Nawrócenie jest naszym celem

Celem całego poznawania i nauczania ewangelii jest pogłębienie naszego nawrócenia do Jezusa Chrystusa i upodabnianie się do Niego. Z tego względu, studiując ewangelię, staramy się nie tylko dowiedzieć czegoś nowego, ale i stać się „nowym […] stworzeniem” (II List do Koryntian 5:17). Oznacza to, że polegamy na Ojcu Niebieskim i Jezusie Chrystusie, wierząc, że pomogą nam odmienić nasze serca, poglądy, uczynki oraz nasze charaktery.

Jednakże umiejętności uczenia się ewangelii w sposób, który wzmacnia naszą wiarę i prowadzi do cudu nawrócenia, nie nabywamy z dnia na dzień. Jest to proces, który rozpoczyna się podczas zajęć w kościele i przenika do serca, a także domu ucznia. Wymaga on stałych, codziennych wysiłków skierowanych na rozumienie i życie zgodnie z ewangelią. Jednak Ojciec Niebieski nie oczekuje od nas, że zrobimy to sami — ześle nam Ducha Świętego, abyśmy mogli się nawrócić.

Duch Święty prowadzi nas ku prawdzie i daje o niej świadectwo (zob. Ew. Jana 16:13). Oświeca nasz umysł, ożywia nasze zrozumienie i przenika nasze serce objawieniem od Boga, źródła wszelkiej prawdy. Duch Święty uświęca nasze serce. Daje nam natchnienie do życia zgodnie z prawdą, a Jego podszepty wskazują nam sposoby, w jakie możemy to czynić. Naprawdę, „Duch Święty […] nauczy was wszystkiego” (Ew. Jana 14:26).

Dlatego, starając się żyć, uczyć się i nauczać ewangelii, powinniśmy najpierw poszukiwać towarzystwa Ducha Świętego. Ten cel powinien przyświecać naszym myślom, uczynkom i wyborom. Powinniśmy zabiegać o to, co zaprasza Ducha Świętego i odrzucać to, co Go oddala, albowiem wiemy, że jeśli jesteśmy godni obecności Ducha Świętego, jesteśmy jednocześnie godni życia w obecności Ojca Niebieskiego i Jego Syna, Jezusa Chrystusa.