گمارش‌های تبشیری
فصل ۳: درس ۲—برنامهٔ رستگاری پدر آسمانی

«فصل ۳: درس ۲—برنامهٔ رستگاری پدر آسمانی،» مژده‌ام را موعظه کن: راهنمای به اشتراک‌گذاریِ مژدهٔ عیسی مسیح (۲۰۲۳)

«فصل ۳: درس ۲،» مژده‌ام را موعظه کن

فصل ۳: درس ۲

برنامۀ رستگاریِ پدر آسمانی

مجسمۀ کریستوس (مسیح)

سوالاتی که ممکن است مردم داشته باشند

  • هدف از زندگی چیست؟

  • من از کجا آمده‌ام؟

  • آیا خدایی وجود دارد که برای من اهمیت داشته باشد؟ چگونه می‌توانم احساس کنم که او اهمیت می‌دهد؟

  • چگونه می‌توانم به او اعتقاد داشته باشم وقتی که این همه اتفاقات بد می‌افتد؟

  • چرا زندگی گاهی اینقدر سخت است؟ چگونه می‌توانم در این مواقع قدرت پیدا کنم؟

  • چگونه می‌توانم انسان بهتری شوم؟

  • بعد از مرگ به من چه اتفاقی می‌افتد؟

مژدهٔ احیا شدهٔ عیسی مسیح به ما کمک می‌کند به سؤالات مهمِ معنوی پاسخ دهیم. از طریق مژده، ما دربارهٔ هویت الهی و پتانسیل جاودان خود به عنوان فرزندان خدا می‌آموزیم. مژده به ما امید می‌دهد و به ما کمک می‌کند آرامش، شادمانی، و معنا را پیدا کنیم. زندگی کردن بر اساس تعالیم مژده به ما کمک می‌کند وقتی با چالش‌های زندگی روبرو می‌شویم رشد کنیم و قدرت بگیریم.

خدا بهترین‌ها را برای فرزندانش می‌خواهد و می‌خواهد که بزرگترین برکت‌هایش را که نامیرایی و زندگی جاوید است به ما بدهد. (رجوع کنید به موسی ۱: ۳۹؛ اصول و پیمان‌ها ۱۴: ۷). به‌خاطر اینکه او ما را دوست دارد، برنامه‌ای برای دریافت این برکت‌ها برای ما فراهم کرده است. در کتب مقدّس این برنامه، برنامهٔ رستگاری، برنامه بزرگ شادمانی، و برنامۀ بازخرید[ضمانت] خوانده می‌شود. (رجوع کنید به آلما ۴۲: ۵، ۸، ۱۱، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۳۱).

در برنامهٔ خدا، هر یک از ما سفری از زندگی ازلی، تولد، زندگی میرایی، مرگ، و زندگی پس از مرگ را طی می‌کند. خدا آنچه را که ما در این سفر به آن نیاز داریم را فراهم کرده است تا پس از اینکه که مُردیم، بتوانیم در نهایت به حضور او بازگردیم و کمال شادی را دریافت کنیم.

عیسی مسیح در مرکز برنامۀ خدا است. عیسی از طریق کفّاره و رستاخیزش، نامیرایی و دریافتِ زندگی جاوید را برای هر یک از ما ممکن ساخت.

در دوران زندگی این دنیا، ما زندگی ازلی خود را به یاد نمی‌آوریم. و همین‌طور زندگی پس از مرگ را به طور کامل درک نمی‌کنیم. اگر چه، خدا حقایق بسیاری را در مورد این بخش‌های سفر جاودانِ ما آشکار کرده است. این حقایق دانش کافی را برای ما فراهم می‌کند تا هدف زندگی را درک کنیم، شادی را تجربه کنیم و به چیزهای خوبی که در آینده اتفاق می‌افتند امید داشته باشیم. این دانش گنجینه‌ای مقدّس است که ما را زمانی که روی زمین هستیم راهنمایی می‌کند.

پیشنهاد‌هایی برای آموزش

برای کمک به آماده شدنِ شما برای آموزش دادن، این بخش نمونهٔ طرح کلی را ارائه می‌دهد. همچنین نمونه‌هایی از سؤالات و دعوت‌هایی که می‌توانید استفاده کنید، در این بخش وجود دارد.

وقتی برای آموزش دادن آماده می‌شوید، با دعا شرایط و نیازهای روحانی هر فرد را در نظر بگیرید. تصمیم بگیرید که آموزشِ چه چیزی مفیدتر خواهد بود. برای توضیح اصطلاحاتی که ممکن است مردم متوجه نشوند آماده شوید. با توجه به مدت زمانی که خواهید داشت برنامه‌ریزی کنید، با به خاطر داشتنِ اینکه درس‌ها را مختصر نگه دارید.

نوشته‌های مقدّسی را برای استفاده به هنگامِ آموزش دادن انتخاب کنید. بخشِ «اصول بنیادیِ» درس شامل نوشته‌های مقدّسِ مفیدی است.

در نظر بگیرید که در حین تدریس چه سوالاتی را بپرسید. برنامه‌ریزی برای دعوت‌هایی را در نظر بگیرید که هر فرد را تشویق به انجامِ آن کند.

بر برکاتی که خدا وعده داده است تأکید کنید، و گواهی خود را از آنچه آموزش می‌دهید به اشتراک بگذارید.

مبشّران در حال آموزش خانواده

چیزی که شاید بتوانید در ۱۵ تا ۲۵ دقیقه به مردم آموزش دهید

یک یا چند مورد از مبانی زیر دربارهٔ برنامهٔ رستگاری را برای آموزش دادن انتخاب کنید. اصول بنیادیِ هر مبنا بعد از این طرح کلی ارائه شده است.

زندگی ازلی: هدف و برنامهٔ خدا برای ما

  • همهٔ ما فرزندانِ روحیِ خدا هستیم. او ما را به نگارهٔ خود آفرید.

  • ما قبل از به دنیا آمدن با خدا زندگی می‌کردیم. ما اعضای خانواده او هستیم. او هر یک از ما را می‌شناسد و دوست دارد.

  • خدا برای شادمانی و پیشرفت ما در این زندگی و در جاودانگی برنامه‌‌ای فراهم کرده است.

  • در زندگی ازلی‌، ما پیروی از برنامهٔ خدا را انتخاب کردیم. این به معنای به دنیا آمدن بود تا بتوانیم گام بعدی را در پیشرفت جاودان خود برداریم.

  • عیسی مسیح در مرکز برنامۀ خدا است. او برای ما این امکان را فراهم می‌کند که نامیرایی و زندگی جاویدان داشته باشیم.

آفرینش

  • تحت هدایت خدا، عیسی مسیح زمین را آفرید.

فرو افتادن آدم و حوا

  • آدم و حوا اولین فرزندان روحی خدا بودند که به روی زمین آمدند. خدا بدن‌های آنها را آفرید و در باغ عدن قرار داد.

  • آدم و حوا سرپیچی کردند، از باغ رانده شدند و از حضور خدا جدا شدند. این رویداد فرو افتادن خوانده می‌شود.

  • پس از فروافتادن، آدم و حوا میرا شدند. آنها به عنوان بشر خاکی توانستند یاد بگیرند، پیشرفت کنند، و بچه‌دار شوند. آنها همچنین غم و اندوه، گناه، و مرگ را تجربه کردند.

  • فروافتادن گامی رو به جلو برای نوع بشر بود. فروافتادن این امکان را برای ما فراهم کرد تا بر روی زمین متولد شویم و در برنامه پدر آسمانی پیشرفت کنیم.

زندگی ما روی زمین

  • در برنامهٔ خدا، ما نیاز داشتیم که برای دریافت بدن فیزیکی، یادگیری، و رشد به زمین بیاییم.

  • روی زمین، ما یاد می‌گیریم با ایمان گام برداریم. به هر حال، پدر آسمانی ما را تنها نگذاشته است. او هدیه‌ها و راهنمایی‌های بسیاری در کمک به ما برای بازگشت به حضورِ خود فراهم کرده است.

کفّارهٔ عیسی مسیح

  • هر کدام از ما گناه می‌کند، و هر کدام از ما خواهد مُرد. به‌خاطر اینکه خدا ما را دوست دارد، پسرش، عیسی مسیح را به زمین فرستاد تا ما را از گناه و مرگ ضمانت کند.

  • به‌خاطرِ ایثارِ عیسی که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد، ما می‌توانیم بخشیده شویم و از گناهانمان پاک شویم. وقتی توبه می‌کنیم، دل‌های ما می‌تواند برای بهتر شدن تغییر کند. این موضوع، این امکان را برای ما فراهم می‌کند که به حضور خدا بازگردیم و کمال شادی را دریافت کنیم.

  • به‌خاطرِ رستاخیز عیسی، همهٔ ما پس از مرگ رستاخیز خواهیم شد. این بدان معنی است که روح و بدن هر شخص دوباره به هم خواهد پیوست، و هر کدام از ما برای همیشه در بدنی کمال یافته و رستاخیز شده زندگی خواهیم کرد.

  • عیسی مسیح آرامش، امید و شفا را پیشکش می‌کند. ایثار او که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد، نهایتِ ابرازِ عشق اوست. هر آنچه که در زندگی غیر عادلانه است می‌تواند به‌ واسطۀ کفارۀ عیسی مسیح درست شود.

دنیای روح

  • وقتی بدن فیزیکی ما می‌میرد، روح ما در دنیای روح به زندگی خود ادامه می‌دهد. این وضعِ موقتی برای یادگیری و آمادگی قبل از رستاخیز است.

  • مژدهٔ عیسی مسیح در دنیای روح آموزش داده می‌شود، و ما می‌توانیم به رشد و پیشرفت ادامه دهیم.

رستاخیز، رستگاری، و بلندمرتبگی

  • پس از مدتی که باید در دنیای روح سپری کنیم، رستاخیز گام بعدی در سفر جاودانهٔ ما است.

  • رستاخیز، پیوند روح و بدن ما است. هر یک از ما رستاخیز خواهیم شد و بدن فیزیکی کمال یافته‌ای خواهیم داشت. ما برای همیشه زندگی خواهیم کرد. این با کفّاره و رستاخیز منجی ممکن شده است.

داوری و ملکوت‌های شکوه

  • وقتی ما رستاخیز می‌شویم، عیسی مسیح داور ما خواهد بود. به استثنای تعداد بسیار کمی، همه فرزندان خدا در ملکوت شکوه جایگاهی خواهند داشت.

  • اگرچه همهٔ ما رستاخیز خواهیم شد، همه ما شکوه جاودانهٔ یکسانی را دریافت نخواهیم کرد. عیسی ما را بر اساس ایمان، اعمال و توبه‌ ما در زندگیِ فانی و در دنیای روح داوری خواهد کرد. اگر وفادار باشیم، ما می‌توانیم به زندگی کردن در حضور خدا بازگردیم.

سؤالاتی که شاید بتوانید از مردم بپرسید

سؤالات زیر نمونه‌هایی هستند از آنچه شاید بتوانید از مردم بپرسید. این سؤالات می‌توانند به شما کمک کنند گفتگوهای معناداری داشته باشید و نیازها و دیدگاه یک فرد را درک کنید.

  • فکر می‌کنید هدف از زندگی چیست؟

  • چه چیزی شما را شادمان می‌کند؟

  • برای چه چالش‌هایی به کمکِ خدا نیاز دارید؟

  • چه چیزی از این چالش‌ها یاد گرفتید.

  • دربارهٔ عیسی مسیح چه می‌دانید؟ زندگی و مأموریت او بر زندگی شما چه تأثیری گذاشته است؟

دعوت‌هایی که شاید شما بتوانید ارائه کنید

  • آیا در دعا از خدا می‌خواهید که به شما کمک کند بدانید آنچه ما آموزش داده‌ایم راست است؟ (رجوع کنید به «بینش‌های آموزشی: نیایش» در بخشِ آخرِ درسِ ۱.)

  • برای اینکه دربارهٔ آنچه ما آموزش داده‌ایم بیشتر بدانید، آیا این یکشنبه با ما در کلیسا شرکت خواهید کرد؟

  • آیا کتاب مورمون را خواهید خواند و در دعا از خدا خواهید خواست که بدانید آیا آن سخن خداست؟ (شاید شما فصل‌ها یا آیات خاصی را پیشنهاد کنید.)

  • آیا شما از الگوی رفتاری عیسی مسیح پیروی خواهید کرد و تعمید خواهید گرفت؟ (رجوع کنید به «دعوت برای تعمید گرفتن و تصدیق شدن،» که درست قبل از درس ۱ است.)

  • اجازه می‌دهید زمانی را برای دیدار بعدی‌مان تعیین کنیم؟

گرافیک برنامهٔ رستگاری

اصول بنیادی

برای تقویت دانش و گواهیتان از مژده و برای کمک به شما در آموزش، این بخش، اصول و نوشته‌های مقدّسی را فراهم می‌کند.

کهکشان‌ها

زندگی ازلی: هدف و برنامهٔ خدا برای ما

ما فرزندان خدا هستیم، و قبل از تولدمان با او زندگی می‌کردیم

خدا پدر روح ماست. ما به معنای واقعی کلمه فرزندان او هستیم، که به نگارهٔ او آفریده شده‌ایم. هر یک از ما به عنوان فرزند خدا سرشتی یزدانی داریم. دانستنِ این می‌تواند به ما در گذر از زمان‌های سخت کمک کند و الهام بخش ما باشد تا انسانِ بهتری باشیم.

قبل از اینکه ما روی زمین متولد شویم به عنوان فرزندان روحیِ خدا با او زندگی می‌کردیم. ما اعضای خانوادۀ او هستیم.

رئیس اِم. راسل بلارد

«یک هویت مهم وجود دارد که بین همهٔ ما اکنون و برای همیشه مشترک است، هویتی که نباید هرگز از آن غافل شویم، و هویتی که باید برای آن سپاسگزار باشیم. که آن این است که شما با ریشه‌هایی روحانی در جاودانگی همیشه پسر یا دختر خدا هستید و بوده‌اید.

«… درک این حقیقت — درکِ واقعی آن و در آغوش کشیدن آن — متحول‌کنندهٔ زندگی است. این به شما هویت خارق‌العاده‌ای می‌دهد که هیچ کس نمی‌تواند هرگز آن را از شما بگیرد. اما فراتر از آن، این باید به شما احساس ارزش بالایی داشتن و حسِ سزاواریِ بی‌حدی را بدهد. در نهایت، هدفی الهی، اصیل، و شایسته در زندگی برای شما فراهم می‌کند» (اِم. راسل بلارد، «Children of Heavenly Father» [جلسهٔ اختصاصی مذهبی دانشگاهِ بریگام یانگ، ۳ مارس، ۲۰۲۰]، ۲، speeches.byu.edu).

ما انتخاب کردیم که به زمین بیاییم

پدر آسمانی‌مان ما را دوست دارد و می‌خواهد ما شبیه او شویم. او وجودی بلند مرتبه با بدنِ فیزیکیِ شکوه یافته است.

در زندگی ازلی، آموختیم که خدا برای ما برنامه‌ای دارد تا شبیه او شویم. بخشی از برنامهٔ او این بود که ما خانهٔ آسمانی خود را ترک کنیم و برای دریافت بدن‌های فیزیکی به زمین بیاییم. ما همچنین نیاز داشتیم در مدت زمانی که دور از حضورِ خدا هستیم تجربه بدست‌ آوریم و ایمان‌مان را توسعه دهیم. ما زندگی با خدا را به خاطر نمی‌آوریم. در هر حال، او آنچه را که ما برای برگشتن و زندگی کردن با او نیاز داریم را فراهم خواهد کرد.

حق اختیار، یا آزادی و توانایی انتخاب، بخشی ضروری از برنامهٔ خدا برای ما است. در زندگی ازلی، هر یک از ما انتخاب کردیم که از برنامهٔ خدا پیروی کنیم و به زمین بیاییم تا بتوانیم گام بعدی را در پیشرفت جاودانهٔ خود برداریم. ما می‌دانستیم که وقتی اینجا هستیم، فرصت‌های جدید زیادی برای رشد و تجربهٔ شادی خواهیم داشت. ما همچنین می دانستیم که با تضاد روبرو خواهیم شد. ما وسوسه، آزمایش‌ها، اندوه، و مرگ را تجربه خواهیم کرد.

در انتخابِ آمدن به زمین، ما به محبت و کمک خدا اعتماد کردیم. ما به برنامهٔ او برای رستگاری‌ِمان اعتماد کردیم.

پدر آسمانی عیسی مسیح را برای ضمانت ما انتخاب کرد

عیسی مسیح در مرکز برنامۀ خدا است. قبل از آمدن به زمین، ما می‌دانستیم که نمی‌توانیم به تنهایی به حضور خدا بازگردیم. پدر آسمانی، پسر نخست زاده‌اش، عیسی مسیح را انتخاب کرد، تا بازگشت بسوی او و داشتن زندگی جاوید را برای ما ممکن سازد.

عیسی با کمال میل پذیرفت. او پذیرفت که به زمین بیاید و ما را از طریق ایثارش که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد ضمانت کند. کفّاره و رستاخیز او محقق شدنِ اهدافِ خدا را برای ما ممکن می‌کند.

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

فرزندان خدا

هدف خدا

زندگی ازلی

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

غروب خورشید بر فراز اقیانوس

آفرینش

برنامهٔ پدر آسمانی برای آفرینش زمین فراهم شد، جایی که در آن فرزندان روحی او بدن‌های فیزیکی دریافت کرده و تجربه بدست خواهند آورد. زندگی کردنِ ما روی زمین برای پیشرفتِ‌مان و شبیه شدن به خدا ضروری است.

تحت هدایت پدر آسمانی، عیسی مسیح زمین و همه موجودات زنده را آفرید. پدر آسمانی سپس مرد و زن را به نگارهٔ خود آفرید. آفرینش نشانه‌ای از مهر خداست، و او تمایل دارد که ما فرصتی برای رشد داشته باشیم.

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

ترکِ باغ عدن، اثر جوزف بریکی

فرو افتادن آدم و حوا

پیش از فرو افتادن

آدم و حوا اولین فرزندان روحی پدر آسمانی بودند که به زمین آمدند. خدا بدن‌های فیزیکی آنها را به نگارهٔ خودش آفرید و آنها را در باغ عدن قرار داد. آنها در باغ بی‌گناه بودند، و خدا نیازهایشان را تأمین می‌کرد.

زمانی که آدم و حوا در باغ بودند، خدا به آنها دستور داد از درخت معرفت نیکی و پلیدی نخورند. اگر آنها از این فرمان اطاعت می‌کردند، می‌توانستند در باغ بمانند. هر چند، آنها نمی‌توانستند با آموختن از تضادها و چالش‌های زندگیِ فانی پیشرفت کنند. آنها نمی‌توانستند معنی شادی را بدانند چرا که نمی‌توانستند اندوه و درد را تجربه کنند.

شیطان آدم و حوا را وسوسه کرد که از میوۀ ممنوعه بخورند، و آنها انتخاب کردند که این کار را بکنند. به‌خاطرِ این انتخاب، آنها از باغ رانده شدند و از حضورِ خدا جدا شدند. این رویداد فرو افتادن خوانده می‌شود.

پس از فرو افتادن

پس از فرو افتادن، آدم و حوا میرا شدند. آنها دیگر در حالت بی‌گناهی نبودند، نیکی و پلیدی را درک می‌کردند و تجربه می‌کردند. آنها می‌توانستند برای انتخاب بین اینها از حق اختیار‌شان استفاده کنند. چون آدم و حوا با تضادها و چالش‌هایی روبرو بودند، آنها توانستند یاد بگیرند و پیشرفت کنند. به‌خاطر اینکه آنها اندوه را تجربه کرده بودند، می‌توانستند شادی را نیز تجربه کنند. (رجوع کنید به ۲ نیفای ۲: ۲۲–۲۵.)

با وجود سختی‌هایشان، آدم و حوا احساس می‌کردند که میرا بودن برکت بزرگی است. یکی از برکت‌ها این بود که می‌توانستند بچه‌دار شوند. این راه را برای دیگر فرزندان روحیِ خدا فراهم کرد تا به زمین بیایند و بدن‌های فیزیکی دریافت کنند.

در مورد برکت‌های فرو افتادنِ، هم آدم و هم حوا هر دو شادی کردند. حوا گفت، «اگر بخاطر سرپیچی‌مان نبود، ما هرگز اولاد نمی‌داشتیم و هیچگاه نیکی و پلیدی و لذت [ضمانت] و حیات جاوید را که خدا به همۀ فرمانبران اعطاء می‌کند را ادراک نمی‌کردیم» (موسی ۵: ۱۱؛ همچنین رجوع کنید به آیهٔ ۱۰).

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

در باغ

فرو افتادن

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

زندگی ما در این دنیا

بسیاری از مردم می‌خواهند بدانند، «چرا من در این دنیا هستم؟» زندگی ما در این دنیا بخشِ ضروری از برنامهٔ خدا برای پیشرفت جاودانِ ما است. هدف نهایی ما آماده شدن برای بازگشت به حضور خدا و دریافت کمال شادی است. در شرح زیر به برخی از روش‌هایی که زندگی این دنیا ما را برای این موضوع آماده می‌کند اشاره شده است.

پسری با لبخند

دریافتِ یک بدن فیزیکی

یکی از هدف‌های آمدن به زمین دریافتِ بدن فیزیکی است که روح ما بتواند در آن بدن ساکن شود. بدن‌های ما آفریده‌های مقدّس، و معجزه آسای خدا هستند. با بدن‌های فیزیکی، ما می‌توانیم کارهای زیادی را انجام دهیم، یاد بگیریم، و تجربه کنیم که روح‌های‌ ما قادر به انجام آنها نمی‌بودند. ما می‌توانیم به گونه‌ای پیشرفت کنیم که به عنوان روح نمی‌توانستیم.

به‌خاطر اینکه بدن‌های ما میرا هستند، ما درد، بیماری، و آزمایش‌های دیگری را تجربه می‌کنیم. این تجربیات می‌توانند به ما کمک کنند صبر، دلسوزی، و دیگر خصوصیت‌های الهی را بیاموزیم. آنها می‌توانند نقشه‌ای در پیشرفت ما به سوی شادی باشند. وقتی که انتخاب درست را در مواقع اتنخاب سخت انجام می‌دهیم، اغلب این انتخاب‌های درست، شرایطی ایجاد می‌کند که ایمان و امید و محبت به بخشی ثابت در شخصیت ما تبدیل شود.

یاد بگیرید که خردمندانه از حق انتخاب استفاده کنید.

یکی دیگر از هدف‌های میرایی این است که استفادهٔ خردمندانه از حق اختیارمان را بیاموزیم— تا آنچه درست است را انتخاب کنیم. آموختنِ استفادهٔ خردمندانه از حق اختیارِمان برای شبیه شدن به خدا ضروری است.

پدر آسمانی و عیسی مسیح به ما می‌آموزند که چه چیزی درست است و فرمان‌هایی برای هدایت ما برای رسیدن به شادی می‌دهند. شیطان ما را وسوسه می‌کند که اشتباه کنیم، و می‌خواهد مانند او بدبخت باشیم. ما با تضادِ بین نیکی و پلیدی روبرو می‌شویم، که برای یادگیری استفاده از حق اختیارمان ضروری است (رجوع کنید به ۲ نیفای ۲: ۱۱).

وقتی از خدا فرمانبرداری می‌کنیم، ما رشد می‌کنیم و برکت‌های وعده داده شده‌اش را دریافت می‌کنیم. وقتی نافرمانی می‌کنیم، از او فاصله می‌گیریم و عواقب گناه را دریافت می‌کنیم. با وجود اینکه گاهی اوقات به گونه‌ای دیگر به نظر می‌رسد، گناه در نهایت به ناراحتی منجر می‌شود. اغلب برکت‌های فرمانبرداری — و اثراتِ گناه — بلافاصله بدیهی یا در ظاهر قابل مشاهده نیستند. اما آنها قطعی هستند، چون خدا دادگر است.

حتی وقتی تمام تلاشمان را می‌کنیم، همهٔ ما گناه می‌کنیم و «از جلال خدا محرومیم» (رومیان ۳: ۲۳). با دانش این موضوع، پدر آسمانی راهی برای ما فراهم کرده‌است که توبه کنیم تا بتوانیم به حضور او برگردیم.

توبه قدرت ضامن ما، عیسی مسیح را به زندگیِ ما می‌آورد (رجوع کنید به هیلامان ۵: ۱۱). وقتی توبه می‌کنیم، ما از طریق ایثارِ عیسی مسیح که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد و هدیه روح‌القدس از گناه پاک می‌شویم (رجوع کنید به ۳ نیفای ۲۷: ۱۶–۲۰). از طریق توبه، ما شادی را تجربه می‌کنیم. راه بازگشت به سوی پدر آسمانی به روی ما باز است، زیرا او مهربان است. (رجوع کنید به «توبه» در درسِ ۳.)

یاد بگیرید با ایمان گام بردارید

هدف دیگرِ این زندگی بدست آوردنِ تجربه‌ای است که فقط از طریق جدایی از پدر آسمانی به دست می‌آید. به‌خاطر اینکه ما او را نمی‌بینیم، باید یاد بگیریم که با ایمان گام برداریم (رجوع کنید به ۲ قرنتیان ۵: ۶–۷).

خدا ما را در این سفر تنها نگذاشته است. او روح‌القدس را برای هدایت، تقویت و تقدیس ما فراهم کرده است. او همچنین نوشته‌های مقدّس، پیامبران، نیایش، و مژدهٔ عیسی مسیح را فراهم کرده است.

هر بخش از تجربهٔ زندگیِ فانیِ ما — شادی‌ها و غم‌ها، موفقیت‌ها و شکست‌ها — می‌توانند به ما کمک کنند تا در حالی که برای بازگشت به خدا آماده می‌شویم، رشد کنیم.

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

زمانی برای رشد و پیشرفت

انتخاب

نیکی و پلیدی

گناه

برای اینکه با خدا باشیم ما باید پاک باشیم

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

کفّارهٔ عیسی مسیح

به دلیل فرو افتادنِ آدم و حوا، گناه و مرگ مشمول همهٔ ما می‌شود. ما خودمان به تنهایی نمی‌توانیم بر اثرات گناه و مرگ غلبه کنیم. در برنامهٔ رستگاریِ پدر آسمانیمان، او راهی برای غلبه بر اثرات فرو افتادن فراهم کرد تا بتوانیم به او بازگردیم. قبل از اینکه جهان آفریده شود، او عیسی مسیح را به عنوان منجی و ضامنِ ما انتخاب کرد.

فقط عیسی مسیح می‌تواند ما را از گناه و مرگ ضمانت کند. او به معنای واقعی کلمه پسر خدا است. او عمری بی گناه زندگی کرد و کاملاً فرمانبردارِ پدرش بود. او آماده و خواهانِ انجامِ خواستِ پدر آسمانی بود.

کفّاره منجی شامل رنج او در جتسیمانی، رنج و مرگ او بر روی صلیب، و رستاخیز او بود. او فراتر از حدی که قابل درک باشد رنج کشید—آنقدری که از هر روزنه‌ٔ او خون ریخت (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۹: ۱۸).

کفّارهٔ عیسی مسیح باشکوه‌ترین رویداد در تمام تاریخ بشریت است. از طریق ایثارِ مسیح که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد، عیسی برنامهٔ پدر را عملی کرد. ما بدون کفّارهٔ عیسی مسیح سرگردان می‌بودیم چون نمی‌توانیم خودمان را از گناه و مرگ نجات دهیم (رجوع کنید به آلما ۲۲: ۱۲–۱۵).

ایثارِ منجی‌مان عالی‌ترین ابراز عشق به پدرش و ما بود. «پهنا و درازا و بلندی و عمق» محبتِ مسیح فراتر از درکِ ما است (افسسیان ۳: ۱۸؛ همچنین رجوع کنید به آیه ۱۹).

مصلوب، اثر هری اندِرسِن

عیسی مسیح برای همه بر مرگ غلبه کرد

وقتی عیسی مسیح روی صلیب مُرد، روح او از بدنش جدا شد. در سومین روز، روح و بدنش دوباره به هم پیوستند، و دیگر هیچگاه از هم جدا نمی‌شوند. او بر مردمِ بسیاری پدیدار شد، و به آنها نشان داد که او بدنی فناناپذیر [نامیرا] از گوشت و استخوان دارد. این به هم پیوستنِ دوبارهٔ روح و بدن، رستاخیز خوانده می‌شود.

به عنوان بشر خاکی، هر کدام از ما خواهد مُرد. هر چند، به‌خاطر اینکه که عیسی بر مرگ پیروز شد، هر فردی که بر روی زمین متولد می‌شود، رستاخیز خواهد شد. رستاخیز یک هدیهٔ الهی برای همه است، که از طریق شفقت، و رحمتِ ضمانت‌کنندهٔ منجی داده شده است. روح و بدن هر شخص دوباره به هم خواهند پیوست، و هر یک از ما برای همیشه در بدنی کمال یافته و رستاخیز شده زندگی خواهیم کرد. اگر به‌خاطر عیسی مسیح نبود، مرگ به تمامِ امیدها برای وجودِ آینده‌ای با پدر آسمانی پایان می‌داد(رجوع کنید به ۲ نیفای ۹: ۸–۱۲).

عیسی این را امکان‌پذیر می‌کند که از گناهان‌مان پاک شویم

برای درک کردنِ امیدی که می‌توانیم از طریق مسیح دریافت کنیم، ما باید قانون دادگری را درک کنیم. این قانونِ تغییرناپذیری است که عواقبی برای اَعمالِ ما به همراه دارد. فرمانبرداری از خدا پیامدهای مثبتی به همراه می‌آورد، و نافرمانی پیامدهای منفی. (رجوع کنید به آلما ۴۲: ۱۴–۱۸.) وقتی گناه می‌کنیم، از نظر روحی ناپاک می‌شویم و هیچ چیز ناپاکی نمی‌تواند در حضور خدا زندگی کند (رجوع کنید به ۳ نیفای ۲۷: ۱۹).

عیسی در حال دعا در جتسیمانی، اثرِ هری اندرسن

در طیِ ایثارِ عیسی مسیح که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد، او بجای ما ایستاد، رنج کشید، و بهای گناهانِ ما را پرداخت (رجوع کنید به ۳ نیفای ۲۷: ۱۶–۲۰). برنامهٔ خدا به عیسی مسیح قدرت می‌دهد تا از طرف ما شفاعت کند — بین ما و دادگری بایستد (رجوع کنید به موصایا ۱۵: ۹). به‌خاطرِ ایثارِ عیسی که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد، وقتی ما بر پایهٔ ایمان توبه می‌کنیم، او می‌تواند حقِ شفقتِ خود برای ما را مطالبه کند. (رجوع کنید به مورونی ۷: ۲۷؛ اصول و پیمان‌ها ۴۵: ۳–۵). «بدین گونه رحمت می‌تواند درخواست‌های دادگری را خُرسند کند، و آنها را در بازوان ایمنی فرا گیرد» (آلما ۳۴: ۱۶).

فقط از طریق هدیهٔ کفّارهٔ منجی و توبه می‌توانیم به زندگی با خدا باز گردیم. وقتی توبه می‌کنیم، بخشیده می‌شویم و از نظر روحی پاک می‌شویم. ما از بار احساسِ تقصیر به‌خاطرِ گناهانمان رهایی می‌یابیم. روان‌های مجروح‌‌مان شفا می‌یابد. ما آکنده از شادی می‌شویم (رجوع کنید به آلما ۳۶: ۲۴).

اگرچه ما ناکامل هستیم و ممکن است دوباره اشتباه کنیم، رحمت، محبت، و شفقتی که در عیسی مسیح وجود دارد بسیار بیشتر از شکست‌ها، نقص‌ها، و گناهانِ ما است. وقتی به او روی می‌آوریم و توبه می‌کنیم، خدا همیشه آماده و مشتاقِ در آغوش گرفتنِ ما است (رجوع کنید به لوقا ۱۵: ۱۱–۳۲). هیچ چیز و هیچ کس «نمی‌تواند ما را از محبتی که خدا در [سَروَرِ] ما عیسی مسیح اشکار نموده، جدا سازد» (رومیان ۸:‌ ۳۹).

عیسی دردها، رنج‌ها و ناتوانی‌های ما را بر خود گرفت

در ایثارِ او که کفّاره‌اش را پیش می‌آورد، عیسی مسیح دردها، رنج‌ها و ناتوانی های ما را بر خود گرفت. به‌خاطرِ همین، او می‌داند که «بر پایۀ جسم چگونه مردمش را بر پایۀ ناتوانی‌هایشان یاری کند» (آلما ۷: ۱۲؛ همچنین رجوع کنید به آیهٔ ۱۱). او دعوت می کند، «بیایید نزد من،» و وقتی ما نزدش می‌رویم، او به ما دیدگاه، آرامش، امید، قدرت و شفا می‌بخشد. (متی ۱۱: ۲۸؛ همچنین رجوع کنید به آیه‌های ۲۹–۳۰).

وقتی به عیسی مسیح و کفّاره‌اش تکیه می‌کنیم، او می‌تواند به ما کمک کند تا در آزمایش‌ها، بیماری‌ها، و دردهای خود بردبار باشیم. ما می‌توانیم آکنده از شادی، آرامش و دلگرمی شویم. همهٔ آنچه که در زندگی غیرعادلانه است می‌تواند به‌ واسطۀ کفارۀ عیسی مسیح درست شود.

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

کفّارۀ منجی

رستاخیز

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

خانواده در حال دیدار از قبر

دنیای روح

بسیاری از مردم می‌خواهند بدانند، «بعد از مرگِ من چه اتفاقی می‌افتد؟» برنامهٔ رستگاری چندین پاسخ مهم به این سوال می‌دهد.

مرگ بخشی از «برنامه مهرآمیزِ» خدا برای ماست (۲ نیفای ۹: ۶). به‌جای اینکه پایان وجود ما باشد، مرگ گام بعدی در پیشرفت جاودانهٔ ما است. برای شبیه شدن به خدا، ما باید مرگ را تجربه کنیم و بعداً بدن‌های کمال‌یافته و رستاخیز شده‌ای را دریافت کنیم.

وقتی بدن فیزیکی ما می‌میرد، روح ما در دنیای روح به زندگی ادامه می‌دهد. این یک وضعِ موقت برای یادگیری و آمادگی قبل از رستاخیز و داوری نهایی است. دانش از زندگی میرا با ما باقی می‌ماند.

در دنیای روح، افرادی که مژدهٔ عیسی مسیح را پذیرفته‌اند و بر اساس آن زندگی کرده‌اند، «به وضعیّت خوشبختی پذیرفته می‌شوند، که فردوس خوانده می‌شود» (آلما ۴۰: ۱۲). وقتی کودکان کوچک می‌میرند آنها نیز در فردوس ​​پذیرفته می‌شوند.

روح‌هایی که در فردوس هستند ​​از ناراحتی‌ها و غم‌ها در آرامش هستند. آنها با انجام دادنِ کارِ خدا و خدمت به دیگران، به رشد روحانی خود ادامه خواهند داد. آنها مژده را به کسانی که در طول زندگی میرای خود آن را دریافت نکرده‌اند، آموزش خواهند داد (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۳۸: ۳۲–۳۷، ۵۷–۵۹).

در دنیای روح، افرادی که قادر به دریافت مژده بر روی زمین نبودند، یا کسانی که تصمیم گرفتند از فرمان‌ها پیروی نکنند، محدودیت‌هایی را تجربه خواهند کرد (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۳۸: ۶–۳۷؛ آلما ۴۰: ۶–۱۴). به هر حال، چون خدا دادگر و مهربان است، آنها فرصتی خواهند داشت تا آموزش مژدهٔ عیسی مسیح را دریافت کنند. اگر آن را بپذیرند و توبه کنند، از گناهانشان پاک می‌شوند (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۳۸: ۵۸؛ همچنین رجوع کنید به ۱۳۸: ۳۱–۳۵؛ ۱۲۸: ۲۲). آنها در آرامشِ فردوس ​​پذیرفته خواهند شد. آنها در نهایت بر اساس انتخاب‌هایی که در زندگیِ فانی و در دنیای روح انجام داده‌اند، در ملکوت شکوه جایگاهی خواهند داشت.

ما تا زمانی که رستاخیز شویم در دنیای روح می‌مانیم.

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

  • راهنمای نوشته‌های مقدّس: «فردوس»

رستاخیز، رستگاری و بلندمرتبگی

رستاخیز

برنامهٔ خدا این را برای ما امکان‌پذیر می‌کند که رشد کنیم و زندگی جاوید دریافت کنیم. پس از زمان ما در دنیای روح، رستاخیز گام بعدی ما در این رشد است.

رستاخیز به هم پیوستنِ دوبارهٔ بدن و روح ماست. هر کدام از ما رستاخیز خواهیم شد. این با کفّاره و رستاخیز منجی امکانپذیر شده است. (رجوع کنید به آلما ۱۱: ۴۲–۴۴.)

وقتی رستاخیز می‌شویم، هر یک از ما بدن فیزیکی کمال‌یافته‌ای، عاری از درد و بیماری خواهیم داشت. ما نامیرا خواهیم شد، برای همیشه زندگی خواهیم کرد.

رستگاری

چون همه ما رستاخیز خواهیم شد، همه ما رستگار یعنی از مرگ فیزیکی نجات خواهیم یافت. این هدیه از طریق رحمت عیسی مسیح به ما بخشیده شده است.

ما همچنین می‌توانیم از عواقبی که قانون دادگری برای گناهانمان لازم می‌داند، نجات پیدا کنیم — یا رستگاری بیابیم. این هدیه همچنین از طریق شایستگی‌ها و رحمت عیسی مسیح، در حالی که توبه می‌کنیم، امکانپذیر شده است. (رجوع کنید به آلما ۴۲: ۱۳–۱۵، ۲۱–۲۵.)

بلندمرتبگی

بلندمرتبگی، یا زندگی جاوید، بالاترین وضعیتِ شادمانی و شکوه در ملکوت سلستیال است. بلندمرتبگی هدیه‌ای دارای قید و شرط است. رئیس راسل اِم. نلسون آموزش داد، «آن شرایط برای صلاحیت، شامل ایمان به سَروَر، توبه، تعمید، دریافت روح‌القدس، و وفادار ماندن به آیین‌ها و پیمان‌های معبد هستند» («رستگاری و بلندمرتبگی،» لیاحونا، مه ۲۰۰۸، ۹).

بلندمرتبگی به معنی زندگی کردن با خدا برای همیشه در [قالب] خانواده‌هایی جاویدان است. آن برای شناخت خدا و عیسی مسیح، شبیه شدن به آنها، و تجربهٔ زندگی است که آنها از آن لذّت می‌برند.

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

  • راهنمای نوشته‌های مقدّس: «رستاخیز»

  • مباحث مژده: «رستاخیز،» «رستگاری»

پرتوهای خورشید که از میان ابرها می‌تابد

داوری و ملکوت‌های شکوه

توجه: وقتی برای اولین بار در مورد ملکوت‌های شکوه آموزش می‌‌دهید، بر اساس نیازها و درکِ شخص در سطح پایه آموزش دهید.

وقتی ما رستاخیز می‌شویم، عیسی مسیح داورِ دادگر و شفیق ما خواهد بود. به استثنای تعداد بسیار کمی، هر یک از ما جایگاهی در ملکوت شکوه دریافت خواهیم کرد. با وجود اینکه همه ما رستاخیز خواهیم شد، همه ما شکوهِ جاودانهٔ یکسانی را دریافت نخواهیم کرد (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۸۸: ۲۲–۲۴، ۲۹–۳۴؛ ۱۳۰: ۲۰–۲۱؛ ۱۳۲: ۵).

افرادی که در طول زندگی میرای خود فرصت درک کامل و اطاعت از قوانین خدا را نداشتند، در دنیای روح این فرصت را خواهند شد. عیسی هر فرد را بر اساس ایمان، اعمال، خواسته‌ها، و توبه‌اش در زندگیِ فانی و در دنیای روح داوری خواهد کرد (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۳۸: ۳۲–۳۴، ۵۷–۵۹).

نوشته‌های مقدّس از ملکوت‌های شکوهِ سِلِستیال، تِرِستریال و تِلِستیال آموزش می‌دهند. هر کدام از آنها تجلیِ عشق، دادگری، و رحمت خدا است.

کسانی که بر پایهٔ ایمان به مسیح رفتار می‌کنند، از گناهانشان توبه می‌کنند، آیین‌های مژده را دریافت می‌کنند، به پیمان‌های خود وفادارند، روح‌القدس را دریافت کرده و تا پایان پایداری می‌کنند، در ملکوت سِلِستیال نجات خواهند یافت. این ملکوت همچنین شامل افرادی خواهد شد که در طول زندگی میرای خود فرصت دریافت مژده را نداشتند اما «با همهٔ دلشان آن را می‌پذیرفتند» و این کار را در دنیای روح انجام دادند (اصول و پیمان‌ها ۱۳۷: ۸؛ همچنین رجوع کنید به آیه ۷). کودکانی که قبل از سن پاسخگویی (هشت سالگی) مرده‌اند نیز به ملکوت سِلِستیال نجات خواهند یافت (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۱۳۷: ۱۰).

در نوشته‌های مقدّس، ملکوت سِلِستیال به شکوه یا روشنایی خورشید تشبیه شده است. (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۷۶: ۵۰–۷۰.)

افرادی که زندگی شرافتمندانه‌ای داشتند «که گواهی از عیسی را در جسم نپذیرفتند، ولی پس از آن، آن را پذیرفتند» در ملکوت تِرِستریال جایگاهی خواهند یافت (اصول و پیمان‌ها ۷۶: ۷۴). همین امر در مورد کسانی که در گواهی خود از عیسی شجاع نبودند صادق است. این ملکوت به شکوه ماه تشبیه شده است. (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۷۶: ۷۱–۸۰.)

کسانی که به گناهانشان ادامه دادند و در این زندگی توبه نکردند یا مژدهٔ عیسی مسیح را در دنیای روح نپذیرفتند، پاداش خود را در ملکوت تِلِستیال دریافت خواهند کرد. این ملکوت به شکوه ستارگان تشبیه شده است. (رجوع کنید به اصول و پبمان‌ها ۷۶: ۸۱–۸۶.)

مطالعۀ نوشته‌های مقدّس

دربارهٔ این مبنا بیشتر بیاموزید

طرح کلیِ درس کوتاه تا متوسط

اگر تنها زمان کوتاهی دارید، طرح کلی زیر نمونه‌ای است از آنچه در این زمان کوتاه می‌توانید به کسی بیاموزید. هنگام استفاده از این طرح کلی، یک یا چند مبنا را برای آموزش انتخاب کنید. اصول بنیادی برای هر مبنا در ابتدای درس ارائه شده است.

در حین آموزش دادن، سؤال بپرسید و گوش دهید. دعوت‌هایی را ارائه کنید که به مردم کمک می‌کند یاد بگیرند چگونه به خدا نزدیک‌تر شوند. یک دعوت مهم این است که از فرد بخواهید تا دوباره با شما ملاقات کند. طول مدت درس بستگی به سؤالاتی که می‌پرسید و گوش دادن به پاسخِ آن سؤالات دارد.

چیزی می‌توانید در ۳ تا ۱۰ دقیقه به مردم بیاموزید.

  • همهٔ ما فرزندانِ روحی خدا هستیم. ما اعضای خانوادۀ او هستیم. او هر یک از ما را می‌شناسد و دوست دارد.

  • خدا برای شادمانی و پیشرفت ما در این زندگی و در جاودانگی برنامه‌ای فراهم کرده است.

  • در برنامهٔ خدا، ما نیاز داریم که به زمین بیاییم تا بدن‌های فیزیکی دریافت کنیم، یاد بگیریم، و رشد کنیم.

  • عیسی مسیح در مرکز برنامۀ خدا است. او داشتنِ زندگی جاوید را برای ما امکان‌پذیر می‌کند.

  • تحتِ هدایتِ خدا، عیسی زمین را آفرید.

  • تجربیات ما بر روی زمین به قصدِ کمک کردن به ما برای آماده شدن برای بازگشت به حضور خدا است.

  • هر کدام از ما گناه می‌کنیم، و هر کدام از ما خواهیم مُرد. به‌خاطر اینکه خدا ما را دوست دارد، پسرش، عیسی مسیح را به زمین فرستاد، تا ما را از گناه و مرگ ضمانت کند.

  • همهٔ آنچه که در زندگی غیر منصفانه است می‌تواند به‌ واسطۀ کفّارۀ عیسی مسیح درست شود.

  • وقتی بدن فیزیکی‌ ما می‌میرد، روح ما به زندگی ادامه می‌دهد. سرانجام همهٔ ما رستاخیز خواهیم شد. این بدان معنی است که روح و بدن هر شخص دوباره به هم خواهند پیوست، و هر یک از ما برای همیشه در بدنی کمال‌یافته و رستاخیز شده زندگی خواهیم کرد.

  • وقتی ما رستاخیز می‌شویم، عیسی مسیح داورِ ما خواهد بود. به استثنای تعداد بسیار کمی، همه فرزندان خدا در ملکوت شکوه جایگاهی خواهند داشت. اگر وفادار باشیم، ما می‌توانیم بازگردیم و در حضور خدا زندگی کنیم.