38.

Zasady i wytyczne Kościoła

38.6

Zasady dotyczące kwestii moralnych

Kilka zasad w tej sekcji dotyczy spraw, które Kościół „odradza”. Członkowie Kościoła zazwyczaj nie doświadczają ograniczeń członkostwa ze względu na swoje decyzje w tych sprawach. Jednakże wszyscy ludzie są ostatecznie odpowiedzialni przed Bogiem za swoje decyzje.

38.6.1

Aborcja

Pan nakazał: „Nie będziesz […] zabijał, ani czynił niczego takiego” (Doktryna i Przymierza 59:6). Kościół sprzeciwia się aborcji z wyboru dla wygody osobistej lub społecznej. Członkowie nie mogą poddawać się aborcji, przeprowadzać jej, organizować, płacić za nią, ani do niej zachęcać. Jedyne możliwe wyjątki:

• Ciąża jest wynikiem gwałtu lub kazirodztwa.

• Lekarz specjalista stwierdzi, że życie lub zdrowie matki jest poważnie zagrożone.

• Lekarz specjalista stwierdzi, że płód ma poważne wady, które nie pozwolą dziecku przeżyć po urodzeniu.

Nawet te wyjątki automatycznie nie usprawiedliwiają dokonania aborcji. Aborcja jest niezwykle poważną kwestią i powinna być brana pod uwagę jedynie po konsultacji zaangażowanych osób z ich biskupami oraz po otrzymaniu boskiego potwierdzenia poprzez modlitwę.

Przewodniczący urzędnicy dokładnie badają sytuację, jeśli członek Kościoła był zaangażowany w dokonanie aborcji. Rada ds. członkostwa może być konieczna, jeśli członek poddaje się aborcji, przeprowadza ją, organizuje, płaci za nią, wyraża zgodę lub do niej zachęca (zob. 32.6.2.5). Jednakże rada ds. członkostwa nie powinna być brana pod uwagę, jeśli członek był zaangażowany w aborcję przed chrztem. Rady ds. członkostwa ani ograniczenia nie powinny być brane pod uwagę w przypadku członków, którzy byli zaangażowani w aborcję, z któregokolwiek z trzech powodów wspomnianych wcześniej w tej sekcji.

Biskupi kierują pytania dotyczące konkretnych spraw do prezydenta palika. W razie potrzeby prezydent palika może skierować pytania do Biura Pierwszego Prezydium.

Na tyle, na ile zostało to objawione, osoba może odpokutować i otrzymać przebaczenie za grzech aborcji.

38.6.2

Przemoc

Przemoc to niewłaściwe traktowanie lub zaniedbywanie innych osób w sposób, który powoduje krzywdę fizyczną, seksualną, emocjonalną lub finansową. Kościół stoi na stanowisku, że przemoc nie może być tolerowana w żadnej formie. Osoby, które używają przemocy wobec współmałżonka, dzieci, innych członków rodziny lub jakiejkolwiek innej osoby, łamią prawa Boga i ludzkie.

Wszyscy członkowie, szczególnie rodzice i przywódcy, są zachęcani do tego, aby byli czujni i uważni oraz czynili wszystko, co w ich mocy, aby chronić dzieci i inne osoby przed przemocą. Jeśli członkowie dowiadują się o przypadkach przemocy, powinni zgłaszać je władzom cywilnym i naradzić się z biskupem. Przywódcy Kościoła powinni poważnie traktować zgłoszenia przemocy i nigdy ich nie lekceważyć.

Wszyscy dorośli, którzy pracują z dziećmi lub młodzieżą, w ciągu miesiąca od otrzymania poparcia muszą ukończyć szkolenie dotyczące zapewnienia ochrony dzieciom i młodzieży (zob. strona internetowa ProtectingChildren.ChurchofJesusChrist.org). Mają powtarzać to szkolenie co trzy lata.

W przypadku przemocy najważniejszym i natychmiastowym obowiązkiem przywódców Kościoła jest zapewnienie pomocy ofiarom przemocy oraz ochrona osób narażonych na przemoc przed doświadczaniem dalszej przemocy. Przywódcy nie powinni zachęcać osoby, aby została w domu lub w sytuacji, która naraża na przemoc lub niebezpieczeństwo.

38.6.2.1

Infolinia w sprawie przemocy

W niektórych krajach Kościół utworzył poufną infolinię w sprawie przemocy, aby asystować prezydentom palików i biskupom. Przywódcy ci powinni bezzwłocznie zadzwonić na tę infolinię w każdej sytuacji, gdy osoba mogła paść ofiarą przemocy lub istnieje takie zagrożenie. Powinni też zadzwonić na tę infolinię, jeśli dowiedzą się, że członek ogląda, kupuje lub rozpowszechnia pornografię dziecięcą.

Infolinia jest dostępna dla biskupów i prezydentów palików 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Numery telefonów są podane poniżej.

• Stany Zjednoczone i Kanada: [phone] lub [phone], wewnętrzny 2-1911

• Zjednoczone Królestwo: 0800 970 6757

• Irlandia: 1800 937 546

• Francja: 0805 710 531

• Australia: 02 9841 5454 (z kraju)

• Nowa Zelandia: 09 488 5592 (z kraju)

Biskupi i prezydenci palików powinni zadzwonić na infolinię, gdy zajmują się sytuacjami dotyczącymi każdej formy przemocy. Prawnicy i specjaliści kliniczni odpowiedzą na ich pytania. Przekażą również instrukcje dotyczące tego, jak:

• Asystować ofiarom przemocy i chronić je przed przyszłą przemocą.

• Chronić potencjalne ofiary.

• Przestrzegać wymogów prawa w kwestii zgłaszania przemocy.

Kościół zobowiązuje się przestrzegać prawa w kwestii zgłaszania aktów przemocy (zob. 38.6.2.7). Prawa różnią się w zależności od lokalizacji, a większość przywódców Kościoła nie jest ekspertami prawnymi. Zadzwonienie na infolinię jest niezbędne, aby biskupi i prezydenci palików wypełnili swoje obowiązki związane ze zgłaszaniem przemocy.

Biskup powinien również poinformować prezydenta palika o przypadkach przemocy.

W krajach, które nie posiadają infolinii, biskup, który dowiaduje się o przemocy, powinien skontaktować się ze swoim prezydentem palika. Prezydent palika powinien uzyskać wskazówki od radcy prawnego obszaru z biura obszaru. Zachęcany jest on także do narady z personelem Służb Pomocy Rodzinie lub z kierownikiem ds. pomocy wzajemnej i samowystarczalności z biura obszaru.

38.6.2.3

Przemoc wobec dziecka lub młodej osoby

Przemoc wobec dziecka lub młodej osoby jest szczególnie poważnym grzechem (zob. Ew. Łukasza 17:2). Użyte tutaj określenie przemoc wobec dziecka lub młodej osoby obejmuje:

• Przemoc fizyczną: Wyrządzanie poważnych obrażeń ciała poprzez przemoc fizyczną. Niektóre obrażenia mogą być niewidoczne.

• Przemoc lub wykorzystywanie seksualne: Jakiekolwiek działanie seksualne z udziałem dziecka lub młodej osoby lub świadome pozwalanie lub pomaganie innym osobom w takich działaniach. Użyte tutaj określenie przemocy seksualnej nie obejmuje dobrowolnych działań seksualnych pomiędzy dwoma niepełnoletnimi osobami w podobnym wieku.

• Przemoc emocjonalną: Używanie czynów i słów, aby poważnie zaszkodzić dziecku lub młodej osobie w obszarze poczucia szacunku wobec samego siebie lub poczucia własnej wartości. Zazwyczaj wiąże się to z powtarzającymi się i ciągłymi zniewagami, manipulacjami i krytyką, która upokarza i poniża. Może to również obejmować rażące zaniedbanie.

• Pornografia dziecięca: Zob. 38.6.6.

Jeśli biskup lub prezydent palika dowiaduje się o przemocy wobec dziecka lub młodej osoby, niezwłocznie postępuje według instrukcji z 38.6.2.1. Podejmuje również działania w celu ochrony przed przyszłą przemocą.

Kościelna rada ds. członkostwa i umieszczenie adnotacji w rejestrze są wymagane, jeśli dorosły członek stosuje przemoc wobec dziecka lub młodej osoby, jak opisano w tej sekcji. Zob. także 32.6.1.1 i 38.6.2.5.

Jeśli osoba niepełnoletnia stosuje przemoc wobec dziecka, prezydent palika kontaktuje się z Biurem Pierwszego Prezydium, aby uzyskać wskazówki.

Kwestią fizycznego lub emocjonalnego zastraszania pomiędzy dziećmi lub młodzieżą w podobnym wieku powinni zająć się przywódcy okręgu. Rada ds. członkostwa nie jest zwoływana.

38.6.2.4

Znęcanie się nad współmałżonkiem lub inną osobą dorosłą

Znęcanie się nad współmałżonkiem lub inną osobą dorosłą może przybierać wiele form. Może to być przemoc fizyczna, seksualna, emocjonalna i finansowa. U dorosłych, którzy są w podeszłym wieku, bezbronni lub niepełnosprawni, czasami występuje duże ryzyko narażenia na przemoc.

Nie ma jednej definicji przemocy, której można użyć we wszystkich sytuacjach. Zamiast tego istnieje spektrum dotkliwości agresywnego zachowania. To spektrum rozciąga się od okazjonalnego używania szorstkich słów po wyrządzanie poważnej krzywdy.

Jeśli biskup lub prezydent palika dowiaduje się o znęcaniu się nad współmałżonkiem lub inną osobą dorosłą, niezwłocznie postępuje według instrukcji z 38.6.2.1. Podejmuje również działania w celu ochrony przed przyszłą przemocą.

Przywódcy dążą do uzyskania przewodnictwa Ducha, aby określić, czy osobiste doradztwo lub rada ds. członkostwa są najwłaściwszym wskazaniem odnośnie do zajęcia się sprawą przemocy. Mogą również naradzać się w tej kwestii ze swoim bezpośrednim przywódcą kapłańskim odnośnie do tego wskazania. Jednakże wszelkie znęcanie się nad współmałżonkiem lub inną osobą dorosłą, które dochodzi do poziomu określonego poniżej, wymaga zorganizowania rady ds. członkostwa.

• Przemoc fizyczna: Wyrządzanie poważnych obrażeń ciała poprzez przemoc fizyczną. Niektóre obrażenia mogą być niewidoczne.

• Przemoc seksualna: Zobacz sytuacje wymienione w 38.6.18.3.

• Przemoc emocjonalna: Używanie czynów i słów, aby poważnie zaszkodzić komuś w obszarze poczucia szacunku wobec samego siebie lub poczucia własnej wartości. Zazwyczaj wiąże się to z powtarzającymi się i ciągłymi zniewagami, manipulacjami i krytyką, która upokarza i poniża.

• Przemoc finansowa: Wykorzystywanie kogoś pod względem finansowym. Może obejmować nielegalne lub nieuprawnione korzystanie z majątku, pieniędzy lub innych środków. Może obejmować nieuczciwe uzyskanie władzy finansowej nad kimś. Może także obejmować używanie władzy finansowej w celu wymuszenia określonego zachowania. Zob. także 32.6.1.3.

38.6.2.7

Kwestie prawne związane z przemocą

Jeśli przemoc ze strony członka naruszyła obowiązujące prawo, biskup lub prezydent palika powinien nakłonić członka do zgłoszenia tych działań przedstawicielowi organów ścigania lub innym odpowiednim instytucjom rządowym. Biskup lub prezydent palika może uzyskać informacje o lokalnych wymaganiach dotyczących składania zawiadomień na kościelnej infolinii (zob. 38.6.2.1). Jeśli członkowie mają pytania dotyczące wymagań związanych z zawiadamianiem władz, zachęca ich, aby uzyskali profesjonalną poradę prawną.

Przywódcy i członkowie Kościoła powinni wypełniać wszelkie prawne obowiązki związane ze zgłaszaniem przemocy władzom cywilnym. W pewnych miejscach przywódcy i nauczyciele, którzy pracują z dziećmi i młodzieżą, są uważani za osoby zobligowanie do zgłaszania przemocy i muszą o takich sytuacjach informować organy prawne. Podobnie w wielu miejscach każda osoba, która dowiaduje się o przemocy, jest zobowiązana, aby zgłosić to organom prawnym. Biskupi i prezydenci palików powinni zadzwonić na infolinię, aby uzyskać szczegółowe informacje dotyczące osób zobligowanych do zgłaszania przemocy lub innych wymagań prawnych związanych ze zgłaszaniem przemocy. Przestrzeganie prawa jest zasadą Kościoła.

38.6.5

Czystość moralna i wierność

Pańskie prawo czystości moralnej oznacza:

• Powstrzymywanie się od relacji seksualnych poza małżeństwem zawieranym zgodnie z prawem Boga pomiędzy mężczyzną a kobietą.

• Wierność w małżeństwie.

Fizyczna intymność pomiędzy mężem a żoną ma być piękna i święta. Jest ustanowiona przez Boga dla prokreacji oraz żeby mąż i żona mogli okazywać sobie miłość.

Relacje seksualne powinny łączyć jedynie mężczyznę i kobietę, którzy są sobie legalnie i zgodnie z prawem poślubieni jako mąż i żona. W oczach Boga czystość moralna jest bardzo ważna. Złamanie prawa czystości moralnej jest sprawą bardzo poważną (zob. II Ks. Mojżeszowa 20:14; Ew. Mateusza 5:28; Ks. Almy 39:5). Obejmuje to nadużywanie świętej mocy tworzenia życia, jaką dał Bóg.

Kościelna rada ds. członkostwa może być konieczna, jeśli członek:

• Wchodzi w relacje seksualne poza związkiem małżeńskim, takie jak cudzołóstwo, nierząd i związki jednopłciowe, które są sprzeczne z prawem Boga (zob. 32.6.2).

• Żyje w małżeństwie lub związku partnerskim, który nie jest zatwierdzony przez prawo Boga, takim jak konkubinat, rejestrowany związek partnerski czy małżeństwo osób tej samej płci.

• Intensywnie lub kompulsywnie korzysta z pornografii, powodując znaczące szkody w małżeństwie lub rodzinie członka (zob. 38.6.13).

Decyzja dotycząca tego, czy w takich sytuacjach organizować radę ds. członkostwa, zależy od wielu okoliczności. Zostały one omówione w 32.7. Na przykład, złamanie przymierzy świątynnych zwiększa prawdopodobieństwo, że rada będzie konieczna, aby pomóc danej osobie odpokutować. W niektórych przypadkach osobiste doradztwo i nieformalne ograniczenia członkostwa mogą być wystarczające (zob. 32.8).

Zob. 32.6.1.2, aby dowiedzieć się, kiedy rada jest wymagana w odniesieniu do grzechów seksualnych.

38.6.6

Pornografia dziecięca

Kościół potępia pornografię dziecięcą w każdej formie. Jeśli biskup lub prezydent palika dowie się, że członek jest zaangażowany w pornografię dziecięcą, bezzwłocznie postępuje według instrukcji z 38.6.2.1.

Kościelna rada ds. członkostwa i adnotacja w rejestrze są wymagane, jeśli członek produkuje, udostępnia, posiada lub wielokrotnie ogląda pornograficzne zdjęcia dzieci (zob. 32.6.1.2 i 32.14.5). Ta wytyczna na ogół nie dotyczy dzieci lub młodzieży będących w przybliżeniu w tym samym wieku, którzy dzielą się zdjęciami natury seksualnej przedstawiającymi siebie lub inne osoby. Osobiste doradztwo i nieformalne ograniczenia członkostwa mogą być odpowiednie w takich sytuacjach.

Aby uzyskać więcej wskazówek, zobacz 38.6.13.

38.6.10

Kazirodztwo

Kościół potępia wszelkie formy kazirodztwa. Kazirodztwo to relacje seksualne między:

• Rodzicem i dzieckiem.

• Dziadkiem lub babcią i wnukiem lub wnuczką.

• Rodzeństwem.

• Wujem lub ciotką i siostrzenicą/siostrzeńcem lub bratanicą/bratankiem.

Użyte tu określenia dziecko, wnuk, wnuczka, rodzeństwo, siostrzenica, siostrzeniec, bratanica i bratanek obejmują relacje biologiczne, adopcyjne, przybrane lub zastępcze. Kazirodztwo może mieć miejsce pomiędzy dwoma osobami małoletnimi, osobą dorosłą i małoletnią lub dwoma osobami dorosłymi. Jeśli prezydent palika ma pytania dotyczące tego, czy dany związek według lokalnego prawa ma charakter kazirodczy, zwraca się o poradę do Biura Pierwszego Prezydium.

Kiedy osoba niepełnoletnia pada ofiarą kazirodztwa, biskup lub prezydent palika dzwoni na kościelną infolinię w sprawie przemocy w krajach, w których jest ona dostępna (zob. 38.6.2.1). W innych krajach prezydent palika powinien uzyskać wskazówki od radcy prawnego obszaru w biurze obszaru. Zachęcany jest on także do narady z personelem Służb Pomocy Rodzinie lub z kierownikiem ds. pomocy wzajemnej i samowystarczalności z biura obszaru.

Wymagana jest kościelna rada ds. członkostwa i umieszczenie adnotacji w rejestrze, jeśli członek dopuszcza się kazirodztwa (zob. 32.6.1.2 i 32.14.5). W przypadkach kazirodztwa prawie zawsze wymagane jest, aby Kościół pozbawił członkostwa daną osobę.

Jeśli osoba niepełnoletnia dopuszcza się kazirodztwa, prezydent palika kontaktuje się z Biurem Pierwszego Prezydium w celu uzyskania wskazówek.

Ofiary kazirodztwa często doświadczają poważnej traumy. Przywódcy reagują z płynącym z serca współczuciem i empatią. Zapewniają duchowe wsparcie i doradztwo, aby pomóc im przezwyciężyć niszczące skutki kazirodztwa.

Czasami ofiary odczuwają wstyd lub poczucie winy. Ofiary nie są winne grzechu. Przywódcy pomagają im i ich rodzinom zrozumieć miłość Boga i uzdrowienie, które przychodzi przez Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie (zob. Ks. Almy 15:8; III Nefi 17:9).

Oprócz otrzymania natchnionej pomocy przywódców Kościoła ofiary i ich rodziny mogą potrzebować profesjonalnego doradztwa. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz 38.6.18.2.

38.6.13

Pornografia

Kościół potępia pornografię w każdej formie. Korzystanie z jakiejkolwiek formy pornografii szkodzi życiu jednostek, rodzin i społeczeństwa. Oddala też Ducha Pana. Członkowie Kościoła powinni unikać wszelkich materiałów pornograficznych i przeciwstawiać się ich produkcji, rozpowszechnianiu i wykorzystywaniu.

Kościół zapewnia następujące materiały, aby pomóc osobom, których życie zostało dotknięte wpływem pornografii:

• AddressingPornography.ChurchofJesusChrist.org

• AddictionRecovery.ChurchofJesusChrist.org

• Helping Those Who Struggle with Pornography [Pomaganie osobom, które zmagają się z pornografią] (broszura)

• Let Virtue Garnish Thy Thoughts [Niechaj cnota ozdabia wasze myśli] (broszura)

W razie potrzeby prezydenci palików i biskupi również zapewniają wsparcie członkom rodziny.

Przywódcy Kościoła powinni zdać sobie sprawę z tego, że korzystanie z pornografii może wynikać z przymusu lub uzależnienia. Oprócz natchnionej pomocy tych przywódców niektórzy członkowie mogą potrzebować profesjonalnego doradztwa. Przywódcy mogą skontaktować się ze Służbami Pomocy Rodzinie, aby uzyskać pomoc. Aby sprawdzić informacje kontaktowe, zobacz 31.2.6.

Osobiste doradztwo i nieformalne ograniczenia członkostwa są zazwyczaj wystarczające podczas pomagania osobie w dokonaniu pokuty za korzystanie z pornografii (zob. 32.8). Rady ds. członkostwa zazwyczaj nie są organizowane. Jednakże rada może być konieczna w przypadku intensywnego i kompulsywnego korzystania z pornografii, które wyrządziło znaczną szkodę małżeństwu lub rodzinie członka (zob. 38.6.5). Rada jest wymagana, jeśli członek produkuje, udostępnia, posiada lub wielokrotnie ogląda pornograficzne zdjęcia dzieci (zob. 38.6.6).

38.6.18

Przemoc seksualna, gwałt i inne formy napaści na tle seksualnym

Kościół potępia wykorzystywanie seksualne. Użyte tutaj określenie przemoc seksualna jest zdefiniowane jako narzucenie innej osobie jakiegokolwiek niechcianego działania seksualnego. Aktywność seksualna z osobą, która nie wyraża lub nie może udzielić ważnej prawnie zgody, jest uważana za przemoc seksualną. Przemoc seksualna może mieć również miejsce wobec małżonka lub w związku na etapie randek. Aby uzyskać informacje na temat przemocy seksualnej wobec dziecka lub młodej osoby, zobacz 38.6.2.3.

Przemoc seksualna obejmuje szeroki zakres działań — od nękania po gwałt i inne formy napaści na tle seksualnym. Może przybierać formę fizyczną, werbalną lub inną. Aby uzyskać wskazówki dotyczące doradzania członkom, którzy doświadczyli przemocy seksualnej, gwałtu lub innych form napaści na tle seksualnym, zobacz 38.6.18.2.

Jeśli członkowie podejrzewają lub dowiadują się o przemocy seksualnej, tak szybko, jak to możliwe, podejmują działania w celu ochrony ofiar i innych osób. Obejmuje to zgłoszenie sprawy władzom cywilnym i poinformowanie biskupa lub prezydenta palika. Jeśli przemocy doznało dziecko, członkowie powinni postępować zgodnie z instrukcjami zawartymi w 38.6.2.

38.6.18.3

Rady ds. członkostwa

Rada ds. członkostwa może być konieczna w przypadku osoby, która dopuściła się przemocy lub napaści na tle seksualnym. Rada ds. członkostwa jest wymagana, jeśli członek dopuścił się gwałtu lub został skazany za inną formę napaści na tle seksualnym (zob. 32.6.1.1)

Należy także zwołać radę w przypadku kontaktów seksualnych z bezbronną osobą dorosłą. Użyte tu określenie bezbronna osoba dorosła, odnosi się do osoby, która z powodu fizycznych lub umysłowych ograniczeń albo nie może wyrazić zgody na taką aktywność albo nie może zrozumieć jej natury.

Aby zająć się innymi formami przemocy seksualnej, przywódcy zabiegają o przewodnictwo Ducha odnośnie do tego, czy osobiste doradztwo lub rada ds. członkostwa są najwłaściwszym wskazaniem (zob. 32.6.2.2 i 32.8). W poważnych przypadkach wymagane jest zwołanie rady. Przywódcy mogą naradzać się w tej kwestii z bezpośrednim przywódcą kapłańskim odnośnie do tego wskazania.

Jeśli z rady ds. członkostwa, która jest organizowana dla sprawcy przemocy seksualnej, wynikają ograniczenie członkostwa, w rejestrze członkowskim tej osoby umieszcza się adnotację.

Aby uzyskać informacje na temat doradztwa w przypadku przemocy, zobacz 38.6.2.2. Aby uzyskać informacje na temat doradztwa ofiarom przemocy seksualnej, zobacz 38.6.18.2.

38.6.23

Osoby transpłciowe

Osoby transpłciowe stają przed skomplikowanymi wyzwaniami. Członkowie i osoby spoza Kościoła, które identyfikują się jako transpłciowe — oraz ich rodziny i przyjaciele — powinni być traktowani z wrażliwością, życzliwością, współczuciem i obfitością miłości Chrystusowej. Zapraszamy wszystkie osoby do udziału w spotkaniach sakramentalnych, innych spotkaniach niedzielnych i spotkaniach towarzyskich organizowanych w Kościele (zob. 38.1.1).

Płeć ma zasadnicze znaczenie w planie szczęścia Ojca Niebieskiego. Płeć, do której odnosi się proklamacja o rodzinie, jest rozumiana jako płeć biologiczna w momencie urodzenia. Niektórzy ludzie odczuwają niezgodność między płcią biologiczną a tożsamością płciową. W rezultacie mogą identyfikować się jako osoby transpłciowe. Kościół nie zajmuje stanowiska w sprawie przyczyn, dla których pewne osoby identyfikują się jako transpłciowe.

Większość spotkań kościelnych i niektóre obrzędy kapłańskie mają neutralny charakter, jeśli chodzi o płeć osób w nich uczestniczących. Osoby transpłciowe mogą zostać ochrzczone i konfirmowane zgodnie z opisem w 38.2.3.14. Mogą również przyjmować sakrament i otrzymywać błogosławieństwa kapłańskie. Jednakże ustanowienia w kapłaństwie i obrzędy świątynne są udzielane zgodnie z płcią biologiczną w momencie urodzenia.

Przywódcy Kościoła odradzają interwencję medyczną lub chirurgiczną na życzenie w celu zmiany ciała na ciało osoby płci przeciwnej biologicznej w momencie urodzenia („korekta płci”). Przywódcy informują, że podjęcie tych działań spowoduje ograniczenia członkostwa w Kościele.

Przywódcy odradzają również tranzycję społeczną. Tranzycja społeczna obejmuje zmianę ubioru lub wyglądu albo zmianę imienia lub zaimków używanych do przedstawiania siebie jako osoby płci innej niż płeć biologiczna w momencie urodzenia. Przywódcy informują, że osoby, które dokonały tranzycji społecznej, będą podlegały pewnym ograniczeniom członkostwa w Kościele w czasie trwania tranzycji.

Ograniczenia dotyczą: otrzymania kapłaństwa lub działania na mocy kapłaństwa, otrzymania lub korzystania z rekomendacji świątynnej oraz otrzymywania niektórych powołań kościelnych. Chociaż niektóre przywileje związane z członkostwem w Kościele są ograniczone, inne formy uczestnictwa w życiu Kościoła są mile widziane.

Osoby transpłciowe, które nie poddają się medycznej, chirurgicznej lub społecznej tranzycji w kierunku płci przeciwnej i są godne, mogą otrzymać powołania kościelne, rekomendację świątynną i obrzędy świątynne.

Niektórym dzieciom, młodzieży i dorosłym lekarz może przepisać terapię hormonalną w celu złagodzenia dysforii płciowej lub ograniczenia myśli samobójczych. Zanim dana osoba rozpocznie taką terapię, ważne jest, aby ona (oraz jej rodzice, w przypadku osoby nieletniej) zdawała sobie sprawę zarówno z potencjalnego ryzyka, jak i korzyści terapii. Jeśli ci członkowie nie starają się o tranzycję w kierunku płci przeciwnej i są godni, mogą otrzymać powołania kościelne, rekomendację świątynną i obrzędy świątynne.

Jeśli członek postanowi używać swojego preferowanego imienia lub zaimków, którymi chce się określać, te informacje mogą zostać odnotowane w odpowiednim polu rejestru członkowskiego. Do tej osoby można zwracać się za pomocą imienia preferowanego w okręgu.

Okoliczności różnią się w zależności od jednostki i osoby. Członkowie i przywódcy w duchu modlitwy naradzają się ze sobą i z Panem. Prezydia Obszarów pomagają lokalnym przywódcom z delikatnością radzić sobie z poszczególnymi sytuacjami. Biskupi naradzają się z prezydentem palika. Prezydenci palików i prezydenci misji muszą zwracać się o radę do Prezydium Obszaru (zob. 32.6.3 i 32.6.3.1).

Aby uzyskać więcej informacji na temat zrozumienia i wspierania osób transpłciowych, zob. „Transgender” [Transpłciowość] na stronie ChurchofJesusChrist.org.

38.8

Zasady administracyjne

38.8.2

Oszustwo oparte na relacjach międzyludzkich

Oszustwo oparte na relacjach międzyludzkich ma miejsce, gdy dana osoba wykorzystuje czyjeś zaufanie, aby ją oszukać. Może tak się stać, gdy obie osoby należą do tej samej grupy, na przykład do Kościoła. Może to również nastąpić, kiedy nadużywamy przyjaźni lub zaufania, na przykład powołania w Kościele lub relacji rodzinnych. Oszustwo oparte na relacjach międzyludzkich dokonywane jest zazwyczaj dla zysku finansowego.

Członkowie Kościoła powinni postępować uczciwie i działać w prawości. Oszustwo oparte na relacjach międzyludzkich jest karygodnym naruszeniem zaufania i wiarygodności. Sprawcy mogą podlegać postępowaniu karnemu. Członkowie Kościoła, którzy dopuszczają się oszustw opartych na relacjach międzyludzkich, mogą podlegać ograniczeniu lub pozbawieniu członkostwa. Zob. 32.6.2.3 i 32.6.1.3, aby uzyskać wskazówki dotyczące rad ds. członkostwa w przypadku działań oszukańczych.

Członkowie nie mogą twierdzić ani sugerować, że ich interesy są sponsorowane, popieranie lub reprezentują Kościół bądź jego przywódców.

38.8.24

Doradztwo prawne w sprawach kościelnych

Kiedy potrzebna jest pomoc prawna w sprawach kościelnych, przywódcy powinni skontaktować się z radcą prawnym Kościoła. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie prezydent palika kontaktuje się z Biurem obsługi prawnej Kościoła:

• [phone], wewn. 2-6301

• [phone]

Poza Stanami Zjednoczonymi i Kanadą prezydent palika kontaktuje się z radcą prawnym obszaru w biurze obszaru.

38.8.24.1

Zaangażowanie lub przedstawianie dokumentów w postępowaniu prawnym

Przywódcy Kościoła nie powinni angażować się w sprawy cywilne lub karne członków ich jednostek bez konsultacji z radcą prawnym Kościoła. Ta sama zasada ma zastosowanie do rozmów lub korespondencji z prawnikami lub personelem sądu, w tym komunikacji przez e-mail.

Przywódcy powinni porozmawiać z radcą prawnym Kościoła, jeśli w swoich zadaniach kościelnych:

• Uważają, że powinni zeznawać lub komunikować się w sprawach natury prawnej.

• Zostali zobligowani w procesie prawnym do złożenia zeznania lub komunikowania się w kwestiach prawnych

• Są zobowiązani do przedstawienia dowodów.

• Są proszeni o dobrowolne dostarczenie dokumentów lub informacji.

• Są proszeni o komunikowanie się z prawnikami lub urzędnikami cywilnymi w sprawie postępowania prawnego, w tym wyroku lub spraw o zwolnienie warunkowe.

Choć przywódcy Kościoła mogą mieć dobre intencje, gdy dzielą się informacjami w postępowaniu prawnym, może być to błędnie odebrane i szkodliwe. Takie dzielenie się informacjami może być szczególnie szkodliwe dla ofiar i ich rodzin. Przestrzeganie zasad Kościoła pomaga również uchronić Kościół przed niewłaściwym uwikłaniem w sprawy natury prawnej.

38.8.24.2

Zeznania w postępowaniu prawnym

Przywódcy Kościoła nie mogą zeznawać w imieniu Kościoła bez wcześniejszej zgody Biura obsługi prawnej. Zasada ta ma również zastosowanie do wyroków i spraw o zwolnienie warunkowe. Bez tej zgody przywódcy Kościoła nie mogą przedstawiać ustnych lub pisemnych dowodów w charakterze przywódcy.

Przywódcy nie powinni sugerować, że ich zeznanie w postępowaniu prawnym reprezentuje stanowisko Kościoła.

Przywódcy nie powinni mieć wpływu na zeznania świadka podczas jakiegokolwiek postępowania sądowego.

Informacje kontaktowe radcy prawnego Kościoła są podane w 38.8.24.