) មិនមែនប្រើសម្រាប់បង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ពីរបីនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតអំពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី 1 (ពាក្យសម្ដីនៃមរមន–ម៉ូសាយ 2)

ដោយការសិក្សាពីបទពិសោធន៍របស់មរមនក្នុងការធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណ និង ការរួមបញ្ចូលផ្ទាំងចំណារតូចរបស់នីហ្វៃ ជាមួយនឹងកំណត់ត្រារបស់គាត់ សិស្សបានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជា្របនូវគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ។ ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបង្រៀនថា ប្រសិនបើសាសន៍នីហ្វៃមិនបានមានព្រះគម្ពីរនោះទេ ពួកគេនឹងវង្វេងនៅក្នុងការឥតជំនឿ ហើយថាការសិក្សាព្រះគម្ពីរជួយយើងឲ្យដឹង និង កាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនប្រជាជនរបស់ទ្រង់អំពីគោលការណ៍ដ៏សំខាន់ដូចជា ៖ នៅពេលយើងបម្រើដល់អ្នកដទៃ នោះយើងបម្រើដល់ព្រះ ។ នៅពេលយើងបានជំពាក់គុណដល់ព្រះ នោះយើងនឹងចង់បម្រើដល់អ្នកដទៃ ហើយការដឹងគុណរបស់យើងនឹងកើនឡើង ។ ប្រសិនបើយើងកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ នោះយើងនឹងត្រូវបានប្រទានពរទាំងខាងសាច់ឈាម និង ខាងវិញ្ញាណ ។

ថ្ងៃទី 2 (ម៉ូសាយ 3)

ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានរ៉ាយរ៉ាប់ពីពាក្យសម្ដីរបស់ទេវតា ដែលបាននាំមក “ សេចក្ដីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ ” អំពីការយាងមកនៃព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងភាពខាងសាច់ឈាម ។ សិស្សបានរៀនថា វាត្រូវបានព្យាករណ៍យូរជាង 100 ឆ្នាំមុនពេលព្រឹត្តិការណ៍បានកើតឡើងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខដើម្បីឲ្យយើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះចេញពីអំពើបាបរបស់យើង ។ យើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះចេញពីអំពើបាបរបស់យើង នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយប្រែចិត្ត ។ ប្រសិនបើយើងទោរទន់ទៅតាមការលួងលោមនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងអាចយកឈ្នះភាពខាងសាច់ឈាមតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ថ្ងៃទី 3 (ម៉ូសាយ 4)

សារលិខិតរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបំពេញប្រជាជនរបស់ទ្រង់ដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ ។ សិស្សបានរៀនថា នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយប្រែចិត្តដោយស្មោះស យើងនឹងទទួលបាននូវការផ្ដាច់បាប ។ ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបង្រៀនប្រជាជនរបស់ទ្រង់ថា ប្រសិនបើយើងបន្ទាបខ្លួនចំពោះមុខព្រះ ហើយខិតខំអភិវឌ្ឍអាកប្បកិរិយាឲ្យដូចជាព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងអាចទទួលការផ្ដាច់បាបរបស់យើង ។

ថ្ងៃទី 4 (ម៉ូសាយ 5–6)

នៅពេលពួកគេអានអំពីការផ្លាស់ប្ដូរដែលបានមានដល់ប្រជាជនរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីន សិស្សបានដឹងថា នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចទទួលបានការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងដួងចិត្តដ៏ធំ ។ ប្រជាជនរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនដែលបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាថានឹងធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ បង្ហាញថា យើងបានលើកដាក់ព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកលើខ្លួនយើង នៅពេលយើងធ្វើ និង រក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋនានា ។

សេចក្តីផ្ដើម

មេរៀននេះនឹងជួយសិស្សឲ្យយល់ពីការបង្រៀនរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនទៅដល់បុត្រា និង ប្រជាជនរបស់ទ្រង់បីឆ្នាំ មុនពេលទ្រង់សុគត ។ ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបង្រៀនប្រជាជនរបស់ទ្រង់ ពីរបៀបដើម្បីទទួល និងរក្សាការផ្ដាច់បាបរបស់ពួកគេដោយការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ពាក្យសម្ដីនៃមរមន

នីហ្វៃ និង មរមនបង្ហាញពីទំនុកចិត្តរបស់ពួកគេទៅលើព្រះ

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 1 9:2–3 ដើម្បីរំឭកសិស្សថា នីហ្វៃត្រូវបានបញ្ជាឲ្យបង្កើតផ្ទាំងចំណារពីរ ។ សូមជួយពួកគេឲ្យយល់ថា នៅក្នុងវគ្គនេះ ឃ្លា “ ផ្ទាំងទាំងនេះ” សំដៅទៅលើផ្ទាំងចំណារតូចរបស់នីហ្វៃ ដែលរួមមានកំណត់ត្រាអំពីអ្វីៗដ៏ពិសិដ្ឋយ៉ាងសំខាន់ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 1 9:4 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សរកមើលគោលបំណងនៃផ្ទាំងចំណារធំ ( ដំណើររឿងនៃរជ្ជកាលរបស់ស្ដេច និង សង្គ្រាមរបស់ប្រជាជន ) ។

សូមរំឭកសិស្សថា នៅពេលមរមនសង្ខេបផ្ទាំងចំណារធំរបស់នីហ្វៃ គាត់បានរកឃើញផ្ទាំងចំណារតូចក្នុងចំណោមកំណត់ត្រាផ្សេងទៀត ។ គាត់ត្រូវបានបំផុសដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យបញ្ចូលនូវអ្វីដែលគាត់បានរកឃើញនៅលើផ្ទាំងតូចជាមួយនឹងសេចក្ដីសង្ខេបរបស់គាត់ ទោះបីជាគាត់មិនបានដឹងពីហេតុផលក៏ដោយ ( សូមមើល ពាក្យសម្ដីនៃមរមន1:7 ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ឲ្យអាន នីហ្វៃទី 1 9:5–6 ឲ្យដឹងពីហេតុផលដែលនីហ្វៃត្រូវបានបញ្ជាឲ្យធ្វើផ្ទាំងតូច ។ សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតអាន ពាក្យសម្ដីនៃមរមន 1:6–7 ឲ្យដឹងថាហេតុអ្វីមរមនបានសម្រេចបញ្ចូលផ្ទាំងតូចនៅក្នុងសេចក្ដីសង្ខេបរបស់គាត់ ។ ក្រោយពីសិស្សរាយការណ៍ហើយ សូមសួរពួកគេថាវគ្គទាំងនេះអំពីនីហ្វៃ និង មរមនបង្រៀនពួកគេអ្វីខ្លះអំពីព្រះអម្ចាស់ ។ ( សិស្សអាចប្រើពាក្យផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្ដែសូមប្រាកដថាពួកគេបង្ហាញការយល់ដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ។

តើអ្វីជា “ គោលបំណងដ៏ឈ្លាសវៃ” នាពេលអនាគតដែលនីហ្វៃ និង មរមនសំដៅលើ ? ( ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានជ្រាបថា នៅឆ្នាំ 1828 ផ្ទាំងតូចនឹងជំនួសព្រះគម្ពីរមរមនដែលបាត់ទាំង 116 ទំព័រនោះ ។ សូមមើល មេរៀនទី 6 ថ្ងៃទី 1 នៅក្នុងសៀវភៅណែនាំការសិក្សាសិស្ស ។ )
តើការយល់ដឹងរបស់អ្នកថាព្រះអម្ចាស់ជ្រាបគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់នៅក្នុងពេលអនាគត អាចផ្ដល់សេចក្ដីជំនឿឲ្យអ្នកគោរពតាមការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកទទួលដោយរបៀបណា ?

ប្រសិនបើអ្នកគិតថាអ្នកត្រូវការពេលច្រើនលើផ្នែកនៃមេរៀននេះ សូមសួរសិស្សថាតើពួកគេអាចចែកចាយនូវបទពិសោធន៍ពេលដែលពួកគេបានមានអារម្មណ៍បំផុសដោយព្រះវិញ្ញាណដើម្បីធ្វើអ្វីមួយ ហើយមិនបានដឹងពីគោលបំណងនៃការបំផុសគំនិតនោះរហូតដល់ពេលក្រោយមកទេ ។

ម៉ូសាយ 1

សេ្ដចបេនយ៉ាមីនហៅប្រជាជនឲ្យជួបជុំគ្នា

សូមពន្យល់ថា ផ្ទាំងនីហ្វៃតូចរួមមាននូវប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃសាសន៍នីហ្វៃពីការបម្រើរបស់លីហៃរហូតដល់ពេលដែលស្ដេចម៉ូសាយបានរួបរួមប្រជាជននីហ្វៃ និង សារ៉ាហិមឡាចូលគ្នា និង ពេលដែលបុត្រារបស់ម៉ូសាយ បេនយ៉ាមីន គ្រងរាជ្យលើនគរក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ។ ស្ដេចបេនយ៉ាមីនត្រូវទទួលបន្ទុកលើកំណត់ត្រាដ៏ពិសិដ្ឋទាំងឡាយ ។ ( សូមមើល អោមណៃ 1:23, 25 ។ )

នៅជិតពេលបញ្ចប់ជីវិតរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីន ទ្រង់បានសុំឲ្យបុត្រារបស់ទ្រង់ ម៉ូសាយ ប្រមូលប្រជាជនឲ្យជួបជុំគ្នា ។ សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 1:10–11 ហើយរកមើលមូលហេតុដែលស្ដេចបេនយ៉ាមីនចង់និយាយទៅកាន់ប្រជាជន ។ ( ទ្រង់ចង់ប្រកាសថា ម៉ូសាយនឹងគ្រងរាជ្យជាស្ដេចបន្ដ ហើយដើម្បីដាក់ឈ្មោះដល់ប្រជាជន ។ )

ម៉ូសាយ 2–6

ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបង្រៀនប្រជាជនរបស់ទ្រង់អំពីដង្វាយធួននៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ

សូមបង្ហាញដល់សិស្សនូវរូបភាពស្ដេចបេនយ៉ាមីនមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជនរបស់ទ្រង់ ( 62298; សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ 2009 ], លេខ 74 ) ។ សូមអាន ម៉ូសាយ 2:12–19 ទៅកាន់សិស្ស ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យលើកដៃ នៅពេលពួកគេរកឃើញឃ្លាដែលបង្ហាញពីចរិតលក្ខណៈរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីន ។ នៅពេលសិស្សលើកដៃ សូមឈប់អានសិន ហើយសូមឲ្យពួកគេពន្យល់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ និង ពីរបៀបដែលវាលាតត្រដាងពីចរិតលក្ខណៈរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីន ។

អ្នកអាចសួរសិស្សអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនអំពីការបម្រើនៅក្នុង ម៉ូសាយ 2:17 ។ ( ចម្លើយរបស់សិស្សគួរឆ្លុះបញ្ចាំងពីការយល់ដឹងថា នៅពេលយើងបម្រើដល់អ្នកដទៃ យើងបម្រើដល់ព្រះ )។ អ្នកក៏អាចឲ្យសិស្សសូត្រ ម៉ូសាយ 2:17 ដែលជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ សូមគិតពីការអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេបានបម្រើព្រះដោយការបម្រើដល់អ្នកដទៃនាពេលថ្មីៗនេះ ។

សូមសរសេរវគ្គព្រះគម្ពីរខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ឬ នៅលើក្រដាសមួយ ។ សូមកុំសរសេរចម្លើយនៅក្នុងវង់ក្រចក ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ៗរំឭកពីវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ។ សូមរំឭកពួកគេថា ការបង្រៀនរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនផ្ដោតទៅលើប្រធានបទ ៖ “ សេចក្ដីសង្គ្រោះមកដល់កូនចៅ មានតែមធ្យោបាយមួយប៉ុណ្ណោះ គឺដោយតាមរយៈព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់ដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា” ( ម៉ូសាយ 3:17 ) ។ វគ្គព្រះគម្ពីរនីមួយៗបង្រៀនអ្វីមួយអំពីប្រធានបទនេះ ។

ម៉ូសាយ 2:20–25, 34 ។ ( នៅពេលយើងទទួលស្គាល់ការជំពាក់គុណរបស់យើងចំពោះព្រះ ការដឹងគុណរបស់យើងនឹងកើនឡើង ។ )
ម៉ូសាយ 3:7–11, 17–18 ។ ( ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរងទុក្ខដើម្បីឲ្យយើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះចេញពីអំពើបាបរបស់យើង ។ ប្រសិនបើយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈការប្រែចិត្ត យើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះចេញពីអំពើបាបរបស់យើង )
ម៉ូសាយ 3:12–16, 19–21 ។ ( ប្រសិនបើយើងទោរទន់ទៅតាមការលួងលោមនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចយកឈ្នះលើភាពខាងសាច់ឈាម ហើយក្លាយជាអ្នកបរិសុទ្ធ
ម៉ូសាយ 4:5–8, 19–21, 26 ។ ( ប្រសិនបើយើងបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះមុខព្រះ ហើយខិតខំអភិវឌ្ឍអាកប្បកិរិយាឲ្យដូចជាព្រះគ្រីស្ទ យើងអាចទទួលបានការផ្ដាច់បាប ។ )

ក្រោយពីសិស្សមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យពួកគេរាយការណ៍អំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនទៅកាន់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ឬ នៅក្នុងក្រុមតូច ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ជ្រើសរើសគោលការណ៍មួយ ហើយពន្យល់ពីរបៀបដែលពួកគេអាចអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 4:1–3 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់តាមដានស្ដាប់ ដោយរកមើលពីរបៀបដែលប្រជាជនឆ្លើយតបទៅនឹងពាក្យរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីន ។ បន្ទាប់មក សូមអញ្ជើញសិស្សផ្សេងទៀតឲ្យអាន ម៉ូសាយ 5:1–2, 5–8 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សរកមើលពីរបៀបដែលយើងលើកដាក់នូវព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់មកលើខ្លួនយើង ។ សូមប្រាកដថាសិស្សយល់ពីគោលការណ៍នេះ ៖ យើងលើកដាក់នូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកលើខ្លួនយើង នៅពេលយើងធ្វើ និង រក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋ ។អ្នកអាចរំឭកសិស្សថា មូលហេតុមួយដែលស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានប្រមូលផ្ដុំប្រជាជនរួមគ្នា គឺដើម្បីបង្រៀនពួកគេអំពីការធ្វើសេចក្ដីសញ្ញា ។ ទ្រង់ក៏បានតែងតាំងបុត្រារបស់ទ្រង់ ម៉ូសាយ ទៅជាស្ដេចលើប្រជាជនដែរ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 6:3 ) ។

ដើម្បីបញ្ចប់ សូមសួរសិស្សថាតើពួកគេចង់ចែកចាយពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមានអំពីការលើកដាក់នូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកលើខ្លួនគេនៅពេលជ្រមុជទឹកទេ ។ សូមឲ្យពួកគេសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរខាងក្រោម ៖

តើអ្នកអាចអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងឡាយពីការនិយាយរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនដោយផ្ទាល់ខ្លួនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នក ក្នុងការលើកដាក់នូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកលើខ្លួនអ្នក ?

អ្នកក៏អាចថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីអំណរដែលមានតាមរយៈការជឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ការពឹងផ្អែកលើដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

មេរៀនបន្ទាប់ ( ម៉ូសាយ 7–17 )

សូមសួរសិស្សថា ៖ តើអ្នកនឹងក្រោកឈរសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទោះបីជាការធ្វើដូច្នោះមានន័យថា អ្នកនឹងត្រូវស្លាប់ទេ ? សូមប្រាប់សិស្សថា សប្ដាហ៍ក្រោយពួកគេនឹងសិក្សាពីការបង្រៀនរបស់ព្យាការីអ័ប៊ីណាដៃ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរកមើលសារលិខិតដែលអ័ប៊ីណាដៃចង់ប្រាប់ដល់សាសន៍នីហ្វៃ ទោះបីជាគាត់ដឹងថា គាត់ត្រូវស្លាប់ក៏ដោយ ។