4.

Przywództwo i rady w Kościele Jezusa Chrystusa

4.0

Wstęp

Jako przywódca w Kościele zostałeś powołany przez natchnienie poprzez upoważnione sługi Pana. Masz przywilej asystowania w dziele Ojca Niebieskiego, aby „przynieść nieśmiertelność i życie wieczne człowiekowi” (Ks. Mojżesza 1:39).

4.2

Zasady przywództwa w Kościele

Podczas Swej doczesnej posługi Zbawiciel dał Swojemu Kościołowi przykład przywództwa. Jego głównym celem było wypełnianie woli Jego Ojca Niebieskiego oraz pomaganie bliźnim w zrozumieniu Jego ewangelii i życiu według niej (zob. Ew. Jana 5:30; Ks. Mosjasza 15:7).

Zabiegaj o przewodnictwo Pana, abyś nauczył się swoich obowiązków w powołaniu i je wypełniał.

4.2.1

Przygotowanie pod względem duchowym

Jezus przygotował się duchowo do Swojej ziemskiej misji (zob. Ew. Łukasza 4:1–2). Ty również w podobny sposób przygotuj się duchowo, zbliżając się do Ojca Niebieskiego poprzez modlitwę, studiowanie pism świętych i posłuszeństwo Jego przykazaniom.

Zabiegaj o objawienie, aby zrozumieć potrzeby osób, którym przewodzisz, i dowiedzieć się, jak wypełniać dzieło, do którego wykonywania powołał cię Bóg.

Pan obiecał również nadać duchowe dary osobom, które o nie zabiegają (zob. Doktryna i Przymierza 46:8).

4.2.2

Posługa wszystkim dzieciom Boga

Miłuj ludzi, którym służysz, tak jak czynił to Jezus. Módl się „z całego serca”, abyś został napełniony Jego miłością (Ks. Moroniego 7:48).

Pomagaj osobom pogłębiać ich nawrócenie i wzmacniać wiarę w Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Pomagaj im przygotować się do zawarcia przymierzy podczas przyjmowania ich następnego obrzędu. Zachęcaj ich, aby dotrzymywali zawartych przymierzy i korzystali z błogosławieństw pokuty.

4.2.3

Nauczanie ewangelii Jezusa Chrystusa

Wszyscy przywódcy są nauczycielami. Jako nauczyciel staraj się podążać za przykładem Zbawiciela (zob. rozdział 17.; Nauczanie na sposób Zbawiciela). Poprzez swoje słowa i czyny nauczaj doktryny Jezusa Chrystusa i zasad Jego ewangelii (zob. III Nefi 11:32–33; Doktryna i Przymierza 42:12–14).

Nauczaj w oparciu o pisma święte i słowa proroków świętych w dniach ostatnich (zob. Doktryna i Przymierza 52:9).

Jeśli jesteś powołany lub wyznaczony do przewodniczenia na spotkaniu lub zajęciach kościelnych, upewnij się, że nauczanie jest budujące i poprawne doktrynalnie (zob. Doktryna i Przymierza 50:21–23).

4.2.4

Przewodniczenie w prawości

Każdy przewodniczący urzędnik służy pod kierownictwem osoby dzierżącej klucze kapłańskie (zob. 3.4.1). Taka struktura zapewnia porządek i jasną hierarchię obowiązków i odpowiedzialności w wykonywaniu dzieła Pana.

Przewodniczący urzędnik może delegować innej osobie tymczasowe zadanie przewodniczenia.

Przywódca, który przewodniczy organizacji kościelnej, spotkaniu lub zajęciom, dokłada starań, aby cele Pana zostały osiągnięte. Czyniąc to, przywódca postępuje według zasad ewangelii, zasad Kościoła i wskazówek od Ducha Świętego.

Osoba powołana do przewodniczenia lub osoba, która otrzymała takie zadanie, nie jest ważniejsza ani bardziej wartościowa od innych osób (zob. Doktryna i Przymierza 84:109–110).

Nie jest właściwym zabieganie o przewodniczenie w jakiejkolwiek organizacji w Kościele Pana (zob. Doktryna i Przymierza 121:34–37).

4.2.5

Delegowanie obowiązków i rozliczanie z ich wykonania

Zbawiciel dawał Swoim uczniom znaczące zadania i obowiązki (zob. Ew. Łukasza 10:1). Dał im również możliwość rozliczenia się z pracy, jaką otrzymali do wykonania (zob. Ew. Łukasza 9:10).

Jako przywódca możesz pomagać innym osobom wzrastać poprzez delegowanie im zadań. Dąż do zaangażowania wszystkich członków w dzieło Boga.

Delegowanie sprawi, że twoja służba będzie bardziej skuteczna. Zabiegaj o przewodnictwo Ducha w kwestii delegowania zadań, abyś mógł skupić się na swoich najwyższych priorytetach.

4.2.6

Przygotowywanie innych osób do ról przywódców i nauczycieli

Rozważając, kto może służyć w powołaniach lub zadaniach w Kościele, bądź pełen modlitwy. Pamiętaj, że Pan przygotowuje tych, których powołuje. Najważniejsze jest to, że jeśli są chętni do służby, będą pokornie poszukiwać pomocy Pana i dążyć do bycia godnymi.

4.2.7

Planowanie spotkań, lekcji i zajęć z jasno określonymi celami

Zabiegaj o przewodnictwo Ducha podczas planowania spotkań, lekcji i zajęć, które mają jasno określone cele. Cele te powinny wzmacniać poszczególne osoby i rodziny, zbliżać je do Chrystusa oraz pomagać w wykonywaniu Bożego dzieła zbawienia i wywyższenia (zob. rozdziały 1. i 2.).

4.2.8

Ocena twoich wysiłków

Regularnie analizuj swoje obowiązki i duchowy wzrost jako przywódcy. Rozważaj także proces wzrostu osób, którym przewodzisz.

Twój sukces jako przywódcy można zmierzyć głównie poprzez twoje zobowiązanie do pomagania dzieciom Boga w staniu się wiernymi uczniami Jezusa Chrystusa. Możesz mieć pewność, że Pan jest zadowolony z podejmowanych przez ciebie wysiłków, kiedy czujesz, że Duch pracuje za twoim pośrednictwem.

4.3

Rady w Kościele

Pan polecił przywódcom Swojego Kościoła, aby wspólnie się naradzali przy wykonywaniu Jego dzieła (zob. Doktryna i Przymierza 41:2–3). Rady dają swoim członkom możliwość otrzymywania objawień, kiedy starają się zrozumieć potrzeby dzieci Bożych oraz planować, w jaki sposób mogą je zaspokoić.

4.4

Zasady działania skutecznych rad

4.4.1

Cele rad

Rady kładą szczególny nacisk na pomoc członkom w otrzymaniu obrzędów i dotrzymywaniu związanych z nimi przymierzy.

4.4.2

Przygotowanie do spotkań rady

Prezydia i rady powinny spotykać się regularnie. Ci przywódcy zabiegają o przewodnictwo Pana podczas planowania spotkań rady. Zwracają się również do członków rady o pomoc w podjęciu decyzji dotyczących tego, co należy przedyskutować.

Przywódcy z wyprzedzeniem informują członków rady o sprawach, które będą omawiane. Członkowie rady przygotowują się do dzielenia się przemyśleniami w tych sprawach.

4.4.3

Dyskusja i podejmowanie decyzji

Podczas spotkania rady przywódca (lub osoba wyznaczona przez przywódcę) wyjaśnia sprawę, która jest rozważana. Następnie przywódca zachęca do dyskusji wszystkich członków rady, zadając pytania i szukając pomysłów.

Członkowie dzielą się swoimi sugestiami i z szacunkiem słuchają siebie nawzajem. Kiedy starają się poznać wolę Pana, może zapanować duch natchnienia i jedności.

Podczas rad, w których udział biorą kobiety i mężczyźni, przywódca wysłuchuje przemyśleń i pomysłów wszystkich obecnych osób. Kobiety i mężczyźni często mają różne perspektywy, które zapewniają potrzebną równowagę.

Przywódca prowadzi dyskusje rady. Jednakże powinien więcej słuchać niż mówić.

Po dyskusji przywódca może podjąć decyzję o kierunku działania albo odłożyć decyzję na później, szukając dodatkowych informacji i wskazówek.

4.4.4

Jedność

Członkowie rady starają się stać jednością w pragnieniu i celu z Ojcem Niebieskim i Jezusem Chrystusem. Dążą do jedności podczas dyskusji i podejmowania decyzji.

4.4.5

Działanie i odpowiedzialność

Członkowie rady wykonują większość swojej pracy przed spotkaniami rady i po nich. Podczas spotkań poszukują natchnienia do rozwijania planów w związku z wdrażaniem decyzji. Przywódca rady prosi członków, aby wypełniali zadania związane z tymi planami.

Członkowie rady składają sprawozdania z przydzielonych zadań. Postęp zazwyczaj wymaga ciągłej uwagi i działań sprawdzających postęp.

4.4.6

Poufność

Przywódcy zachowują dyskrecję, gdy dzielą się z radą informacjami osobistymi. Zazwyczaj zabiegają o zgodę członka na udostępnienie tych informacji.

Członkowie rady nie powinni udostępniać informacji osobistych poza radą, chyba że jest to wymagane do wypełnienia zadania wyznaczonego przez przywódcę rady.

Niektóre sprawy są zbyt delikatne, aby omawiać je przed całą radą.