2.

Udzielanie wsparcia poszczególnym osobom i rodzinom w dziele zbawienia i wywyższenia

2.0

Wstęp

Jako przywódca w Kościele Jezusa Chrystusa wspierasz poszczególne osoby i rodziny w wykonywaniu Bożego dzieła zbawienia i wywyższenia (zob. 1.2). Ostatecznym celem tego dzieła jest pomoc wszystkim dzieciom Boga w otrzymaniu błogosławieństw życia wiecznego oraz pełni radości.

Większość pracy w dziele zbawienia i wywyższenia jest wykonywana w rodzinie. Dla wszystkich członków Kościoła to dzieło koncentruje się w domu.

2.1

Rola rodziny w planie Boga

W ramach Swojego planu Ojciec Niebieski ustanowił na ziemi rodziny. Jego zamysłem jest, aby rodziny przyniosły nam szczęście. W rodzinach zapewniona jest możliwość nauki, wzrostu, służby, pokuty i przebaczenia. W nich możemy przygotowywać się do życia wiecznego.

Obietnica Boga dotycząca życia wiecznego obejmuje wieczne małżeństwo, dzieci oraz wszelkie inne błogosławieństwa wiecznej rodziny. Ta obietnica odnosi się do osób, które nie są obecnie w związku małżeńskim lub nie mają rodziny w Kościele.

2.1.1

Wieczne rodziny

Wieczne rodziny powstają, kiedy członkowie Kościoła zawierają przymierza, przyjmując obrzędy zapieczętowania w świątyni. Błogosławieństwa wiecznej rodziny wypełniają się, gdy członkowie dotrzymują tych przymierzy i pokutują po popełnieniu błędów. Przywódcy Kościoła pomagają członkom przygotować się do otrzymania tych obrzędów i do szanowania zawartych przymierzy.

Dodatkowym aspektem ustanawiania wiecznych rodzin jest dokonywanie obrzędów w świątyni, które umożliwiają członkom zapieczętowanie do ich zmarłych przodków.

2.1.2

Mąż i żona

Małżeństwo między mężczyzną a kobietą jest ustanowione przez Boga (zob. Doktryna i Przymierza 49:15). Mąż i żona mają razem czynić postępy ku życiu wiecznemu (zob. I List do Koryntian 11:11).

Jednym z wymogów uzyskania życia wiecznego jest zawarcie przez mężczyznę i kobietę przymierza małżeństwa celestialnego (zob. Doktryna i Przymierza 131:1–4). Para zawiera to przymierze, kiedy przyjmuje w świątyni obrzęd zapieczętowania małżeństwa. Przymierze to jest podstawą wiecznej rodziny. Jeśli jest wiernie dotrzymywane, pozwala małżeństwu trwać wiecznie.

Fizyczna intymność pomiędzy mężem a żoną ma być piękna i święta. Jest ustanowiona przez Boga dla prokreacji oraz żeby mąż i żona mogli okazywać sobie miłość. Czułość i szacunek — a nie egoizm — powinny kierować ich intymną relacją.

Bóg nakazał, aby intymne więzi seksualne były zarezerwowane tylko dla małżeństwa zawartego pomiędzy mężczyzną a kobietą.

Mąż i żona są równi w oczach Boga. Jedna osoba nie powinna dominować nad drugą. Decyzje powinni podejmować w jedności i miłości, z pełnym obopólnym zaangażowaniem.

2.1.3

Rodzice i dzieci

Prorocy święci w dniach ostatnich nauczają, że „przykazanie Boga dla Jego dzieci, aby się rozmnażały i zapełniały ziemię, pozostaje w mocy” („Rodzina. Proklamacja dla świata”; zob. także Doktryna i Przymierza 49:16–17).

Kochający mąż i żona razem zapewniają najlepsze warunki do wychowywania dzieci oraz ich rozwoju. Osobista sytuacja może uniemożliwić rodzicom wspólne wychowywanie dzieci. Pan będzie jednakże błogosławił im, gdy będą zabiegać o Jego pomoc i starać się dotrzymywać zawartych z Nim przymierzy.

Głównym obowiązkiem rodziców jest pomoc dzieciom w przygotowaniu się do otrzymania błogosławieństw życia wiecznego. Mają uczyć swoje dzieci, żeby miłowały Boga i służyły Mu, a także miłowały bliźnich i im służyły (zob. Ew. Mateusza 22:36–40).

„Ojcowie mają przewodniczyć swoim rodzinom w miłości i prawości, i są odpowiedzialni za zapewnienie swoim rodzinom niezbędnych środków do życia i ochrony” („Rodzina. Proklamacja dla świata”). Kiedy w domu brak jest męża czy ojca, rodzinie przewodniczy matka.

Przewodniczenie w rodzinie to obowiązek pokierowania członkami rodziny tak, aby pomóc im w powrocie do przebywania w obecności Boga. Dzieje się to za sprawą służby i nauczania w duchu delikatności, łagodności i nieskalanej miłości oraz na skutek brania przykładu z Jezusa Chrystusa (zob. Ew. Mateusza 20:26–28). Przewodniczenie w rodzinie obejmuje też przewodzenie członkom rodziny w regularnej modlitwie, studiowaniu ewangelii i innych aspektach oddawania czci Bogu. Rodzice pracują w jedności, aby wypełniać te obowiązki.

„Głównym obowiązkiem matek jest dbałość o duchowy i fizyczny rozwój dzieci” („Rodzina. Proklamacja dla świata”). Dbałość oznacza opiekę, nauczanie i wspieranie oraz naśladowanie Zbawiciela (zob. III Nefi 10:4). W jedności z mężem matka pomaga swojej rodzinie uczyć się o prawdach ewangelii i rozwijać wiarę w Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Razem utrzymują w rodzinie atmosferę miłości.

„W tych świętych obowiązkach, ojcowie i matki, są zobowiązani pomagać sobie wzajemnie, jako równi partnerzy” („Rodzina. Proklamacja dla świata”). W duchu modlitwy naradzają się ze sobą i z Panem. Razem podejmują decyzje w jedności i miłości, z pełnym obopólnym zaangażowaniem.

2.2

Dzieło zbawienia i wywyższenia w domu

Pierwsze Prezydium oświadczyło: „Dom to podstawa prawego życia” (List od Pierwszego Prezydium z dnia 11 lutego 1999 r.).

W celu wspierania członków w wykonywaniu dzieła zbawienia i wywyższenia w domu przywódcy Kościoła zachęcają ich, aby ustanowili dom, w którym obecny jest Duch. Zachęcają ich również, aby szanowali dzień sabatu, studiowali ewangelię i uczyli się jej w domu oraz organizowali cotygodniowy domowy wieczór.

2.2.3

Studiowanie i uczenie się ewangelii w domu

Nauczanie i uczenie się ewangelii koncentruje się w domu i jest wspierane przez Kościół. Przywódcy kościelni zachęcają wszystkich członków do studiowania ewangelii w domu w dzień sabatu i w ciągu tygodnia.

Studiowanie pism świętych według zarysu w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną to sugerowany kurs studiowania ewangelii w domu.

2.2.4

Domowy wieczór oraz inne zajęcia

Prorocy w dniach ostatnich radzą członkom Kościoła, aby organizowali cotygodniowe domowe wieczory. Jest to święty czas dla poszczególnych osób i rodzin, kiedy to mogą uczyć się ewangelii, wzmacniać świadectwa, budować jedność i cieszyć się sobą nawzajem.

Domowy wieczór ma elastyczną formę, dostosowaną do sytuacji członków. Może odbywać się w dzień sabatu lub w inne dni i o różnych godzinach. Domowy wieczór może obejmować:

• Studiowanie i nauczanie ewangelii (można korzystać z materiałów z serii Przyjdź i naśladuj mnie).

• Służbę bliźnim.

• Śpiewanie lub granie hymnów i pieśni Organizacji Podstawowej (zob. rozdział 19.).

• Wspieranie członków rodziny w programie Rozwój dzieci i młodzieży.

• Naradę rodzinną, podczas której będzie się wyznaczać cele, rozwiązywać problemy i koordynować harmonogramy.

• Zajęcia rekreacyjne.

Samotni członkowie i inne osoby mogą gromadzić się w grupach poza normalnymi niedzielnymi nabożeństwami, aby uczestniczyć w domowym wieczorze i wspierać się nawzajem poprzez studiowanie ewangelii.

2.2.5

Wspieranie poszczególnych osób

Przywódcy kościelni pomagają członkom, którzy nie mają wsparcia ze strony rodziny.

Przywódcy pomagają tym członkom oraz ich rodzinom czuć się częścią społeczności, budować między sobą relacje i wzrastać duchowo.

2.3

Związek między domem a Kościołem

Dzieło zbawienia i wywyższenia koncentruje się w domu i jest wspierane przez Kościół. Poniższe zasady dotyczą związku między domem a Kościołem.

• Przywódcy i nauczyciele szanują role rodziców i wspierają ich.

• Pewne spotkania kościelne są niezbędne w każdym okręgu lub gminie. Należą do nich spotkanie sakramentalne, spotkania w klasach i kworach, odbywające się w dzień sabatu. Wiele innych spotkań, zajęć i programów nie jest niezbędnych.

• Służba i udział w życiu Kościoła wiążą się z pewnym poświęceniem. Pan pobłogosławi członków, gdy będą służyć i poświęcać się w Jego Kościele. Jednakże czas poświęcony na służbę w Kościele nie powinien odciągać członków od wypełniania obowiązków w domu, pracy czy gdziekolwiek indziej.