„32. Pokuta i rady ds. członkostwa w Kościele”, Wybrane zagadnienia z Podręcznika ogólnego (2023).
„32. Pokuta i rady ds. członkostwa w Kościele”, Wybrane zagadnienia z Podręcznika ogólnego
32.
Pokuta i rady ds. członkostwa w Kościele
32.0
Wstęp
Znaczna część pokuty odbywa się pomiędzy daną osobą, Bogiem i tymi, którzy zostali dotknięci grzechami tej osoby. Czasami jednak biskup lub prezydent palika musi pomóc członkom Kościoła w ich wysiłkach związanych z pokutą.
Asystując członkom w pokucie, biskupi i prezydenci palików okazują miłość i troskę. Podążają za przykładem Zbawiciela, który podnosił ludzi oraz pomagał im odwrócić się od grzechu i zwrócić się ku Bogu (zob. Ew. Mateusza 9:10–13; Ew. Jana 8:3–11).
32.1
Pokuta i przebaczenie
Aby wykonać Swój plan miłosierdzia, Ojciec Niebieski posłał Swego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, aby zadośćuczynił za nasze grzechy (zob. Ks. Almy 42:15). Jezus wziął na siebie karę, jakiej prawo sprawiedliwości wymaga za nasze grzechy (zob. Doktryna i Przymierza 19:15–19; zob. także Ks. Almy 42:24–25). Dzięki tej ofierze zarówno Ojciec, jak i Syn, okazali nam Swą nieskończoną miłość (zob. Ew. Jana 3:16).
Kiedy wykazujemy się „[wiarą], która skłania do pokuty”, Ojciec Niebieski wybacza nam, okazując miłosierdzie dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa (Ks. Almy 34:15; zob. także Ks. Almy 42:13). Kiedy zostaniemy oczyszczeni i otrzymamy przebaczenie, ostatecznie możemy odziedziczyć królestwo Boże (zob. Ks. Izajasza 1:18; Doktryna i Przymierza 58:42).
Pokuta to coś więcej niż zmiana zachowania. To odwrócenie się od grzechu i zwrócenie się ku Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi. Prowadzi ona do przemiany serca i umysłu (zob. Ks. Mosjasza 5:2; Ks. Almy 5:12–14; Ks. Helamana 15:7). Poprzez pokutę stajemy się nowymi osobami, pojednanymi z Bogiem (zob. II List do Koryntian 5:17–18; Ks. Mosjasza 27:25–26).
Możliwość pokuty jest jednym z najwspanialszych błogosławieństw, jakie Ojciec Niebieski nam ofiarował poprzez dar Swojego Syna.
32.2
Cele ograniczeń członkostwa lub pozbawienia członkostwa w Kościele
Jeśli członek popełnia poważny grzech, biskup lub prezydent palika pomaga mu w pokucie. W ramach tego procesu może na jakiś czas ograniczyć niektóre przywileje członkostwa w Kościele. W niektórych sytuacjach konieczne może być pozbawienie na jakiś czas członkostwa danej osoby.
Ograniczenie lub pozbawienie członkostwa osoby nie ma na celu ukarania. Działania te są czasami konieczne, aby pomóc danej osobie odpokutować i doświadczyć przemiany serca. Dają również osobie czas na duchowe przygotowanie się do odnowienia przymierzy i ich dotrzymywania.
Poniżej wymienione są trzy cele ograniczeń członkostwa lub jego pozbawienia.
32.2.1
Pomoc w ochronie innych osób
Pierwszym celem jest pomoc w ochronie innych osób. Czasami dana osoba stanowi fizyczne lub duchowe zagrożenie. Napastliwe zachowania, powodowanie krzywdy fizycznej, przemoc seksualna, nadużywanie substancji odurzających, oszustwa i odstępstwo to niektóre z tych zagrożeń. Dzięki natchnieniu biskup lub prezydent palika podejmuje działania, aby chronić inne osoby, gdy ktoś stanowi zagrożenie na takie lub inne poważne sposoby (zob. Ks. Almy 5:59–60).
32.2.2
Pomoc osobie w uzyskaniu dostępu do odkupicielskiej mocy Jezusa Chrystusa poprzez pokutę
Drugim celem jest pomoc danej osobie w uzyskaniu dostępu do odkupicielskiej mocy Jezusa Chrystusa poprzez pokutę. Dzięki temu procesowi osoba ta może ponownie stać się czystą i godną otrzymania wszystkich Bożych błogosławieństw.
32.2.3
Ochrona dobrego imienia Kościoła
Trzecim celem jest ochrona dobrego imienia Kościoła. Ograniczenie lub pozbawienie danej osoby członkostwa w Kościele może być konieczne, jeśli jej zachowanie znacząco szkodzi Kościołowi (zob. Ks. Almy 39:11). Dobre imię Kościoła nie jest chronione poprzez ukrywanie lub umniejszanie znaczenia poważnych grzechów, ale poprzez zajmowanie się nimi.
32.3
Rola sędziów w Izraelu
Biskupi i prezydenci palików są powoływani i wyświęcani na sędziów w Izraelu (zob. Doktryna i Przymierza 107:72–74). Posiadają klucze kapłańskie, aby reprezentować Pana, pomagając członkom Kościoła odpokutować (zob. Doktryna i Przymierza 13:1; 107:16–18).
Często biskupi i prezydenci palików asystują w pokucie poprzez osobiste doradztwo. Asysta ta może obejmować nieformalne ograniczenie niektórych przywilejów członkostwa w Kościele na jakiś czas.
W przypadku niektórych poważnych grzechów przywódcy asystują w pokucie, organizując radę ds. członkostwa (zob. 32.6). Ta asysta może obejmować formalne ograniczenie niektórych przywilejów członkostwa w Kościele lub pozbawienie członkostwa danej osoby na jakiś czas.
Biskupi i prezydenci palików okazują miłość i troskę, kiedy pomagają członkom w pokucie. Wskazówką może być interakcja Zbawiciela z kobietą przyłapaną na cudzołóstwie (zob. Ew. Jana 8:3–11). Choć nie powiedział, że jej grzechy zostały wybaczone, nie potępił jej. Zamiast tego powiedział jej, aby „już nie [grzeszyła]” — aby odpokutowała i zmieniła swoje życie.
Przywódcy ci nauczają, że panuje „radość w niebie z jednego grzesznika, który się upamięta” (Ew. Łukasza 15:7). Są cierpliwi, wspierający i pozytywnie nastawieni. Są źródłem nadziei. Nauczają i składają świadectwo o tym, że dzięki zadość czyniącej ofierze Zbawiciela wszyscy mogą odpokutować i stać się czyści.
Biskupi i prezydenci palików zabiegają o przewodnictwo Ducha, aby wiedzieć, jak pomóc odpokutować każdej osobie. Jedynie w przypadku najpoważniejszych grzechów Kościół ma określony schemat działań, jakie powinni podjąć jego przywódcy (zob. 32.6). Dwie sytuacje nigdy nie są takie same. Rady, których udzielają przywódcy, i prowadzony przez nich proces pokuty, muszą być natchnione i mogą być inne w przypadku każdej osoby.
32.4
Wyznanie grzechów, poufność i informowanie władz rządowych
32.4.1
Wyznanie grzechu
Pokuta wymaga wyznania grzechów Ojcu Niebieskiemu. Jezus Chrystus powiedział: „Przez to możecie wiedzieć, czy człowiek odpokutował za swe grzechy — oto wyzna je i wyrzeknie się ich” (Doktryna i Przymierza 58:43; zob. także Ks. Mosjasza 26:29).
Kiedy członkowie Kościoła popełniają poważne grzechy, ich pokuta obejmuje również wyznanie grzechu biskupowi lub prezydentowi palika. Przywódca może wtedy użyć kluczy ewangelii pokuty w ich imieniu (zob. Doktryna i Przymierza 13:1; 84:26–27; 107:18, 20). To pomaga im uzyskać uzdrowienie i wrócić na ścieżkę ewangelii poprzez moc Zadośćuczynienia Zbawiciela.
Celem wyznania grzechu jest zachęcenie członków do zdjęcia z siebie brzemiona, aby mogli w pełni zwrócić się do Pana o pomoc w przemianie i uzdrowieniu. Uzyskanie „[złamanego serca] i skruszonego ducha” jest osiągalne dzięki wsparciu, jakim jest wyznanie grzechu (II Ks. Nefiego 2:7). Dobrowolne wyznanie grzechu świadczy o tym, że dana osoba pragnie odpokutować.
Kiedy członek wyzna grzech, biskup lub prezydent palika postępuje według wytycznych dotyczących doradzania, znajdujących się w 32.8. W duchu modlitwy szuka przewodnictwa w kwestii właściwych wskazań odnoszących się do pomocy członkowi w pokucie. Rozważa, czy rada ds. członkostwa może być przydatna. Jeśli zasady Kościoła wymagają zwołania rady ds. członkostwa, wyjaśnia to (zob. 32.6).
Czasami członek skrzywdził współmałżonka lub inną osobę dorosłą. W ramach pokuty powinien on wyznać grzech tej osobie i prosić o wybaczenie. Młodzież, która popełnia poważny grzech, jest zazwyczaj zachęcana do naradzania się z rodzicami.
32.4.4
Poufność
Biskupi, prezydenci palików i ich doradcy mają święty obowiązek ochrony wszystkich poufnych informacji, które są im przekazywane. Te informacje mogą pochodzić z wywiadów, doradzania lub wyznania grzechów. Ten sam obowiązek poufności odnosi się do wszystkich osób, które biorą udział w radach ds. członkostwa. Poufność jest niezbędna, ponieważ członkowie mogą nie wyznać grzechów lub nie szukać przewodnictwa, jeśli to, o czym mówią, nie będzie traktowanie poufnie. Naruszenie zasady poufności powoduje utratę zaufania członków i wywołuje utratę wiarygodności ich przywódców.
Zgodnie z obowiązkiem zachowania poufności biskup, prezydent palika lub ich doradcy mogą wyjawiać takie informacje jedynie wtedy, gdy:
-
Muszą naradzić się z prezydentem palika danego członka, prezydentem misji lub biskupem w celu zwołania rady ds. członkostwa lub powiązanymi z nią kwestiami.
-
Dana osoba przenosi się do nowego okręgu (lub przywódca kapłański zostaje odwołany), podczas gdy działania związane z członkostwem lub inne poważne sprawy są w toku.
-
Biskup lub prezydent palika dowiaduje się, że członek Kościoła, który mieszka poza okręgiem lub palikiem, mógł być zaangażowany w poważny grzech.
-
Ujawnienie informacji jest konieczne podczas rady ds. członkostwa.
-
Członek decyduje się udzielić zgody przywódcy na ujawnienie informacji konkretnym osobom.
-
Może być konieczne ujawnienie ograniczonych informacji o decyzji rady ds. członkostwa.
Aby asystować przywódcom w ochronie innych osób i przestrzeganiu prawa, Kościół zapewnia pomoc wykwalifikowanych profesjonalistów. Tam, gdzie jest dostępna kościelna infolinia w sprawie przemocy, przywódcy niezwłocznie dzwonią na nią, aby uzyskać wskazówki (zob. 38.6.2.1). Tam, gdzie taka infolinia nie jest dostępna, prezydent palika kontaktuje się z radcą prawnym obszaru w biurze obszaru.
Istnieje jedna sytuacja, w której biskup lub prezydent palika powinien ujawnić poufne informacje bez wcześniejszego uzyskania takich wskazówek. Ma ona miejsce wtedy, gdy ujawnienie informacji jest konieczne, aby zapobiec zagrażającym życiu szkodom lub poważnym obrażeniom, a nie ma czasu na uzyskanie wskazówek. W takich przypadkach obowiązek ochrony innych osób jest ważniejszy niż przestrzeganie poufności. Przywódcy powinni niezwłocznie skontaktować się z władzami cywilnymi.
32.6
Ciężar grzechu i zasady Kościoła
Ciężar grzechu jest ważną kwestią przy określaniu wskazań, które (1) pomogą chronić innych i (2) pomogą osobie w dokonaniu pokuty. Pan powiedział, że „nie [może] patrzeć na grzech nawet z najmniejszym pobłażaniem” (Doktryna i Przymierza 1:31; zob. także Ks. Mosjasza 26:29). Jego słudzy nie mogą ignorować dowodów poważnego grzechu.
Poważne grzechy są umyślnym i poważnym przekroczeniem praw Boga. Kategorie poważnych grzechów są wymienione poniżej.
-
Akty przemocy i znęcania się
-
Rozwiązłość seksualna
-
Działania oszukańcze
-
Nadużycie zaufania
-
Niektóre inne działania
Kiedy rada ds. członkostwa jest wymagana lub może być konieczna
|
Rodzaj grzechu |
Rada ds. członkostwa jest wymagana |
Rada ds. członkostwa może być konieczna |
|---|---|---|
Rodzaj grzechu Akty przemocy i znęcanie się | Rada ds. członkostwa jest wymagana
| Rada ds. członkostwa może być konieczna |
Rodzaj grzechu Rozwiązłość seksualna | Rada ds. członkostwa jest wymagana
| Rada ds. członkostwa może być konieczna
|
Rodzaj grzechu Działania oszukańcze | Rada ds. członkostwa jest wymagana
| Rada ds. członkostwa może być konieczna
|
Rodzaj grzechu Nadużycie zaufania | Rada ds. członkostwa jest wymagana
| Rada ds. członkostwa może być konieczna
|
Rodzaj grzechu Niektóre inne działania | Rada ds. członkostwa jest wymagana
| Rada ds. członkostwa może być konieczna
|
32.6.3
Kiedy prezydent palika naradza się z Prezydium Obszaru w kwestii tego, czy konieczne jest zwołanie rady ds. członkostwa czy inne działania
Niektóre sprawy wymagają szczególnej wrażliwości i przewodnictwa. Aby dowiedzieć się, jak najlepiej pomóc, prezydent palika musi naradzić się z Prezydium Obszaru w kwestii sytuacji wymienionych w tej sekcji.
32.6.3.2
Odstępstwo
Problemy związane z odstępstwem często wywierają wpływ poza granicami okręgu lub palika. Należy się nimi bezzwłocznie zająć, aby chronić inne osoby.
Biskup naradza się z prezydentem palika, jeśli uważa, że działanie członka może stanowić odstępstwo.
Użyte tutaj określenie odstępstwo odnosi się do członka, który angażuje się w którekolwiek z poniższych działań:
-
Wielokrotne wyrażanie jasnego i celowego publicznego sprzeciwu wobec Kościoła, jego doktryny, zasad lub przywódców.
-
Trwanie w nauczaniu jako doktryny Kościoła czegoś, co nie jest doktryną Kościoła, po tym, jak został poprawiony przez biskupa lub prezydenta palika.
-
Przejawianie wzorca celowego działania na rzecz osłabienia wiary i aktywności członków Kościoła.
-
Podążanie za naukami odstępczych sekt po zwróceniu uwagi przez biskupa lub prezydenta palika.
-
Formalne przystąpienie do innego Kościoła i promowanie jego nauk.
32.6.3.3
Defraudacja funduszy Kościoła
Jeśli członek sprzeniewierza fundusze Kościoła lub kradnie cenne mienie Kościoła, prezydent palika naradza się z Prezydium Obszaru w kwestii konieczności zwołania rady ds. członkostwa lub podjęcia innych działań.