Chrystus i bogaty młodzieniec — Heinrich Hoffman

19–25 lipca

Doktryna i Przymierza 81–83

„Gdzie wiele dano, wiele się wymaga”

Pamiętaj o tym, że uczniowie mają duchowe doświadczenia, gdy studiują pisma święte w domu. Z modlitwą zastanów się, w jaki sposób możesz zachęcić ich, aby mówili o swoich doświadczeniach i tym samym wspierali się nawzajem.

Zapisz swoje odczucia

Zachęć do wymiany myśli

Poproś uczniów, aby wybrali wyrażenia z rozdziałów: Doktryna i Przymierza 81, 82 i 83, które mogłyby stanowić tytuły tych rozdziałów. Dlaczego wybrali te tytuły?

Nauczaj doktryny

Doktryna i Przymierza 81:5; 82:18–19

Wszyscy powinniśmy „zabiegać o dobro bliźniego”.

• W zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną znajdują się sugerowane pytania do rozważenia przy wersecie Doktryna i Przymierza 81:5. Mogą one również stanowić dobry materiał do przedyskutowania na lekcji. Możesz opowiedzieć o osobistym doświadczeniu, gdy pod jakimś względem czułeś się „słaby”, a służba drugiej osoby podniosła cię na duchu lub cię umocniła. Uczniowie mogą opowiedzieć o podobnych doświadczeniach. Możecie także obejrzeć film pt. „Works of God” (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org), który zainspiruje uczniów do służenia sobie nawzajem. Możesz również przeczytać wypowiedź Prezydenta Russella M. Ballarda, która znajduje się w „Dodatkowych materiałach”.

• Poproś uczniów o przestudiowanie fragmentu Doktryna i Przymierza 82:18–19 i odszukanie zasad, które przybliżają cele i błogosławieństwa związane ze służbą bliźniemu. Niech opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli. Możesz również pokazać film pt. „Teachings of Thomas S. Monson: Rescuing Those in Need” (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org). W jaki sposób członkowie okręgu biskupa Monsona odzwierciedlali to, czego uczymy się z wersetów 18–19?

Doktryna i Przymierza 82:8–10

„Ja, Pan, zobowiązany jestem, kiedy czynicie to, co mówię”.

• Aby wyjaśnić uczniom związek pomiędzy naszym ochoczym posłuszeństwem a błogosławieństwami obiecanymi przez Pana, możecie wspólnie lub w małych grupach przeczytać fragmenty: Doktryna i Przymierza 1:37–38; 82:10 i 130:20–21. Czego uczymy się z tych fragmentów o Panu? W oparciu o te wersety uczniowie mogą wymienić słowa, które opisują Jego charakter.

• Po przeczytaniu wersetu 10. uczniowie mogą omówić, co obiecał nam Pan i jak dotrzymuje On Swoich obietnic. Historia opowiedziana przez siostrę Virginię H. Pearce, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, zwraca uwagę uczniów na to, że Pan błogosławi nas według Swojej mądrości, a nie tak jak sobie tego życzymy czy jak tego oczekujemy.

• Czego dowiadujemy się z fragmentu Doktryna i Przymierza 82:8–10 o tym, dlaczego Ojciec Niebieski daje nam przykazania? W jaki sposób uczniowie mogą wykorzystać przemyślenia związane z tymi wersetami, aby pomóc przyjacielowi lub dziecku, uważającemu, że przykazania są zbyt restrykcyjne (zob. także film pt. „Blessed and Happy Are Those Who Keep the Commandments of God”, strona internetowa ChurchofJesusChrist.org). Mogą też opowiedzieć o doświadczeniach, w wyniku których zaczęli postrzegać przykazania jako błogosławieństwa.

Dodatkowe materiały

Religia w czystej formie.

Prezydent M. Russell Ballard nauczał:

„Będąc uczniami, mamy wiele potrzeb, zmartwień i zadań. Jednak niektóre czynności zawsze muszą być sednem naszego członkostwa w Kościele. ‘Przeto’, nakazuje Pan, ‘bądź wierny; pozostań na urzędzie, jaki ci wyznaczyłem; wspomagaj słabych, podnoś ręce, które opadły, i wzmacniaj omdlałe kolana’ [Doktryna i Przymierza 81:5; wyróżnienie dodane].

To jest Kościół w działaniu! To religia w czystej formie! To jest prawdziwe sedno ewangelii, kiedy wspomagamy, podnosimy na duchu i wzmacniamy osoby, będące w duchowej i doczesnej potrzebie. Oczekuje się więc od nas, że ich odwiedzimy i udzielimy pomocy [zob. List Jakuba 1:27], aby ich świadectwa wiary w Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa oraz Jego Zadośćuczynienie były zakotwiczone w ich sercu” („Cenne dary Boże”, Ensign lub Liahona, maj 2018, str. 11).

Pan błogosławi nas w Swój własny, cudowny sposób.

Siostra Virginia H. Pearce, była członkini Generalnego Prezydium Organizacji Młodych Kobiet, opowiedziała o kobiecie, która martwiła się o swoje krnąbrne dzieci. Postawiła sobie ambitny cel częstszego uczęszczania do świątyni i była przekonana, że Pan przyjmie tę hojną ofiarę i przemieni serca jej dzieci. Później ta kobieta zdała sprawozdanie:

„Po dziesięciu latach wzmożonej obecności w świątyni i stałej modlitwy z przykrością muszę stwierdzić, że moje dzieci nie zmieniły swych wyborów […].

Ale zmieniłam się ja. Jestem inną kobietą […]. Porzuciłam narzucone sobie ograniczenia czasowe i nauczyłam się czekać na Pana […]. Moje oczekiwania uległy zmianie. Już nie oczekuję, że moje dzieci się zmienią. Zamiast tego ciągle doświadczam troskliwego miłosierdzia i jestem za nie wdzięczna […]. Pan postępuje w cudowny sposób, a ja jestem prawdziwie wypełniona pokojem, który przekracza wszelkie zrozumienie” (w: „Prayer: A Small and Simple Thing”, At the Pulpit [2017], str. 288–289).

Doskonalenie nauczania

Zachęć młodzież do udziału w lekcji. Daj młodzieży możliwość nauczania się nawzajem. Świadectwa i doświadczenia innych osób, uważnie wysłuchane, mogą mieć wielki wpływ. W razie potrzeby pomóż młodzieży przygotować się do nauczania i pokaż, czym jest nauczanie na sposób Zbawiciela (zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 27–28).