27.

Obrzędy świątynne dla osób żyjących

27.0

Wstęp

Świątynia jest domem Pana. Kieruje nas ku naszemu Zbawicielowi, Jezusowi Chrystusowi. W świątyniach uczestniczymy w świętych obrzędach i zawieramy przymierza z Ojcem Niebieskim, które wiążą nas z Nim i z naszym Zbawicielem. Te przymierza i obrzędy przygotowują nas do powrotu do obecności Ojca Niebieskiego i zapieczętowania razem jako rodzin na wieczność.

W przymierzach i obrzędach świątynnych „ukazana jest moc boskości” (Doktryna i Przymierza 84:20).

Przymierza i obrzędy świątynne są święte. Symbole związane z przymierzami świątynnymi nie powinny być omawiane poza świątynią. Nie powinniśmy też omawiać świętych informacji, których w świątyni obiecaliśmy nie wyjawiać. Jednakże możemy omawiać podstawowe cele i doktrynę przymierzy i obrzędów świątynnych oraz mówić o duchowych uczuciach, które towarzyszą nam w świątyni.

Przywódcy okręgu i palika omawiają informacje z tego rozdziału z członkami, którzy przygotowują się do otrzymania obrzędu obdarowania lub zapieczętowania.

27.1

Otrzymanie obrzędów świątynnych

27.1.1

Przygotowanie do otrzymania obrzędów świątynnych

Członkowie powinni przygotować się duchowo do otrzymania obrzędów świątynnych oraz zawarcia i szanowania przymierzy świątynnych.

Głównym obowiązkiem rodziców jest pomaganie swoim dzieciom w przygotowaniu się do otrzymania obrzędów świątynnych. Przywódcy palika i okręgu, posługujący bracia i siostry oraz dalsza rodzina wspierają rodziców w tej roli.

Materiały, które pomagają członkom przygotować się do otrzymania obrzędów świątynnych, są dostępne na stronie temples.ChurchofJesusChrist.org.

Członkowie, którzy przygotowują się do otrzymania własnego obdarowania lub zapieczętowania do małżonka, są zachęcani do udziału w kursie przygotowawczym do pójścia do świątyni (zob. 25.2.8).

27.1.3

Członkowie z niepełnosprawnością fizyczną

Godni członkowie, którzy mają niepełnosprawność fizyczną, mogą otrzymać wszystkie obrzędy świątynne. Są oni zachęcani, aby uczęszczać do świątyni z obdarowanymi krewnymi lub przyjaciółmi tej samej płci, którzy mogą im asystować. Jeśli członkowie nie mogą udać się do świątyni z członkiem rodziny lub przyjacielem, mogą z wyprzedzeniem zadzwonić do świątyni, aby ustalić, jakie rozwiązania są możliwe.

27.1.4

Pomoc w tłumaczeniu

Jeśli członkowie potrzebują pomocy w tłumaczeniu, powinni wcześniej skontaktować się ze świątynią, aby dowiedzieć się, czy jest ona dostępna.

27.1.5

Strój noszony podczas wizyty w świątyni

Aby udać się do świątyni, członkowie powinni założyć taki strój, jaki zazwyczaj noszą na spotkaniu sakramentalnym.

Zobacz 27.3.2.6, aby uzyskać informacje na temat stroju noszonego podczas zawarcia małżeństwa lub zapieczętowania w świątyni.

Zobacz 38.5, aby uzyskać informacje na temat:

• Stroju noszonego podczas obrzędu obdarowania i zapieczętowania.

• Uzyskiwania, noszenia i dbania o strój do obrzędów świątynnych i odzienie świątynne.

27.1.6

Opieka nad dziećmi

Dzieci muszą znajdować się pod nadzorem osoby dorosłej, jeśli przebywają na terenie przyświątynnym. Pracownicy świątynni mogą opiekować się dziećmi jedynie w następujących sytuacjach:

• Jeśli mają być zapieczętowane do rodziców

• Jeśli mają obserwować zapieczętowanie swojego żyjącego rodzeństwa lub rodzeństwa przyrodniego do rodziców.

27.1.7

Spotkanie z członkami po otrzymaniu obrzędów świątynnych

Członkowie często mają pytania po otrzymaniu obrzędów świątynnych. Obdarowani członkowie rodziny, biskup, inni przywódcy okręgu oraz posługujący bracia i siostry mogą spotkać się z członkami, aby omówić ich doświadczenia związane z wizytą w świątyni.

Materiały, które pomagają w udzielaniu odpowiedzi na pytania znajdują się na stronie temples.ChurchofJesusChrist.org.

27.2

Obdarowanie

Słowo obdarowanie oznacza „dar”. Obdarowanie świątynne jest dosłownie darem od Boga, poprzez który błogosławi On Swoje dzieci. Pewne dary, które członkowie otrzymują dzięki obdarowaniu świątynnemu, to:

• Pogłębiona wiedza na temat celów i nauk Pana.

• Moc czynienia wszystkiego, co Ojciec Niebieski chce, aby czyniły Jego dzieci.

• Boskie przewodnictwo podczas służby Panu, rodzinie i bliźnim.

• Pogłębiona nadzieja, pocieszenie i pokój.

Wypełnienie tych błogosławieństw zależy od wierności ewangelii Jezusa Chrystusa.

Obdarowanie otrzymuje się w dwóch częściach. W pierwszej części osoba otrzymuje obrzędy wstępne. Są one znane również jako obmycie i namaszczenie (zob. II Ks. Mojżeszowa 29:4–9). Obejmują szczególne błogosławieństwa związane z boskim dziedzictwem i potencjałem danej osoby.

Podczas obrzędów wstępnych członek zostaje upoważniony do noszenia odzienia świątynnego. Odzienie symbolizuje osobistą relację z Bogiem oraz zobowiązanie do przestrzegania przymierzy zawartych w świątyni. Kiedy członkowie są wierni zawartym przymierzom i właściwie noszą odzienie przez całe życie, służy ono również jako ochrona. Aby uzyskać informacje na temat noszenia i dbania o odzienie, zobacz 38.5.5.

W drugiej części obdarowania członkowie nauczani są o planie zbawienia, w tym Stworzeniu, Upadku Adama i Ewy, Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, Odstępstwie i Przywróceniu. Członkowie otrzymują również wskazówki dotyczące tego, jak powrócić do obecności Pana.

Podczas obdarowania członkowie są proszeni o zawarcie następujących świętych przymierzy:

• Życia według prawa posłuszeństwa i dążenia do przestrzegania przykazań Ojca Niebieskiego.

• Przestrzegania prawa składania ofiar, które oznacza dokonywanie poświęceń, aby wspierać dzieło Pana i pokutować ze złamanym sercem i pokornym duchem.

• Przestrzegania prawa ewangelii Jezusa Chrystusa, które jest wyższym prawem nauczanym przez Niego, kiedy był na ziemi.

• Posłuszeństwa prawu czystości moralnej, które oznacza, że członek może mieć relacje seksualne jedynie z prawnie poślubioną osobą, zgodnie z prawem Boga.

• Przestrzegania prawa poświęcenia, które oznacza, że członkowie poświęcają swój czas, talenty i wszystko, czym ich Pan pobłogosławi, w celu budowania Kościoła Jezusa Chrystusa na ziemi.

W zamian Ojciec Niebieski obiecuje, że ci, którzy pozostaną wierni przymierzom świątynnym, zostaną obdarowani „mocą z wysokości” (Doktryna i Przymierza 38:32, 38; zob. także Ew. Łukasza 24:49; Doktryna i Przymierza 43:16).

27.2.1

Kto może otrzymać obdarowanie

Wszyscy dorośli członkowie Kościoła, którzy są odpowiedzialni za swoje czyny, są proszeni o przygotowanie się i przyjęcie własnego obdarowania. Wszystkie poprzedzające obrzędy muszą być wykonane i zapisane, zanim członkowie otrzymają obdarowanie (zob. 26.3.1).

27.2.1.1

Nowo ochrzczeni członkowie

Godni dorośli nowi członkowie mogą otrzymać swoje obdarowanie po upływie co najmniej roku od daty ich konfirmacji.

27.2.1.2

Członkowie, którzy mają nieobdarowanego małżonka

Godny członek, którego współmałżonek nie jest obdarowany, może otrzymać własne obdarowanie, jeśli spełnione się następujące warunki:

• Nieobdarowany małżonek wyraża zgodę.

• Członek, biskup i prezydent palika są przekonani, że zobowiązania zawarte w trakcie przymierzy świątynnych nie zakłócą małżeństwa.

Te warunki mają zastosowanie bez względu na to, czy małżonek jest członkiem Kościoła, czy nie.

27.2.1.3

Członkowie z niepełnosprawnością intelektualną

Członkowie z niepełnosprawnością intelektualną mogą otrzymać własne obdarowanie, jeśli:

• Otrzymali wszystkie poprzedzające obrzędy (zob. 26.3.1).

• Posiadają zdolności intelektualne pozwalające zrozumieć, zawrzeć i dotrzymywać związanych z nimi przymierzy.

Biskup naradza się z członkiem i, jeśli ma to zastosowanie, z jego rodzicami. Dąży również do uzyskania przewodnictwa Ducha. Może się on naradzić z prezydentem palika.

27.2.2

Podejmowanie decyzji o tym, kiedy przyjąć obdarowanie

Decyzja o przyjęciu obdarowania jest osobista i powinna być podjęta w duchu modlitwy. Obdarowanie jest błogosławieństwem mocy i objawienia dla wszystkich, którzy przygotowują się do jego otrzymania. Członkowie mogą podjąć decyzję o przyjęciu własnego obdarowania, jeśli spełnią wszystkie poniższe warunki:

• Mają co najmniej 18 lat.

• Ukończyli lub nie uczęszczają już do liceum, szkoły średniej lub równoważnej szkoły.

• Minął pełny rok od ich konfirmacji.

• Czują pragnienie, aby przyjąć i przez całe życie szanować święte przymierza świątynne.

Członkowie, którzy otrzymali powołanie na misję lub przygotowują się do zapieczętowania w świątyni, powinni otrzymać obdarowanie.

Przed wydaniem rekomendacji świątynnej dla członka na otrzymanie obdarowania biskup i prezydent palika powinni czuć, że dana osoba jest przygotowana do zrozumienia i dotrzymania świętych przymierzy świątynnych. Kwalifikacja jest ustalana indywidualnie dla każdej osoby.

27.2.3

Planowanie i ustalenie terminu obdarowania

27.2.3.1

Otrzymanie rekomendacji na dokonanie własnych obrzędów

Członek musi otrzymać rekomendację na dokonanie własnych obrzędów, aby wejść do świątyni i otrzymać obdarowanie. Aby uzyskać informacje na temat tych rekomendacji, zobacz 26.5.1.

27.2.3.2

Kontakt ze świątynią

Członkowie, którzy zamierzają otrzymać obdarowanie, powinni wcześniej skontaktować się ze świątynią, aby zaplanować ten obrzęd.

27.2.3.3

Osoby towarzyszące członkom otrzymującym obdarowanie

Członkowie otrzymujący własne obdarowanie mogą poprosić obdarowanego członka tej samej płci, aby pełnił rolę osoby towarzyszącej i asystował podczas sesji obdarowania. Osoba towarzysząca musi posiadać aktualną rekomendację świątynną. W razie potrzeby świątynia może zapewnić osobę towarzyszącą.

27.3

Zapieczętowanie męża i żony

Zapieczętowanie w świątyni łączy męża i żonę na ten czas i całą wieczność. Otrzymają oni te błogosławieństwa, jeśli będą wierni przymierzom zawartym w świątyni. Dzięki temu obrzędowi ich dzieci również mogą być częścią wiecznej rodziny.

Przywódcy kościelni zachęcają członków, aby przygotowywali się do zawarcia związku małżeńskiego i zapieczętowania w świątyni. Tam, gdzie śluby świątynne nie są prawnie uznawane, upoważnieni przywódcy kościelni lub inne osoby mogą udzielić ślubu cywilnego, po którym następuje zapieczętowanie w świątyni (zob. 38.3). Można skorzystać z tego wzoru również wtedy, gdy ślub w świątyni może sprawić, że rodzice lub członkowie najbliższej rodziny poczują się wykluczeni, ponieważ nie mogą uczestniczyć w ceremonii świątynnej.

27.3.1

Kto może być zapieczętowany w świątyni

Wszyscy niezamężni członkowie Kościoła, którzy są odpowiedzialni za swoje czyny, są zachęcani do przygotowania się do zapieczętowania w świątyni. Osoby, które zawarły cywilny związek małżeński, są zachęcane do zapieczętowania w świątyni na ten czas i wieczność, gdy tylko będą gotowe. Członkowie muszą otrzymać obdarowanie, zanim będą mogli zostać zapieczętowani (zob. 27.2).

Pary, które mają być zapieczętowane w świątyni, muszą albo (1) zawrzeć cywilny związek małżeński, zanim zostaną zapieczętowane, albo (2) zawrzeć związek małżeński i zostać zapieczętowane podczas tej samej ceremonii świątynnej. Zobacz 27.3.2.

27.3.1.2

Członkowie z niepełnosprawnością intelektualną

Członkowie z niepełnosprawnością intelektualną mogą być zapieczętowani do małżonka, narzeczonego lub narzeczonej, jeśli:

• Otrzymali wszystkie poprzedzające obrzędy, w tym obdarowanie (zob. 27.2.1.3).

• Posiadają zdolności intelektualne pozwalające zrozumieć, zawrzeć i dochowywać związanych z nimi przymierzy.

Biskup naradza się w tej kwestii z członkiem i jego małżonkiem, narzeczonym lub narzeczoną. Dąży również do uzyskania przewodnictwa Ducha. Może naradzić się z prezydentem palika.

27.3.2

Planowanie i ustalenie terminu zawarcia małżeństwa lub zapieczętowania w świątyni

27.3.2.1

Otrzymanie rekomendacji na dokonanie własnych obrzędów

Członek musi otrzymać rekomendację na dokonanie własnych obrzędów, aby mógł zostać zapieczętowany do swojego małżonka. Aby uzyskać informacje na temat tych rekomendacji, zobacz 26.3.

27.3.2.2

Kontakt ze świątynią

Członkowie, którzy planują zawarcie związku małżeńskiego lub zapieczętowanie do małżonka, powinni z wyprzedzeniem skontaktować się ze świątynią, aby zaplanować ten obrzęd.

27.3.2.3

Uzyskanie zezwolenia na zawarcie małżeństwa

Przed zawarciem związku małżeńskiego para musi uzyskać legalne zezwolenie na zawarcie małżeństwa, które będzie ważne w miejscu zawierania małżeństwa. Jeśli para planuje zawarcie związku małżeńskiego i zapieczętowanie podczas tej samej ceremonii, musi przynieść do świątyni ważne zezwolenie na zawarcie małżeństwa.

Pary, które mają zostać zapieczętowane po ślubie cywilnym, nie muszą przynosić zezwolenia na zawarcie małżeństwa. Zamiast tego podają datę i miejsce ślubu cywilnego w ramach procesu weryfikacji rejestru.

27.3.2.4

Osoby towarzyszące pannie młodej i panu młodemu

Obdarowana siostra może towarzyszyć pannie młodej, aby pomóc jej w przebieralni. Obdarowany brat może tak samo towarzyszyć panu młodemu. Osoba towarzysząca musi posiadać aktualną rekomendację świątynną. W razie potrzeby świątynia może zapewnić osobę towarzyszącą.

27.3.2.5

Kto udziela małżeństwa lub zapieczętowania w świątyni

Małżeństwo lub zapieczętowanie w świątyni jest zazwyczaj udzielane przez pieczętującego, który jest przydzielony do świątyni, w której para zawrze małżeństwo lub zostanie zapieczętowana. Jeśli członek rodziny lub znajomy posiada upoważnienie do pieczętowania i jest przydzielony do świątyni, w której para zawrze małżeństwo lub zostanie zapieczętowana, można go poprosić o udzielenie małżeństwa lub zapieczętowania.

27.3.2.6

Odpowiedni strój do zawarcia małżeństwa lub zapieczętowania w świątyni

Suknia panny młodej. Suknia panny młodej noszona w świątyni powinna być biała, stonowana pod kątem kroju i tkaniny, i wolna od wyszukanych ozdób. Powinna także zakrywać odzienie świątynne. Przezroczysta tkanina powinna być podszyta.

Aby suknia panny młodej była zgodna z innymi sukniami noszonymi w świątyni, powinna mieć długie rękawy lub rękawy na trzy czwarte. Suknia nie powinna mieć trenu, chyba że można go przypiąć lub usunąć podczas ceremonii zapieczętowania.

W razie potrzeby i na życzenie świątynia może zapewnić suknię.

Strój pana młodego. Pan młody nosi zwyczajny strój świątynny podczas ceremonii zawarcia małżeństwa lub zapieczętowania (zob. 38.5.1 i 38.5.2).

Stroje gości. Osoby uczestniczące w ceremonii zawarcia małżeństwa lub zapieczętowania powinny nosić ubrania podobne do tych, które nosi się na spotkaniu sakramentalnym. Członkowie, którzy przychodzą na zapieczętowanie bezpośrednio z sesji obdarowania, mogą mieć na sobie strój do obrzędów świątynnych.

Kwiaty. Para i ich goście nie powinni mieć ze sobą kwiatów podczas ceremonii zawarcia małżeństwa lub zapieczętowania.

27.3.2.7

Wymiana obrączek po zawarciu małżeństwa lub zapieczętowaniu w świątyni

Wymiana obrączek nie jest częścią ceremonii zapieczętowania w świątyni. Jednakże pary mogą wymienić obrączki po ceremonii w pokoju zapieczętowania. Pary nie powinny wymieniać obrączek w żadnym innym czasie ani miejscu w świątyni lub na terenie przyświątynnym.

Pary, które zawierają ślub i są zapieczętowane podczas tej samej ceremonii, mogą wymienić się obrączkami w trakcie uroczystości lub później, mając na uwadze członków rodziny, którzy nie mogą wziąć udziału w ślubie w świątyni. Wymiana obrączek nie powinna naśladować żadnej części ślubu w świątyni ani ceremonii zapieczętowania. Para nie powinna składać przysiąg po zawarciu ślubu lub zapieczętowaniu w świątyni.

Pary, które zawarły cywilny związek małżeński przed zapieczętowaniem w świątyni, mogą wymienić się obrączkami podczas uroczystości cywilnej, podczas zapieczętowania w świątyni lub podczas obu ceremonii.

27.3.4

Kto może uczestniczyć w uroczystości małżeństwa lub zapieczętowania w świątyni

Pary powinny zapraszać tylko bliskich członków rodziny i przyjaciół na ceremonię zawarcia małżeństwa lub zapieczętowania w świątyni. Członkowie, którzy są odpowiedzialni za swoje czyny, muszą być obdarowani i posiadać aktualną rekomendację świątynną.

Prezydent palika może upoważnić osobę, która nie została ochrzczona lub obdarowana z powodu upośledzenia intelektualnego, do obserwowania ślubu w świątyni lub zapieczętowania żyjącego rodzeństwa. Taka osoba musi:

• Mieć co najmniej 18 lat.

• Być w stanie zachować atmosferę szacunku podczas ceremonii.

Prezydent palika pisze list z informacją, że osoba jest upoważniona do obserwowania zapieczętowania. List ten jest przedstawiany w świątyni.

27.4

Zapieczętowanie żyjących dzieci do rodziców

Dzieci, które urodziły się po zapieczętowaniu ich matki z mężem w świątyni, są urodzone w przymierzu na mocy przymierza tego zapieczętowania. Nie muszą otrzymać obrzędu zapieczętowania do rodziców.

Dzieci, które nie urodziły się w przymierzu, mogą stać się częścią wiecznej rodziny poprzez zapieczętowanie do rodziców biologicznych lub adopcyjnych. Te dzieci mają prawo do tych samych błogosławieństw, co dzieci, które urodziły się w przymierzu.

27.4.2

Kontakt ze świątynią

Małżonkowie, którzy chcą, aby ich dzieci były do nich zapieczętowane, lub dzieci, które chcą być zapieczętowane do zmarłych rodziców, powinni z wyprzedzeniem skontaktować się ze świątynią, aby zaplanować obrzęd.