Myśli do zapamiętania

Czytanie poezji zawartej w Starym Testamencie

W księgach Starego Testamentu, które poprzedzają Księgę Joba, znajdujemy głównie historie — opisy wydarzeń historycznych z duchowej perspektywy. Noe zbudował arkę, Mojżesz wyzwolił Izrael, Anna modliła się o syna i tak dalej. Począwszy od Księgi Joba, spotykamy się z innym stylem pisania, gdyż pisarze Starego Testamentu zaczęli używać języka poetyckiego, aby wyrazić głębokie uczucia lub bardzo istotne proroctwa w pozostający w pamięci sposób.

Napotkaliśmy już kilka przykładów poezji rozsianej po historycznych księgach Starego Testamentu. A począwszy od Księgi Joba, będzie ich o wiele więcej. Księgi Joba, Psalmów i Przypowieści Salomona są prawie w całości poezją, podobnie jak części zapisów proroków, takich jak Izajasz, Jeremiasz i Amos. Ponieważ czytanie poezji różni się od czytania historii, zrozumienie jej często wymaga innego podejścia. Oto kilka pomysłów, które mogą być pomocne podczas odkrywania głębszego znaczenia poezji Starego Testamentu.

Poznanie poezji hebrajskiej

Po pierwsze, pamiętaj, że poezja hebrajska w Starym Testamencie nie jest oparta na rymach, jak niektóre inne rodzaje poezji. I chociaż rytm, gra słów i powtarzanie dźwięków są typowymi cechami starożytnej poezji hebrajskiej, są one zazwyczaj zagubione w tłumaczeniu. Jedną z cech, które zauważysz, jest powtarzanie myśli lub pomysłów, czasami nazywane „paralelizmem”. Następujący werset z Księgi Izajasza stanowi tego prosty przykład:

• Oblecz się w swoją siłę, Syjonie!

• Oblecz się w swoją odświętną szatę, Jeruzalem (Ks. Izajasza 52:1).

Psalm dwudziesty dziewiąty zawiera wiele paralelizmów — oto jeden przykład:

• Głos Pana potężny,

• Głos Pana wspaniały (Ks. Psalmów 29:4).

A oto przykład, w którym wiedza o tym, że drugi werset stanowi paralelizm pierwszego, w rzeczywistości ułatwia zrozumienie tego fragmentu:

• To Ja zesłałem na was klęskę głodu we wszystkich waszych miastach

• i pozbawiłem was chleba we wszystkich waszych siołach (Ks. Amosa 4:6).

W tych przykładach ta sama idea powtarza się z niewielkimi różnicami. Ta technika może uwydatnić powtarzającą się ideę, wykorzystując różnice do pełniejszego jej opisania lub rozwinięcia.

W innych przypadkach dwa paralelizmy używają podobnego języka do przekazania sprzecznych myśli, jak w tym przykładzie:

• Łagodna odpowiedź uśmierza gniew,

• lecz przykre słowo wywołuje złość (Przypowieści Salomona 15:1).

Ten paralelizm nie był przypadkowy. Pisarze zrobili to celowo. Pozwoliło im to wyrazić duchowe uczucia lub prawdy w sposób, który wydawał im się zarówno dosadny, jak i piękny. Kiedy więc dostrzeżesz paralelizm w treści Starego Testamentu, zadaj sobie pytanie, w jaki sposób pomaga ci on zrozumieć przesłanie autora. Na przykład, co próbował powiedzieć Izajasz, wskazując na związek pomiędzy „siłą” a „odświętną szatą” oraz „Syjonem” a „Jerozolimą” (Ks. Izajasza 52:1)? Co możemy wywnioskować z wyrażenia „łagodna odpowiedź”, jeśli wiemy, że „przykre słowo” stanowi jego przeciwieństwo (Przypowieści Salomona 15:1)?

Duszę moją pokrzepia — Walter Rane

Poezja hebrajska jako twój nowy przyjaciel

Możesz porównać czytanie poezji do spotkania nowej osoby. Możesz na przykład porównać czytanie poezji ze Starego Testamentu do spotkania z kimś z odległego kraju o obcej kulturze, kto nie mówi tym samym językiem, co my, i kto ma ponad dwa tysiące lat. Ta osoba prawdopodobnie powie rzeczy, których na początku nie zrozumiemy, ale to nie znaczy, że nie ma nam nic wartościowego do powiedzenia. Przy odrobinie cierpliwości i wyrozumiałości nasz nowy znajomy może w końcu stać się naszym drogim przyjacielem. Musimy tylko spędzić ze sobą trochę czasu, próbując spojrzeć na sprawy z jego punktu widzenia. Może nawet odkryjemy, że w głębi serca naprawdę dobrze się rozumiemy.

Gdy więc po raz pierwszy czytasz fragment z Księgi Izajasza, potraktuj to jako pierwsze spotkanie z nowym znajomym. Zadaj sobie pytanie „Jakie jest moje ogólne wrażenie?”. Jakie uczucia wzbudza w tobie ten fragment, choć go w pełni nie rozumiesz? Następnie przeczytaj go ponownie, kilka razy, jeśli to możliwe. Niektórzy ludzie odnajdują dodatkowe znaczenie, czytając fragmenty na głos. Zwróć uwagę na konkretne słowa, które wybrał Izajasz, zwłaszcza te, które malują w twojej głowie pewien obraz. Jakie uczucia wzbudza w tobie ten obraz? Co te obrazy sugerują o tym, co czuł Izajasz? Im częściej będziesz studiować słowa poetów Starego Testamentu, tym lepiej zrozumiesz, że celowo wybrali swoje słowa i sposoby przekazu, aby wyrazić głębokie duchowe przesłanie.

Wiersze mogą być wspaniałymi przyjaciółmi, ponieważ pomagają nam zrozumieć nasze uczucia i doświadczenia. Poezja ze Starego Testamentu jest szczególnie cenna, ponieważ przybliża nam nasze najważniejsze uczucia i doświadczenia — te, które dotyczą naszej relacji z Bogiem.

Studiując poezję ze Starego Testamentu, pamiętaj, że studiowanie pism świętych ma największą wartość, gdy prowadzi nas do Jezusa Chrystusa. Szukaj symboli, obrazów i prawd, które budują twoją wiarę w Niego. Studiując, słuchaj podszeptów Ducha Świętego.

Literatura mądrościowa

Jedną z kategorii poezji Starego Testamentu jest to, co uczeni nazywają „literaturą mądrościową”. Księgi Joba, Przypowieści Salomona i Kaznodziei Salomona należą do tej kategorii. Podczas gdy psalmy wyrażają pochwałę, żałobę i uwielbienie, literatura mądrościowa koncentruje się na ponadczasowych radach lub głębokich, filozoficznych pytaniach. Na przykład Księga Joba bada Bożą sprawiedliwość i przyczyny ludzkiego cierpienia. Przypowieści Salomona zawierają rady na temat prowadzenia dobrego życia, w tym mądre wypowiedzi zebrane i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Księga Kaznodziei Salomona kwestionuje cel samego życia: — w czym odnajdujemy prawdziwe znaczenie, kiedy wszystko wydaje się ulotne i przypadkowe? Możesz traktować literaturę mądrościową jako przemyślane rozmowy z natchnionymi mentorami, którzy chcą podzielić się spostrzeżeniami na temat Boga i świata, który stworzył — i mogą przybliżyć ci te tematy znacznie lepiej niż dotychczas.