พระคริสต์ในฉลองพระองค์สีแดงรายล้อมไปด้วยคนที่กำลังคุกเข่า

ทุกเข่าจะย่อลง โดย เจ. เคิร์ค ริชาร์ดส์

22–28 สิงหาคม

สดุดี 102–103; 110; 116–119; 127–128; 135–139; 146–150

“จงให้ทุก‍สิ่งที่หาย‍ใจสรร‌เสริญพระ‍ยาห์‌เวห์”

ท่านรู้สึกว่าคำสอนใดในสดุดีจะเป็นประโยชน์ต่อสมาชิกในชั้นเรียนของท่านมากที่สุด? ขณะที่ท่านศึกษาสัปดาห์นี้ ให้ไตร่ตรองว่าท่านจะช่วยให้สมาชิกชั้นเรียนพบความหมายในถ้อยคำของสดุดีเหล่านี้ได้อย่างไร

บันทึกความประทับใจของท่าน

ไอคอนการแบ่งปัน

เชื้อเชิญให้แบ่งปัน

ให้เวลาสมาชิกชั้นเรียนสองสามนาทีทบทวนสดุดีที่พวกเขาอ่านสัปดาห์นี้ และเชิญสองสามคนแบ่งปันข้อที่ชอบเป็นพิเศษ กระตุ้นให้พวกเขาแบ่งปันสิ่งที่พระวิญญาณทรงสอนพวกเขา สดุดีได้ยกระดับการนมัสการพระเจ้าเป็นส่วนตัวของเราอย่างไร?

ไอคอนการสอน

สอนหลักคำสอน

สดุดี 102–3; 116

พระเจ้าทรงสามารถปลอบโยนเราในความทุกข์ของเรา

• สมาชิกในชั้นเรียนของท่านเคยรู้สึกแบบที่ผู้เขียน สดุดี 102 รู้สึกหรือไม่? เราจะหันไปหาพระเจ้าเมื่อเรารู้สึกท้อหรือหดหู่ได้อย่างไร? เมื่อศึกษา สดุดี 102, 103 และ 116 ที่บ้านสัปดาห์นี้ สมาชิกชั้นเรียนอาจพบวลีที่เป็นแรงบันดาลใจให้พวกเขาหันไปหาพระเจ้าในการทดลองของตน กระตุ้นให้พวกเขาแบ่งปันสิ่งที่พบ หรือให้ชั้นเรียนช่วยกันมองหาวลีที่สร้างแรงบันดาลใจ สมาชิกชั้นเรียนอาจพูดคุยกันว่าพระเจ้าทรงสนับสนุนพวกเขาในช่วงเวลาของความยากลำบากอย่างไร

• สมาชิกในชั้นเรียนของท่านอาจชอบเขียนสดุดีของพวกเขาเองเกี่ยวกับวิธีที่พระเจ้าทรงช่วยเหลือพวกเขาในช่วงเวลาของการทดลอง สดุดีของพวกเขาไม่จำเป็นต้องยาวหรือซับซ้อน—เป็นคำพูดเรียบง่ายที่แสดงถึงศรัทธา ความสำนึกคุณ และการสรรเสริญก็พอ พวกเขาอาจเขียนคนเดียวหรือเขียนเป็นคู่ และอาจทบทวน สดุดี 102, 103 และ 116 เพื่อหาแนวคิด เชิญสมาชิกในชั้นเรียนสองสามคนแบ่งปันสดุดีของตนถ้าพวกเขายินดีแบ่งปัน ท่านอาจร้องเพลงสวดด้วยกันเกี่ยวกับวิธีที่พระเจ้าทรงปลอบโยนเรา เช่น “หาสันติได้ที่ใด?” (เพลงสวด, บทเพลงที่ 54)

  พระเยซูทรงรักษา

  การรักษา โดย เจ. เคิร์ก ริชาร์ดส์

สดุดี 119

พระวจนะของพระผู้เป็นเจ้าจะประคองเราไว้บนเส้นทางของพระองค์

• เพื่อเริ่มการสนทนาเกี่ยวกับ สดุดี 119 ท่านอาจเชิญสมาชิกชั้นเรียนพูดถึงเวลาที่พวกเขาเดินตามเส้นทางจนถึงจุดหมาย (อาจจะช่วยได้ถ้าติดต่อบางคนล่วงหน้าและขอให้พวกเขาเตรียมมาพูดเรื่องนี้) ประสบการณ์อะไรทำให้อยู่บนเส้นทางได้ยาก? อะไรช่วยให้พวกเขาอยู่บนเส้นทาง? จากนั้นท่านอาจวาดรูปทางเดินบนกระดานและให้สมาชิกชั้นเรียนเขียนวลีจาก สดุดี 119 ที่บอกว่าพระเจ้าทรงทำอะไรเพื่อช่วยให้เราอยู่บนเส้นทางพันธสัญญาของพระองค์ ท่านอาจจะแบ่งปันคำพูดอ้างอิงของประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันใน “แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม” เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการสนทนา

• สมาชิกในชั้นเรียนอาจได้ประโยชน์จากการเปรียบเทียบสิ่งที่ สดุดี 119 สอนเกี่ยวกับการอยู่บนเส้นทางของพระเจ้ากับพระคัมภีร์ข้ออื่นที่สอนความจริงคล้ายกัน ท่านอาจจะแบ่งชั้นเรียนออกเป็นกลุ่มและขอให้แต่ละกลุ่มทบทวนพระคัมภีร์อ้างอิงต่อไปนี้: สดุดี 119:33–40, 105; สุภาษิต 4:11–19; 1 นีไฟ 8:20–28; 11:25; 2 นีไฟ 31:17–21; แอลมา 7:9, 19–20 เชิญแต่ละกลุ่มแบ่งปันสิ่งที่เรียนรู้ ให้เวลาสมาชิกชั้นเรียนไตร่ตรองว่าพวกเขาได้รับการดลใจให้ทำอะไรเพราะสิ่งที่พวกเขาเรียนรู้

สดุดี 139

พระเจ้าทรงรู้จักจิตใจเรา

• การเข้าใจว่าพระเจ้าทรงรู้จักเราดี—ความคิดและการกระทำ ความเข้มแข็งและความอ่อนแอของเรา—และว่าพระองค์ทรงรักเราสามารถมีอิทธิพลอันทรงพลังต่อการเลือกที่เราทำ ท่านอาจเชื้อเชิญให้ชั้นเรียนมองหาข้อความใน สดุดี 139 ที่สอนความจริงอันสำคัญนี้ ชีวิตเราได้รับผลอย่างไรจากการรู้ความจริงนี้? สมาชิกชั้นเรียนอาจสนทนาวิธีต่างๆ ที่เราสามารถอัญเชิญพระเจ้าให้ “ตรวจค้นข้าพระองค์ และทรงรู้จักจิตใจของข้าพระองค์” (ข้อ 23)

ไอคอนแหล่งข้อมูลเพิ่มเติม

แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม

ทางคับแคบและแคบ

ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันกล่าวว่า

“ถ้าจะให้การเดินทางผ่านเส้นทางชีวิตของเราประสบความสำเร็จ เราต้องทำตามแนวทางจากสวรรค์ พระเจ้าตรัสว่า ‘จงดูที่ [พระองค์] ในความนึกคิดทุกอย่าง; อย่าสงสัย, อย่ากลัว’ [หลักคำสอนและพันธสัญญา 6:36] และผู้เขียนสดุดีเขียนว่า ‘พระ‍วจนะของพระ‍องค์เป็นตะ‌เกียงแก่เท้าของข้า‍พระ‍องค์และเป็นความสว่างแก่ทางของข้า‍พระ‍องค์’ [สดุดี 119:105] …

“ในการเดินทางผ่านเส้นทางชีวิตของท่าน ท่านจะพบอุปสรรคมากมายและทำผิดในบางครั้ง การนำทางจากพระคัมภีร์ช่วยให้ท่านตระหนักถึงข้อผิดพลาดและแก้ไขสิ่งที่จำเป็น ท่านจะหยุดเดินไปในทิศทางที่ผิด ท่านต้องศึกษาแผนที่จากพระคัมภีร์อย่างรอบคอบ จากนั้นท่านจะดำเนินไปสู่การกลับใจและชดเชยบางอย่างเพื่อกลับมาสู่ ‘ทางคับแคบและแคบนี้ซึ่งนำไปสู่ชีวิตนิรันดร์’ [2 นีไฟ 31:18]” (“ให้พระคัมภีร์นำทางชีวิตท่าน,” เลียโฮนา, ม.ค. 2001, 23)

ปรับปรุงการสอนของเรา

ให้คนที่มีปัญหามีส่วนร่วม บางครั้งสมาชิกชั้นเรียนที่มีปัญหาแค่ต้องเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มเพื่อรู้สึกว่าเป็นที่รัก ท่านอาจจะขอให้พวกเขาแสดงบทบาทสมมติในบทเรียนที่จะมาถึง ชวนพวกเขามาชั้นเรียน หรือทำให้แน่ใจว่ามีคนพาพวกเขามาโบสถ์ อย่ายอมแพ้ถ้าพวกเขาไม่ตอบสนองความพยายามของท่านในตอนแรก (ดู การสอนในวิธีของพระผู้ช่วยให้รอด, 8–9)